ตอนที่ 4 ยั่วบทแรก

part ศิริน

ยั่วบทแรก

จากที่ฉันหมั่นไส้ผู้หญิงคนนั้น คิดจะงาบเจ้านายฉันเหรอ ฮึ !! ไม่มีทาง !!!

สายตาฉันจดจ้องไปที่ประธานซินก็เหมือนจะดูนิ่งเฉย ฉันกับเขานั่งอยู่ฝั่งข้าม แต่สังเกตเห็นว่าเขามองมาที่ฉัน งั้นเริ่มยั่วบทแรกเบาๆเพราะฉันหมั่นไส้สาวชุดแดงนี่จังเลย

นิ้วเรียวจุ่มลงไปที่แก้วน้ำสีหวาน ก่อนที่ฉันจะยกขึ้นกลางอากาศยื่นไปข้างหน้าเพื่อบ่งบอกว่าแก้วนี้เพื่อคุณ

จากนั้นหยิบผลเชอรี่สีแดงสดที่วางประดับริมขอบแก้วออกมา เพื่อที่จะอ้าปากงับผลเชอรี่

สบโอกาสทีเผลอที่ชายร่างท้วมมัวแต่คุย ฉันสะบัดหยัดตัวลุกขึ้นเดินออกจากชายร่างท้วมแล้วดึงแก้วพร้อมแบ้งเทามาด้วย แต่ใยสาวชุดแดงตอนนี้สิ

หมั่นไส้หล่อนมาก ในสมองพลันฉุกคิดเรื่องสนุกๆขึ้นมา หลังฉันชงเหล้าเสร็จ แกล้งสะดุดล้มแก้วสาดเหล้าเข้าสาวชุดแดงเต็ม แต่น้ำดันประธานซินโดนไปด้วยซะงั้น

"อุ้ยขอโทษ ฉันไม่ได้ตั้งใจ"ฉันรีบเอ่ยก่อนด้วยเสียงหวาน

"นังเด็กบ้านี่แกแกล้งฉันเหรอ"

"เปล่านะคะเมื่อกี๊มันมืดหนูมองไม่เห็น" ตาคู่สวยฉันเหลือมองเห็นเสื้อขาวของเขาเปียกเลอะจึงยกมือไหว้ขอโทษและแสดงความรับผิดชอบ

" ท่านประธานคะเสื้อเลอะ ไปค่ะเดี๋ยวศิรินเช็ดให้ " มือสวยจับวางแขนแกร่งดึงขึ้นให้ลุกตามฉันมา

ผมลุกออกมาจากตรงนั้นตามที่เธอบอก เพราะมีบางอย่างต้องคุยกับเธอ และเดินจูงมือผมไปยังห้อง ห้องนึง ผมเดินตามเธอออกมาอย่างไม่มีข้อกังขา

ฉันนึกขึ้นได้ว่าฉันจับแขนเขาอยู่โดยลืมตัว ฉันจึงรีบปล่อยแขนเขาให้เป็นอิสระ

"นี่คุณมาทำงานแบบนี้ตั้งแต่เมื่อไหร่" ผมมองชุดเสื้อผ้าที่เธอใส่ ช่างดูเซ็กซี่เย้ายวนใจดีนัก รูปร่างสะโพกสมส่วน เรียวขาสวย เนินอกอวบถ้าได้ลองอีกครั้งก็คงจะดี ค่ำคืนนั้นผมจำเธอไม่เคยลืม

"วันนี้วันแรกค่ะ" ฉันก้มหน้าตอบ เพราะไม่กล้าสู้หน้า ฉันพาเขามาห้องแต่งตัว เพื่อที่จะเอาเสื้อที่เปียกเหล้า ล้างเพื่อไม่ให้เสื้อเป็นคราบ

"ท่านประธานถอดเสื้อมาสิคะศิรินจะเอาไปล้างตรงที่เลอะให้"

"เธอเป็นคนทำเธอก็ถอดให้สิ" ผมกะจะแกล้งเธอบ้าง

พอเขาบอกแบบนั้นแต่ทำไมใจมันใส่แบบนี้ล่ะ

ทันใดนั้นมือสวยของฉันที่กำลังปลดกระดุมเม็ดที่สาม มือหนาของคุณซิน คว้าข้อมือของฉันดึงขึ้น

"เธอต้องการเงินเท่าไหร่ ที่จะไม่ต้องทำงานนี้"

"คะ?"

เล่นเอาฉันตอบไม่ถูกเลยทีเดียว แต่ทำไงได้ ในเมื่อต้องใช้เงิน

"5 แสนค่ะ"

" งั้นไปเก็บของแล้วไปกับฉันเดี๋ยวนี้เลย "

" ไปไหนคะ ศิรินพึ่งทำงานวันแรกยังไม่ได้เงินเดือนเลย "

" จะเอา5แสนหรือจะทนอยู่แบบนี้"

ฉันก็ลังเล ไม่รู้ว่าเขาจะพาฉันไปไหน แล้วฉันแค่พูดไปแบบนั้น นะไม่ได้กะเอาจริง

"นี่คุณให้จริงเหรอ?"

"เห็นฉันชอบพูดเล่นหรือไง"

เค้าเป็นถึงประธานคงไม่มานั่งพูดเล่นกับฉันหรอกมั้ง ลองดูคงไม่เป็นไร ยังไงเขาก็เป็นเจ้านายฉัน

ฉันวิ่งเข้าไปเก็บกระเป๋าแล้วเดินตามเขาออกมาโดยไม่ได้บอกใคร แต่มีพวกการ์ดของร้าน มาขวางอยู่

"ยังไม่เลิกงานออกไม่ได้นะครับ "

"เธอออกแล้วไม่ใช่พนักงานที่นี่ หลบไป "เสียงทุ้มประธานหนุ่มเอ่ยอย่างไม่เกรงกลัวต่อสิ่งใด

การ์ด 2 คนทำท่าจะหาเรื่อง ประธานซินก็ใช่ย่อย ทันใดนั้นเขาต่อสู้ราวกับยูโดสายดำ พึ่งจะรู้ว่าเขาก็เก่งชกต่อยเหมือนกัน

"การ์ดพวกนี้ไม่รู้จักมาเฟียเก่าอย่างเราซะแล้วศิลปะการต่อสู้ไม่ได่เรื่องเลยสักคน หึ"

จากนั้นประธานหนุ่มจูงแขนฉันเดินไปยังรถซุปเปอร์สีเหลืองที่จอดอยู่แล้วเปิดประตูให้ฉันขึ้นรถไปกับเขาโดยที่ฉันก็ไม่รุ้ว่าเขาจะพาไปที่ไหน

คะ เค้าเปิดประตูรถให้ฉันด้วย ความรู้สึกนี้รู้สึกพิเศษยังไงชอบกล

รถยนต์มุ่งสูถนนสายหลัก เลี้ยวขวับเข้าโรงแรมหรูแห่งนึง

นี่อย่าบอกนะว่าพาฉัน . . .เนี่ย

"ประธานซินคะ คุณพาฉันมาที่นี่ทำไม?"

"ก็เธอรับงานฉันแล้วไง 5 แสน ครานี้ถึงคราวเธอทำหน้าที่ของเธอแล้ว

"ทะ ทำอะไร?"

โปรดติดตามตอนต่อไปค่ะ ฝากผลงานชิ้นใหม่ ด้วยนะคะ