ตอนที่ 2 หน้าพลาสติก

เกินคุ้ม

ฉันคำนวนตัวเลขในหัว โห... เงินเดือนหมื่น 5 ถ้าได้ติ๊บ อีกหมื่น 5 ใหนจะเงินเดือนที่โรงแรมอีก งั้นก็สบายเลยสิ เรา

"แต่ถ้าแขกให้ทำอะไร ต้องทำตามนั้นและห้ามไปนอกสถานที่ เพื่อความปลอดภัยของเธอเอง เพราะที่นี่เรามีการ์ดของเราดูแล"

ในเมื่อคนตรงหน้าเขาบอกมาแบบนี้ฉันก็รู้สึกอุ่นใจ ว่าคงไม่มีอะไรเกินเลย แน่ๆระบบรักษาความปลอดภัยดี ขนาดนี้

"พี่ชื่อพี่ทิพย์ นะ หนูพร้อมจะเริ่มงานวันใหน"หญิงสาวตรงหน้าเอ่ยถามฉัน

ฉันพลันคิดอยู่ครู่หนึ่ง ด้วยความที่ฉันร้อนเงินเพื่อเอาเงินไปให้แม่ จ่ายค่าเทอมกับค่าผ่อนบ้าน ก็เริ่มมันวันนี้เลย แล้ว กัน

"เอ่อ พี่ทิพย์คะ หนูเริ่มวันนี้เลยแล้วกันค่ะ "

"โอ้วเริ่ดเลยลูกสาว ...เธอเริ่มงานเธอก็เป็นลูกสาวพี่ทิพย์ได้เลย งั้น ไปเตรียมตัวได้เลยนะ คืนนี้จะมีแขก VIP มาหลายคน เธอเตรียมกระเป๋า ไว้รับทรัพย์ได้เลย"พี่ทิพย์หญิงร่างอวบตรงหน้าพูดหัวเราะอย่างคนอารมณ์ดี

"พลอยจ๊ะ พาเพื่อนไปเทรนด์งานหน่อยจ่ะ "

พูดจบร่างอวบวัยกลางคน ก็ลุกขึ้นจากม้าหินอ่อนและเดินสะบัดก้นจากไป ฉันมองพี่ทิพย์จนลับสายตา สิ่งที่พี่ทิพย์พูดวนเวียนอยู่ในหัวครู่ใหญ่ ถึงรายได้ต่างๆ แต่ฉันก็เอ่ะใจนะว่ามันจะได้ง่ายขนาดนั้นเลยเหรอวะแต่อีกใจก็คิดว่าลองดูแล้วกันจะได้รู้กันไปเลย

ทันใดนั้นปรากฎร่างหญิงสาวสวยของอีกคนตัวเล็กบอบบางคนนี้สินะที่พี่ทิพย์เรียกชื่อพลอย

"สวัสดีจ้า พลอย นะคะ เชิญทางนี้ค่ะ"

"ฉันได้แต่ยิ้มหวานๆให้หล่อน แล้วเดินตามร่าง สวยนั้นไป"

ทางด้านพี่ทิพย์ที่ได้คนมาเพิ่ม ตอนนี้รู้สึกดีใจใหญ่

"คริ ๆ เด็กใหม่คนนี้ต้องทำเงินให้ฉันแน่ๆ" มือสวยที่เพ้นท์เล็บด้วยลายเพชรวิบวับ ถูกยกขึ้นมาสะบัดมองอย่างสบายใจ

ในห้องแต่งตัว

หลังจากพลอยพาฉันเข้ามาที่ห้องแต่ตัว เธอลงรองพื้นเกลี่ยทั่วหน้า ปัดอายแชโดว์สีเข้มบนเปลือกตา กรี๊ดอายไลนเนอร์วาดอย่างกับจะไปเล่นงิ้ว แก้มพวงชมพูอมส้มติดขนตาปลอม ใบหน้าและลำคอลงกลิตเตอร์ วิบวับเป็นประกายทั่วใบหน้า นี่ถ้าไม่คิดว่าแต่งหน้าคงคิดว่า กำลังฉาบปูน อยู่แน่ๆ เพราะแต่งหน้าหนาเข้ม ถึง ฉันจะแต่งไปทำงาน หรือไปเที่ยวบ้าง ก็ไม่แต่งมากขนาดนี้

ทันใดนั้น มีเสียง จากหญิงสาวท่านหนึ่ง เดินมาจากทางทิศใหนฉันก็ไม่ทันมอง เพราะมัวแต่ สนใจกับการแต่งหน้าของพลอยอยู่

"นี่เหรอเด็กใหม่ ไม่สวยก็ต้องแต่งเยอะหน่อยนะ หนู "

หญิงสาวที่ มองผ่านกระจกมาในชุดสีแดง นั่นเป็นคำทักทายที่ดีมาก ราวกับทำท่าทางนางร้ายในละครน้ำเน่า

ฉันลุกยืนขึ้นเทียบความสูงก็ดูตัวเล็กกว่าฉันนิดหน่อย ในเมื่อทักทายมาแบบนี้ หึ ก็ต้องเจอกันหน่อย

ฉันยิ้มให้เบาๆแล้วบอกว่า "สวัสดีค่ะ "

"ทำจมูกมาหรือเปล่า ดูเหมือนจะซิลิโคนเบี้ยวๆนะ" หญิงชุดแดงตรงหน้ายังไม่ยอมหยุด ที่จะหาเรื่องต่ออีก แบบนี้คงเก็บไว้ไม่ได้แล้วล่ะ

"ขอบคุณค่ะ แต่ก็ยังดีกว่า หน้าพลาสติกลอยมาตั้งแต่ 3 กิโลเมตรแรก ยังจะกล้าว่าคนอื่นไม่สวยอีกเหรอคะ นี่ถ้าฉันได้ไปทำหน้าที่เกาหลีสิ่งแรกที่จะบอกหมอ คือไม่เอาหน้าแบบเธอ!!"

"นี่แกว่าใครหน้าพลาสติกแหม พึ่งมาทำงานวันแรกก็กร่างเลย นะ นังเด็กคนนี้นี่"หล่อนง้างมือทำท่าจะตบ

"แล้วจะทำไม "ฉันก็พูดใส่หน้ากลับหล่อนทันที

มือสวยของพลอยห้ามฉันเอาไว้แล้ว ดึงแขนฉันออกมาจากจุดตรงนั้นเพื่อไม่ให้รุนแรงไปมากกว่านี้ ฉันจะทำงานรอดมั้ยเนี่ย ถ้าต้องเจอคนพวกนี้บ่อยๆ ท่องไว้เพื่อเงิน

"พอแล้วศิริน อย่าไปวุ่นวายกับเขาพวกนั้นเขาชอบหาเรื่องอย่าไปสนใจเลยป่ะไปเปลี่ยนชุด"

"ห๊ะ ชุดนี้เนี่ยนะ " ฉันต้องตกใจชุดที่ พลอยยื่นให้ แค่มองด้วยตาเปล่า ก็รู้เลยว่ามันสั้น มาก "ไม่ไหวมั้งพลอย" พลอยหายเข้าไปในห้องแต่ตัวมาสักพักแล้วเดินออกมาในชุด สีดำรัดรูปแบบเดียวกันที่เธอยื่นให้เมื่อสักครู่ "นี่ไงพลอยก็ใส่ชุดเดียวกัน"

ชุดกระโปรงสีดำรูดข้าง เสื้อเว้าโค้งด้านหลัง ด้านหน้าเปิดให้เห็น อกสวย คู่สวย รัดหุ่นติ้วจนมองเห็นทุกสัดส่วนชัดเจน ความจริงฉันไม่อยากจะใส่ชุดนี้เลย ด้วยซ้ำ

แต่จำใจต้องใส่ และเมื่อฉันแต่งตัวเสร็จ หยิบเสื้อผ้าและของใช้ส่วนตัว เข้าไปเก็บในล็อคเกอร์ และพยายามดึงงกระโปรงที่สั้นแค่คืบ ลงมาปิด ฉันไม่รู้ว่าต้องใส่อะไรแบบนี้จึงไม่ได้เตรียมกางเกงขาสั้นหรืออะไรมาเซฟเลย

"จะไหวมั้ยศิริน "ฉันบ่นกับตัวเองแค่นั่ง แต่ละทีข้างล่างก็แทบโผล่มาทักทายชาวโลกแล้ว แต่ถ้าไม่ไหวจริงๆฉันคงต้องหางานใหม่ เหมือนจะตัดสินใจผิดยังไงไม่รู้

โปรดติดตามตอนต่อไป...