33

“ก็ชอบน่ะสิ...เอ้ย....ไม่ชอบ....ปล่อยเดี๋ยวนี้นะ” สติสตังกระเจิดกระเจิง พูดผิดพูดถูกไปหมด...ชิ..เล่นบ้า ๆ ปรับอารมณ์ไม่ทันอ่ะ..

“ชอบก็ยอมรับมาเถอะมันน่ารักนะ...จะลองทักทายมันหน่อยไหม”

“อร๊ายยยยย !...........................”

ปองภพทิ้งตัวลงบนที่นอนพร้อมกับรั้งร่างบนตักให้ล้มกลิ้งไปด้วยกัน.....คนตัวเล็กดิ้นขลุกขลักหาทางตั้งหลัก แต่ก็โดนกอดรัดแม้จะขยับยังลำบาก

“อะไรของคุณเนี่ย เอะอะจับปล้ำเกรซไม่ใช่นักมวยปล้ำนะคะ ไปหาคู่ซ้อมที่อื่นเถอะ” หลังจากโดนเหวี่ยงขึ้นไปนอนบนอกกว้าง พอตั้งหลักได้ก็ต่อว่าแก้เขิน...ไม่ทันได้คิดให้ดี

“ไล่ผัวไปหาคู่ซ้อมที่อื่นจริง ๆ เหรอ ใจดีจริง” มุมปากยกยิ้มตาเป็นประกาย

“ไม่ใช่อย่างนั้นนะ.....กล้าก็ลองไปดูสิ....” แม่เสือสาวแยกเขี้ยวขู่..... ยอมไม่ได้เด็ดขาดรู้ถึงไหนอายถึงนั่นโดยเฉพาะไอ้ปพนจอมกะล่อน มันจะต้องล้อเลียนไม่เลิกแน่ ถ้ารู้ว่าเจ๊เกรซไร้ฝีมือถึงขนาดสามีไปหาซื้อกินนอกบ้านทั้งที่เพิ่งแต่งงานไม่กี่วัน....บ้าไปแล้ว

“คุณจะทำอะไรผม” ถามอย่างนึกสนุก ไม่ได้คิดจะทำอย่างที่พูดแต่ก็เป็นผลให้ภรรยาที่กอดทะเบียนสมรสเอาไว้ถึงกับค้อนตาคว่ำแต่ก็ลุกหนีไม่ได้เพราะโดนล็อคตัวเอาไว้อย่างแน่นหนา

“ไม่รู้ล่ะ ตอนนี้ยังคิดไม่ออกแต่โดนแน่” เกรซจ้องมองตาขวาง

“ผมไม่ได้ตายด้านนะเกรซ จะให้มานอนกอดเมียเฉย ๆ ทุกคืนไม่ไหวหรอก”

“จริงดิ !....คุณแอบหื่นตลอดเลยเหรอคะเนี่ย” หญิงสาวทำตาโตแบบไม่ค่อยอยากจะเชื่อ

“เฮ้ย ! พูดซะเสียเลย ความจริงก็ไม่ถึงขนาดนั้น” พูดซะเขิน ....จึงต้องเสมองข้ามไหล่หล่อนไปไม่ยอมสบตาด้วยเดี๋ยวนี้ชักจะเก่งใหญ่แล้วนะยัยตัวแสบ

“อืม......หมายความว่าเกรซกำลังเอาเปรียบคุณสินะ” แววตาครุ่นคิดอย่างเป็นกังวลราวกับคนละล้าละลังตัดสินใจไม่ถูก ในขณะที่ด็อกเตอร์หนุ่มนอนรอลุ้นอยู่ใต้เรือนร่างงาม มอง ๆ ไปก็น่าขำ......ผู้หญิงคนนี้ คิดอะไรก็เดาได้หมด ดูอย่างตอนนี้สิ...ขอเดาว่าหล่อนคงกำลังชั่งใจว่าจะลงทุนมีความสัมพันธ์ทางกายเพื่อไม่ให้สามีออกไปหาเศษหาเลยนอกบ้านอยู่แน่ ๆ ......

“มันก็จริงนะ คุณน่าจะเลือกสักอย่างนะเกรซ.... แต่ยังไงผมก็ไม่อยากฝืนใจคุณหรอก ถึงผมจะต้องเรียกใช้บริการผู้หญิงข้างนอกแต่ก็รับรองว่าปลอดภัยเพราะผมป้องกันตัวเองอย่างดี” ชายหนุ่มพูดเหมือนไม่เดือดร้อน เมียจะให้หรือไม่ให้ก็หาทางออกได้ซ้ำยังการันตีความปลอดภัยอีกต่างหาก

“ไม่ !...เอ่อ เกรซหมายถึงว่าไม่ควรเสี่ยงอะไรก็เกิดขึ้นได้นะคะ” หญิงสาวเผลอปฏิเสธเสียงดังลั่น ก่อนจะค่อย ๆ หาเหตุผลมาสนับสนุนให้ดูซอฟท์ลง

“เฮ้อ ! …..” ปองภพทำท่าทดท้อใจ อีกฝ่ายเห็นแล้วก็ยิ่งรู้สึกผิด

“ได้....งั้นเกรซจะยอมทำหน้าที่ภรรยาเพื่อเห็นแก่ความปลอดภัยของครอบครัว” หญิงสาวเอ่ยอย่างมุ่งมั่น ราวกับเรียกขวัญและกำลังใจก่อนออกศึก…เอาวะ...เสียตัวไม่ว่า เสียหน้าไม่ได้....

“คุณแน่ใจเหรอเกรซ...แน่ใจนะว่าคุณจะทำใจได้เพราะถ้าเรามีเซ็กส์กันแล้วคุณอาจจะลุ่มหลงผมหัวปักหัวปำก็ได้ ถึงตอนนั้นอย่าหาว่าผมแกล้งปั่นหัวคุณเล่นก็แล้วกัน” ชายหนุ่มทำเป็นเห็นอกเห็นใจ

“หมายความว่าไงคะ”

“ผมก็ไม่รู้เหมือนกัน รู้แต่ว่าคู่นอนมักจะโหยหาอยากสานสัมพันธ์กับผมซ้ำทั้งนั้น”

“เชอะ !...ทำเป็นคุย ระวังเถอะเกิดไม่สมราคาคุยขึ้นมาจะอายเสียเปล่า ๆ” หญิงสาวเบ้ปากรู้สึกหมั่นไส้คนหลงตัวเองขึ้นมาตงิด ๆ

“ขี้เกียจพูดมาก เริ่มกันเลยก็แล้วกัน”

“ดะ......เดี๋ยว...เอ่อ...เกรซไม่ได้กลัวนะแค่ยังไม่มีอารมณ์อ่ะ” หญิงสาวกัดริมฝีปากตัวเองอย่างขัดเขิน เรื่องแบบนี้มันต้องลื่นไหลไปตามอารมณ์ไม่ใช่หรือไง ไม่ใช่จู่ ๆ ตกลงกันได้ก็จะเริ่มลงมืออย่างกับชวนกันกินข้าวอย่างนั้นแหละ

“นั่นไม่ใช่ปัญหา มันเป็นหน้าที่ของผม” ชายหนุ่มมองหน้าตาเยิ้ม

ด็อกเตอร์หนุ่มลูบไล้แผ่นหลังสอดมือหนาเข้าไปสัมผัสผิวนุ่มเนียนมือ ในขณะที่เริ่มครอบครองริมฝีปากช่างเจรจานั่น แต่ก็ยังรู้สึกถึงอาการเกร็งของหญิงสาวจึงขยับจัดท่าทางให้หล่อนลงนอนใต้ร่างหนาแทนพร้อมกับยันกายขึ้นถอดเสื้อของตัวเองออกโชว์กล้ามแน่น ๆ

เฮือก !......งานดีมาก..โอว..แม่เจ้า หญิงสาวจ้องมองหัวนมสีชมพูตาค้าง....โอยยยย

“เกรซ !....นี่คุณ” ด็อกเตอร์หนุ่มตกใจเพราะนอกจากสายตาแสดงความหิวกระหายแล้วเลือดกำเดาของแม่ตัวดียังไหลออกมาอีกด้วยเขาจึงรีบดึงตัวเจ้าหล่อนให้ลุกขึ้นนั่ง

“คุณบีบจมูกไว้ก่อนนะ เดี๋ยวผมไปเอาน้ำแข็งมาประคบให้” ปองภพสั่งเสร็จก็กระโดดผลุงลงจากเตียงออกไปเอาน้ำแข็งห่อผ้าและกลับเข้ามาประคบจมูกให้อย่างใส่ใจ

หญิงสาวอายจนแทบจะแทรกแผ่นดินหนี...อะไรของแกวะยัยเกรซ เคยเห็นแต่ในการ์ตูนเลือดมันไหลได้ไงเนี่ย...แล้วทำไมถึงต้องมาเป็นตอนนี้ด้วย.....น่าอายชะมัด....

“หื่นเหมือนกันนะคุณ..” ชายหนุ่มเอ่ยล้อ เมื่อเห็นเลือดหยุดแล้ว

“บ้า ! ก็บอกแล้วว่าไม่พร้อม” หลับหูหลับตาเถียงข้าง ๆ คู ๆ อายจะแย่อยู่แล้วยังจะมาตอกย้ำกันอีก

“ใครบอก ผมว่าคุณน่ะเกินจะพร้อมซะอีกขนาดแค่เห็นซิกแพคนะ...ถ้าป็นอย่างอื่นมิหัวใจวายเลยหรือไง”

“ไม่คุยด้วยแล้ว” หญิงสาวล้มตัวลงนอนหันหลังให้ทันที เถียงไม่ได้ก็ทำเป็นงอนหนีอายเสียเลย

“คุณ...ไม่ต่อแล้วเหรอ” หลังเก็บของเสร็จเรือนร่างแข็งแกร่งของอาจารย์หนุ่มก็เข้ามานอนซ้อนหลังคลอเคลียกระซิบถามอยู่แถวต้นคอ

เกรซนอนกัดฟันแน่นสะกดกลั้นอารมณ์บางอย่างที่พลุ่งพล่านราวกับน้ำเดือด.....เอาวะ...หญิงสาวตัดสินใจหันกลับมาทำเป็นใจกล้าพลิกขึ้นเป็นฝ่ายคุมเกม...ไหน ๆ ก็ศึกษามาเยอะแล้ว แม่จะแสดงฝีมือให้เป็นที่ประจักษ์ “อย่าร้องขอชีวิตก็แล้วกันพ่อหนุ่ม....”