การกลับมาของท่านพ่อ

ตั้งแต่เกิดเรื่องขึ้นในวันนั้นทุกอย่างก็จบลงด้วยพ่อบ้านหวังโดนโทษประหารส่วนเมียกับลูกของเขาก็ถูกขับไล่ออกจากเมืองไปอยู่ชายแดนตลอดชีวิตตอนนี้ที่จวนตระกูลเว่ยก็กลับมา สงบอีกครั้งสะที่ไหนกันล่ะก็คุณหนูสี่ตระกูลเว่ยประกาศรับสมัครคนงานใหม่ทั้งหมดส่วนคนเก่านางก็กำจัดทิ้งลงถังขยะเตะกระเดนออกนอกจวนไปเพราะนางจับได้ว่าพวกเขาเหล่านั้นแอบลักเล็กขโมยน้อยแอบเอาทรัพย์สินภายในจวนออกไปขายไหนจะร่วมมือกับพ่อบ้านหวังกลั่นแกล้งรุมทำร้ายน้องสาวนาง นางไม่เอาเรื่องก็บุญแค่ไหนแล้ว เรื่องที่เกิดขึ้นภายในจวนท่านแม่ทัพเว่ยโจวผิงทั้งหมดก็ถูกชาวบ้านนำไปพูดจนดังแพร่สะพัดไปทั่ว ดังขนาดที่ว่าผู้เป็นประมุขใหญ่ของจวนตระกูลเว่ยที่นำทัพรบพึงชนะมาหมาดต้องเร่งเดินทางกลับเมืองหลวงเป็นการด่วนด้วยความเป็นห่วงบุตรสาวตัวน้อยส่วนบุตรสาวคนโตนั้นตนไม่คิดจะสนใจเลยสักนิดเดียว

ณ จวนตระกูลเว่ย

"น้องเล็กเป็นไงบ้างเจ็บอยู่มั้ยเอ่ย หือ! "นางไม่ได้นอนตลอดทั้งคืนเพราะน้องสาวตัวน้อยเกิดตัวร้อนไข้ขึ้นมานางจึงคอยเฝ้าดูแลจนรุ่งสางแทบไม่ได้นอนตลอดทั้งคืนไหนยังจะต้องจัดการเรื่องต่าง ๆ ภายในเรือนอีกนางจึงวิ่งวุ่นไปทั่วแต่ก็ยังมีเวลาให้น้องสาวเสมอ

"พี่สี่! ข้ากลัว คนพวกนั้นใจร้าย"ถึงจะผ่านเรื่องเลวร้ายมาได้สี่วันแต่น้องสาวนางก็พึงได้สติเพียงสองวันเท่านั้นท่านหมอบอกให้คอยดูแลอย่างใกล้ชิดเพราะน้องสาวยังอายุน้อยมีบาดแผลลึกบางส่วนและอาจจะไข้ขึ้นในระยะนี้

"ไม่ต้องกลัวนะพี่สี่อยู่นี้แล้วจะไม่ยอมให้ใครมาทำร้ายเจ้าได้อย่างเด็ดขาด"

"คุณหนูเจ้าค่ะอาหารเช้ามาแล้วเจ้าค่ะ ข้าต้มยาสำหรับคุณหนูเล็กมาด้วยเจ้าค่ะ"เสี่ยวเอ่อร์คือสาวใช้คนเดียวที่นางไม่ได้ไล่ออกเพราะนางคือคนที่ซื่อสัตว์ภัคดีต่อผู้เป็นนาย

"พี่สี่ท่านพ่อยังไม่กลับมาหรือเจ้าค่ะ"นางรู้ว่าวันพรุ่งนี้คือวันเกิดน้องสาวของนางท่านพ่อสัญญาว่าจะกลับมาฉลองวันเกิดกับน้องสาว

"ฟังพี่นะเด็กดีถ้าเจ้ายอมทานข้าวทานยาพี่เชื่อว่าท่านพ่อจะรีบกลับมาหากเจ้าไม่ดื้อ"

"เจ้าค่ะน้องจะทานท่านพ่อจะได้รีบกลับมา"

"ดีมาก! งั้นมาพี่สี่ป้อนข้าวเจ้าเอง"นางใช้มือรูปหัวน้องสาวอย่างเอ็นดูในความน่ารัก

"คุณหนูเจ้าค่ะข้านำรายชื่อคนงานใหม่ทั้งหมดมาให้คุณหนูตรวจสอบดูเจ้าค่ะ"หลายวันมานี้ในจวนของนางไม่มีสาวใช้เหมือนแต่ก่อนเพราะนางเองและ นางกำลังหาคนงานใหม่และหาให้เหมาะแก่หน้าที่ในจวนทุกๆ ส่วน

"อืมไว้ข้าจะดูอีกทีหลัง"นางเพียงตอบออกไปเวลานี้นางคงยังไม่คิดจะทำอะไรนางเพียงต้องการพักเสียหน่อย

เวลาผ่านไป

ยามอุ้ย (13:00-14:59) เป็นเวลาที่ท่านแม่ทัพโจวผิงเดินทางมาถึงเมืองหลวงพร้อมด้วยสามคุณชายส่วนทหารที่เหลือจะตามมาทีหลังเพราะท่านแม่ทัพรีบเลยขอเดินทางมาก่อนไม่แวะพักที่ใด

"ท่านพ่อจะเข้าไปรายงานตัวที่วังหลวงก่อนหรือจะกลับจวนก่อนดีขอรับ"ผู้เป็นบุตรชายคนรองเอ่ยถามผู้เป็นพ่อ

"กลับจวน! "ผู้เป็นพ่อกล่าวด้วยน้ำเสียงหนักแน่นและเด็ดขาดควับม้ากลับจวนทันทีที่เอ่ยจบประโยค

"พี่ใหญ่ท่านว่าน้องสี่คงไม่เกี่ยวกับเรื่องที่เกิดขึ้นกับน้องเล็กใช่ไหม"ผู้เป็นน้องชายคนที่สามถามผู้เป็นพี่ใหญ่เพราะข่าวลือที่ดังหนาหูพูดกันว่าคุณหนูสี่ผู้ร้ายกาจน้องสาวอายุยังน้อยอยู่นั้นชังน่าสงสารยิ่งนัก

"พี่ว่าคงเป็นเรื่องเข้าใจผิดยังไงน้องสี่คงไม่มีทางทำแบบนั้นแน่ๆ "พี่ใหญ่อย่างเขาแม้รู้ดีว่านางคนที่อยู่จะไม่ใช้น้องสาวแท้แต่เขาก็เชื่อว่านางคงไม่มีทางทำอะไรแบบนั้นแน่

"จะเชื่อได้หรือพี่ใหญ่ท่านย่อมรู้ความหมายอยู่แก่ใจ"ยังไรเขาก็ไม่เชื่ออยู่ดี

"ไปเถอะถึงจวนแล้วคงรู้เอง"

ณ จวนตระกูลเว่ย

"ปัง! คนหายไปไหนกันหมดทำไหมจวนของข้าถึงไม่มีผู้ใดออกมาต้อนรับสักคน"ผู้เป็นประมุขใหญ่ของจวนกลับมาแต่กลับไม่มีสาวใช้บ่าวชายออกมาต้อนรับเลยสักคนมันน่าโมโหอย่างยิ่ง

"อ้าว! ท่านแม่ทัพท่านกลับมาแล้วหรือท่านคงยังไม่ทราบเรื่องคุณหนูสี่นางไล่คนงานออกหมดแล้วหาคนงานใหม่ทั้งหมด ข้าขอตัวล่ะ"มีท่านยายผู้หนึ่งเดินเข้ามาบอกและจากไป

"บัดซบ! นางถือดีมีสิทธิ์อะไรมาไล่คนของข้าออกหมดเป็นแค่คนอาศัยเท่านั้นคงยังไม่รู้สถานะตนเองสินะนางเด็กนั้น ไม่เจ็บตัวคงไม่หลาบจำได้! "พูดอย่างอดกลั้นอารมณ์ส่วนลึกทั้งโมโหทั้งเกลียดเด็กที่ไม่ใช่ลูกแต่ท่านจะรู้ไหมว่าลูกสาวที่ท่านรออยู่นั้นได้กลับมาแล้ว

"ท่านพ่อ! ข้าว่าท่านใจเย็นๆ ก่อนอาจจะไม่ได้เป็นอย่างที่ท่านคิด"

"กงชุนหลบพ่อเดี่ยวนี้"

"ท่านพ่อข้าขอล่ะ"

"พ่อบอกให้เจ้าหลบไป! "ผู้เป็นพอบอกด้วยอารมณ์เกรี้ยวกราดสุดขีดผลักบุตรชายคนโตหลบไปและตรงไปยังเรือนหนิวเจียกวาที่เขาสร้างไว้ให้กลับบุตรสาวแท้ๆ แต่กลับถูกชิงดวงวิญญาณไปตั้งแต่ยังเด็ก

"เจ้ารอง! เจ้าสาม! ตามพี่มาเร็วเข้า! "น้องชายทั้งสองที่ยืนนิ่งอยู่รีบวิ่งตามผู้เป็นพี่ชายไปเพื่อหยุดท่านพ่อให้ทำอะไรลงไปมากกว่านี้

"ท่านพ่อ/ท่านพ่อ"บุตรชายคนรองและสามวิ่งมาดักหน้าผู้เป็นพ่อไว้ไม่ให้ไปต่อ

"หลบไปเฟิงฉิน เจ้าด้วยหยงไท่ อย่าให้พ่อต้องโกรธพวกเจ้า! "

"ไม่ได้ท่านพ่อข้ากับน้องสามขอร้องท่านใจเย็นก่อน"

"พวกนี้มันพูดไม่รู้ฟังหลบไป"ท่านพ่อของพวกเขาแรงเยอะจนเขาทั้งสามไม่สามารถสู้แรงได้