5 ไม่กินเพราะว่าอิ่มแล้ว

ตึก ตึก ตึก ตึก ตึก

"แฮ่ก แฮ่ก แฮ่ก โอ๊ย~ อีกสิบนาทีจะทันไหมเนี่ย"

ตอนนี้ตัวของวีนัสกำลังวิ่งจ้ำอ้าวเข้าไปในอาคารเรียนตอนเช้าของวันนี้ 

เธอก็ตื่นในเวลาปกติแต่เส้นทางตอนมามหาวิทยาลัยดันมีอุบัติเหตุจนต้องมีการปิดถนน ทำให้รถติดจนแทบจะเป็นอัมพาตยังดีที่มีวินขี่ผ่านมาแถวนั้นเธอเลยลงจากแท็กซี่แล้วโบกวินให้มาส่งที่มหาวิทยาลัยแทน ไม่อย่างนั้นเธอต้องเข้าเรียนสายแน่ๆ

ตึก ตึก ตึก ตึก ตึก

แกร๊ก

แอดดดดดดด

วีนัสค่อยๆเปิดประตูคลาสเรียนเข้าไปช้าๆ ก่อนจะยื่นหน้าไปดูว่าอาจารย์ที่สอนมาหรือยัง โชคดีที่วันนี้อาจารย์น่าจะเข้าตรงเวลาเธอเลยรีบเข้าไปนั่งโต๊ะประจำของตัวเอง โดยที่ข้างๆไม่ได้มีใครมานั่งด้วยดั่งเดิม

ซุบซิบๆ ซุบซิบๆ ซุบซิบๆ

'เหอะ! เข้ามาเรียนก็เกือบจะเลยเวลา แถมยังแต่งตัวอย่างกับเด็กเสี่ย'

'ว่าก็ว่าเถอะ ได้ยินว่านางมาจากบ้านนอกนี่น่า สงสัยจะหลงระเริงกับการที่พ่อแม่ส่งเงินมาให้ใช้เป็นคุณหนูอยู่ที่นี่ คิกๆๆๆ'

'ไม่อยากจะเชื่อเลยว่านางอายุเยอะกว่าฉันสองปี สงสัยจะหลอกพ่อแม่เขามาเรียนในกรุงแล้วล่ะมั้ง ดูท่าแล้วน่าจะเรียนอีกสักสิบปีก็ไม่จบหรอก ฮ่าๆๆๆๆ'

"เฮ้อ~"

วีนัสถอนหายใจอยู่คนเดียวเบาๆ เธอชินแล้วล่ะกับคำติฉินนินทาจากทุกคนในห้องเรียนแบบนี้ เรียกได้ว่ามันธรรมดาสำหรับเธอมาก เพราะโดนมาทุกปีไงล่ะ เพียงเพราะว่าการแต่งตัวของเธอดูแรงและเธอติดเอฟถึงสองปีทำให้ได้เป็นเพื่อนกับรุ่นน้องที่เข้ามาใหม่เรื่อยๆ

จะโทษใครก็ไม่ได้ถ้าไม่โทษหัวสมองตัวเอง วิชาที่ยากมากๆเธอก็ไม่เข้าใจจริงๆ แต่เธอไม่มีเพื่อนคนไหนให้คำปรึกษาได้เลย จะถามเพื่อนสนิทเพียงคนเดียวอย่างยัยบลูเบลล์ก็จะรบกวนมันเกินไป อีกอย่างบางวิชาที่เธอไม่เข้าใจก็เป็นวิชาเอกซึ่งไม่สามารถถามคนที่เรียนสัตวแพทย์ได้อยู่แล้ว แต่อย่างน้อยเรื่องทุกอย่างมันก็ผ่านมาแล้ว อีกแค่ไม่กี่ปีเธอก็จบแล้ว ทนทนเอาเธอก็แล้วกัน เพื่อนน่ะไม่มีก็ไม่ตายหรอก

"เอาล่ะๆ นักศึกษาทุกคนเตรียมพร้อมในการเรียนได้แล้ว เลิกคุยกันได้แล้ว ไม่อย่างนั้นอาจารย์จะเชิญออกนอกห้องและให้เอฟวิชานี้ทันที"

สิ้นเสียงภายในห้องก็เข้าสู่โหมดเตรียมพร้อมในการเรียน และไม่มีใครเอ่ยอะไรขึ้นมา ก่อนที่อาจารย์ประจำวิชาจะเริ่มลงสอนวิชานั้นอยู่สามชั่วโมงค่อยเลิกคลาส

"การเรียนการสอนวันนี้จบแล้ว นักศึกษาคนไหนที่ไม่เข้าใจสามารถไปปรึกษาเรื่องการเรียนการสอนที่อาจารย์สอนในวันนี้ที่ห้องพักของอาจารย์ได้เลยนะคะ เลิกคลาสได้แล้วค่ะเจอกันครั้งหน้าในคลาสต่อไป"

"ฟู่ววว~ จบสักที ไปหาอะไรกินสักหน่อยดีกว่า"

เมื่อจบคลาสแล้ววีนัสก็ลุกขึ้นเก็บของทันที ตอนนี้ท้องของเธอต้องการอาหารเอามากๆ แต่ก่อนที่จะได้เดินไปไหนก็มีเสียงโทรศัพท์ของเธอดังขึ้นมาเสียก่อน

Rrrrrrr Rrrrrrrr Rrrrrrrr

"ฮัลโหลค่าาา วีนัสพูดสายค่ะ"

"ฉันมาเอาเอกสารสมัครงาน รออยู่ที่หน้าคณะแล้ว"

"อ๋อ...ค่ะๆ คนที่บอสใช้ให้มาเอาเอกสารใช่ไหมคะ โอเคค่ะเดี๋ยวฉันจะรีบลงไปเดี๋ยวนี้เลย รอสักแป๊บนะคะ"

ตอนนี้ไม่กงไม่กินมันแล้วข้าวน่ะ เธอต้องรีบเอาเอกสารไปส่งให้คนที่บอสส่งมา ดีนะที่เธอจัดเตรียมเอกสารมาแล้วไม่ได้ลืมไว้ที่ห้อง ไม่งั้นต้องยุ่งแน่ๆเลย

ตึก ตึก ตึก ตึก ตึก

แซ่ด แซ่ด แซ่ด แซ่ด แซ่ด

"คนมามุงอะไรกันที่หน้าคณะเนี่ย หรือว่าจะมีถ่ายละคร" เมื่อวิ่งมาถึงหน้าคณะวีนัสก็งงเล็กน้อยที่มีผู้คนมากมายไปมุงดูอะไรสักอย่างอยู่ แต่เธอก็ไม่ได้สนใจหรอก ตอนนี้เพราะเธอต้องเอาเอกสารไปส่งให้คนที่บอสส่งให้มาเอาเอกสารสมัครงานกับเธอ

'ฮึ๊ยยยแก หล่ออ่ะ คนนั้นเขามาหาใครกันนะ'

'เขามารอแฟนหรือเปล่า'

'หว๊า~ ถ้าเป็นอย่างนั้นก็น่าเสียดายเลย ดูรถให้เขาขับมาสิ มีกี่คันในประเทศไทยกันเนี่ย'

'เสียดายไปแกไม่ได้เป็นแฟนเขาหรอก'

'หล่อชิบหาย ขอให้โสดทีเถอะ'

'ฉันว่าแกสวยมากเลยนะ เดินไปขอเบอร์เขาดูสิ'

"เฮ้อ อ้อมหน่อยก็ได้" เธอไม่สามารถแทรกเข้าไปในวงของคนที่กำลังมุงดูอะไรสักอย่างได้ เลยตัดสินใจเดินอ้อมๆไปเพื่อไปหาคนรับเอกสาร แต่มองหาด้านหน้าเท่าไหร่ก็ไม่เจอสักทีเนี่ยสิ ไปรอเธออยู่ตรงไหนกันนะ

"อยู่ที่ไหนเนี่ย โทรหาดีกว่า ไม่งั้นไม่ได้เจอกันแน่ๆ"

พูดจบวีนัสก็ตัดสินใจโทรหาเบอร์ที่โทรเข้ามาก่อนหน้านี้อีกครั้ง ก่อนที่เขาจะพูดว่าเดี๋ยวเดินไปหา เขาพูดเหมือนเห็นเธอเลยอ่ะ แต่เธอไม่เห็นใครเลยนะนอกจากนักศึกษาที่ใส่ชุดของมหาลัยนี้

'อุ๊ยๆๆๆ สุดหล่อคนนั้นจะเดินไปไหนอ่ะ หรือว่าจะเดินมาขอเบอร์เธอ'

'อ้าวๆ เขาแทรกวงออกไปแล้ว หรือว่าจะมาหาแฟนเขากันนะ ไปดูสิว่ายัยคนนั้นเป็นใคร ทำไมถึงได้แฟนหล่อขนาดนี้'

'ผู้หญิงที่ยืนหันหลังคนนั้นดูท่าทางคุ้นๆจัง นั่นมันคนที่ซ้ำชั้นคณะเราต้องสองปีนี่น่า เรื่องจริงหรอเนี่ย!!!'

วีนัสยังคงสอดสายตามองหาคนที่บอสส่งมารับเอกสารโดยไม่ได้สนใจเสียงซุบซิบนินทาที่เกิดขึ้นด้านหลังของตัวเอง ก่อนจะมีแรงสะกิดเบาๆที่ด้านหลังเธอก็รีบหันไปหาอย่างรวดเร็ว

"สวัสดีค่ะ...อ้าว! บ...บอส!!!" เธอตะโกนออกมาเสียงดังเมื่อเห็นว่าคนที่มาสะกิดเธอเป็นคนที่เธอคุยด้วยเมื่อคืน ไม่คิดเลยว่าเขาจะมารับเอกสารด้วยตัวเองแบบนี้ เธอคิดว่าเขาจะส่งลูกน้องอะไรแบบนี้มาต่างหาก แถมเมื่อกี้ที่เธอเรียกเขาไปเขาก็ดูตกใจมากจนทำหน้าดุใส่เธอเล็กน้อย

"ชู่ว~ อย่ามาเรียกฉันว่าบอสที่นี่"

"ล....แล้วจะให้เรียกว่าอะไรล่ะคะ?"

วีนัสเอียงคอทำหน้างงมองคนตรงหน้าเล็กน้อย เธอไม่เข้าใจเลยทำไมถึงเรียกเขาว่าบอสอยู่ข้างนอกไม่ได้ มันก็ไม่ได้ดูร้ายแรงอะไรนะ

"ไลบร้า มันคือชื่อของฉัน ส่วนคำด้านหน้า จะเติมอะไรก็แล้วแต่เธอ"

"งั้นฉันขอเรียกว่าคุณไลบร้าก็แล้วกันค่ะ"

"ไม่เอา ไม่ชอบ มันดูห่างเหินเกินไป เอาคำใหม่"

"อ้าว! ทำไมถึงเรื่องมากอย่างงี้ล่ะคะ คุณเลือกมาเองเลยดีกว่า ว่าจะให้ฉันเรียกคุณว่าอะไร"

เธอไม่เข้าใจเลยว่าทำไมเขาต้องมาซีเรียสเรื่องคำนำหน้าหรือคำเรียกตัวเองขนาดนี้ ทั้งๆที่เรียกคำไหนความหมายก็คือเขาทั้งนั้นแหละ เดี๋ยวก็เรียก 'ไอ้บ้า' ซะเลยนี่

"เฮีย เรียกฉันว่าเฮียไลบร้าก็แล้วกัน"

"......" เธอถึงกับอึ้งไปชั่วขณะ เมื่อเขาเป็นคนตัดสินใจชื่อนั้นเอง เขาต้องเป็นบ้าตามชื่อตัวเองไปแล้วแน่ๆ เราไม่ได้สนิทกันขนาดนั้นสักหน่อย แต่ก็เอาเถอะ จะมาเถียงกันเรื่องนี้ทำไมเรียกๆไปก็จบแล้ว ส่วนที่ทำงานเธอก็จะเรียกเขาว่าบอสเหมือนเดิมนั่นแหละ

"ค่ะเฮีย นี่ค่ะเอกสารสำหรับสมัครงาน" 

พูดจบวีนัสก็ยื่นเอกสารที่เธอเตรียมมาทั้งหมดให้เขา

"อ่ะนี่"

"อะไรคะ?" เธอยิ่งงงไปใหญ่ เมื่อเขารับเอกสารไปจากเธอ อยู่ดีๆก็ยื่นถุงอะไรสักอย่างมาตรงหน้าของเธอ แถมยังบังคับให้เธอรับมันไปอีก

"อาหาร ฉันเพิ่งซื้อมาเมื่อกี้ แต่ว่าตอนนี้อิ่มแล้ว เธอเอาไปกินก็แล้วกัน ไปแล้วนะ ตั้งใจเรียนด้วยล่ะ แล้วก็รีบเข้ามาทำงานด้วย"

"ค่ะ เอ่อค่ะ ขอบคุณสำหรับอาหารค่ะ" เธอมองตามคนเอาแต่ใจขึ้นรถไปก่อนจะเดินไปที่โต๊ะหินอ่อนข้างคณะอย่างงงๆ แล้วก็กินข้าวที่เขาซื้อมาให้เธออย่างงงๆ จะเรียกว่าข้าวที่เขาซื้อมาให้ก็ไม่ได้สิ เรียกได้ว่าเป็นข้าวที่เขาตั้งใจซื้อมากินเอง แต่ว่าอิ่มแล้วเลยเอามาให้เธอแทน ยิ่งอธิบายก็ยิ่งงง เอาเป็นว่า ช่างมันก็แล้วกัน