มาเฟียตัวร้ายกับนายบอดิ​การ์ด​ (EnD)​

108.0K · จบแล้ว
Blue​ Lightning​
30
บท
58.0K
ยอดวิว
7.0
การให้คะแนน

บทย่อ

เรื่องวุ่นๆของเหนือ บอดิการ์ดหนุ่มหน้าหวาน กับ ธันเดอร์ ลูกชายของผู้เป็นนายที่กลับมาเพราะเหนือทำให้พ่อของเขาต้องเจ็บตัว บทลงโทษของธันจะเป็นยังไงแล้วจะเกิดอะไรขึ้นกับหัวใจของพวกเขากันแน่??

ประธานโรงแรม/มหาลัยโรแมนติกมาเฟียนิยายYaoiบอดี้การ์ด

Ep.1

Ep.1

ภายใต้บรรยากาศอันหนาวเหน็บของประเทศอังกฤษ ชายร่างสูง ในชุดไปรเวทธรรมดาแต่กับดูดีอย่างน่าเหลือเชื่อบนร่างของเขา สายตาที่เหม่อออกไปด้านนอกผ่านหน้าต่างภายในห้องพัก สายตาที่ไม่อาจอ่านว่าภายใต้ดวงตาคู่นั้นกำลังคิดอะไรอยู่

กริ๊งงงงงงง

เสียงที่ดังออกจากเจ้าเครื่องสีเหลี่ยมที่เป็นสิ่งที่จำเป็นสำหรับมนุษย์ในตอนนี้เรียกความสนใจจากร่างสูงที่กำลังยืนเหม่ออยู่ในโลกของตนเอง จนต้องหลุดออกจากภวังค์ สายตาคมละสายตาจากวิวด้านนอกมาที่สมาร์ทโฟนเครื่องหรูของตนเองที่วางอยู่บนโลกด้านข้างลำตัว

“(ฮัลโหล.)”ร่างสูงขานรับหลังจากที่กดรับสายแล้วเห็นว่าเป็นลูกน้องของตนเอง

“(คุณชายครับ..คือว่า)”น้ำเสียงของลูกน้องที่กระอักกระอวนที่จะพูดทำเอาร่างสูงต้องขมวดคิ้วอย่างไม่พอใจ

“(มีอะไรก็รีบๆพูดมา..อย่าอำอึงฉันไม่ชอบ)”ร่างสูงพูดว่าลูกน้องของตนไปเพราะส่วนตัวเป็นคนไม่ชอบอะไรแบบนี้

“(ตอนนี้คุณท่าน..อยู่ในห้องไอซียูครับ)”คิ้วเข้มขมวดเข้าและมือที่เริ่มสั่นนิดๆหลังจากกที่ได้ยินเรื่องที่เกิดขึ้นกับพ่อของตน

“(ฉันจะรีบไปเดี๋ยวนี้..)”ร่างสูงกดวางสายไป แล้วจัดการซื้อตั๋วเครื่องบินที่ด่วนที่สุดเพื่อบินกลับไปหาพ่อของเขาที่อยู่ที่ประเทศไทย

ประเทศไทย ก่อนที่ร่างสูงจะได้รับสาย

ปังๆๆ  ปัง

ร่างบางของใครบางคนกำลังคุ้มกันนายของตัวเองที่กำลังโดนลอบทำร้ายจากคู่แข่งทางด้านธุรกิจ เสียงกระสุนที่ดังสนันทำให้ร่างบางวิตกไม่น้อย

“คุณท่านครับ..หนีไปก่อนเถอะนะครับผมจะยิงคุ้มกันให้อีกไม่เกิน5นาที..สินจะมารับคุณท่านไปที่ปลอดภัย”ร่างบางพูดกับนายตนเอง เพราะดูจากสถานะการ์ดเขาอาจจะไม่สามารถคุ้มกันผู้มีพระคุณของเขาให้ปลอดภัยได้

“ไม่มีทาง..ถ้าเธอจะให้ฉันหนีไปเธอก็ต้องไปกับฉันด้วย”เจ้านายของเขาตอบกับมา

“แต่ผมไม่แน่ใจว่าจะทำให้คุณท่านปลอดภัยได้..ท่านรีบหนีไปก่อนเถอะครับ”ร่างบางหันมาพูดตอบสลับกับการยิงปืนไปที่กลุ่มที่มาประทะไปด้วย

“ถ้าจะให้ฉันหนีเธอต้องหนีไปกับฉันด้วย..ฉันไม่ยอมให้เธอต้องมาตายเพราะฉันแน่”ร่างบางได้แต่ขมวดคิ้วอย่างวิตก กระสุนของเขาก็เริ่มหมดแถมเจ้านายยังไม่ยอมทำตามที่เขาบอกอีก

“คุณท่านเปรียบเสมอพ่อของผม..ผมยอมให้ท่านเป็นอะไรไปเพราะผมไม่ได้เพราะงั้นได้โปรดทำตามที่ผมขอเถอะนะครับ”ร่างบางพูดขอร้องนายตัวเองอีกครั้งแต่คำตอบที่กลับมาก็ยังเหมือนเดิม

“ถ้าเธอเปรียบฉันเป็นพ่อฉันก็เปรียบเหมือนว่าเธอเป็นลูกเพราะฉะนั้นฉันเองก็ไม่มีทางทิ้งลูกตัวเองเด็ดขาด”ร่างบางยิ่งเครียดเข้าไปใหญ่ เขาไม่รู้ว่าต้องทำยังไงดี แต่เพราะไม่ทันระวังทำให้ร่างบางไม่เห็นว่ามีอีกคนกำลังย่องมาด้านหลังของเขาและจัดการเล็งเป้าหมายคือหัวหน้าของแก๊งพยัคฆ์ขาว หรือก็คือคุณท่านของร่างบางนั้นเอง

ปังง!!!

“คุณท่าน!!”ร่างบางอุทานอย่างตกใจเมื่อคนที่เขารักเมื่อพ่อ ตอนนี้กำลังล้มลงไปนอนกับพื้นพร้อมกับเลือดที่ไหลออกมาบริเวณอกด้านขวาอย่างไม่ขาดสาย ร่างบางไม่รอช้ารีบทิ้งปืนและเข้าไปประคองร่างของผู้เป็นนายของเขาทันที

หว่ออๆ  หว่ออ

เสียงไซเรนที่ดังขึ้นมา ทำให้พวกที่กำลังเข้ามาทำร้ายร่างบางต้องหยุดชะงักลง

“เหี้ย..พ่อมึงมา.พวกมึงกลับ”เสียงของคนที่เป็นหัวหน้าพูดสั่งกับลูกน้องของตนเองทันทีที่ได้ยินเสียง ไซเรนของรถตำรวจ

“คุณท่าน.คุณท่านทำใจดีๆไว้นะครับ..ใครก็ได้ช่วยที”ร่างบางได้แต่ตะโกนขอให้คนช่วยเพราะคิดไม่ออกจริงว่าต้องทำยังไงใจมันเต้นรัวไปหมด น้ำตาเริ่มคลออยู่ที่ดวงตาคู่สวย

“จะโวยวายทำไมละเจ้าเหนือ.อึก..ปกติเธอไม่ใช่คนขี้โวยวายแบบนี้นะ.และ.อีกอย่างคนอย่างฉันไม่เป็นอะไรง่ายๆหรอกน่า”เพื่อให้ร่างบางคลายกังวลผู้เป็นนายถึงได้พูดแบบนั้นออกมาแม้ตอนนี้จะรู้สึกเจ็บจนแทบทนไม่ไหว

“คุณท่าน.”ร่างบางเรียกผู้เป็นนายเสียงแผ่ว ไม่นานก็มีทั้งพยาบาลและตำรวจพร้อมกับคนของแก๊ง เข้ามาหาเขาและผู้เป็นนาย ร่วมถึงสิน บอดิ้การ์ดรุ่นน้องของเขา

“พี่เหนือ!!..”สินเรียกชื่อของเหนืออย่างดังร้อมกับวิ่งมาหาเหนือที่กำลังกอดร่างของเจ้านายของเขาด้วย

“สิน..ช่วยคุณท่านด้วย.ช่วยที”เหนือรีบบอกให้บอดิ้การ์ดรุ่นน้องของตัวเองช่วยผู้เป็นนายที่อยู่ในอ้อมแขนของเขา

“พี่ใจเย็นๆนะ..รถพยาบาลมาแล้วคุณท่านต้องไม่เป็นอะไรแน่”สินพูดปลอบใจเหนือแล้วไม่นานบุรุษพยาบาลก็ก็พาร่างของเจ้านายของเหนือที่หมดสติไปแล้ว ไปรถพยาบาลเพื่อประถมพยาบาลเบื้องต้นแล้วพาไปที่โรงพยาบาลเพื่อเข้ารับการรักษา

“พี่เหนือ.พี่ก็ควรไปตรวจด้วยนะพี่..เพราะพี่เองก็เจ็บไม่น้อยเหมือนกัน”สินพูดบอกเหนืออย่างเป็นห่วง เพราะเหนือเองก็มีร่องรอยของการต่อสู้เช่นกัน

“ไม่ต้องมาสนพี่ตอนนี้หรอกสิน..พาพี่ไปทีโรงพยาบาลที.พี่จะไปหาคุณท่าน”เหนือไม่สนว่าตอนนี้ตัวเองจะเจ็บหรือเปล่าเพราะคนที่เขาห่วงคือผู้ที่เป็นนายของเขาเท่านั้น

“ผมพาพี่ไปก็ได้แต่พี่ต้องสัญญาก่อนว่าพี่จะยอมตรวจร่างกายด้วย”สินต่อรองกับเหนือ ถึงเขาจะห่วงคุณท่านแต่เขาก็ห่วงคนตรงหน้าเขาด้วย

“ได้..แต่สินต้องพาพี่ไปเดี๋ยวนี้เลยนะ”เหนือยอมตกลง สินก็พยักหน้ารับแล้วทั้งคู่ก็พากันไปโรงพยาบาลที่เจ้านายของเขาทั้งสองคนอยู่

หน้าห้องฉุกเฉิน

“ใจเย็นๆพี่เหนือ..คุณท่านเขาไม่เป็นอะไรหรอก”สินพูดบอกเหนือที่เอาแต่เดินวนไปวนมาหน้าห้องฉุกเฉิน ด้วยแววตากังวลและเครียดจนสินอดพูดปลอบไม่ได้

“แต่มันนานแล้วนะสิน..ถ้าคุณท่านเป็นอะไรขึ้นมาพี่จะทำยังไง..”เหนือตอบสินด้วยน้ำเสียงเป็นกังวลเพราะนี้ก็เกือบสองชั่วโมงแล้วที่นายของเขาถูกเข็นเข้าไป

“พี่เหนือ..”สินจะพูดต่อแต่ก็ต้องชะงักเพราะประตูของห้องฉุกเฉินถูกเปิดออกมา

“หมอ!!...คุณท่านเป็นยังไงบ้างครับ”เหนือวิ่งเข้าไปจับแขนของหมอไว้ทั้งสองข้างแล้วพูดถามอาการของนายเขาอย่างร้อนรน

“ใจเย็นๆนะครับ..คนไข้ปลอดภัยแล้วแต่ว่าสภาพร่างกายของคนไข้อ่อนแอ่มากแถมยังมีโรคแทรกซ่อนอีกหมอแนะนำว่าให้คนไข้ไปรักษาที่โรงพยาบาลที่ต่างประเทศนะครับเพราะที่นั้นเครื่องพร้อมกว่าเรามากและคนไข้อาจจะมีโอกาสฟื้นได้มากกว่าที่นี้นะครับ”

“หมายความว่าคุณท่านอาจจะไม่ฟื้นอย่างนั้นหรอครับ”สินถามหมอออกไปเพราะตอนนี้เหนือคงไม่สามารถพูดถามอะไรได้เพราะดูเหมือนเหนือจะเสียใจไม่น้อยหลังจากที่ได้ยินอาการของเจ้านายของเขา

“ถ้าอยู่ที่นี้โอกาสฟื้นมีค่อนข้างน้อยนะครับแต่ถ้าไปรักษาตัวที่นูนหมอว่าคนไข้อาจมีโอกาสหายได้เร็วขึ้นครับ”

“เข้าใจแล้วครับ..ขอบคุณมากครับ”สินบอก

“ถ้างั้นหมอขอตัวก่อนนะครับ”พอหมอเดินออกไป สินก็หันมาหาเหนือที่ยืนนิ่งแล้วก้มหน้าอยู่

“พี่เหนือ..”สินเอื้อมมือไปแตะไหล่ของเหนือเบาๆ

“ทั้งหมดมันเป็นเพราะพี่”เหนือพูดออกมาเสียงเบาถึงขนาดที่ว่าสินที่ยืนอยู่ข้างแทบไม่ได้ยิน

“พี่ว่าอะไรนะ”สินพูดถามเหนือเพราะเขาได้ยินเหนือพูดไม่ชัด

“ทั้งหมดมันเป็นเพราะพี่!!..ได้ยินไหมสิน!..มันเป็นเพราะพี่..ถ้าพี่ระวังมากว่านี้คุณท่านคงไม่เป็นแบบนี้..มันเป็นเพราะพี่..อึก.เพราะพี่”เหนือเขย่าตัวของสินแล้วตะโกนว่าตนเองอย่างดัง ก่อนเสียงตะโกนจะสั่นเครือ

“พี่เหนืออย่างโทษตัวเองสิพี่..พี่ไม่ผิดนะและผมก็เชื่อว่าคุณท่านเขาไม่โทษพี่แน่”สินพูดปลอบกัสอีก

“ไม่สิน..มันเป็นเพราะพี่…เพราะพี่”

“เฮ้ย!..พี่เหนือ!!”สินอุทานอย่างตกใจเมื่อเหนือที่กำลังพูดจู่ๆก็หมดสติไปจนเขาเกือบรับไว้ไม่ทัน สินร้องเรียกพยาบาลแถวนั้นเพื่อให้มาช่วยพี่ของเขา เหนือถูกนำตัวไปที่ห้องพัก หมอบอกกับสินว่าที่เหนือเป็นลมไปเป็นเพราะ พักผ่อนน้อยและความเครียดทำให้เหนือหมดสติไป ระหว่างที่นั่งเฝ้า สินก็โทรรายงาน คุณหญิงและลูกชายของเจ้านายของเขาเรื่องอาการของคุณท่าน ทั้งสองคนบอกจะกับมาให้เร็วที่สุด

................................................................

Comming soon​