ตอนที่ 13 รางร้าย

Episode [13] รางร้าย

หลังจากที่เดินเข้ามาถึงโต๊ะที่เจ๊โฟร์จองไว้พวกเราก็ต่างหย่อนก้นนั่งลง ไม่นานพนักงานชายที่สวมยูนิฟอร์มหรูหราก็เดินตรงมาหาพวกเรา..

"รับเครื่องดื่มอะไรดีครับ"

"ขอเป็นไวน์อ่อนๆก็แล้วกันค่ะ" เจ๊โฟร์เป็นคนสั่งเครื่องดื่มก่อนที่พี่แกจะส่งสายตาวิ๊งๆให้พนักงานเสิร์ฟ

"รอสักครู่นะครับ"

"ค่ะ" ฉันเป็นคนเอ่ยตอบแทนเจ๊โฟร์ก่อนจะกวาดสายตามองรอบๆอย่างตื่นเต้น บรรยากาศที่นี้เต็มไปด้วยความครึกครื้นแสงสีเสียงเหมือนหลุดเข้ามาในคอนเสิร์ตเจ้าของที่นี้คงรวยมากๆ

"สวัสดีครับทุกคน~" อยู่ๆเสียงของคนที่มาไหม่ก็สร้างความสนใจให้พวกเราหันไปมองกันทั้งโต๊ะ

"มาไงนิพี่ภูมิ" พี่นุ่นเอ่ยถามด้วยความสงสัยก่อนที่แกจะขยับเก้าอี้ให้พี่ภูมินั้ง

"หนูขอตัวไปเข้าห้องนํ้าก่อนนะคะ" ฉันเอ่ยบอกทุกคนก่อนจะลุกขึ่นยืนเต็มความสูง ที่ฉันต้องทำเป็นไปเข้าห้องนํ้าเพราะฉันไม่ต้องการให้พี่ภูมิพูดเรื่องที่ทิ้งฉันไว้หน้าสนามแข่งจนเกือบจะโดนข่มขืนฉันไม่อยากได้ยินและลืมๆมันไป..

"ฉันไปเป็นเพื่อนไหม"

"ไม่เป็นไรเดี๋ยวมาแปปเดียวเอง"

"หนูไปคนเดียวได้จริงๆนะ..ให้เจ๊ไปเป็นเพื่อนดีกว่ามั้ย"

"ขอบคุณนะคะที่เป็นห่วง..แต่สบายมากค่ะ" ฉันฉีกยิ้มส่งไปให้ทุกคนเพื่อความสบายใจก่อนจะเดินห่างออกมาจากโต๊ะ

พอเดินมาถึงโซนแถวๆหน้าฉันก็ต้องหยุดชะงักเพราะไม่รู้ว่าทางเข้าห้องนํ้าไปทางไหน มันซับซ้อนและกว้างมากอีกอย่างฉันก็ไม่เคยมาแต่จริงๆแล้วฉันก็ไม่ได้จะไปเข้าห้องนํ้าจริงๆซะหน่อยเดินชมทั่วๆก่อนก็แล้วกัน~

ปึก !

"อ้ะ!?..ขอโทษค่ะ" ฉันรีบก้มหัวขอโทษผู้ชายที่ฉันเดินชนเข้าไปเต็มๆแรง ก่อนจะรีบหมุนตัวกลับเพื่อที่จะเลี่ยงไปทางอื่น

"เดี๋ยว" เสียงของผู้ชายคนนั้นดังขึ่นมาตามหลังทำให้ฉันต้องหยุดชะงักเท้าก่อนจะค่อยๆหันหน้ากลับไปมองผู้ชายคนนั้น..

"น้องแพรนี้เองนึกว่าใคร" อยู่ๆร่างกายของฉันมันก็ร้อนวูบวาบไปหมดเหมือนเป็นการบอกว่ามีรางไม่ดี เมื่อคนที่ยืนอยู่ตรงหน้าคือเพื่อนที่อยู่แก๊งเดียวกับอาภาม..

"คุณเดลมาเที่ยวที่นี้ด้วยหรอคะ" ฉันแกล้งๆถามออกไปเพราะบางทีชะตาชีวิตฉันอาจจะขาดวันนี้ถ้าอาภามมาด้วย..

"เรียกซะห่างเหินเลยนะครับ..เรียกอาเดลสิอาก็เป็นเพื่อนไอ้วิลเหมือนกันนะ"

"เอ่อ.."

"ว้าน้อยใจแย่.."

"โอเคค่ะอาเดล..ถ้าอย่างงั้นหนูขอตัวก่อนนะคะ" ฉันรีบบ่ายเบี่ยงก่อนจะยกมือไหว้ลาอาเดลด้วยมือสั่นเทา บางทีฉันต้องรีบออกไปจากที่นี้ตอนนี้ให้เร็วที่สุด

"แล้วน้องแพรมาเที่ยวแบบนี้ไอ้ภามรู้รึยังครับ?" แต่สิ่งที่ฉันคิดกลับพังทลายเมื่อคนตัวโตเดินมาขวางทางฉันไว้ ก่อนอาเดลจะก้มหน้าลงมาหาฉันพร้อมกับเดินมาชิดร่างกายทำให้ฉันสำผัสถึงกลิ่นเบียร์อ่อนๆผสมกลิ่นหอมเซ็กซี่ของคนตรงหน้า..

"เอ่อ..ขอโทษนะคะหนูรีบขอตัวก่อน" ฉันหลีกเลี่ยงการคุยกับผู้ชายอันตรายตรงหน้าพร้อมกับรีบก้าวขาเดินฉับๆด้วยความรวดเร็ว..

@โต๊ะ

พอเดินมาถึงโต๊ะพี่ภูมิก็ยังคงนั่งอยู่ที่เดิมทำให้ฉันถอนหายใจออกมาด้วยความเบื่อหน่าย ก่อนจะเดินมานั่งข้างๆปิ่นโต

"ดื่มหน่อยมั้ย" พี่ภูมิเอ่ยถามฉันก่อนจะรินไวน์ที่หมดไปแล้วครึ่งขวดให้ฉัน

"หนูไม่ดื่มแอลกอร์ฮอค่ะ"

"หนูกินเองค่ะ" ปิ่นโตยื่นมือออกไปรับแก้วไวน์จากพี่ภูมิก่อนที่เธอจะยกมันจ่อริมฝีปากพร้อมกับกลั่นใจ

"ปิ่นเรากินเอง" ฉันคว้ามือไปกระชากแก้วไวน์จากปิ่นโตก่อนจะยกขึ่นกินรวดเดียวหมด ที่ฉันยอมกินก็เพราะว่าปิ่นแพ้แอลกอฮอร์แต่ที่เธอจะกินแทนฉันคงเป็นเพราะไม่อยากให้ฉันลำบากใจ..

อึก อึก อึก ! รสชาติขมปร่าอมหวานนิดๆที่ไหลผ่านลำคอ ทำให้ฉันต้องรีบยกนํ้าเปล่าขึ่นมาจิบเพื่อล้างรสชาติแปลกๆที่ติดอยู่ปลายลิ้นออกก่อนที่เสียงของดีเจจะเอ่ยแทรกเข้ามาในโซนประสาท..

"เอาละครับ..ช่วงนี้ก็ถึงโชว์พิเศษจากเฮียเดลเพื่อเป็นการขอบคุณสำหรับทุกๆคนที่มาเที่ยวในคืนนี้..สาวๆหนุ่มๆพร้อมกันรึยังครับ"

"กรี๊ดดดดด..งานจะเริ่มแล้ว" เสียงเจ๊โฟร์และสาวๆในผับต่างกรี๊ดแข่งกันจนทำฉันแสบแก้วหูไปหมด แต่ชื่อที่ดีเจพูดเมื่อกี้ ? อาเดลงั้นหรอเขาเป็นเจ้าของที่นี้ให้ตายเถอะ..

"Time to show!"

ทันทีที่ดีเจกล่าวจบเวทีตรงหน้าก็เปลี่ยนเป็นโทนดาร์กสร้างความตื่นตาตื่นใจให้กับทุกคนรวมถึงฉันที่ตั้งใจนั่งดูการแสดงก่อนที่ดนตรีจะเริ่มเปลี่ยนบีทเป็นจัวหวะหนักๆ พร้อมกับร่างเซ็กซี่เย้ายวนที่มีรอยสักเดินขึ่นมาบนเวทีท่ามกลางเสียงกรี๊ด..

การแสดงเริ่มโชว์ต่อเนื่องไปเรื่อยๆทุกการโยกตัวของคนบนเวทีก็สร้างเสียงกรี๊ดได้ตลอด ทั้งที่มันควรจะสนุกแต่ฉันกลับไม่มีความรู้สึกนั่นเลยอย่างเดียวที่สัมผัสได้คือรางร้ายที่มันอาจจะเกิดขึ่นจริงๆ..

"น้องแพรเบื่อหรอครับทำไมดูเหม่อๆ" เสียงของพี่ภูมิแทรกเข้ามาในโซนประสาททำให้ฉันต้องดึงสติกลับมา

"เปล่าค่ะ.."

"ที่จริงพี่มีเรื่องจะคุยกับแพร..เราออกไปคุยกันข้างนอกได้มั้ย.."

"แต่แพรไม่มีอะไรจะคุยกับพี่ภูมิค่ะ" ฉันตอบปัดๆก่อนจะเบือนหน้าหนีไปทางอื่น ฉันแค่โกรธในฐานะคนที่รู้จักกันมาหลายปีก็เท่านั้นเองที่จริงพี่ภูมิควรจะโทรมาบอกฉันก็ยังดีแต่กลับปล่อยให้ฉันยืนรอเกือบชั่วโมงโทรไปก็ไม่รับโทรศัพท์..

"พี่ขอโทษที่ปล่อยแพรไว้แบบนั้น..ต่อไปนี้พี่จะไม่..

"เอาเถอะค่ะแค่ต่อไปนี้พี่ภูมิอย่าบังคับใจแพรก็พอ..ถ้าแพรปฏิเสธคือคำไหนคำนั้น" ที่ฉันพูดไปแบบนั้นเพราะสีหน้าแววตาของพีภูมิดูจริงใจและอีกอย่างฉันไม่ชอบความไม่เข้าใจฉันอยากอยู่กับทุกคนแบบเป็นมิตรที่เคยโกรธฉันก็จะลืมๆมันไป..

"ขออนุญาติเสิร์ฟไวน์ครับ"

"เอ่อขอโทษนะคะ..โต๊ะเราไม่ได้สั่งค่ะ" ฉันเอ่ยบอกพนักงานที่นำไวน์ชนิดไหม่มาเสิร์ฟอย่างมั่นใจ เพราะไวน์ที่เจ๊โฟร์สั่งมีแค่ยี้ห้อเดียวส่วนคนอื่นก็ไม่มีใครสั่งเพิ่มแต่ไวน์ที่ตั้งอยู่บนโต๊ะเป็นยี้ห้อที่มาจากต่างประเทศ..

"มีคนสั่งมาให้ครับ"

"ใครหรอครับ?"

"ต้องขอโทษนะครับ ผมไม่สามารถบอกได้" พอพูดจบพนักงานเสิร์ฟก็เดินกลับไป สร้างความสงสัยให้กับฉันเป็นอย่างมาก ใครเป็นคนสั่งไวน์แพงๆแบบนี้มาให้พวกเรากัน ?

"น้องแพรสั่งไวน์หรอ"

"เปล่าค่ะ..มีคนสั่งมาให้โต๊ะเรา"

"เจ๊ว่าแบบนี้ต้องมีใครปิ๊งใครบางคนในโต๊ะเราแน่ๆ" เจ๊โฟร์ละความสนใจจากการแสดงที่ไกล้จะจบแล้วจับขวดไวน์ขึ่นอ่าน ปิ๊งหรอ? คงไม่ใช่หรอกมั้ง

"กรี๊ดดด..น้องแพรมีคนเขียนข้อความถึงหนูไว้ข้างขวดด้วย" เจ๊โฟร์เอ่ยบอกฉันก่อนที่ทุกคนจะมุงดูข้อความที่เขียนไว้ข้างขวด..

"Happy birthday Prepare to receive a gift that will never be forgotten :)"

-------------------------

Happy birthday Prepare to receive a gift that will never be forgotten :) = สุขสรรค์วันเกิด เตรียมตัวรับของขวัญที่ไม่มีวันลืมได้เลย :)

มาลุ้นต่อตอนหน้านะคะ ?? ขอกำลังใจให้ไรท์มือไหม่หน่อยน้าา เค้าจะได้มีกำลังใจอัปบ่อยๆ?