มัจจุราชไร้หัวใจ

“พี่ยิหวาขา~ วันนี้หนูเบลล์จะเอาเค้กวันเกิดไปให้พี่คาร์ลอส พี่ยิหวาว่าพี่คาร์ลอสเขาจะชอบเค้กที่หนูเบลล์ทำหรือเปล่าคะ” ความใสซือของเด็กสาวตรงหน้าที่กำลังสือผ่านออกมาจากทางดวงตาทำให้ยิหวาพูดอะไรไม่ออก เธอรู้ว่าเฌอเบลล์รักและอยากเจอคาร์ลอสมากแค่ไหน แต่ก็ไม่มีโอกาสที่จะได้เจอเลยสักครั้งและวันนี้ก็เป็นวันเกิดของคาร์ลอส เฌอเบลล์จึงตั้งใจฝึกทำเค้กกับเธอเพื่อจะเอาไปให้คาร์ลอสพี่ชายที่เด็กสาวนั้นแสนคิดถึงและเฝ้ารอที่จะเจอ ถึงแม้นว่าเธออยากจะเอ่ยคัดค้านเพราะเธอรู้ถึงผลที่จะตามมาหลังจากนั่นดี แต่พอเห็นความตั้งใจและท่าทางดีใจของคนตรงหน้ายิหวากลับไม่กล้าเอื้อนเอ่ยถอนคำใดๆออกมา ได้แต่ปล่อยเลยตามเลย

เฌอเบลล์ สาวน้อยวัย 15 ปี เธอเติบโตขึ้นมาโดยมีพี่เลี้ยงสาวสุดสวยและใจดีอย่างยิหวาเป็นคนดูแลตั้งแต่เณอเบลล์อายุแค่ 4 ขวบ เฌอเบลล์เป็นเด็กน่ารัก สดใส ยิ้มเก่ง และก็ขยัน

“หนูเบลล์พี่ยิหวาบอกกี่ครั้งแล้วคะ ว่าห้ามวิ่งเดี๋ยวล้ม” ยิหวาดุเด็กสาวอย่างไม่จริงจังนัก ส่วนคนโดนดุก็ได้แต่ส่งยิ้มแห้งๆให้

ยิหวา พี่เลี้ยงสาวแสนสวยและใจดีของหนูเบลล์ อายุ 23 ปี เธอเลี้ยงดูเฌอเบลล์ตั้งแต่ยังเด็ก พร้อมกับแม่ของเธอ จนวันหนึ่งแม่ของเธอได้จากไปด้วยโรคร้าย นี้ก็ผ่านมา 2 ปี แล้วที่ท่านจากไป หลังจากที่แม่ของเธอเสีย เธอก็เป็นคนดูแลเฌอเบลล์มาโดยตลอด จนเมื่อไม่นานมานี้ที่มีสมาชิกใหม่เพิ่มเข้ามา นั่นก็คือ แพท บอดี้การ์ดหนุ่มวัยเดียวกันกับเธอ ที่คาร์ลอสเจ้านายของเธอส่งให้มาดูแลเฌอเบลล์และก็เธอ

“ขอโทษค่ะ” เด็กสาวเอ่ยขอโทษอย่างคนสำนึกผิด พร้อมกระพริบตาปริๆอย่างออดอ้อน

“ทำอะไรกันอยู่ครับ” แพทที่กลับมาหลังจากสะสางงานที่ได้รับมอบหมายจากคาร์ลอสเสร็จ เดินเข้ามาเอ่ยทักสองสาวสวยที่กำลังคุยกับอยู่ในครัว

“แพท แพทมาแล้ว หนูเบลล์ทำเค้กจะเอาไปให้พี่คาร์ลอสคะ แพทพาหนูเบลล์ไปหาพี่คาร์ลอสหน่อยน่ะ” เด็กสาวบอกเสียงหวานพร้อมยิ้มสดใสส่งให้บอดี้การ์ดหนุ่มเหมือนเช่นทุกครั้ง

“เอ่อ คุณหนู” แพทเริ่มมีท่าทีอึกอักจะปฏิเสธก็ไม่ได้ด้วยสิ ท่าทางยิ้มร่าของคุณหนูตัวน้อยที่ดูแสนจะดีอกดีใจที่จะได้พบผู้เป็นนายของตนมันคงจะเศร้าหมองขึ้นมาทันทีถ้าเกิดว่าเขาเอื้อนเอ่ยคำนั้นออกไป

“เดี๋ยวหนูเบลล์ไปหยิบเค้กแป็บหนึ่งนะ” เด็กสาวรีบเดินไปหยิบเค้กที่ถูกบรรจุอยู่ในกล่องน่ารักที่แช่อยู่ในตู้เย็นออกมา

“คุณหนู~” แพทมองตามแผ่นหลังเล็กพร้อมกับเอ่ยเรียกเสียงแผ่วอะไรจะเกิดมันก็ต้องเกิดสินะ ก่อนจะหันไปสบตาคู่สวยของพี่เลี้ยงสาวที่มองเขาอยู่ก่อนแล้วอย่างรู้ความคิดซึ่งกันและกัน

“ไปกันเถอะแพท หนูเบลล์พร้อมแล้ว” เด็กสาวเดินกลับมาพร้อมกล่องเค้กสีชมพู หันไปบอกแพทเสียงใสก่อนจะเดินนำออกไปจากห้องครัว ส่วนแพทกับยิหวาก็รีบเดินตามคุณหนูตัวน้อยออกไป พ่นหน้าประตูห้องครัวไปได้ไม่อีกก้าวเท้าเล็กก็ต้องหยุดชะงักเมื่อเสียงของแพทดังขึ้น

“เอ่อ...เดี๋ยวก่อนครับคุณหนู” ร่างเล็กหมุนตัวกลับมาเผชิญหน้ากับบอดี้การ์ด คิ้วสวยขมวดขึ้นเชิงคำถาม?

“ผมต้องโทรขออนุญาตเจ้านายก่อน” แพทจึงรีบบอกออกไป

“ทำไมเราไม่ไปเลยละคะ ไม่ขอไม่ได้เหรอ” เด็กสาวพูดขึ้นเสียงอ่อน เพราะทุกครั้งที่แพทโทรไปขออนุญาต คำตอบที่ได้กลับมาก็มีเพียงแค่คำว่าไม่

“ผมทำแบบนั้นไม่ได้หรอกครับ ยังไงก็ต้องขออนุญาตเจ้านายก่อน” ถึงแม้จะรู้สึกสงสารและเห็นใจ แต่เขาก็ไม่อาจทำตามความต้องการของคุณหนูตัวน้อยได้ถ้ายังไม่ได้คำอนุญาตจากผู้เป็นเจ้านาย

“ไม่ต้องโทรขอหรอก ถึงจะโทรไป คำตอบที่ได้มันก็คงจะเหมือนกับที่ผ่านมา อึก ถะ ถ้าอย่างงั้นหนูเบลล์ฝากแพทเอาเค้กไปให้พี่คาร์ลอส อึก หน่อยนะ” เด็กสาวพูดด้วยนํ้าเสียงสั่นเครือยื่นกล่องเค้กที่เธอตั้งใจทำให้กับผู้เป็นพี่ชายให้กับแพท ยิหวาเดินเข้ามาลูบหลังปลอบประโลมร่างเล็กที่สะอื้นร้องไห้

“นุ หนูเบลล์ อึก ฝากบอกพี่คาร์ลอสด้วย ขะ ขอ อึก ให้พี่คาร์ลอสมีความสุข มะ มากๆ” ก่อนจะเดินสะอื้นร้องไห้เข้าห้องของตัวเองไป

“ฮือออออออ ฮือออออออ”

“คุณหนู”