ep1

ภีรนัย หนุ่มใหญ่วัย 40 เศษ พ่อหม้ายลูกติดที่ร่ำรวยเสน่ห์และทรัพย์สิน เจ้าของโรงแรมและอสังหาริมทรัพย์ริมทะเลตะวันออกหลายจังหวัด มีหญิงสาวมากหน้าหลายตาเข้ามาเสนอตัว เพื่อต้องการที่จะแทนตำแหน่งภรรยาที่เขาสูญเสียไปเมื่อหลายปีก่อน ทว่าชายหนุ่มก็ยังคงครองตัวเป็นโสดโดยไม่มีทีท่าว่าจะสนใจสาวสวยคนใดสักคน

“บอสคะ คุณพจนีย์มารอพบค่ะ”

เลขานุการสาวสวยเดินเข้ามารายงานด้วยน้ำเสียงที่เจือไปด้วยอารมณ์หึงหวงเล็กๆ ชายหนุ่มละสายตาจากหน้าจอคอมพิวเตอร์ ซึ่งกำลังไล่ดูแผนโครงการธุรกิจอสังหาริมทรัพย์ของตัวเองอยู่อย่างเคร่งเครียด ต้องเงยหน้าขึ้นมองแล้วยิ้มบางๆ อย่างเข้าใจอารมณ์ของเลขานุการคนนี้ดี

“เชิญคุณพอร์ชเข้ามาได้เลย”

“ได้ค่ะ” เธอสะบัดเสียงใส่แล้วเดินออกไปอย่างงอนๆ

พจนีย์หรือพอร์ช หม้ายสาวทรงเสน่ห์ เจ้าของกิจการร้านเพชรในตัวตลาดที่เข้ามาติดพันเขา เธอดูเป็นคนที่มีภาษีดีกว่าสาวสวยคนไหน อย่างน้อยที่เธอมาคบกับเขาด้วยวัยที่ไล่เลี่ยกันและต่างก็เป็นหม้าย จึงทำให้มีความเข้าใจซึ่งกันและกันดี ทั้งยังไม่มีข้อครหาว่าเธอมาเกาะเขาเพื่อหวังสูบเงินเหมือนกับสาวสวยรายอื่นๆ แม้แต่เลขานุการของเขาก็ไม่พ้นข้อครหานี้

“คุณนัยขา นี่ลืมนัดกับพอร์ชใช่ไหมคะ? ถึงให้พอร์ชรอ อยู่ที่ร้านอาหารเป็นชั่วโมงเลย”

หม้ายสาวทรงเครื่องเดินฉับๆ มาโอบรอบคอเข้าไว้แล้วจูบที่แก้มแรงๆ เหมือนตัดพ้อแต่ไม่น้อยใจ กลิ่นน้ำหอมอ่อนๆ อย่างที่เขาชอบโชยมากระตุ้นอารมณ์จนเขาอดไม่ไหว

“ตายจริงผมลืมเสียสนิทเลยครับ”

ชายหนุ่มว่าแล้วหันไปจุ๊บแก้มคืนเบาๆ ก่อนจะปิดคอมพิวเตอร์ลงแล้วหันมารั้งเธอให้เข้ามานั่งตักอย่างคุ้นเคย

“แล้วทานอะไรมาหรือยังครับ”

“จะทานได้ยังไงละคะ ก็รอคุณนัยทานด้วยกันนี่คะ”

“คุณหิวมากไหม? งานผมยังไม่เสร็จเลย”

ชายหนุ่มมองงานตรงหน้าแล้วหันมามองหญิงสาวคล้าย

กับจะต่อรองอะไรบางอย่าง

“มองพอร์ชอย่างนี้ มีอะไรหรือเปล่า?”

“แล้วอยากมีหรือเปล่าล่ะ”

ว่าแล้วชายหนุ่มก็ลูบคลำที่บั้นสะโพกกลมกลึงของเธออย่างมีเลศนัย หญิงสาวที่รู้ทันใช้มือนุ่มเลื่อนไล้ขึ้นมาบีบนวดตรงหัวไหล่และบ่าเหมือนจะช่วยผ่อนคลายให้กับเขา แต่มันกลับตรงกันข้าม เพราะมันกับทำให้ลุกเสียมากกว่า

“พอร์ชอยากทำให้คุณหายเครียดจัง...ก่อนที่เราจะไปทานอาหาร”

ภีรนัยยิ้มแล้วเอนศีรษะพิงพนัก ปล่อยให้หญิงสาวลูบไล้บีบนวดไปตามไหล่และคอเขาอย่างสบายใจ

“แต่สิ่งที่คุณทำอยู่นี่ ทำผมเครียดมากขึ้นเสียอีกนะครับ”

“แหม...พอร์ชหมายถึงเรื่องงานหรอกค่ะ”

พจนีย์หัวเราะขำๆ กับคำพูดชายหนุ่ม มือเล็กๆ ขยับนวดไปตามแนวบ่าของเขา พร้อมกับใบหน้าที่เลื่อนเข้ามาใกล้ชิดเข้ามากขึ้น

“สบายไหมคะ? คุณนัย”

เธอยื่นจมูกไปจรดปลายจมูกของเขาแล้วส่ายจมูกชนกันเบาๆ ก่อนจะเบี่ยงใบหน้าหลบจมูกอันว่องไวของชายหนุ่มที่ซุกไซ้เข้ามาอย่างอดใจไม่ไหวแล้ว

“ยั่วกันใช่ไหม? รู้ใช่ไหมว่าผมต้องการอะไรตอนนี้”

พจนีย์ยิ้มยั่วแล้วซุกร่างอวบอัดเข้าไปอิงแอบอกอุ่น มือเล็กเลื่อนโอบที่ท้ายทอย สายตาหยาดเยิ้มจ้องใส่ไม่วางตา สายตาคมกริบของหนุ่มใหญ่ย่อมรู้ทัน เพราะทันทีที่ริมฝีปากเย้ายวนเผยออ้า เขาก็โน้มใบหน้าเธอเข้าหาแล้วบดริมฝีปากแนบชิดบดเบียด ก่อนจะส่งลิ้นกระหวัดพันกับลิ้นนุ่มชุ่มชื้นของหม้ายสาวอย่างดูดดื่ม

“อืม....อา....”

ความเสียวกระสันก่อตัวขึ้นมาตามท้องน้อยจนร่างของเธอสั่นระริก หญิงสาวหลับตาพริ้ม ส่งเสียงครางเบาๆ ในลำคอ ขณะที่ริมฝีปากของชายหนุ่มจูบไซ้ไปตามวงหน้าอันทรงเสน่ห์ตามด้วยซอกคอขาวผ่องหอมกรุ่นในกลิ่นที่เขาหลงใหล มือซุกซนของเขาลูบไล้ไปตามเนินอกอวบนิ่มสู้มือที่แข็งชันตั้งเต้าเฝ้ารอให้เขาขยำขยี้ น้ำหนักมือของภีรนัยจึงเริ่มหนักหน่วงขึ้นเรื่อยๆ จนร่างเย้ายวนบิดไหวอยู่บนตัก สองมือเลื่อนโอบแผ่นหลังอันแข็งแรงแล้วลูบไล้ไปมาอย่างช้าๆ

“โอ้ว....คุณนัยขา....ซี๊ดดดด...”

เธอพึมพำกระเส่าสั่น เมื่อนิ้วแข็งแรงคีบคลึงอยู่ที่ปลายถัน แม้ว่าจะเป็นการคีบเคล้นอยู่นอกเสื้อก็ทำให้เธอเสียวซ่านจนแทบจะขาดใจได้

“อา...อาาาา....อืมมมมม..”

พจนีย์ครวญครางด้วยความกระสันซ่าน ขนอ่อนลุกกรูเกรียวด้วยความเสียว ยิ่งชายหนุ่มจูบไล้ไปตามซอกคอ แล้วขบเบาๆ ไปที่ติ่งหู เธอก็ยิ่งสะทกสะท้านหวั่นไหวไปกับลีลาของเขา

“คุณนัยขา...นี่จะ...ใช้ตรงนี้เลยเหรอคะ?”