บทที่ 1

ปารดานั่งมองตัวเองในกระจกบานใหญ่ตรงหน้าหลังจากถูกปลุกขึ้นมาให้แต่งตัวแต่งหน้าเพื่อเข้าพิธีแต่งงานที่จัดขึ้นโดยมีแค่คนในครอบครัวของทั้งสองฝ่ายไม่มีพิธีการใหญ่โต ขบวนขันหมากหรือแม้แต่งานเลี้ยง แน่นอน เจ้าบ่าวเป็นใครปารดาก็ไม่รู้จัก เธอรับรู้แค่เพียงว่า พี่สาวเธอที่หายตัวไปต้องเข้าพิธีแต่งงานกับลูกชายเจ้าของไร่ส้ม และเมื่อไม่มีปารมีคนที่ต้องทำหน้าที่นี้แทนคือปารดา

หญิงสาวไม่ได้สนใจเรื่องการแต่งงาน เธอแค่ทำตามหน้าที่ ปารดารู้จากบิดาว่าตอนนี้บริษัทเข้าขั้นวิกฤตจำเป็นต้องรับความช่วยเหลือจากพ่อเลี้ยงชนะพล ซึ่งครั้งหนึ่งเคยเป็นเพื่อนเก่า

ปารดาไม่ทราบรายละเอียดในส่วนนั้น พ่อเลี้ยงชนะพลเข้ามาถือครองหุ้นในบริษัทเพื่อแลกกับการไม่ต้องล้มละลาย

แต่พ่อเลี้ยงชนะพลต้องการตัวปารมีแลกกับเงินที่ค้ำจุนบริษัทจำนวนหลายสิบล้าน เมื่อลงทุนก็ต้องหวังผลกำไร

แน่นอนว่าธีรยุทธไม่มีทางเลือกจำใจต้องให้ปารมีแต่งงานกับลูกชายของพ่อเลี้ยงชนะพล หากแต่ปารมีนั้นยอมตกลงแค่เพียงคำพูดหลอกลวงพ่อ แล้วหนีหายไปอย่างไร้ร่องรอย และนั่นทำให้ธีรยุทธถึงขั้นจะฆ่าตัวตายเพื่อหนีจากทุกสิ่ง ปารดาเท่านั้นคือทางรอด เพราะฉะนั้นเธอต้องอดทน

"สวยมากเลยค่ะ น้องป่านผิวขาวอมชมพูใส่อะไรก็สวย แต่งหน้าแค่นิดเดียวยังมีออร่าเลยนะคะ" ช่างแต่งหน้าเอ่ยชมไม่ขาดปาก

ปารดานั้นไม่ค่อยชอบแต่งหน้าและไม่ชอบแต่งตัว ข้าวของทุกอย่างก็ใช้แบบคนทั่วไปปกติเขาใช้กัน ไม่เหมือนปารมีที่มีเครื่องประทินโฉมมากมาย แต่งหน้าแต่งตัวเก่ง เป็นคนเข้าสังคมและมีเพื่อนมากมายหลากหลายอาชีพ วันๆเอาแต่เที่ยวและใช้เงินเก่ง แต่นั่นก็ยังไม่ได้เดือดร้อนเพราะเธอก็ทำงานที่บริษัทได้เป็นอย่างดี แต่บริษัทประสบภาวะขาดทุนติดต่อกันหลายเดือนทำให้เกิดสภาพไม่คล่องขึ้นมา นั่นเลยทำให้ต้องแก้ปัญหาว่าด้วยการหยิบยืมเงินทองจากเพื่อนเก่า

ธีรยุทธไม่คิดว่าเพื่อนจะหวังผลจากการยื่นมือเข้ามาช่วยเหลือคือลูกสาว เพื่อผลิตทายาทให้กับชนะพลวัตร นั่นคือสิ่งที่ปารดารับรู้มา

แต่งงานเพื่อผลิตทายาทพอคิดแบบนั้นก็นึกตลกกับโชคชะตาตัวเองอยู่เหมือนกัน

"ป่านลูก" เสียงธีรยุทธดังขึ้นที่หน้าประตูเพื่อดูความเรียบร้อย

ปารดาในชุดลูกไม้สีขาวเปิดไหล่โชว์เนินอกอวบและไหล่นวลเนียน เป็นชุดกระโปรงยาวคลุมเข่าพอดีตัวที่ปารดาสวมออกมาได้อย่างสง่างามเสียจริง ชุดนี้ชนะพลเป็นคนเลือกสำหรับปารมี ไม่คิดว่าปารดาจะสวมออกมาได้สวยถึงเพียงนี้

"พร้อมแล้วค่ะ ไปกันเลยไหมคะ" รอยยิ้มกว้างที่คนเป็นพ่อมองก็รู้ว่าลูกสาวกำลังฝืน ปารดาไม่อยากให้พ่อต้องคิดมากและต้องการที่จะแก้ไขเรื่องทุกอย่าง หัวชนะพลเพียงต้องการทายาท เธอก็แค่ผลิตทายาทและจากนั้นเธอก็จะไปตามทางของเธอ

"หนูไม่ต้องทำเพื่อพ่อขนาดนี้ก็ได้นะลูก" ธีรยุทธยังคงรู้สึกผิดและเสียใจกับสิ่งที่จะเกิดขึ้น

"หนูตัดสินใจแล้วค่ะ หนูจะทำให้ดีที่สุด" แววตามั่งคงดุจขุนเขาของปารดาทำให้ธีรยุทธพูดไม่ออก ลูกสาวตัวน้อยที่เข้มแข็งและกล้าหาญมากกว่าที่เขาคิด ปารมีควรจะสำนึกบุญคุณในตัวปารดา ว่าเด็กสาวทำเพื่อครอบครัวได้มากมายขนาดไหน

ปารดาคล้องแขนเข้ากับแขนของธีรยุทธ ใบหน้าสะสวยเชิดขึ้นอย่างไม่หวั่นเกรง ก้าวเดินออกไปเผชิญกับปัญหาแม้ว่าจะต้องเจอกับอะไรก็ตาม เธอจะไม่หวาดหวั่นและทำหน้าที่ของตัวเองให้ดีที่สุด

อีกด้าน ภายในห้องรับรองแขกของบ้านพัฒนกรกุล พ่อเลี้ยงชนะพลและคุณรังรองภรรยา นั่งอยู่ที่โซฟาด้านหนึ่งกับคุณนภา แม่ของปารมีนั่งอยู่อีกฝากของโซฟา

ที่ด้านหน้าผู้ใหญ่ทั้งสองฝ่าย มีชายหนุ่มหน้าตาหล่อเหลาคมเข้มแบบฉบับชายไทยนั่งพับเพียบอยู่ที่พื้นฝั่งเจ้าบ่าว เขาคือชนาวิน ชนะพลวัตร พ่อเลี้ยงวินที่สาวๆหมายปอง แต่ตอนนี้คงต้องอกหักกันเป็นแถว เพราะเขาที่ครองความโสดมานานกว่าสามสิบห้าปีกำลังจะมีภรรยาเป็นตัวเป็นตนแบบไม่เต็มใจ