EP8ออกอาการ

นั่งรถกันมานานหลายชั่วโมงในที่สุดก็เดินทางมาถึงที่หมาย ไร่ผลไม้ขนาดใหญ่บนหุบเขากว้างขวางพื้นที่โดยรอบรายล้อมไปด้วยธรรมชาติเขียวขจี ทันทีที่ลงจากรถมาได้แพรไหมรีบกอบโกยอากาศบริสุทธิ์เข้าปอดหลังจากที่อยู่กับบรรยากาศอึมครึมมานานหลายชั่วโมง

ราวกับเธอได้รับออกซิเจนจากธรรมชาติยังไงอย่างนั้นใบหน้าที่เคยหม่นเศร้ากลับมาสดใสทันตาเห็นจนคนที่ลอบมองเธออยู่เป็นระยะอย่างธารายังอดรู้สึกหมั่นไส้ไม่ได้

‘มีความสุขอะไรขนาดนั้นกัน ทีตอนอยู่กับเขาตามลำพังทำหน้าเหมือนจะขาดใจตายยังไงอย่างนั้นเลย’

“สวัสดีครับคุณธารา สวัสดีครับหนูแพรไหม เดินทางมาเหนื่อย ๆ มานั่งพักดื่มน้ำเย็น ๆ ก่อนครับ วันนี้ภรรยาของผมทำน้ำลำไยพอดี รับรองว่ารสชาติหวานอร่อย ดื่มแล้วรู้สึกสดชื่นแน่นอนครับ“ ขณะที่ธารากับแพรไหมยืนดื่มด่ำกับธรรมชาติอยู่นั้นคุณลุงภพ คุณลุงเจ้าของสวนก็เดินเข้ามาทักทายอย่างเป็นกันเองตามประสาคนที่ทำการค้าด้วยกันมานานหลายปีตั้งแต่รุ่นคุณปู่ของธารา

ธารากับแพรไหมเดินมานั่งที่แคร่ไม้ไผ่ใต้ต้นไม้ใหญ่ตามคำเชื้อเชิญของเจ้าของถิ่น ไม่นานน้ำลำไยที่คุณลุงภพโอ้อวดเรื่องรสชาติก็ถูกนำมาเสิร์ฟให้ธารากับแพรไหมได้ลองชิม

ดวงตากลมโตของแพรไหมเบิกกว้าง นัยน์ตาลุกวาวอย่างน่ารัก ยิ้มแป้นโชว์ฟันเรียงสวยทั้งสามสิบสองซี่ อาการของเธอตอนนี้ราวกับเด็กน้อยเจอของอร่อยก็ไม่ปาน ท่าทางน่ารักน่าเอ็นดูจนคุณลุงภพกับภรรยาที่มองอยู่ถึงกับระบายยิ้มออกมา เช่นเดียวกับธาราที่มองท่าทางของแพรไหมด้วยหัวใจที่สั่วไหว นานแค่ไหนแล้วนะที่เขาไม่เห็นท่าทางแบบนี้ของเธอ

ไอ้อาการยิ้มร่าดวงตาเป็นประกายวาววับยามได้กินของอร่อยน่ะ มันนานขนาดนั้นแล้วนะที่เขาไม่ได้เห็นมัน

“งื้ออ สดชื่นจริง ๆ ด้วยค่ะคุณลุง อากาศร้อน ๆ แบบนี้ได้ดื่มน้ำลำไยหวาน ๆ จากฝีมือป้าภา แพรรู้สึกเหมือนได้ขึ้นสวรรค์เลยค่ะ“ แพรไหมหันไปทำหน้าออดอ้อนให้กับป้าภาภรรยาของลุงภพ

”หนูแพรก็พูดไป“

”จริง ๆ นะคะป้าภา แพรพูดจริง ๆ“

”ค่ะป้าเชื่อ“ เห็นท่าทางน่ารักของเธอมีเหรอที่อดใจไหว ป้าภาแอบหยิกแก้มนิ่มของแพรไหมด้วยความมันเขี้ยว

แพรไหมเป็นคนยิ้มเก่ง เข้ากับคนง่าย เธอรู้จักประจบประแจง รู้จักวิธีการเข้าหาผู้ใหญ่ รู้ว่าต้องทำแบบไหนต้องวางตัวยังไงผู้ใหญ่ถึงจะเอ็นดูและเพราะแบบนั้นเหล่าผู้ใหญ่จึงเอ็นดูเธอไม่เว้นแม้แต่พ่อแม่ของธาราเองก็ด้วย

”ปากหวานไม่เปลี่ยนเลยนะคะหนูแพร“

แพรไหมหัวเราะคิกคักชอบใจก่อนที่เสียงหัวเราะของเธอจะดังแผ่วลงเรื่อย ๆ เมื่อเผลอสบเข้ากับนัยน์ตาคมกริบของธารา เขากำลังนั่งคุยเรื่องงานกับคุณลุงภพอยู่ ทว่าสายตาของเขาเอาแต่มองเธอไม่หยุด

นั่งจนหายเหนื่อยธากับแพรไหมก็เดินทางเข้าสวนลำไย เข้าสวนลิ้นจี่พร้อมกับลุงภพและคนงานอื่น ๆ อีกสี่ห้าคน

“ผลผลิตปีนี้ใช้ได้เลยนะครับลุงภพลูกใหญ่ขึ้น เนื้อหวานขึ้นด้วยครับ”

“ปีนี้เรามีน้ำเพียงพอไม่ขาดแคลนน้ำเหมือนปีก่อน ๆ ผลผลิตที่ออกมาจึงเป็นที่น่าพอใจครับคุณธารา รับรองว่าคุณธาราไม่มีทางผิดหวัง”

“ไม่ผิดหวังอยู่แล้วครับลุงภพ ผมเชื่อใจคุณลุง” ทำการค้ากันมานานต่างคนต่างรู้สึกว่าอีกคนเปรียบเสมือนญาติคนหนึ่ง

ในเรื่องของธุรกิจตั้งแต่รุ่นปู่จนถึงตอนนี้ที่ธาราเข้ามารับช่วงต่อดูแลธุรกิจนี้เอง ล้วนไม่เคยมีเรื่องกดราคาเกิดขึ้น ธาราให้ราคาเป็นธรรมกับเจ้าของสวนทุกราย ไม่เคยเอารัดเอาเปรียบใคร ธาราซื้อใจเจ้าของสวนด้วยความซื่อตรงเขาถึงได้รับแต่ผลผลิตดี ๆ จากเจ้าของสวนเป็นการตอบแทน

ธารากว้านซื้อผลไม้แถบนี้ทั้งหมดโดยมีคุณลุงภพนี่แหละที่ช่วยเป็นสื่อกลางพูดคุยกับเจ้าของสวนคนอื่นให้ ทำให้บริษัทของธาราสามารถผลิตสินค้าออกมาเพียงพอต่อความต้องการของเหล่าลูกค้าอยู่เสมอ

“เดี๋ยวเซ็นสัญญาแล้ววางมัดจำได้เลยนะครับลุงภพ ลุงภพสามารถเริ่มเก็บเกี่ยวผลผลิตได้ตอนไหนครับ”

”สัปดาห์หน้าครับคุณธารา“

”ตามนั้นครับ“

ธาราเดินคุยงานกับลุงภพอยู่สักพักใหญ่โดยที่แพรไหมยืนรออยู่ใต้ต้นลิ้นจี่ ตอนนี้เธอกำลังเด็ดลิ้นจี่จากต้นมากินจนแก้มตุ่ย แก้มของเธอป่องมากจนธาราอยากเดินเข้าไปหาแล้วใช้มือบีบแก้มเธอแรง ๆ ให้หายมันเขี้ยว

“หนูแพรน่ารักมากเลยนะครับ เธอเหมือนเด็กตลอดเวลาเลย” ธาราหลุดออกจากภวังค์ เขาเค้นหัวเราะกับคำพูดของคุณลุงภพเบา ๆ

น่ารัก เธอเนี่ยนะน่ารักตรงไหน แล้วที่บอกว่าเธอเหมือนเด็ก เหมือนตรงไหน ถ้าเหมือนเด็กเอ๋อก็พอได้อยู่

“ไม่รู้ว่าหนูแพรยังโสดอยู่รึเปล่า ผมอยากแนะนำเธอให้กับหลานชายของผมได้รู้จัก”

ธาราหันขวับคอแทบหักกับสิ่งที่คุณลุงภพพูดออกมารายกับไม่เชื่อหูตัวเอง คิ้วเข้มย่นเข้ากันอย่างไม่สบอารมณ์เท่าไหร่นักรู้สึกคันยุบยิบที่อกด้านซ้ายแปลก ๆ

”เธอแต่งงานแล้วครับ“ เขาตอบเสียงเรียบนิ่งเช่นเดียวกับใบหน้าที่ไม่แสดงความรู้สึกออกมา ”เห็นแหวนที่นิ้วเธอไหมครับ นั่นแหละครับผัวเธอซื้อให้ เพชรเม็ดใหญ่ไหมครับคุณลุง”

รังสีความอำมหิตแผ่กระจายออกมาจากดวงตาคู่คม ทำให้คนที่มองอยู่ถึงกับเสียวสันหลังวาบขึ้นมาแปลก ๆ

”อ่า ครับ ใหญ่ครับ” คุณลุงภพตอบเสียงตะกุกตะกัก จู่ ๆ ก็รู้สึกหายใจไม่ทั่วท้อง รู้สึกเหมือนทำผิดแล้วโดนจับได้ยังไงอย่างนั้น