ข่าวร้ายในอดีต

หลายเดือนก่อน ณ โรงพยาบาลแห่งหนึ่ง

“พี่หนูเล็กจะถึงหรือยังคะ” หนูนาโทรตามพี่สาวฝาแฝดซึ่งบอกว่าจะไปหาสามีเพื่อนำเงินมาเป็นค่ารักษาลูกที่ต้องเข้าห้องผ่าตัด หญิงสาวกระวนกระวายใจเพราะพี่สาวออกไปนานมากแล้ว ทว่าเสียงปลายสายที่รับสร้างความแปลกใจ

“สวัสดีครับ”

ไม่ใช่เสียงของพี่สาว หนูนาแปลกใจจึงถามออกไป

“คุณเป็นใครคะ ทำไมใช้มือถือพี่สาวฉันแล้วพี่สาวฉันไปไหน”

“คุณทำใจเย็นๆ นะครับแล้วฟังให้ดี” เสียงปริศนาปลอบ หนูนาใจเต้นระรัว นี่มันอะไรกัน

เมื่อได้ยินเรื่องราวหญิงสาวก็ล้มทั้งยืนหน้าห้องผ่าตัด น้ำตาไหลพรากอาบสองแก้ม ไม่ได้ยินเสียงน้องสาววัยสิบหกปีซึ่งเดินเข้ามาเขย่าตัวว่าเป็นอะไรไป เธออยากให้มันคือฝันร้ายที่แว่วเข้ามาในหู

“ไม่จริง ไม่จริงพี่หนูเล็กต้องไม่ตาย ไม่จริง” เธอได้แต่พร่ำเพ้อออกมา น้องสาวตกใจเข้ามากอดร่ำให้ไปด้วยกัน

"พี่ พี่พูดอะไร"

“คุณครับคุณ ได้ยินผมหรือเปล่า”

จนกระทั่งเสียงมือถือดังขึ้นปลุกให้เธอตื่นจากฝันร้ายซ้ำซ้อน “ค่ะ” เธอกลั้นสะอื้นรับสาย

รายละเอียดของพี่สาวเข้ามาอยู่ในหัว

นี่เป็นความฝันหรือเปล่า ไม่จริงใช่ไหม หากเมื่อเห็นใบหน้าน้องสาวผ่านม่านน้ำตา รวมทั้งมองเลยไปในห้องซึ่งหลานชายที่แสนอาภัพกำลังนอนรอมีดหมอเพื่อช่วยยื้อชีวิต ก็เจ็บปวดนักเพราะมันไม่ใช่ความฝัน

“หนูศินของน้า ศิน… น้าจะดูนายเอง ฮื้อ อึก ไม่ต้องห่วง นายต้องปลอดภัยและหายดีนะ” เธอส่งผ่านความห่วงใย กำลังใจให้หลานรักที่ป่วยมานานปี “พี่หนูเล็ก ช่วยตาศินด้วยนะพี่” ไม่ลืมวอนขอพี่สาวให้คุ้มครองลูกชาย หลังจากนั้นบอกให้น้องรออยู่ที่โรงพยาบาล เพื่อเธอจะได้เดินทางไปยังจุดเกิดเหตุที่พี่สาวเสียชีวิต

พี่สาวเกิดมาอาภัพนัก มีคนรักก็ไม่เคยเหลียวแล เมื่อตั้งท้องศตายุก็ทิ้งพี่สาวไป ไม่ดูดำดูดี ทางฝ่ายนั้นถือว่าตนเองมั่งมี พี่สาวของเธอไม่คู่ควร แรงยุยงของครอบครัวทำให้ศตายุแต่งงานกับผู้หญิงคนอื่นตอนที่พี่สาวเธอตั้งท้อง

“พี่ไม่คิดเลยเขาจะใจดำถึงเพียงนี้ พี่จะไปคุยกับเขาให้รู้เรื่อง” พี่สาวหวังจะหอบลูกในท้องไปหาแฟนหนุ่ม หากเธอห้ามปรามขึ้น

“อย่าเลยพี่หนูเล็ก พี่ลืมไปแล้วรึไง เขาเป็นคนนำเช็คมาให้พี่เองนะ ให้พี่ไปเอาตาหนูออกซะ พี่เลิกคิดเถอะว่าเขาทำเพราะแม่สั่ง หนูนาว่าตัวเขาเองก็คงเป็นใจ”

แม้พี่สาวต้องร้องไห้ปานจะขาดใจ แต่เธอก็คิดว่าทำถูกแล้ว เธอรู้เช่นเห็นชาติผู้ชายคนนั้น ไม่ได้ตาบอดเพราะไม่ได้มีรักอย่างพี่สาว ซึ่งแน่นอนว่าปิดหูปิดตาเพื่อหลอกตนเอง

ศตายุไม่คู่ควรกับคนที่บูชาความรักเช่นพี่สาวเธอ

“เพราะเราไม่มีใครใช่ไหมเขาถึงดูถูกกันอย่างนี้ เพราะเราไร้ญาติขาดมิตร เขาเลยไม่เห็นค่า” พี่สาวยังคร่ำครวญ

“เพราะพี่รักเขาเกินไปต่างหากคะ”

เธอให้คำตอบพี่สาว พี่สาวร้องไห้หนักกว่าเก่าเมื่อจี้ตรงใจเข้า เธอได้แต่กอดปลอบน้ำตาซึมไปด้วย

“เป็นไรไปหนูนาเสร็จแล้วเตียงฉัน เธอจัดการผ้าขนหนูพวกนี้ให้กลายเป็นดอกกุหลาบเองนะ ฉันทำไม่สวยเธอก็รู้”

หนูนาพยักหน้าเลิกคิดเรื่องเศร้าในชีวิต สองมือขะมักเขม้นกับการประดิษฐ์ประดอยผ้าขนหนูแขกให้เป็นดอกกุหลาบ

“เออหนูนา วันนี้ตอนเช้าฉันเห็นแขกที่ชอบคุยกับเธอด้วยนะ”

“ใคร…” หนูนาใบหน้าซีด หากโมลีไม่ทันสังเกตเห็น

“ก็คุณนายฝรั่งที่เคยมาเมื่อหลายเดือนก่อนไง คนที่ซื้อขนมมาฝากเธอทุกวันไงล่ะ”

หนูนาผ่อนลมหายใจด้วยความโล่งใจ

“คุณปาริชาติ”

“นั่นแหละ คราวนี้มีหวังได้อ้วนแน่ถ้าพักเป็นเดือนๆ เหมือนครั้งก่อน”

หนูนาพยักหน้า…ใจด้านในกลับคิดอีกเรื่องที่ใจวิตกกังวลขึ้นมา

หรือนางฟ้าจะมาโปรดเธอแล้ว…ผู้หญิงคนนี้เป็นมหาเศรษฐี ถ้าเธอยอมหน้าหนาสักหน่อยสิ่งดีๆ อาจจะเข้ามาในชีวิตหลานชายและน้องสาวก็ได้ ไขว่คว้าไว้สิ โอกาสดีๆ ในชีวิตคนเราจะมีสักกี่ครั้งกันเชียว