7 หมกมุ่น

Chapter 7

“สวยขนาดนี้ พ่อชาตรีมาดูดมันสิคะ” รอยยิ้มที่แสนยั่วยวนทำชาตรีแทบคลั่ง แต่ในขณะที่ความอดทนของเขาใกล้ขาดผึง โทรศัพท์ของเขาก็แผดเสียงขึ้น

ครืด~ ครืด~

“แม่งเอ้ย!” ชมพูสิรินสบถ จะคว้าโทรศัพท์มาปิดเครื่อง แต่ชาตรีมือยาวกว่า คว้าไปสำเร็จ

“พ่อคริสโทรมา ชมพูลงจากตัวพ่อก่อน”

“ไม่เอา” ส่ายหน้าไปมา ไม่ยอมทำตาม ชาตรีเลยพลิกร่างบอบบางนอนหงาย แล้วดีดตัวลุกจากตัวเด็กสาว เดินตรงเข้าห้องน้ำ

“โอ๊ย! พ่อนะพ่อ โทรมาทำหอกอะไร!?” ชมพูสิรินทุบเตียงแรง ๆ อย่างหงุดหงิด กำลังเข้าด้ายเข้าเข็มอยู่แล้ว พ่อก็โทรมาขัดจังหวะเสียได้ มันน่าโมโหจริง ๆ

“ว่าไงคริส” ชาตรีว่าแล้วปลดตะขอกางเกง รูดซิปลง

(“พรุ่งนี้วันเกิดเมียกู มึงพาลูกกูมาบ้านด้วย”)

“ได้สิ” ชาตรีตอบรับ พูดคุยอีกสองสามประโยคแล้วกดวาง ชาตรีกัดปากตัวเองเบา ๆ ถอดกางเกงทิ้งอย่างไม่ไยดี มือหนาสาวท่อนเนื้อรัวเร็ว เพื่อดับอารมณ์ของตัวเอง วันนี้ชมพูสิรินทำเขาเสียอาการมาก จงใจยั่วให้เขาตะบะแตก เขาเองก็เกือบจะหน้ามืดเพราะแรงตัณหา ถ้าไม่มีเสียงโทรศัพท์ดังขึ้น เขาก็คงทำตามอารมณ์ด้านมืด กระแทกคนเป็นลูกจมเตียง

“อ๊า” ชาตรีครางกระเส่า เป่าปากไล่ความเสียว ความคิดสกปรกในหัวตัวเอง ทำให้ร้อนระอุไปทั่วแก่นกาย เขาจิตนาการถึงชมพูสิริน ห้ามความคิดตัวเองไม่ได้ นับวันยิ่งเป็นหนัก ไม่รู้เลยว่าวันไหนเขาจะตะบะ จับลูกสาวคนสวยกระแทกให้จมเตียง ให้เธอครางเรียกชื่อเขาดังลั่น สั่นระริกใต้ร่าง

ชาตรีใช้เวลาปลดปล่อยความใคร่ในห้องน้ำอยู่นาน พอลาวาขาวขุ่นพุ่งออกจากปลายหยัก ชาตรีแทบแข้งขาอ่อน ไม่ว่าจะพยายามปลดปล่อยออกมามากแค่ไหน ภาพเปลือยเปล่าเย้ายวนของคนเป็นลูก ก็ยังคงวนเวียนในหัว ปลุกอารมณ์ด้านมืดให้กระพือขึ้นไม่หยุด

ชาตรีรีบสวมใส่ชุด เดินออกไปข้างนอก ชมพูสิรินไม่อยู่แล้ว แต่ซีทรูตัวบางของเธอยังอยู่บนเตียง เธอคงจะใส่ชุดนอนของเขากลับไปที่ห้อง ชาตรีคิดได้ดังนั้นก็รีบเดินไปล็อคประตู

“เฮ้อ” ชาตรีพ่นลมหายใจอย่างโล่งอก ดีที่เขาไม่ทำอะไรไม่ดีกับคนเป็นลูก ไม่อย่างนั้น เขาคงเข้าหน้าคริสกับทานตะวันไม่ติด พ่อแม่ชมพูสิรินอุตส่าห์ไว้วางใจเขาแล้ว ถ้ารู้ว่าเขาทำอะไรไม่ดีกับลูกสาว ไม่สิ้นชีพก็ได้รับประทานรองเท้าเบอร์สี่สองของคริสเป็นแน่

แสงแดดยามเช้าสาดส่องเข้ามาในห้อง ชาตรีลุกขึ้นอาบน้ำแต่งตัว วันนี้เขาตื่นสายมากกว่าทุกวัน เพราะเมื่อคืนมันนอนไม่หลับ คิดแต่เรื่องชมพูสิรินทั้งคืน จะออกไปใช้บริการคู่ขาที่เคยซื้อกิน ก็เหนื่อยจนไม่อยากไป จะให้เจ้าหล่อนมาหา ก็กลัวคนเป็นลูกจะไม่ชอบใจ

“ชมพูยังไม่ตื่นเหรอเอียด ทำไมยังไม่ลงมากินข้าว”

“เอียดไปปลุกแล้วค่ะ คุณหนูชมพูบอกว่าไม่มีเรียน ขอนอนตื่นสายสักวัน”

“อ๋อ งั้นก็เตรียมอาหารไว้ให้ลูกสาวฉันด้วยนะ ชมพูสิรินชอบข้าวต้มกุ้งมาก ใส่กระเทียมเจียวให้เธอเยอะ ๆ ด้วยล่ะ”

“ค่ะ” สาวใช้พยักหน้ารับคำ ชมพูสิรินไม่ลงมารับประทานอาหารก็ดีแล้ว เขาคงมองหน้าเธอไม่ติด เรื่องเมื่อคืนมันยังวนเวียนในหัว จนยากที่จะสลัดทิ้ง

“อ๊า” ชมพูสิรินแยงดิลโด้แท่งโปรดเข้าไปในช่องทางรักรัว ๆ ก่อนจะลุกขึ้นแปะดิลโด้กับพื้นเตียง เธอคร่อมกดเจ้าดิลโด้เข้าช่องทางรัก โยกตัวเบา ๆ มือเรียวเล็กกำเต้าสวย บีบเค้นเมามัน ริมฝีปากเล็ก ๆ ถูกกัดเบา ๆ ดวงตาคู่สวยหลับตาพริ้มตามแรงอารมณ์ เธอเสียวจนห้ามใจไม่อยู่

“อ๊า เสียวจัง” มือเล็กเลื่อนลง กดคลึงที่ปุ่มเสียว เพียงแค่สัมผัสส่วนนั้น ใบหน้าสวยก็กระตุกแหงนหงาย เสียดเสียวขึ้นสมอง

“เสียวจังค่ะคุณพ่อ พ่อชาตรีขา” เธอครางเรียกชื่อเขา ร่างกายกระตุกอย่างหนัก ความเสียวมันแล่นพล่านราวกับกระแสไฟฟ้า ร่างเล็กเร่งเร้ารัวสะโพก เพียงไม่นานร่างสวยก็กระตุกเกร็ง

ชมพูสิรินหอบหายใจแรง ๆ เมื่อแตะขอบสวรรค์สำเร็จ ร่างเล็กล้มตัวลงบนเตียง พร้อมกับหลับตาลง นับวันยิ่งต้องการ นับวันยิ่งอยากได้เขามาปรนเปรอ เมื่อไหร่เหรอโชคจะเข้าข้าง ไม่ต้องรอคอยอยู่แบบนี้

“ แฮปปี้เบิร์ธเดย์ทูยู แฮปปี้เบิร์ธเดย์ทูยู….”

งานวันเกิดถูกจัดขึ้นอย่างอบอุ่น แขกที่มาร่วมงานล้วนแต่เป็นคนมีหน้ามีตา และเป็นเครือญาติของคริสกับทานตะวัน ทุกคนต่างร้องเพลงอวยพรวันเกิด และอวยพรให้ทานตะวันมีความสุข

“ป๋ามีของขวัญให้ทานตะวันด้วยนะ” คริสยื่นกล่องให้ภรรยาคนสวย

“ขอบคุณค่ะคุณป๋า ขอบคุณที่น่ารักกับทานตะวันมาตลอดเลย”

“ส่วนนี่ของพี่” ชาตรียื่นกล่องให้ ทานตะวันมองกล่องแล้วยิ้มออกมาอย่างดีใจ

“ขอบคุณค่ะคุณชาตรี”

“ส่วนกล่องนี้ของชมพู” เธอยื่นกล่องให้ “ขอให้แม่มีสุขภาพที่แข็งแรง มีความสุขที่สุดในโลก”

“ขอบคุณนะลูก” ทานตะวันยิ้มแล้วลูบผมลูกสาวอย่างเอ็นดู หลังจากอวยพรวันเกิดทุกคนก็ต่างแยกย้ายกันไปดื่มพูดคุยกัน

ชมพูสิรินอยู่ในชุดสีชมพูหวาน ใบหน้าสวยบูดบึ้ง แม้จะถูกประทินโฉมเอาไว้อย่างสวยงามก็ตาม เธอนั่งดื่มเหล้าอยู่กับพวงชมพูเพื่อนสนิทของเธอ พร้อมกับถอนหายใจอีกหลายระลอก

“น้องชายเธออยู่ไหนชมพู?” พวงชมพูกวาดสายตามองหา เธออยากเห็นน้องชายเพื่อนที่อยากแนะนำให้รู้จักนักหนา ตั้งแต่คบกันมาเธอไม่เคยเห็นหน้าเขาเลย ทุกครั้งที่จะได้เจอกัน ก็คลาดกันตลอด

“ไอ้ครอสไม่มา” ชมพูสิรินทำหน้าเบื่อหน่าย เธอเบื่อเซ็งตั้งแต่เมื่อคืนแล้ว ความพยายามที่ทำมาสูญเปล่า บางครั้งก็เหนื่อยก็ท้อ จนอยากจะสาดเหล้าลงคอให้เมาหนัก ไม่อยากรับรู้ ไม่อยากเหนื่อยกับสิ่งที่กำลังพยายาม

“ว้า คลาดกันอีกแล้ว ฉันกับน้องชายของเธอเนี่ยไม่มีวาสนาต่อกันจริงๆ ไม่เคยได้เจอกันเลยคลาดกันตลอด เฮ้อ” พวงชมพูว่าแล้วส่ายหัวเบา ๆ

“สักวันคงได้เจอ”

“คุณชาตรีคะ!” เจนิสรีบถลาเข้าประคองชาตรี ชมพูสิรินนั่งดื่มอยู่ก็รีบลุกขึ้น เมื่อเห็นเขาเซจะล้ม

“ปล่อยผม ผมจะกลับ” เขาดันเจนิสออกอย่างสุภาพ ก่อนจะรีบเดินออกมาจากโต๊ะ

“พ่อชาตรีเป็นอะไรคะ?”

“พ่อจะกลับบ้านก่อน ถ้าคริสถามหาบอกว่าพ่อไม่สบาย เลยขอตัวกลับก่อน”

“ชมพูจะดูแลพ่อชาตรีเอง”

“ไม่ต้อง” ชาตรีปฏิเสธ ข่มความรู้สึกตัวเองสุดฤทธิ์ ถ้าไม่ออกจากตรงนี้ เขาต้องคลั่งตายแน่ ๆ เท้าหนารีบก้าวตรงไปหารถที่จอดอยู่ไม่ไกล แล้วขับกระชากออกไปอย่างรวดเร็ว

“เจนิสจะไปดูแลคุณชาตรีเอง”

“เธออย่ายุ่ง” ชมพูสิรินชี้หน้า

ชาตรีจอดรถที่โรงจอดรถก่อนจะรีบสาวเท้าเข้าบ้านอย่างเร่งรีบ เขาปิดประตูห้องอย่างแรง มือก็ลนลานถอดกางเกง เจนิสเล่นงานเขาแล้ว เพราะเหล้าแก้วนั่นที่เธอส่งให้เขาดื่ม ทำให้เขาต้องร่านร้อนด้วยฤทธิ์ยาบางอย่าง

“อ๊า” ร่างหนารูดท่อนเนื้อที่กำลังผงาดเต็มกำลัง ใบหน้าคมเข้มบิดเบี้ยว ครางในลำคออย่างทรมาน แต่ไม่ทันที่เขาจะลดความกระสันได้สำเร็จ ประตูก็ถูกเปิดออก พร้อมกับร่างเล็กของชมพูสิริน เธอมองเขาด้วยนัยน์ตากลมโตตกใจ “ชะ…ชมพู”

“พ่อชาตรี” เธอปิดประตูแล้วล็อคอย่างแน่นหนา ริมฝีปากบางคลี่ยิ้ม เดินเข้าหาเขาอย่างยั่วยวน

“ออกไป” ชาตรีข่มอารมณ์ มือสาวท่อนเนื้อไม่หยุด

“ถ้าพ่อต้องการ ก็ทำกับชมพูได้นะคะ” มือเรียวเล็กถอดชุดสวยออกจนร่างเปลือยเปล่า ชาตรีไม่สามารถหยุดยั้งความต้องการเอาไว้ได้อีกแล้ว เขาคว้าร่างบอบบางดันลงเตียง แล้วจู่โจมเธอด้วยการดูดเต้าสวยทันที

————

รู้นะว่ารอ…. อีพีหน้านัวคร้าาาา