ฉันรักเขา

Chapter 1

คุณเคยรักใครมาก ๆ ไหม คุณเคยอยู่กับใครแล้วมีความสุขมาก ๆ หรือเปล่า ขอแค่มีเขาอยู่ข้าง ๆ ก็อยากหยุดเวลาเอาไว้ ให้มันมีแค่เธอกับเขา

ใช่…คน ๆ นั้นคือชมพูสิริน เธอรักชาตรีพ่อทูนหัวผู้เลี้ยงดูมาตั้งแต่แบเบาะจนเติบโตเป็นสาวสวยสะพรั่ง เขาเป็นผู้ชายที่เธอรักเพียงหนึ่งเดียว ไม่ว่าจะมีผู้ชายรูปหล่อพ่อรวยมาขายขนมจีบมากแค่ไหน คนอย่างชมพูสิรินสุดสวยแห่งตระกลูมาเฟียชื่อดัง ก็ไม่ชายตามอง

เธอเป็นลูกพ่อคริสแม่ทานตะวัน (ดอกไม้ของจอมมาร) ลูกสาวคนเดียวของท่านทั้งสอง เธอมีน้องชายหนึ่งคนชื่อครอส รายนั้นจอมวายร้าย ทั้งสองไม่ค่อยกินเส้นกัน เพราะครอสกับญาติคนอื่น ๆ ที่อายุรุ่นราวคราวเดียวกัน ชอบบอกว่าเธอโง่

ที่จริงชมพูสิรินก็รู้ ว่าตัวเองโง่เหมือนคนอื่นเขาพูด เรียกว่าโง่ดักดานเห็นจะได้ ตั้งแต่เด็ก ๆ จนกระทั่งเติบโตเป็นสาว ผู้ชายที่เธอรักมากที่สุด ไม่รวมพ่อกับน้องชาย นั่นก็คือพ่อชาตรี พ่อทูนหัวพ่อที่เธออยากจับทำผัว ผู้ชายที่เธออยากได้เป็นคู่ชีวิต แต่เชื่อไหมว่าชมพูสิรินไม่เคยทำได้สำเร็จ

ชาตรีเคยรักทานตะวัน แต่ทานตะวันไม่เคยรักชาตรี คริสเป็นผู้ชายเพียงคนเดียวที่ได้ครอบครองทั้งกายและหัวใจ เป็นผู้ชายที่เป็นคู่ชีวิตของทานตะวันมาตลอด

ชมพูสิรินเป็นลูกที่ดี เป็นลูกที่น่ารักให้กับพ่อแม่ ตอนอยู่กับพ่อชาตรีต่อหน้าพ่อคริสชมพูสิรินเป็นเด็กดีเสมอ แต่ตอนที่อยู่ด้วยกันสองคน เธอทั้งยั่วทั้งอ่อย เป้าหมายของเธอที่มีต่อชาตรี คืออยากได้เขาเป็นผัว

มันไม่ผิดเลยสักนิด หากเธอทำสำเร็จ พ่อชาตรีเป็นพ่อทูนหัว ไม่ใช่พ่อแท้ ๆ ของเธอสักหน่อย ถ้าเขาเป็นสามีเธอ มันก็คงไม่ผิดอะไร

เธอต้องได้ ต้องทำให้ได้ ไม่ว่าอย่างไร เธอจะไม่ยอมให้หลุดมือเด็ดขาด ถ้ามีผู้หญิงคนไหนเข้ามาทอดสะพานให้พ่อชาตรี เธอจะฟาดฟันกับผู้หญิงพวกนั้น ให้แตกกระเจิง

“พ่อชาตรีทำอะไรกินคะ?” ชมพูสิรินเดินเข้าไปในครัว พ่อทูนหัวของเธอกำลังง่วนกับการทำอะไรบางอย่าง

ชาตรีเป็นผู้ชายรูปร่างสูงใหญ่กำยำ มีใบหน้าหล่อเหลา สาวน้อยสาวใหญ่ต่างอยากพลีกายให้เขาเชยชม อยากเป็นภรรยาของเขาจนตัวซีดตัวสั่น ทว่าเขากลับไม่สนใจหญิงไหน นอกจากดูแลลูกสาวคนที่เขารักและหวังดีให้ดีที่สุด

“ข้าวต้มกุ้งของโปรดชมพู” ชาตรีตักข้าวต้มใส่ถ้วย ตักกระเทียมเจียวโรยต้นหอมผักชี แล้วยกมาวางบนโต๊ะ ชมพูสิรินเป็นคนที่ชอบข้าวต้มกุ้งมาก ยิ่งเป็นฝีมือของพ่อชาตรีพ่อทูนหัวเธอยิ่งชอบ

“พ่อชาตรีรู้ใจชมพูตลอด น่ารักที่สุด” ชมพูสิรินดึงแก้มชาตรีเบา ๆ เธอมองเขาด้วยสายตาเปิดเปลือยความรู้สึก แต่ทว่าชาตรีกลับไม่สนสายตาของเธอ เลือกที่จะตักข้าวต้มอีกชามมากกว่า

“ไปกินข้าวดีกว่า เดี๋ยวเย็นชืดไม่อร่อย”

“อยากกินพร้อมพ่อชาตรีค่ะ พ่อชาตรีไปนั่งรอที่โต๊ะดีกว่าค่ะ เดี๋ยวชมพูตักข้าวต้มเอง” ชมพูสิรินแย่งทัพพีไปตักข้าวเอง

“ก็ได้” ชาตรีพยักหน้าเดินไปนั่งเก้าอี้ ชมพูสิรินหันไปยิ้มให้เขา แล้วตักข้าวต้มใส่ชาม เดินไปวางบนโต๊ะรับประทานอาหารกับชาตรี

“หูย อร่อยจังค่ะ”

“ฝีมือใครครับคุณชมพู”

“ฝีมือพ่อชาตรีอร่อยที่สุดในโลกเลยค่ะ” ชมพูสิรินยิ้มหวาน ตักอาหารเข้าปาก รับประทานอาหารเสร็จเธอก็ขันอาสาเป็นคนล้างจาน ส่วนชาตรีเป็นคนทำความสะอาดโต๊ะ ที่จริงก็มีคนใช้ทำความสะอาดให้ แต่ถ้าวันไหนลูกสาวมารับประทานอาหารด้วย จะไม่มีคนมายุ่งย่าม

“ทำไมต้องใส่กางเกงสั้นขนาดนี้” ชาตรีตำหนิ เมื่อลูกสาวของเขาใส่กางเกงสั้นเพียงคืบ รัดรูปจนเห็นก้นงอนงามเด้งดึ๋งยามเคลื่อนไหว ใครมันออกแบบกางเกงแบบนี้ให้ตายสิ เขาอยากจะเผาทิ้งให้หมดเสียจริง ที่สำคัญลูกสาวเขาดันชอบใส่ซะด้วย

“ไม่สั้นหรอกค่ะ ชมพูใส่อยู่บ้านทุกวัน พ่อคริสไม่เห็นว่าอะไรเลยค่ะ” ว่าแล้วถลกขากางเกงขึ้น อวดเรียวขาขาวผ่อง ชาตรีมองก่อนจะรีบดึงกางเกงเธอลง

“ไอ้เวรคริสมันปล่อยลูกเกินไป มันเคยสนใจห่าอะไรบ้างไหม พ่อเจอมันก่อนเหอะ จะจัดให้หนัก”

“จัดหนักอะไรกันคะ ชมพูโตแล้ว จะแต่งตัวยังไงก็ได้”

“แต่แต่งแบบนี้มันไม่น่ารักนะลูก เป็นผู้หญิงไม่จำเป็นต้องโชว์”

“พ่อหัวโบราณตลอด”

“แต่พ่อเป็นห่วงชมพู”

“ค่ะ ว่าแต่ตอนเย็นค้างที่นี่ได้ไหมคะ? ชมพูอยากชวนพ่อดูหนัง”

“ค้างได้ แต่ตอนเย็นพ่อไม่ว่าง พ่อต้องไปงานเปิดตัวสินค้าบริษัท”

“งั้นชมพูไปด้วย”

“มันไม่ใช่งานของเด็ก”

“พ่อชาตรีก็รู้ว่าชมพูไม่ใช่เด็ก ชมพูโตแล้ว นะคะให้ชมพูไปด้วยเถอะนะคะ”

“เฮ้อ” ชาตรีถึงกับเอามือกุมขมับ ในเมื่อลูกสาวขอร้อง เขาก็คงขัดไม่ได้ “ก็ได้”

“เย้ รักพ่อชาตรีที่สุดเลย” ชมพูสิรินเข้าสวมกอดคนตัวโต บดเบียดร่างกายเข้าหา เธอจงใจทำแบบนั้น เพราะต้องการให้ชาตรีตะบะแตก เขาอาจจะคิดกับเธอเพียงแค่ลูกสาว แต่สำหรับชมพูสิรินแล้ว เธอคิดกับเขามากกว่านั้น ใครจะว่าเธอแรดร่านก็ช่าง เป้าหมายในชีวิตของเธอคือการได้เขามาเป็นสามี เธอต้องได้ และต้องทำให้ได้ “น่ารักที่สุดเลย ชมพูรักคุณพ่อที่สุด”

เธอหอมแก้มของเขาฟอดใหญ่ ชาตรีหน้าแดงพยายามกลบเกลื่อนความรู้สึก เขาไม่อยากจะคิดอกุศลกับเด็กสาว เขาเลี้ยงดูเธอเหมือนลูกมาตั้งแต่เล็กแต่น้อย ไม่อยากจะให้ความคิดด้านมืดในกายบุรุษประทุ เขาจึงดันร่างแน่งน้อยออกไปเบา ๆ อย่างสุภาพ

“เดี๋ยวพ่อหาชุดให้”

“ไม่เป็นไรหรอกค่ะ ชมพูหาเอง ให้พ่อหาให้คงเป็นชุดแม่ชี หรือไม่ก็ชุดคอเต่า”

“พูดซะเวอร์ เห็นพ่อโบราณขนาดนั้นเชียว” มือหนาตีหน้าผากลูกสาวเบา ๆ

“ถึงพ่อชาตรีหัวโบราณ แต่ชมพูก็รักที่สุดเลยค่ะ” ชมพูสิรินยิ้มหวานให้ชาตรี แล้วกอดร่างหนาของเขาเอาไว้อีกระลอก

“เด็กทะเล้น”

“ตรงไหนที่ว่าเด็ก” หล่อนยิ้มยั่ว

“ก็ทุกตรงแหละ”

“ไม่เด็กแล้วนะคะ ชมพูเป็นสาวแล้ว ไม่เชื่อ พ่อชาตรีก็ลองจับดูสิคะ”

————-