EP. 10 : ลูกค้าวีไอพี

T.Club

"โหยสุดยอดเลยอะหวาน คลับนี้ไม่ใช่แค่มีเงินก็เข้าได้นะ ต้องเป็นคนดังๆ ที่มีแวดวงธุรกิจต่างๆ หรือถ้าอยากเข้าจริงๆ เงินต้องถึง หวานพาเข้ามาได้ง่ายขนาดนี้ชื่นชมๆ "

"นั่นสิเราชักจะทึ่งหวานแล้วนะ"

ทินภัทรเดินเข้ามายืนข้างๆ ตาหวาน พลางกวาดสายตามองไปจนทั่วทั้งคลับหรูแห่งนี้ สิ่งที่ญาณินพูดไม่ได้เกินจริงและที่สำคัญไม่มีใครสามารถล่วงรู้ได้ว่าเจ้าของที่แท้จริงเป็นใครนอกจากคนวงในเท่านั้นที่จะรู้ได้

"ฝีมือเราสุดยอดอยู่แล้วทินไม่ต้องห่วงเลย"

ตาหวานกับทินภัทรสนิทสนมกันอยู่ระดับหนึ่งเพราะว่าคนที่พาตาหวานเดินชมโรงเรียนที่เป็นของเธอเองโดยไม่รู้ว่าเธอคือใครในตอนแรก ก็คือทินภัทร หลังจากนั้นเขาก็เป็นคนที่เข้ามาพูดคุยกับเธอเรื่อยๆ จนได้กลายเป็นเพื่อนกันในที่สุด

"คุณตาหวานนะครับ เชิญทางนี้เลยครับ"

พนักงานต้อนรับนำทางเธอขึ้นไปที่ชั้นสองของคลับ และนำทางพาเธอไปจนถึงห้องวีไอพีที่มีไว้สำหรับลูกค้าวีไอพีเท่านั้น

"หวาน แกแน่ใจนะว่าฟรีน่ะ"

"ฟรีสิ ถ้าไม่ฟรีหวานจ่ายเองก็ได้ หวานรวย"

"แต่ห้องนี้เท่าที่ฉันค้นหาข้อมูลมาอ่ะ ไม่ต่ำกว่าห้าแสนเลยนะ"

ตาหวานอ้าปากค้าง เธอรวยก็จริง แต่เธอไม่เคยเข้าคลับที่ราคาแพงขนาดนี้มาก่อนเลยนะ เอาจริง เพื่อนพี่เตมินทร์ทำคลับหรือเป็นโจรปล้นเงินคนกันแน่เนี่ย ตาหวานกวาดสายตาไปทั่วห้อง เป็นห้องที่ค่อนข้างให้ความเป็นส่วนตัวและหรูหรามากสมกับราคาที่เพื่อนเธอบอกมาจริงๆ

"เชิญครับคุณตาหวาน คุณเตมินทร์ให้ผมบริการคุณ และเพื่อนเป็นอย่างดีครับไม่ต้องห่วง"

ถึงคราวที่เพื่อนๆ ของเธออ้าปากค้างกันบ้างเมื่อพนักงานที่พามาเอ่ยชื่อของคนที่เป็นเจ้ามือครั้งนี้ แม้เจ้าตัวจะไม่ได้มาแต่ก็เปย์คุณครูคนใหม่ของลูกชายตัวเองสุดๆ จนญาณินกับทินภัทรเริ่มอยากรู้ว่าคุณครูคนอื่นที่ดูแลลูกชายเขา เขาเปย์ให้แบบนี้ด้วยหรือเปล่า

"หวานคุณเตมินทร์เขาชอบเธอรึเปล่า"

ทินภัทรถามขึ้นมาด้วยความสงสัยขณะที่ทั้งสามคนกำลังเดินไปที่โซฟาที่มีเด็กเสิร์ฟหน้าตาน่ารักยืนยิ้มคอยบริการพวกเธออยู่

นั่นสิ เธออยากจะคิดเข้าข้างตัวเองเหมือนกันนะ แต่เขาก็ไม่ได้มีท่าทีว่าชอบเธอเลยสักนิด เขาอาจจะทำเพราะคิดว่าเธอเป็นเพื่อนของน้องสาว หรือทำเพราะคิดว่าเธอเป็นครูของลูกชายก็เท่านั้น แต่เธอสิ ใจเธอน่ะไปหมดแล้ว ยิ่งเขาทำดีด้วยแบบนี้เธอยิ่งถลำลึกไปไกล อยากจะเข้าข้างตัวเองอยู่เหมือนกันนะว่าเขาเองก็มีใจให้เธอเหมือนกัน

"ไม่ใช่หรอกที่คุณเตมินทร์เขาดีกับเราอ่ะ เพราะว่าเราเป็นเพื่อนสนิทน้องสาวเขาด้วย"

"อ๋ออออ~" ทุกคนอ๋อออกมาพร้อมๆ กัน งั้นก็ไม่แปลกแล้วล่ะที่คุณเตมินทร์จะดีกับเธอแบบนี้ อีกอย่างเงินแค่สี่ห้าแสนขนหน้าแข้งของเขาไม่ร่วงหรอกนะ

สองสาวกับหนึ่งหนุ่มเริ่มดื่มฉลองให้กับคนตัวเล็ก ตาหวานสั่งทุกอย่างมาเต็มที่ตามที่ใจตัวเองปรารถนา เดิมทีเธอก็เป็นสาวสายปาร์ตี้อยู่แล้ว มันคงไม่ผิดอะไรใช่มั้ยที่คนที่มีอาชีพครูจะมีนิสัยเหมือนกับคนทั่วๆ ไป อย่าลืมกันนะว่าครูก็คนคนนึงเหมือนกัน คำว่าครูก็คืออาชีพอาชีพนึงสำหรับเธอ

วันนี้ตาหวานมาในชุดสีดำโดยที่ชุดสีดำที่ว่าเป็นกระโปรงหนังมันวาวสั้นเสมอ 'หมี' อีกแล้ว และเสื้อที่เธอใส่ก็อวดทั้งผิวขาวๆ และรัดรูปเสียจนอะไรต่อมิอะไรที่ควรปกปิดทะลักออกมายิ่งเธอเมาหน้าของเธอยิ่งแดง ยิ่งดึก เธอยิ่งดื่ม

"เอ้าโชนนนนน~"

ญาณินกับทินภันทร และกันยนายกแก้วขึ้นชนกันอีกครั้ง ส่วนตาหวานเธอแทบจะทำอะไรไม่ได้แล้วล่ะเพื่อนๆ ของเธอต่างก็ขำหัวเราะกันที่เด็กแสบของพวกเขาเมามายขนาดนี้ เสียงเพลงที่ดังกระหึ่มจากทางด้านล่างตัดเข้ามาในห้องวีไอพีเมื่อลูกค้าอยากสนุก แต่หากว่าต้องการเพียงบรรยากาศเพลงคลอเบาๆ ภายในห้องต้อนรับนี้ก็สามารถบริการลูกค้าได้อย่างตรงตามความต้องการ

ตาหวานลุกขึ้นเต้น ไม่เพียงแค่นั้น เธอยังเดินไปทั่วห้อง แล้วฉุดแขนเพื่อนๆ ให้ออกมาเต้นด้วยกันอย่างสุดเหวี่ยง และเมื่อแอลกอฮอล์เข้าปาก ความสนุกก็มักจะมีมากกว่าเดิมเป็นร้อยเท่า

แกร่ก!

ชายหนุ่มคนหนึ่งเดินเข้ามาในห้องอย่างถือวิสาสะ พนักงานที่เห็นต่างก็โค้งตัวลงเพื่อทำความเคารพ ก่อนที่เขาจะขยับมือเรียกพนักงานให้เข้าไปหาเขา

"คนไหน"

"ชุดดำครับ"

"นี่มันน้องตาหวานเพื่อนเมียกูนิ ไอเตมันเปย์เหรอ"

"ครับ" ชายหนุ่มคนเดิมกดยิ้มมุมปากอย่างร้ายกาจ เขาเดินกลับไปที่ห้องที่เป็นของเขา ภายในห้องนั้นมีเพื่อนๆ อยู่กันครบ ไม่ว่าจะเป็น ออสติน เฮนรี่ โนอาห์ โคล เตมินทร์ รวมทั้งตัวเขาเองไทเลอร์

"ไปไหนมาวะ"

"ไงมึง สรุปจะเล่นเพื่อนเมียกู ที่เป็นน้องสาวมึงเหรอ"

"เปล่า"

"มาแนวนี้อีกแล้ว รำคาญวะ ถ้าจะเล่นมึงต้องจริงจังนะเว้ย ไม่งั้นคะนิ้งเอามึงตายแน่ เผลอๆ กูโดนด้วยหาว่ากูไม่ปรามมึง"

"แล้วมึงไปไหนมา"

"ไปดูหน้าเด็กมึงไง โถ่ ไอ้ควายตอนแรกพวกกูชวนบอกไม่มา ไม่ว่าง กูก็เอะใจแล้วทำไมอยู่ดีๆ มึงว่างขึ้นมา ใช่ปะเฮนรี่"

"ไอ้ไทค์มึงอย่าไปแซวไอ้เตมันดิวะ มันยิ่งจิตหงุดเงี้ยวอยู่ ฮ่าๆๆๆ "

"เฮนรี่มึงหุบปากไปเลย โน่นเด็กมึงมาแล้ว"

"เออ หาเมียเป็นตัวเป็นตนสักทีเถอะ พวกกูขอร้อง แม่ง มั่วฉิบหาย"

"กูมันเสือโว้ย เสือจริงๆ ไม่ใช่เสือปลอม กูไม่คิดมีเมีย ว่าแต่มึงเถอะไอ้เตน้องตาหวานว่าไง มึงไม่เอากูเอานะ เดี๋ยวกูจะเอาให้ร้องขอชีวิตเลย"

เตมินทร์เหลือบมองเฮนรี่เสือผู้หญิงประจำแก๊ง ไอ้เวรนี่มันเสือจริงๆ นะ เอาไม่เลือก ไม่ซ้ำหน้า แถมใครจะมาเรียกร้องอะไรจากมันไม่ได้ด้วยนะ ส่วนคนอื่นๆ ไม่ขอพูดถึง เพราะว่าตอนนี้เขากำลังมองภาพตรงหน้านั้นด้วยความรู้สึกแปลกๆ บางอย่าง ภาพที่เพื่อนของน้องสาว ภาพที่ครูของลูกชายกอดคอกับผู้ชายหัวเราะต่อกระซิกกันอย่างมีความสุข เขารู้สึกไม่ชอบใจ มันเหมือนกับว่า…

"เป็นไรวะไอ้เต ทำหน้าเหมือนเมียเอาเงินผัวมาเปย์ชู้เลย" ใช่ ความรู้สึกของเขามันประมาณนี้แหละ

"เปล่า"

"ไอสัส ทำเป็นมาเปล่า มึงจ้องขนาดนั้น หวงเขาเหรอวะ ได้ข่าวว่าทิศเหนือ กับทิศใต้ หวงพ่อมากนะเว้ย"

"เออ ใช่ กูจำได้เลย คราวก่อนที่บังเอิญพาหญิงที่ฟันไปซื้อของล่อเหยื่อ สัสบังเอิญเจอลูกไง ลูกเล่นซะยัยนั่นเข็ดเลยไม่ใช่เหรอ"

"เออ ขนาดแค่บังเอิญเจอนะนั่น"

ออสตินแซวขึ้นมาพร้อมกับหยิบแก้วเครื่องดื่มขึ้นจรดริมฝีปาก ที่จริงห้องวีไอพี สามารถปรับกระจกได้ หากต้องการความเป็นส่วนตัว ก็ปรับให้เป็นกระจกทึบได้ แต่หากต้องการมองบรรยากาศไปด้วยก็สามารถที่จะทำให้เป็นกระจกใสได้ และแน่นอนว่าห้องที่อยู่ฝั่งตรงข้ามของพวกเขาคงไม่รู้สินะว่ามันสามารถทำอย่างนั้นได้

"มึงชอบเขาเหรอ"

"เปล่ากูไม่ได้ชอบ เขาเป็นเพื่อนคะนิ้ง แถมเป็นครูของลูกกู กูก็ต้องดูแลดีหน่อยดิวะ"

"เหรออออ~" เพื่อนมาเฟียต่างก็ส่ายหัวให้กับเพื่อนคนนี้ แม้เตมินทร์จะเป็นสมาชิกใหม่ของแก๊งอสรพิษ แต่ก็เข้ากับทุกคนได้เป็นอย่างดี

"เออ ไอ้ไทค์"

"อะไร"

"แล้วมึงนั่งมองจากตรงนี้ไม่ได้เหรอวะ ทำไมต้องเข้าไปในห้องนั้นด้วย"

"โง่วววว~ มีคนหวงเด็กโว้ยยยย"

"ไอ้สัสไม่ได้หวง" เด็กนั่นก็อะไร คนเข้าไปแทบจะประชิดตัวอยู่แล้วยังไม่รู้เรื่องอะไรเลย ดีนะที่เป็นไทเลอร์ เพราะถ้าเป็นคนอื่นก็คงไม่มีสิทธิ์เข้าไปได้อยู่แล้ว

"กูก็แค่ถามเปล่าวะ มึงนี่แม่ง"

"ก็อยากเห็นหน้าชัดๆ กูก็คิดว่าใคร ที่ไหนได้เพื่อนคะนิ้ง เออพวกมึงเดี๋ยวกูกลับก่อน ต้องแวะซื้อนมให้ลูกด้วย"

"เข้าโหมดพ่อบ้านเลยนะมึง"

"ปายหนายหวานนน~"

"หวานปายห้องน้ำแพร๊บบบ"

เพื่อนๆ ทำมือตกลง และก็ยังดื่มกิน และเต้นกันอย่างสุดเหวี่ยง ก่อนที่ญาณินจะรู้ตัวแล้วชี้ไปที่ห้องห้องหนึ่งตอนที่ตาหวานเดินออกไปแล้ว

"ห้องน้ามมม~" ช่างเถอะ คลับตั้งกว้าง ห้องน้ำน่าจะมีมากมายอยู่แล้วเธอเต้นต่อโดยไม่ได้สนใจใครอีกเลย

"จาอ้วกกก~" เธอกลับไม่ไหวแน่เลย โทรเรียกบริการ U DRINK I DRIVE น่าจะดีกว่า เธอเดินเซๆ ภาพตรงหน้าเริ่มพร่ามัวก่อนจะคลำทางไปเรื่อยๆ มือเรียวบังเอิญไปสัมผัสกับแผงอกแกร่งของใครบางคนเข้า

"อ่ะ แน่นมากกกกเยย"

เธอมองหน้าชายหนุ่มคนนั้นแต่ก็มองไม่ชัดเท่าไหร่ ผมของเขาดำขลับ และมือหนาของเขาก็เริ่มจับที่เอวบางของเธอพร้อมกับลูบไล้อยู่บ้างเล็กน้อยตามผิวเนียนที่เผยให้ใครต่อใครได้เห็น

"ระวังล้มครับ"

"ใจดีจางงงง หวานปวดฉี่ พาไปได้ม้ายยย~" คนเมาขอร้อง เธอคิดว่าผู้ชายคนนี้คล้ายกับคนที่เธอชอบ แต่ใจของเธอก็รู้อยู่แล้วว่าไม่น่าจะใช่เขา แต่อีกใจก็เผลอเต้นแรงเพราะดันคิดไปว่าอาจจะเป็นเขาก็ได้ ด้วยฤทธิ์ของน้ำเมามันทำให้เธอกล้าแสดงออกได้มากขึ้น

"ครับ" เขาโน้มตัวลงมาเล็กน้อยแล้วพูดกระซิบประชิดใบหูเธอเบาๆ ก่อนจะประคองเอวเธอแล้วพาเดินไปทางห้องน้ำตาหวานหันมาจูบที่ลำคอหนาเบาๆ ก่อนเดินเข้าไปในห้องน้ำและในขณะเดียวกันคนที่รออยู่ด้านนอกก็เลียกลีบปากตัวเองเบาๆ

"มีอะไรครับพี่ มองหน้าผมทำไม"

มีใครบางคนมาไม่รู้ ยืนจ้องหน้าชายคนนั้น คนที่มาใหม่ลดสายตาลงมองที่ลำคอของเขา ก่อนจะพุ่งตัวเข้าไปแล้ววางมือบนบ่าแกร่งของชายหนุ่มคนแรก

"กลับไปที่โต๊ะคุณซะ ตรงนี้เดียวผมจัดการเอง"

"เหี้ยไรของมึงครับพี่ ของขาดจนต้องมาแย่งคนอื่นเลยเหรอ"

"ของขาดงั้นเหรอ? จนต้องแย่งงั้นเหรอ? "

คอเสื้อถูกคนที่มาใหม่กระชากเข้าหาตัวด้วยความรุนแรง ก่อนน้ำเสียงกดต่ำไม่พอใจจะหลุดออกมาจากริมฝีปากสีอมชมพูของเขา

"คนอย่างผม ของไม่เคยขาด อีกอย่างผู้หญิงคนนั้นน้องสาวผมครับ"

"น้องสาว? เหอะ น้องสาวมึง ให้ท่ากูเองนะครับพี่"

"แล้วไงวะ ดูไม่ออกรึไงว่าคนเมา"

"เมาไม่เมาผมไม่สนหรอกครับ ในเมื่อมาอ่อยเองก็ต้องรับผลของมันรึเปล่า"

"เอางั้นก็ได้ งั้นเดี๋ยวผมรับผิดชอบแทนน้องสาวเอง" เตมินทร์เรียกให้พนักงานของร้านมาพาชายหนุ่มคนนี้ออกไปในทันที

"สั่งสอนเบาๆ " เขาบอกพนักงาน แต่ตามองไปที่ลำคอของชายหนุ่มที่มีรอยลิปสติกของตาหวานประทับเอาไว้อยู่ เมื่อชายหนุ่มคนนั้นถูกหิ้วออกไปแล้ว เตมินทร์ก็หยิบบุหรี่ขึ้นมาจุดสูบระหว่างรอคนตัวเล็ก ไม่นานนักตาหวานก็เดินเซออกมา เธอหันมาแล้วมองเขานิ่งๆ

"จะกลับรึยังครับ"

"คุณ…" เธอยกมือขึ้นชี้หน้า แต่มือนั้นก็ถูกลดลงโดยเตมินทร์ที่ยืนหัวเสียแต่พยายามเก็บอารมณ์เอาไว้อยู่ เขากระตุกข้อมือเธอเพียงเบาๆ เธอก็เซเข้าไปหาเขาเรียบร้อยแล้ว

"กลับเลยมั้ยครับเดี๋ยวพี่ไปส่ง"

ตาหวานยังจ้องเขาอยู่อย่างนั้น จนเตมินทร์พ่นควันขาวออกจากปาก แล้วจะหันไปดับบุหรี่ในถังทราย แต่ตาหวานกลับแย่งมันมาจากมือของเขาแล้วอัดเข้าปอดตามเขาบ้าง

"แค่กๆ แค่กๆ "

"หวาน ทำอะไรครับ เอามาสูบทำไม"

"มานเหลือออ~"

แทบอยากเอามือกุมขมับ เตมินทร์หยิบบุหรี่ที่เธอถือเอาไว้มาอัดจนหมด แล้วโชว์ให้เธอดู ก่อนจะถามเธออีกครั้งโดยที่เขายังจับข้อมือของเธออยู่

"จะกลับเลยมั้ยครับ พี่ไปส่ง"

"แล้ว คุณเป็นครายยยย~" ปั๊ดโถ่! จำเขาไม่ได้ซะงั้นให้ตายสิ!