เตือน

ผอ. หนุ่มเดินไปเดินมาอยู่ในห้องทำงานในหลายวันต่อมาหลังจากที่ได้ฟังคลิปที่เขาย้อนฟังไปอีกหลายครั้ง พาเพลินถ่ายแบบชุดชั้นใน ถ้าใส่ชุดชั้นในก็ต้องวาบหวิว งั้นก็ต้องแปลว่าต้องโชว์เนินเนื้อทั้งส่วนบนและส่วนล่าง

เมื่อคิดได้อย่างนั้นเขารีบเดินไปนั่งที่เก้าอี้ทำงานแล้วเปิดคอมพิวเตอร์ขึ้น เข้าเว็บยี่ห้อชุดชั้นในดัง และเป็นเหมือนอย่างที่คิดไว้คือกดเปิดเข้าไปก็เจอกับท่านั่งแหกแข้งแหกขาของพาเพลินกับชุดชั้นในลายลูกไม้สีต่างๆ

สวย ...

สวยอย่างไม่มีที่ติ ...

ไทก้าสะบัดหน้าไปมาสองสามทีเพื่อเรียกสติก่อนที่จะเข้าไปดูในไอจีเธอแทน และก็เห็นเธอลงภาพที่ถ่ายชุดชั้นในเพื่อโปรโมทสินค้า

ไม่สิ เขาต้องไม่ใช่คนที่ได้แค่มอง เขาต้องได้เป็นเจ้าของเธอด้วยถึงจะถูก

ไทก้า พิมพ์ข้อความลงโทรศัพท์หมายจะส่งไปให้หญิงสาวตามเธอมารับโทษที่บังอาจโชว์สิ่งที่เขาหวงแหนออกมาได้ยังไง

Line

[ไทก้า : มาหาฉันที่ห้องเดี๋ยวนี้] 11:18 AM Read

[พาเพลิน : วันนี้เพลินไม่ได้เข้าเรียนค่ะผอ.] 11:20 AM Read

หน็อย! คิดจะหนีหน้าเขาเหรอ เขาเห็นอยู่นะว่าเมื่อเช้าเธอมา เขาเห็นเธอเดินอยู่กับพลอยไพลิน และเพื่อนของเธออีกสองคน

"ค่ะ ท่านผู้อำนวยการ"

ไทก้าต่อสายไปยังหน้าห้องและใช้มุกเดิมคือให้หน้าห้องติดต่อไปยังอาจารย์ประจำวิชาของพาเพลิน สายตาร้ายกาจทอดมองไปยังหน้าอกในหน้าจอคอมของตัวเอง เขาหรี่ตาลงเล็กน้อยอย่างใช้ความคิดก่อนจะเคาะนิ้วไปด้วยระหว่างรอ

ก๊อก~ ก๊อก~ ก๊อก~

"เชิญ"

ผอ. หนุ่มยืนดูวิวมหา'ลัย ก่อนที่จะหันหน้ากลับมาก็เจอกับหน้ามุ่ยๆ ของหญิงสาวที่เพิ่งโกหกเขาว่าไม่ได้เข้าเรียน

"อ้าว ไหนว่าไม่มาเรียน"

"ผอ. เรียกเพลินมาทำไมคะ"

"ฉันมีคำถาม"

ผอ. หนุ่มเดินย่างสามขุมเข้าไปหาพาเพลินช้าๆ เขาใช้สายตาสำรวจเรือนร่างของเธออย่างจงใจ ก่อนจะแลบลิ้นเลียริมฝีปากไปด้วย

"อะ ... อะไรคะ อย่าเดินเข้ามาใกล้สิคะ"

"ทำไมถึงกล้าถ่ายแบบทุเรศๆ แบบนี้"

เขาหันไปหยิบไอแพดที่เตรียมเอาไว้แล้วโชว์หน้าจอให้เธอดูในท่าที่เธอกำลังแหกขาโชว์ลวดลายของชุดชั้นในตัวบาง

"ว้าว รูปอัปขึ้นเว็บแล้วเหรอเนี่ย สวยนะคะเนี่ย"

"เพลิน!"

"คะ"

พาเพลินทำหน้าไขสืออันที่จริงเธอไม่ควรต้องตอบอะไรเขาด้วยซ้ำเธอกับเขาไม่ได้เป็นอะไรกันสักหน่อย และไม่ใช่ว่าเธอไม่รู้ว่าเขาก็เป็นหนึ่งในคนที่สนใจเธออยู่ไม่มากก็น้อย ด้วยความที่เธอเป็นดาราดังและใช่ที่เหล่าไฮโซทั้งหลายต่างก็หมายจะเด็ดดอกฟ้าอย่างเธอมาเชยชม

"ฉันถาม! ก็ตอบดิ อย่ากวนได้ปะ"

"เพลินกวนอะไรเหรอคะ ผอ. แล้วอีกอย่างที่เรียกเพลินมาเนี่ยมันไม่ได้เกี่ยวอะไรกับวิชาเรียนเลยนะคะ"

ไทก้าพุ่งตัวเขาหาเธออย่างรวดเร็วหลังจากที่หันไปวางไอแพดไว้บนโต๊ะทำงานแล้ว เมื่อจับแขนของเธอได้ทั้งสองข้างเขาก็ดันร่างเธอให้ชิดกับกำแพงปูน

"นี่ ไม่เข็ดใช่ไหมคะ"

เธอขู่ พลางใช้สายตามองต่ำลงไปกว่าสะดือบอกให้เขารู้ว่าที่โดนไปครั้งที่แล้วไม่เข็ดใช่ไหม แต่ยังไม่ทันได้ทำอะไรไทก้าก็บิดยิ้มแล้วต้องตาเธอนิ่งราวกับกำลังเล่นสงครามประสาทกับเธอ

"ไปถอนตัวออกซะ ไม่งั้นอย่าหาว่าฉันไม่เตือน"

"ทำไมเพลินต้องถอนตัวด้วยคะ ในมะ ... อือออ!"

ริมฝีปากหนาแนบลงกับริมฝีปากบางอย่างอุกอาจหญิงสาวร่างกายสั่นเทิ้มเพราะความตกใจเธอทุบแผงอกแกร่งของเขาระรัว พยายามดีดดิ้นจนหมดเรี่ยวแรงที่มี เขาเพียงแค่แนบริมฝีปากลงไปเท่านั้นไม่ได้รุกล้ำเข้าไปในโพรงปากของเธอแต่อย่างใด

เพี้ยะ!

เธอฟาดฝ่ามือลงไปบนใบหน้าหล่อเหลาของ ผอ.หนุ่ม ให้เขาได้รับรู้ว่าเธอไม่ยอมให้เขาทำเรื่องชั่วช้ากับเธออยู่ฝ่ายเดียว

"ไอ้ชะ ... อือออ!"

อีกครั้งที่เขาแนบริมฝีปากลงไปรอบนี้เขาดูดกลีบปากเธอจนเกิดเสียงน่าอายดังขึ้นราวกับจะตักเตือนเธอให้รู้ว่าไม่ควรทำอย่างนั้นกับเขา มือเรียวของเธอทุบแผงอกแกร่งของเขาจนระรัวด้วยความตกใจกับการกระทำที่อุจอาจของเขา

มือหนาข้างหนึ่งค้ำยันไว้กับกำแพงปูนส่วนอีกข้างจับรวบมือเธอทั้งสองข้าง ผละริมฝีปากออกแล้วรวบตรึงข้อมือเธอเอาไว้เหนือศีรษะ

"ไปถอนตัวซะ อย่าให้ฉันโมโห"

"ไอ้คนเลว ไอ้ชะ ... อืออออ!"

ทุกครั้งที่เธอด่าเขาก็จะกดแนบริมฝีปากลงไปทุกครั้งบอกให้เธอรับรู้ว่าถ้าเธอกล้าด่าเขาอีก เขาก็กล้าที่จะจูบเธอแบบนี้ไปเรื่อยๆ

"จะถอนตัวไหมเพลิน"

" ... " เล่นลูกเงียบน่าจะดีกว่าไม่เสี่ยงโดนคนแก่จูบ

"เพลินตอบ!"

" ... " เธอเบือนหน้าหนีไปอีกทางไม่ตอบแต่เม้มปากแน่น

"ไม่ตอบใช่ไหมเพลิน"

ไทก้าเลื่อนใบหน้าซุกลงที่ซอกรอระหงของเธอ พาเพลินพยายามเอี้ยวตัวหนีแต่หนีไม่ได้เพราะถูกเขาตรึงข้อมือเอาไว้อยู่เธอจึงต้องพูดกับเขาก่อนที่เขาจะทำอะไรมากกว่านี้

"เพลินทำสัญญาไปแล้วค่ะ"

ยังไม่ทันที่ไทก้าจะทำอะไร เขาก็ผละใบหน้าออกเมื่อพาเพลินยอมพูดกับเขา เขาขมวดคิ้วเข้าหากันเพื่อใช้ความคิด

ทำสัญญาไปแล้ว แปลว่าถ้ายกเลิกต้องมีค่าใช้จ่าย

"เท่าไหร่"

"อะไรคะ"

"ต้องจ่ายค่ายกเลิกสัญญาเท่าไหร่"

พาเพลินกัดปากแน่น ไม่ยอมตอบไทก้า ก่อนที่ตัวจะเริ่มสั่นอีกครั้งเมื่อไทก้าขยับหน้าเข้ามาใกล้

"สะ ... สาม สามล้านค่ะ"

"พรุ่งนี้มาเอาเช็คที่ฉัน ฉันจะจ่ายให้"

"ไม่นะคะ เพลินไม่อยากเสียงาน แล้วอีกอย่างนี่มันงานเพลิน ผอ. ไม่มีสิทธิ์มายุ่ง!"

"แต่มันเสียภาพลักษณ์ของมหา'ลัย อันนี้คือยุ่งได้รึยัง"

พาเพลินพยามดิ้นให้หลุดพ้นจากพันธนาการ แต่ดิ้นเท่าไหร่ก็ดิ้นไม่หลุด ไทก้ายืนมองเธอดิ้นเหมือนกับว่ากำลังสนุกนักหนา

มือหนาข้างที่ว่างแปรเปลี่ยนเป็นลูบใบหน้าหวานของเธอเบาๆ ใบหน้าของเธอเกลี้ยงเกลา ปากเธอสวยได้รูบแถมยังอวบอิ่มน่าจูบ จมูกโด่ง ผิวขาวอมชมพูละเอียดราวกับลูกคุณหนู

ไทก้ารั้งท้ายทอยของเธอให้มองหน้าเขาตรงๆ เขากัดปากตัวเองอย่างพยายามอดทนกับอะไรบางอย่างที่มันปวดปร่าขึ้นมากลางกาย ให้ตายเถอะปกติเขาไม่เคยต้องอดทนอะไรขนาดนี้มาก่อน

ดวงตาคมจ้องมองไปที่ริมฝีปากอวบอิ่มของเธอที่เขาได้ชิมรสเธอเมื่อครู่ไปหลายต่อหลายครั้ง อยากจะทำอีก ทำกับเธออีก

"ปล่อยเพลิน"

"จะให้ปล่อยตรงนี้เลยเหรอ มันจะเลอะเอานะ"