ตอนที่ 6

"ใครไม่มีป้ายชื่อออกมาข้างหน้าครับ"

สวัสดีวันที่ 2 ของการรับน้องค่ะ ตอนนี้ฉันยืนอยู่หน้าแถวค่ะทำไมน่ะหรอก็ฉันทำป้ายชื่อตกท่อระบายน้ำไปแล้วไงล่ะ อยากจะตบไอเฮดว๊ากคนนี้จริงๆ มันรู้ทั้งรู้นะว่ากระเป๋าฉันตกท่อยังจะแกล้งกันอีก

"มีใครอีกมั้ย"

"หนูค่ะ" มีเพื่อนแล้วฉัน ว้าวน่ารักจังแต่เดินหน้าซีดออกมาเลยอะ เพื่อนร่วมชะตากรรมออกมายืนข้างๆ ฉัน

"ป้ายชื่อคุณไปไหน"

"......"

"......"

"ผมถามทำไมไม่ตอบฮะ" ไอโย่งมันตะโกนใส่หน้าฉันค่ะฉันมองหน้ากลับสิคะ มองด้วยความแค้นวันนี้นายเป็นใหญ่ฝากไว้ก่อนเถอะอย่าให้ถึงตาฉันบ้างแล้วกัน

"ผมถามทำไมไม่ตอบ"

"หายค่ะ" เขาตะโกนมาฉันก็ตะโกนกลับ ฉันมองพี่ว๊ากตาขวางให้เขารู้ว่าฉันเนี่ยไม่พอใจ ส่วนเขามองฉันหน้านิ่งมากอะไม่รู้เลยว่าไอโย่งเนี่ยคิดอะไรอยู่กันแน่

"คุณล่ะตอบ" เพื่อนร่วมชะตากรรมกับฉันสะดุ้งเลยค่ะ จะเสียงดังทำไมวะอยู่แค่นี้ เห็นมั้ยเขากลัวกันหมดแล้วเนี่ย

"ลืมเอามาค่ะ" เธอตอบเสียงสั่นเลยค่ะ

"แค่นี้คุณยังรักษาไม่ได้ ไม่มีความรับผิดชอบ วิ่งรอบลานเกียร์ 20 รอบ ปฏิบัติ"

ลานเกียร์ก็เท่ากับครึ่งสนามฟุตบอลนั่นแหละแม่งจะกว้างไปไหนวะ แต่ที่โมโหมันไม่ได้ลงโทษฉันคนเดียวไงล่ะไอโย่งสั่งลงโทษพวกเพื่อนๆ ทั้งหมดด้วย

"เพื่อนพวกคุณไม่มีความรับผิดชอบพวกคุณทั้งหมดต้องร่วมรับความผิดชอบด้วยลุกนั่ง 30 ปฏิบัติ"

"เธอไหวมั้ย" เพื่อนร่วมชะตากรรมฉันหน้าซีดมากจะรอดมั้ยเนี่ย

"ไหวๆ แค่นี้เอง เราเบลเธอชื่อไรอะ" ใจมันได้ว่ะเพื่อนคนนี้

"เราโรสเธอมีเพื่อนยัง"

"ยัง"

"มาอยู่กลุ่มเรามั้ย" ฉันชวน

"ได้หรอ" เบลยิ้มให้ฉัน

"ได้ดิ รีบเหอะอีก 3 รอบเอง"

ฉันกับเบลหยุดคุยกันแล้วเร่งสปีดความเร็วจากที่ผ่อนความเร็วคุยกัน พอเอาจริงเบลนางวิ่งเร็วกว่าฉันอีกนะ

พวกฉันวิ่งเสร็จก็พักพอดี นัดรวมกันอีกทีช่วงบ่ายเห้อเหนื่อยมากฉันกับเบลนั่งพิงหอบกันอยู่ข้างสนาม

"ไหวมั้ยมึง" แอนนายื่นน้ำส่งให้ฉันกับเบล

"เออไหว พวกแกนี่เบลเพื่อนใหม่ นี่ฤทัยกับแอนนา" ฉันแนะทำให้ 3 คนรู้จักกัน ตอนนี้กลุ่มเรามี 4 คนแล้วค่ะ พวกเรานั่งคุยกันอีกนิดหน่อยก่อนจะชวนกันไปที่โรงอาหาร กองทัพต้องเดินด้วยท้อง

โหคนจะเยอะไปไหนวะเนี่ย แล้วจะมีโต๊ะว่างให้พวกฉันบ้างมั้ย

"อิไม้ๆ เฮียมึงนั่งอยู่นั่นมีชะนีด้วยว่ะมึง" อิแอนนาชี้ไปโต๊ะอีกฝากนึงเลยตาแมร่งโคตรดีอะ ฉันมองตามนิ้วมัน ยิ้มอ่อนค่ะมีที่นั่งแล้วพวกเรา

"เฮียราฟจ๋าาาาาา" เสียงฉันดังมาแต่ไกลเลยแหละ ฉันเห็นนะมีคนมองพวกฉันเพียบเลยก็พวกชะนีร้องหาผัวไงล่ะ เฮียฉันน่ะป๊อบนะคะสาวๆ พร้อมถวายตัวให้เกินครึ่งมหาลัยแต่เสียใจเฮียราฟมีเมียแล้ว แต่พี่สะใภ้ฉันไม่ชอบความวุ่นวายไม่เล่น IG ไม่เล่นเฟสบุ๊ค ไม่ขอแสดงตัวเฮียฉันเลยมีแมลงหวี่แมลงวันตอมกันให้หึ่งแบบนี้แหละ

ฉันขึ้นชื่อว่าหวงพี่ชายพี่สาวมากที่สุด และฉันก็เลือกพี่สะใภ้แล้วย่ะ วันนี้น้องคนนี้จะเป็นไม้กันชะนีให้เฮียเอง

"ว่าไงจ๊ะน้อง "ดอก" ไม้" ไม่ต้องเน้น "ดอก" ก็ได้มั้งคะเฮีย ฉันนั่งลงข้างๆ เฮียราฟ พวกเพื่อนๆ เฮียก็เขยิบที่ให้เพื่อนๆ ฉันนั่งบางคนฉันรู้จักบางคนก็ไม่รู้จัก โดยเฉพาะชะนีที่นั่งข้างเฮียอีกฝั่งนึงนั่นแหละมองฉันนี่จะแดกหัวเลยมั้ยล่ะคะ

"เฮียขา หนูเหนื่อยจัง" ฉันนกอดแขนซบไหล่เฮียราฟ เฮียราฟหัวเราะเบาๆ เอามือลูบผมฉันเบาๆ

"โอ้ยอิจค่ะ ดอกมึงจะกินไร" ฤทัยเพื่อนซี้รู้จักฉันดีค่ะมองบนเบะปากมันรู้ว่าฉันกำลังทำอะไร พวกฉันนี่มองตาก็รู้ใจกันแล้ว

"เหมือนมึง" ฉันตอบขำๆ ตามองบนค่ะ

"ฮ่าฮ่า" เพื่อนเฮียราฟหัวเราะกันใหญ่ เฮียชาลี เฮียโก้ เฮียทอม 3 คนนี้ฉันรู้จักและพวกเขาก็รู้จักฉันดีไปบ้านฉันบ่อยตั้งแต่เฮียๆ เรียนม.ปลายกัน สนิทกับฉันจนตบหัวฉันได้เลยบางทีมีถีบแถมด้วยนะ

"หยุดเลยพวกมึงน้อง "ดอก" ไม้กูโกรธแล้ว" มันจะไม่โกรธแล้วนะถ้าเฮียไม่มาเน้น "ดอก" เนี่ย

"กูว่าไอหมวยจะไม่โกรธแล้วนะถ้ามึงไม่ย้ำใช่มั้ยน้อง "ดอก" ไม้"

"เฮียทอม!! ต่อยกันมั้ย" เพื่อนเฮียกวนตีนทุกคนบอกเลย

"สัสพวกมึงก็ขยี้ซะหมวยกูโกรธแล้วเนี่ย หมวยมาหาเฮียมา" เฮียโก้สายฮาค่ะ ชอบยั่วตีนเฮียราฟแต่เมียเฮียแกน่ารักนะฉันเคยเจอ

"ตีนกูเหอะ" เฮียราฟจอมหวงน้องกับทุกคนยกเว้นไอโย่งนี่แทบใส่พานถวายค่ะไม่เข้าใจเหมือนกันนะ