6 ไปเอาที่ห้องพี่

เด็กสาวยังคงรู้สึกถึงความประหม่าและใจเต้นแรงราวกับว่ามันจะหลุดออกมานอกอก รวมไปถึงอาการตกใจเมื่อสักครู่ที่เจอเขาโดยบังเอิญ ซึ่งมันรวมไปถึงความรู้สึกแปลกประหลาดที่ก่อตัวขึ้นเมื่ออยู่ใกล้ ๆ เขา

“เอ้า!!..จะยื่นอยู่ทำไม รีบตามเข้ามาสิ!!!...เดี๋ยวฉันจะสอนให้ว่ามันใช้ยังไง” อาเธอร์พูดพร้อมพยักเพยิดให้เธอเดินตามเข้าไปในห้องน้ำ เด็กสาวลังเลเล็กน้อย ก่อนจะจำใจเดินตามพี่ชายบุญธรรมเข้าไปในห้องน้ำ เขาสาธิตวิธีการเปิดก๊อกพร้อมกับอธิบายวิธีใช้งานอ่างอาบน้ำสุดหรูให้เธอเข้าใจ

“ก๊อกน้ำของที่นี่มันต้องกดลงไปก่อนแล้วค่อยหมุน...” มุกดารินทร์ยืนฟังนิ่ง ก่อนจะรีบทำความเข้าใจ

อาเธอร์อธิบายให้เธอฟังอย่างใจเย็น น้ำเสียงที่อ่อนลงกว่าเมื่อครู่ทำให้มุกดารู้สึกผ่อนคลายกว่าในตอนแรก เธอพยักหน้ารับเบาๆ ก่อนจะมองตามมือของเขาที่กำลังสาธิตวิธีการใช้อ่างอาบน้ำซึ่งเธอคิดว่าไม่จำเป็นแต่ก็ไม่กล้าขัด และขณะที่เธอก้มลงมองวิธีการใช้อ่างน้ำอย่างตั้งใจ ทว่า...ช่วงที่เธอก้มลงไปนั้นเอง ผ้าขนหนูที่คลุมไหล่เอาไว้ก็หลุดลงไปที่อ่างน้ำอย่างกะทันหัน

มันเปียกอย่างรวดเร็วจนเธอไม่สามารถใช้มันต่อได้ เด็กสาวยังไม่รู้เลยว่าเพียงเสี้ยววินาทีที่ผ้าขนหนูหลุดร่วงไปนั้น ได้จุดประกายความรู้สึกบางอย่างในใจของพี่ชายบุญธรรมไปแล้ว เพราะมันได้เผยให้เห็นเนินเนื้อหน้าอกที่ขาวผ่องและอิ่มเอิบเต็มสองตาของอาเธอร์

มุกดารินทร์รีบเอามือกอดอกเอาไว้อย่างรวดเร็ว แต่ความอวบอิ่มนั้นก็ไม่รอดพ้นสายตาของชายหนุ่มตรงหน้าไปได้ อาเธอร์กลืนน้ำลายลงคออย่างยากลำบาก ความร้อนผ่าวพลันแล่นไปทั่วสรรพางค์กาย ภาพที่เห็นเมื่อครู่ยังคงติดตรึงในมโนสำนึก เขารีบหยิบผ้าเช็ดตัวที่เปียกน้ำในอ่างขึ้นมา ก่อนจะยื่นให้เธอแล้วเอ่ยขึ้น

“มันเปียกหมดแล้วล่ะ เธอมีผืนใหม่หรือเปล่า” น้ำเสียงของอาเธอร์ยังคงนิ่งเรียบ ก่อนจะพยายามซ่อนเร้นความรู้สึกที่เกิดขึ้นเมื่อสักครู่อย่างรวดเร็ว

เด็กสาวยืนกอดอกแน่น ก่อนจะส่ายหน้าด้วยความอาย ไม่กล้าแม้แต่จะยื่นมือมารับผ้าเช็ดตัวจากเขาด้วยซ้ำ แต่พออาเธอร์ส่งสายตาที่แฝงไว้ด้วยความกระหายหื่นโดยไม่ได้ตั้งใจ เธอก็รีบยื่นมือมารับอย่างร้อนรน ก่อนจะรีบหันหลังให้เขาอย่างรวดเร็ว แล้วเอาผ้าเช็ดตัวไปผึ่งไว้ที่ราวทันที ภาพที่เห็นเมื่อสักครู่ทำให้หัวใจของหนุ่มลูกครึ่งเต้นรัวอย่างบ้าคลั่ง ความรู้สึกที่ไม่ควรเกิดในสถานะพี่น้องปะทุขึ้นมาอย่างรุนแรงในจิดใจของเขา

“มุกมีมาแค่ผืนเดียวค่ะ” เธอยืนหันหลังแล้วตอบคำถาม เสียงนั้นแผ่วเบาราวกระซิบ อาเธอร์คิดว่ามารดาของเขายังคงไม่มีเวลาเตรียมของใช้ให้เธอ จึงรีบบอกด้วยความเห็นใจ

“งั้นเดี๋ยวไปเอาที่ห้องฉัน” เด็กสาวรู้สึกร้อนวูบวาบทันที หวังว่าที่ห้องนอนของเขา เธอคงไม่โดนเขาทำมิดีมิร้ายหรอกนะ คิดได้เช่นนั้นหัวใจดวงน้อยก็เต้นระรัวอย่างไม่เป็นจังหวะ เธอไม่รู้ว่าควรจะรู้สึกอย่างไรกับสถานการณ์ตรงหน้า...ความร้อนผ่าวมันได้แผ่ซ่านไปทั่วร่างของเธอจนกระทั่งตัดสินใจเดินตามเขาออกไป

“เข้ามาสิ!!!” เสียงเข้มดึงสติเด็กสาวที่ยืนอยู่หน้าห้องอย่างกล้า ๆ กลัว ๆ กลับคืนมา แต่มุกดารินทร์ก็ยังคงยื่นนิ่ง จนอาเธอร์ต้องจับแขนเธอเบา ๆ แล้วดึงเข้ามาในห้องนอนของตัวเอง

“ทำไม!!!...กลัวฉันจะทำอะไรงั้นเหรอ” เด็กสาวรีบหลบสายตาเพราะเธอคิดอย่างนั้นจริง ๆ

“ปะเปล่า ๆ ค่ะ พี่อาเธอร์ คือว่ามุกเกรงใจค่ะ” อาเธอร์ยืนจ้องหน้าเด็กสาว แต่ก็อดไม่ได้ที่จะสำรวจเรือนร่างของมุกดารินทร์ที่มันโตเกินเด็กวัยเดียวกันไปมาก

“เธอไม่ต้องเกรงใจหรอก เดี๋ยวอีกไม่นานแม่ฉันคงจะทุกอย่างเอาไว้ให้เธอเองแหละ แต่ช่วงนี้ถ้าขาดเหลืออะไรก็มาบอกฉันได้”

“ขอบคุณค่ะ...พี่อาเธอร์!!”

“มันมีอยู่หลายผืนเลยนะ เธอลองเลือกดู กองนี้ฉันยังไม่ได้ใช้ แม่บ้านเพิ่งซื้อมาใหม่ ๆ” เด็กสาวเลือกหยิบมันขึ้นมาเพียงแค่ผืนเดียว เป็นผ้านาโนผืนใหญ่มาก ก่อนจะรีบเอาคลุมไหล่แล้วเดินออกจากห้องไปทันที อาเธอร์กระตุกยิ้มที่มุมปากกับความกล้า ๆ กลัว ๆ ของน้องสาว