14 เซ็กซี่ไม่จำเป็นต้องโป๊

“ตัวนี้สวยดีนะ...เหมาะกับเธอ” อาเธอร์เอ่ยพลางสำรวจเรือนร่างของเธอ

มุกดารินทร์หน้าแดงระเรื่อ ก่อนจะพยายามหลบสายตาคมกริบคู่นั้น ความร้อนผ่าวแล่นไปทั่วใบหน้าเมื่อชุดนอนตัวบางเฉียบนั้นสัมผัสกับผิวกายของเธอ

“แต่...มันดูโป๊ไปนะคะพี่อาเธอร์” เธอพยายามปฏิเสธเบาๆ น้ำเสียงนั้นเต็มไปด้วยความอาย

อาเธอร์ยิ้มมุมปากเล็กน้อยอย่างมีเลศนัย ดวงตาคมกริบจ้องมองเธออย่างไม่วางตา

“เขาเรียกว่าเซ็กซี่ต่างหากเล่า”

“มุกคงไม่กล้าใส่หรอกค่ะ” เธอบอกด้วยน้ำเสียงแผ่วเบา

“อย่าดื้อสิ!!!..ซื้ออะไรให้ใส่ก็ใส่เถอะ” อาเธอร์พูดเสียงเข้มขึ้นเล็กน้อย

“แล้วผ้าถุงน่ะ เลิกใส่ได้แล้วนะ ฉันซื้อชุดคลุมอาบน้ำให้แล้ว” คำพูดของเขาเต็มไปด้วยอำนาจ จนมุกดารินทร์ไม่กล้าแม้แต่จะปฏิเสธ เธอรู้ดีว่าคำสั่งของเขาคือสิ่งที่เธอต้องทำตามอย่างไม่มีเงื่อนไข มุกดารินทร์ต้องอยู่ที่นี่อย่างเจียมเนื้อเจียมตัว

อาเธอร์ยิ้มมุมปากเล็กน้อย เขาไม่ได้พูดอะไรต่อ เมื่อเห็นว่าเด็กสาวยินยอม แต่กลับหยิบชุดนอนอีกสองสามชุดที่ดูวาบหวิวไม่แพ้กันขึ้นมาถือไว้ในมือ โดยไม่ถามความสมัครใจของเธอสักคำ ก่อนจะเอ่ยขึ้นกับพนักงาน

“เอาทั้งหมดนี่เลยครับ” เขาพูดกับพนักงานขายอย่างไม่ลังเล

มุกดารินทร์ได้แต่ยืนนิ่งด้วยนิ่งด้วยความอับอาย เธอไม่กล้าขัดใจเขา ก่อนจะจำใจรับความมีน้ำใจที่มาพร้อมกับความรู้สึกหลากหลาย ทั้งเขินอายและสับสนกับท่าทีของพี่ชายบุญธรรมคนนี้

จ่ายเงินเสร็จอาเธอร์ก็พาเธอมาอีกหนึ่งร้าน ดวงตาคมกริบเหลือบมองหน้าอกของเธอเล็กน้อย ก่อนจะเอ่ยขึ้นด้วยน้ำเสียงเรียบเฉยที่แฝงความจริงจัง

“จะให้ช่วยเลือกซื้อมั้ย หรือว่าจะเข้าไปซื้อเอง”

มุกดารินทร์รู้สึกร้อนผ่าวไปทั่วใบหน้า เธอรีบก้มหน้าหลบสายตาคมของเขาอย่างรวดเร็ว

“มุกขอเลือกเองได้ไหมคะ...คือว่า....” เธอพยายามอ้อนวอน เสียงแผ่วเบาด้วยความเขินอายอย่างถึงที่สุด

“อายเหรอ ไปสิ!!!..เดี๋ยวฉันรอตรงนี้” อาเธอร์ยิ้มมุมปากเล็กน้อยก่อนจะยืนรอเธอที่เคาน์เตอร์จ่ายเงิน แววตาของเขาเต็มไปด้วยความขบขัน มุกดารินทร์รีบเดินเข้าไปเลือกชื้อชุดชั้นในด้วยหัวใจที่เต้นระรัวราวกับกลองรบ

หลังจากที่อาเธอร์เลือกซื้อของใช้ที่จำเป็นให้กับมุกดารินทร์เสร็จเรียบร้อย ทั้งชุดใส่เล่น อุปกรณ์การเรียน รวมถึงชุดชั้นในและชุดนอน ที่ทำให้เธอเขินอายไปหลายรอบ เขาก็พาเธอตรงมายังโรงภาพยนตร์ ที่นั่งวีไอพีสุดหรูถูกจองไว้สำหรับสองคน แสงไฟสลัวๆ ภายในโรงหนังสร้างบรรยากาศที่เป็นส่วนตัวและชวนฝัน

เมื่อหนังเริ่มฉาย อาเธอร์ก็เลื่อนตัวเข้าใกล้ พลางหยิบผ้าห่มผืนนุ่มมาคลุมให้เธอ ก่อนจะโอบกอดร่างบางของมุกดารินทร์เข้ามาในอ้อมแขนอย่างนุ่มนวล เด็กสาวตัวเล็กๆ ในอ้อมแขนของเขารู้สึกประหม่า แต่ก็ไม่กล้าปฏิเสธ เธอซบหน้าลงกับแผงอกกว้างของเขาอย่างเงียบๆ ปล่อยให้ความอบอุ่นและความใกล้ชิดเข้าปกคลุมหัวใจ

หนังดำเนินไปจนถึงฉากที่ตัวละครกำลังดื่มด่ำกับความรักอันเร่าร้อนบนเตียง เสียงครางหวานหูและภาพที่ชวนให้จินตนาการ ทำให้มุกดารินทร์รู้สึกร้อนผ่าวไปทั่วใบหน้า เธอรีบซบหน้าเข้ากับอกแกร่งของอาเธอร์อย่างลืมตัว ราวกับต้องการซ่อนความรู้สึกทั้งหมดไว้จากสายตาของเขา

อาเธอร์รับรู้ถึงท่าทางของเธอ เขาก้มลงกระซิบข้างหูด้วยเสียงพร่าพร่า

“อายทำไม...ยังไม่เคยทำเรื่องพวกนี้ล่ะสิ” มุกดารินทร์เงยหน้าขึ้นมองเขา ดวงตาคู่สวยสบเข้ากับดวงตาคมกริบของอาเธอร์ เธอกลืนน้ำลายลงคออย่างยากลำบาก ก่อนจะตอบเสียงแผ่วเบา

“ค่ะ”

“จริงเหรอเนี่ย!!” อาเธอร์ยิ้มมุมปากอย่างพึงพอใจ

“พี่อาเธอร์คะ มุกขออะไรพี่อย่างหนึ่งได้ไหมคะ” มุกดารินทร์รวบรวมความกล้าถามออกไป หัวใจเต้นระรัวอย่างที่ไม่เคยเป็นมาก่อน

“เธอจะขออะไรเหรอ?” อาเธอร์เลิกคิ้วขึ้นเล็กน้อย แววตาเต็มไปด้วยความสงสัย แต่ก็แฝงแววล้อเลียน

“มุกอยากให้พี่เรียกมุกว่าน้องบ้าง...หรือแทนตัวเองว่าพี่ก็ได้” อาเธอร์คลี่ยิ้มออกมา แววตาของเขาอ่อนโยนลงอย่างเห็นได้ชัด ก่อนจะเลื่อนมือขึ้นมาลูบแก้มเนียนเบาๆ

“ได้สิ...ที่พี่ไม่อยากแทนตัวเองแบบนั้น ก็เพราะพี่ไม่อยากเป็นแค่พี่ของมุกไง” คำพูดนั้นราวกับกระแสไฟฟ้าที่วิ่งเข้าสู่หัวใจของมุกดารินทร์

“งั้นคืนนี้...ไปที่ห้องพี่นะ เราจะคุยเรื่องนี้อีกครั้ง” เสียงทุ้มต่ำของอาเธอร์กระซิบชิดริมฝีปากของเธอ ลมหายใจอุ่นๆ ของเขาสัมผัสผิวแก้ม มุกดารินทร์พยักหน้ารับช้าๆ โดยไม่รู้ตัว ความไร้เดียงสาในดวงตาคู่สวยฉายชัด ทว่าภายในใจกลับเต็มไปด้วยความรู้สึกสับสนอลหม่าน...และหวามไหวอย่างที่ไม่เคยเป็นมาก่อน