ตอนที่5.1 เรื่องของเรา

นำทับ

“อื้อ!!!” ผมพุ่งไปจูบไอรีณทันทีที่พูดจบ คือตอนนี้จากเรื่องหนึ่งมันกำลังลามไปเรื่องอื่นมั่วไปหมด ผมรู้ว่าผมผิดแต่ผมไม่อยากเถียง ไม่อยากทะเลาะกับไอรีณไง

จ๊วบ จ๊วบ ผมดูดดึงลิ้นเล็กไปทั่วไม่ให้มีโอกาสได้เปิดปากพูด ก่อนจะดันเธอเดินไปทางเตียง ตุบ

“พี่นำทับปล่อย” ไอรีณร้องท้วงออกมาทันทีที่ปากว่าง

“เรื่องอะไรพี่ต้องปล่อยเมียพี่ไป”

“แล้วผู้หญิงที่พี่ยอมหลอกรีณไปมีอะไรกับมันเป็นเดือนๆไม่ใช่เมียพี่หรือไง” วกกลับมาอีกแล้ว เออกูรู้แล้วว่าผิด แต่จะพูดให้ได้อะไรขึ้นมาวะ แต่อีกอย่างที่ผมสงสัยคือไอรีณรู้ได้ยังไงว่าผมทำแบบนี้มานานแค่ไหน จะว่าพวกเฮียบอกก็ไม่น่าใช่ ถึงเฮียจะรักไอรีณเหมือนน้อง แต่เฮียก็รู้ว่าถ้าพูดไปมันจะเป็นยังไง

“พี่ไม่เคยเรียกใครว่าเมียนอกจากรีณ” อันนี้ผมไม่ได้โกหกนะ เมื่อก่อนผมผ่านผู้หญิงมาเยอะแต่ก็ไม่เคยเรียกใครว่าเมียสักคน จนมาคบกับไอรีณ

“แล้วยังไงคะ จะเรียกเมียหรือไม่สุดท้ายก็นอนเอาเหมือนกัน”

“ไม่เหมือน เพราะกับผู้หญิงพวกนั้นพี่ป้องกันตลอด แต่กับรีณพี่ไม่เคยป้องกัน” ผมไม่โง่พอที่จะนอนกับผู้หญิงที่ได้มาง่ายๆโดยไม่ป้องกันหรอกนะ ไม่ได้ดูถูกหรืออะไรหรอก แต่ถ้าง่ายขนาดนี้ไม่รู้ว่าผ่านมาเท่าไหร่แล้ว ปลอดภัยแค่ไหน ถึงผมจะเลือกที่มีระดับหน่อยก็เถอะผมก็ไม่ได้มั่นใจอยู่ดี

“แล้วสุดท้ายใช้แท่งเดียวกันไหมล่ะ” ทำไมเมียผมปากดีแบบนี้วะ

“เลิกพูดเรื่องนี้แล้วมาพูดเรื่องของเราดีกว่า”

“อื้อ!!!” ผมปิดปากเล็กอีกครั้งที่เธอวกกลับมาหาเรื่องทะเลาะอีกครั้ง ก่อนที่มือจะพยายามถอดเสื้อผ้าของไอรีณ ถึงเธอจะขัดขืนไปบ้าง แต่แรงเธอก็สู้แรงผมไม่ได้ อีกอย่างผมรู้ว่าจุดอ่อนของไอรีณอยู่ตรงไหน ผมสามารถทำให้เธอคล้อยตามผมได้ไม่ยาก

“หืม” จ๊วบ จ๊วบ จุ๊บ ใช้เวลาไม่นานร่างบางตรงหน้าก็เปลือยเปล่าเรียบร้อย ผมเล้าโลมไอรีณต่อจนเธอเคลิ้มตาม แล้วผละออกมาถอดเสื้อผ้าของตัวเอง

“รีณบอกให้หยุดไงพี่นำทับ” บอกให้หยุดแต่เสียงนี่อ่อนไปหมด

“รีณอยากให้พี่อยุดจริงๆหรอ”

“อ๊ะ อื้อ” ผมถามพร้อมกับส่งนิ้วเข้าไปเปิดทางในร่องของไอรีณทันที

“ว่าไง อยากให้พี่หยุดจริงๆหรอ” แจ๊ะ แจ๊ะ แจ๊ะ ผมถามพร้อมกับขยับนิ้วเข้าออกช้าๆเพื่อเพิ่มแรงเสียดสี

“อ๊ะ อ๊า พี่นำทับ อื้ม” ไอรีณครางพร้อมดิ้นไปมาด้วยความเสียวซ่าน

“ครับ ว่าไง” ผมขานรับเสียงหวานทันที

“รีณ บอกให้ อื้อ หยุด” ยังจะดื้ออีกครับ ไม่มีใครทั้งดื้อและใจแข็งเท่าเมียผมอีกแล้วแหละ แต่นั่นไม่ใช่ปัญญหาของผม ผมดึงนิ้วออกจากร่องของไอรีณทันที

“ถ้ารีณอยากให้พี่หยุด อ่า พี่หยุดให้ก็ได้” ไม่ต้องสงสัยว่าผมครางอะไร ก็หลังจากที่ผมดึงนิ้วออกจากร่องไอรีณ ผมก็จับหัวเห็ดของผมไปถูร่องของเธอแทน

“อ๊ะ อ๊า พี่นำทับ อ๊า”

“ตอบพี่มา ว่าจะให้หยุดตอนนี้จริงๆไหม” ผมถามไอรีณ พร้อมทั้งยังถูและดันท่อนเอ็นเข้าไปในร่องแค่ส่วนหัวไม่เลิก

“อ๊ะ ยะ...อย่า แกล้ง อ๊ะ”

“พูดแบบนี้ให้พี่ทำเลยใช่ไหม” ไม่รอหรอกครับ นอกจากจะอยากจัดการเมียตัวดื้อที่บอกจะห่างกับผมแล้ว วันนี้ผมยังค้างรอบสองมาจากพิชชาด้วย ชะนั้นเมียผมก็ต้องรับผิดชอบ

สวบบบบ

“อร้ายยยย” ผมไม่ได้รอให้ไอรีณตอบคำถามอะไร ผมก็ดันท่อนเอ็นเข้าไปทันที

“อื้ม” ถึงแม้ลีลาของไอรีณจะเทียบกับผู้หญิงมากประสบการณ์อย่างที่ผมไปหากินไม่ได้ แต่ร่องของผู้หญิงทุกคนก็ไม่มีใครสู้ร่องเมียผมได้แม้แต่พวกเธอเหล่านั้นผ่านมือหมอมาก็เถอะ

พั่บ พั่บ พั่บ

“อ๊ะๆๆ อ่า อูย พี่นำทับ อื้อ”

“รีณ อื้อ อย่าพูดว่าห่างกับพี่ อีก อ๊ะ” ผมเร่งสะโพกแล้วสั่งเมียตัวน้อยออกไป ถึงแม้ว่าผมจะเลวแต่ผมได้ไม่ได้ชอบที่ทะเลาะแล้วมาบอกห่างบอกเลิกแบบนี้

“ก็ อ่า อย่าทำตัว อื้อ เหมือนวันนี้อีก อ๊ะๆๆ สิคะ”

“ครับ อื้อ พี่จะไม่ทำแบบนี้อีก” ผมรับปากไอรีณออกไป

พั่บ พั่บ พั่บ ปึก

“อ๊ะๆๆ อื้อ โอย บะ...เบาๆ”

“เบาไม่ได้แล้วเมียจ๋า” ผมบอกแล้วกระแทกตัวตนของผมเข้าไปไม่ยั้ง ร่องที่รัดผมแน่นแบบนี้มันทำให้ผมเสียวจนอยากแตก แล้วผมจะเบาได้ยังไง

“อ๊ะๆ อ๊า รีณ มะ...ไม่ไหวแล้ว อื้อ” แรงบีบรัดที่ร่องของไอรีณทำให้ผมรู้ว่าตอนนี้เธอกำลังจะถึงจุดหมาย

“ทนก่อน พี่ก็จะไม่ไหวแล้ว”