พิษรักเพลิงราคะ

บท

ตั้งค่า

ep1

ท่ามกลางอากาศหนาวเย็นในช่วงเข้าสู่ฤดูหนาวของซีกโลกตะวันตก เมย่าเดินลัดเลาะไปตามแสงไฟริมถนนอย่างอ้างว้าง กว่า ๑๐ ปีที่เธออยู่ที่นี่...เธอคิดฝันถึงความหรูหราและชื่อเสียง ความร่ำรวย แต่ทุกอย่างกลับไปเป็นดังฝัน...ใบหน้าคมเฉี่ยว รูปร่างแบบบาง สูงโปร่ง ท็อปโมเดล จากซีกโลกตะวันออก กลับมากลายเป็นลูกไล่ของนางแบบที่นี่ มิหนำซ้ำยังกลายเป็นผู้หญิงของเอเจนซี่โฆษณารายใหญ่ของเมืองนิวยอร์ก

หญิงสาวที่ทิ้งทุกอย่างในเมืองไทย กลับมามีชีวิตที่อยู่ไปวันๆ ตามคำสั่งของผู้ที่ยึดพาตสปอร์ตเธอไปยาวนาน

แต่อีกไม่กี่วัน เธอจะได้เป็นอิสระแล้ว.....อิสระที่เธอแสวงหามาโดยตลอด ชีวิตไม่มีอะไรง่าย...ผู้ชายที่รายล้อมรอบตัวเธอ ล้วนแต่ต้องการเรือนร่างของเธอทั้งสิ้น...แต่เธอก็ต้องยอมรับมัน...อย่างไม่มีทางเลือก

ก๊อก ก๊อก ก๊อก .....เสียงเคาะประตูดังขึ้น แต่ภายในห้องยังคงเงียบกริบ กระทั่งเสียงตบประตูอย่างรุนแรงขึ้นเรื่อยๆ หญิงสาวที่นอนหลับใหลในสภาพที่เมามาย ฟื้นตื่นขึ้นมาด้วยความงัวเงีย หงุดหงิด

“จะเคาะ ทำไมโว๊ย หนวกหู! รู้แล้วน่า..”

หล่อนเดินโซซัดโซเซไปเปิดประตู แต่แล้วเสียงที่กำลังจะก่นด่านั้นก็เงียบเสียงลงโดยอัตโนมัติ แล้วร่างที่งัวเงียนั้นก็ตื่นขึ้นมาอย่างทันทีทันใด

“ว่าไง เมย่า..”

เมย่าที่ผมยาวยุ่งเหยิง ใบหน้าปราศจากการแต่งแต้ม แต่ก็ดูออกมาว่ายังคงเค้าความงามไม่เปลี่ยนแปลง เธอเบิกตากว้าง

ปิดปากที่จะก่นด่าลงทันที

ชายหนุ่มร่างสูงใหญ่สวมหมวกปีกกว้างเดินเข้ามาในห้องอย่างถือวิสาสะ เบื้องหลังของเขามีลูกน้องคุมเชิงอยู่สามคน เมย่าเข่าอ่อนแทบจะทรงตัวไม่ได้

“ฉันขอผลัดไปก่อนได้ไหม”

เมย่า พนมมือไหว้ขอร้องก่อนจะทรุดนั่งลงกับพื้น

“เธอขอฉันมากี่ครั้งแล้ว....”

“ฉัน..ฉัน....”

ร่างสูงใหญ่ผมสีน้ำตาลอ่อนดึงแขนหญิงสาวขึ้นมาช้าๆ เมย่ารีบลุกตามแรงดึง พยายามกลั้นเสียงของความเจ็บปวดไว้ เพราะแรงบีบที่กระชับแน่นที่ต้นแขน

“เธอยังสาว ยังสวย...ไม่อยากอยู่กับฉัน....ฉันก็ให้โอกาสเธอแล้ว”

“แต่ตอนนี้ฉันยังไม่มีเงิน ฉันขอร้อง..ฉันขอเวลาอีก สามวัน ฉันจะเอาเงินคืนให้คุณหมดเลย”

เขาลากหญิงสาวเข้ามาในห้องแล้วเหวี่ยงเธอลงกับเตียงที่ยับย่น สภาพของมันไม่เคยถูกทำความสะอาดเลย ชายหนุ่ม

มองดูรอบๆ แล้วแสยะยิ้ม

“ฉันขอร้องล่ะ ครั้งนี้ ฉันสัญญาว่าจะเป็นครั้งสุดท้าย”

เมย่าไหว้ขอร้อง แต่เขาก็ย่างสามขุมเข้ามาโดยไม่ฟังเสียงร้องขอจากเธอเลย เขาคว้าร่างเธอเข้ามาใกล้ ขณะที่เธอตะเกียกตะกายลงจากเตียงเพื่อหนี

แคว๊ก!!

เสื้อเนื้อบางเบาของเธอขาดวิ่นทันที เผยให้เห็นผิวขาวโพลนกระจ่างตา เสียงหัวเราะเย้ยหยันดังแว่วเข้ามา พร้อมกับแรงสะบัดฝ่ามือใส่ใบหน้าของหญิงสาวอย่างรุนแรง

“อย่าทำอะไรฉันเลย ฉันขอร้องล่ะ”

เมย่าลนลานไปซุกตัวอยู่มุมห้อง

“นายครับ..”

เสียงเรียกเบาๆ คล้ายเตือนสติ

“ออกไปรอข้างนอก”

ชายหนุ่มสองคนมองหน้ากันอย่างลังเล

“กูบอกให้ออกไปรอข้างนอก!”

เมื่อสองคนนั้นออกไปแล้ว ชายหนุ่มจ้องมองหญิงสาวอย่างสมเพช

“ฉันให้โอกาสเธอไม่รู้กี่ครั้ง แต่เธอทำตัวเธอเอง”

“ฉันก็พยายามหาเงินมาคืนคุณแล้ว...แต่ว่ามัน...”

“ในบ่อนนั่น....มันไม่มีทางที่เธอจะหาเงินมาคืนฉันได้หรอก”

เขาคว้าตัวเธอเหวี่ยงกลับมาที่นอนอีกครั้ง เมย่าน้ำตาร่วง ชายหนุ่มก้าวพรวดเดียวก็กระชากบิกินี่ตัวน้อยของเมย่าขาดติดมือออกมาอย่างง่ายดาย

“ว๊าย....”

เธอยกมือปิดเนินสามเหลี่ยมของเธอไว้โดยอัตโนมัติ แต่ไม่ทันไรมือของเขา ก็เอื้อมไปปลดชุดชั้นในของเมย่าออก ทันทีที่ชุดชั้นในตัวบนถูกดึงออก หน้าอกเต่งตึงกลมกลึงขนาดพอเหมาะก็ชูชันออกมาท้าทายสายตาของชายหนุ่มทันที

“ปล่อยฉันไปเถอะค่ะ คุณมาร์กอส”

ชายหนุ่มไม่ฟังเสียง เขายื่นมือหยาบหนาเข้าขยำหน้าอกหน้าใจของเธออย่างหื่นกระหาย ก่อนที่จะฝังใบหน้าซุกที่เนินเนื้ออวบอิ่มด้านล่างของเธอแล้วค่อยๆ แลบลิ้นสากใหญ่ตวัดไล่เล็มที่กลางร่องกุหลาบ

“โอ๊ย....อย่าทำอย่างนี้”

หญิงสาวขยับส่ายด้วยความขยะแขยง แต่ก็ถูกตรึงไว้ด้วยแรงชาย

“บอกผมซิ เมย่า....ทำไมถึงรังเกียจผมนักหนา”

เขาถอนใบหน้าขึ้นจากเนินเนื้อแล้วเขาถามเธออย่างชัดถ้อยชัดคำ น้ำเสียงมีแววตัดพ้อน้อยใจ เมย่านิ่งเงียบไปชั่วขณะ

“ฉันไม่ได้รังเกียจคุณ”

ในที่สุดเธอก็พูดออกมาด้วยความปวดร้าว

“แล้วทำไมคุณถึงจะหนีผม”

“แต่คุณอนุญาต....ฉันบอกเองว่าถ้าฉันหาเงินมาคืนคุณได้ คุณจะปล่อยฉัน”

“เมย่า....เพราะผมรู้ไง ว่าคุณไม่มีทางหาเงินมาคืนผมได้หรอก...ยกเว้นก็แต่”

ชายหนุ่มขยับมือเข้าลูบไล้หน้าอกของหญิงสาวอย่างหลงใหล

“ผมรู้นะ ว่าคุณจะขายตัวคุณให้กับเอเย่นต์รายใหญ่บางคน คุณติดต่อกับเขา”

ชายหนุ่มพูดพลางก้มหน้าอ้าปากงับดูดทรวงอกของหญิงสาวทันที ส่วนมือหนึ่งก็บดบี้ทรวงอกอีกข้างไปพร้อมๆกัน