บทที่ 2

“แต่เจ้านายต้องรู้ครับ”

ลูกน้องหนุ่มที่รอไม่ไหวรีบเข้ามาหาเจ้านายถึงระเบียงในห้องซึ่งเป็นเขตหวงห้ามเด็ดขาดสำหรับช่วงเวลาที่เจ้านายของเขามาพักผ่อนแบบนี้ แต่เรื่องนี้เขาขอยอมฝ่าฝืนกฎเข้ามาดีกว่าโดนสั่งฆ่าในตอนที่เจ้านายรู้เรื่องราวทั้งหมดทีหลังโดยที่เขาไม่ได้ทำอะไรเลย

“คำสั่งของฉันไม่ศักดิ์สิทธิ์ใช่ไหม นายถึงเข้ามาถึงที่นี่ได้”

“เรื่องนี้ผมยอมฝ่าฝืนคำสั่งครับ เจ้านาย”

แอชตันเห็นสีหน้าจริงจังของลูกน้องคนสนิทที่ฝ่าฝืนกฎความเป็นส่วนตัวของเขา หนังตาซ้ายก็เกิดอาการกระตุกขึ้นมาทันที จะมีเรื่องอะไรที่พอล แอลลิสัน มือขวาคนสนิทที่เคร่งครัดในกฎของเขามากกว่าใครจะยอมฝ่าฝืนคำสั่งเข้ามาถึงที่นี่ถ้าไม่ใช่เรื่องคอขาดบาดตาย ร่างสูงใหญ่เดินขึ้นจากทะเลก้าวไปยังบันไดระเบียงห้องพักมองหาเสื้อคลุมที่ถอดทิ้งไว้ขึ้นมาสวมทับร่างกายแล้วหมุนตัวเดินกลับเข้าไปในห้องพัก

“ฉันขอเวลาอาบน้ำห้านาที”

“ไม่ได้ครับ เจ้านายต้องรู้เดี๋ยวนี้”

“อะไรวะ..”

ชายหนุ่มหันกลับมาต่อว่าด้วยความหงุดหงิดแต่ไม่ทันที่เขาจะได้พูดอะไรต่อ พอลก็เอื้อมมือไปหยิบรีโมทขึ้นมากดปุ่มเปิดรับสัญญาณทีวี แล้วเลื่อนไปยังช่องสถานีต่างประเทศซึ่งมีหลากหลายช่องไว้สำหรับบริการนักท่องเที่ยว จนกระทั่งถึงช่องข่าวของอเมริกาช่องหนึ่งซึ่งกำลังคุยข่าวเรื่องสำคัญอยู่ในขณะนี้

‘เป็นเรื่องที่น่าตกใจมากเลยครับ สำหรับการประกาศแต่งงานสายฟ้าแลบของซีอีโอหนุ่ม แอชตัน มารีโน่ เจ้าของอุตสาหกรรมการผลิตเครื่องบินพาณิชย์แอชตัน แอร์แพลน คอมพานี ทั้งนี้อดีตประธานบริษัทอย่างคุณอาร์เธอร์ มารีโน่ และคุณสุชาดา มารีโน่ ภรรยา ได้เปิดคฤหาสน์มารีโน่ให้นักข่าวเข้าไปทำข่าวเกี่ยวกับการประกาศแต่งงานครั้งนี้กันถึงที่ และยิ่งเซอร์ไพรส์มากขึ้นไปอีกด้วยการขอไม่บอกเรื่องว่าที่เจ้าสาวว่าเป็นใครมาจากไหนแบบนี้ยิ่งทำให้เป็นที่สนใจของนักข่าวอย่างพวกเรา งานนี้ผู้หญิงทั่วเมืองที่เคยฝันหวานว่าจะเป็นผู้ครอบครองหัวใจของเจ้าพ่อมารีโน่คงจะต้องอกหักกันเป็นแถว...’

ร่างสูงใหญ่ยืนแข็งทื่อไปชั่วครู่ก่อนจะคว้าขวดแชมเปญที่วางอยู่บนโต๊ะด้านข้างขึ้นมาทุ่มลงกับพื้นด้วยความโมโห มือขวาหนุ่มที่รู้จักเจ้านายของตัวเองเป็นอย่างดีรีบจัดการไล่นางแบบสาวที่เป็นคู่ขาของเจ้านายหนุ่มเมื่อคืนนี้ให้รีบออกจากห้องให้เร็วที่สุด ก่อนพายุที่กำลังตั้งเค้าจะทำลายสิ่งที่อยู่รอบตัวจนราบเป็นหน้ากลอง

“ฉันเนี้ยนะจะแต่งงาน โว้ยยย!!!”

“เจ้านายใจเย็นๆ ก่อนครับ”

“ไม่ใช่แกนิพอล รีบบอกคนของเราให้เตรียมเครื่องบินเดี๋ยวนี้ ฉันจะกลับนิวยอร์กภายในครึ่งชั่วโมง”

“ครับ เจ้านาย”