บทที่2 เจอกันครั้งแรก

"ใช่รึเปล่า...ไม่ใช่มาติดเด็กที่นี่นะครับ...ว่าเเต่วันนี้...สักหน่อยไหมครับ

ทามเลอร์พูดด้วยน้ำเสียงกวนๆพร้อมกับดีดนิ้ว

"หึ...ไม่ดีกว่าครับวันนี้ขอดื่มอย่างเดียวก็พอ

"ทำไมล่ะ...เด็กที่ผมให้มาเอนคุณไม่ถูกใจหรอ..ชอบไทป์แบบไหนหรอ..บอกผมได้นะครับ...เอ้ย!!ไปตามนีน่ามาสิ

ทามเลอร์กวักมือเรียกลูกน้องเพื่อจะให้ไปตามคนมาเอาใจเปอโย..เเต่กับถูกคนตัวโตพูดดักไว้เสียก่อน

"ผมบอกว่าไม่ต้องไงครับ...คุณก็น่าจะรู้นะว่าผทไม่มั่ว...ถ้าถูกใจเดี๋ยวผมบอกเอง

"แหมคุณก็ไม่เห็นจะต้องซีเรียลอะไรเลย..

"เข้าเรื่องเถอะผมอยากพักผ่อน

"โอเค้....ได้ครับตามนั้น...คือคุณจะไม่เปลี่ยนใจมาร่วมหุ้นกับผมเเน่นะครับ...ผมน่ะไม่อยากให้คุณรีบด่วนตัดสินใจนะลองคิดๆดูก่อนก็ได้

".....

"อีกอย่างผมขอชื่นชมคุณจริงๆจากใจเลยนะครับ..ว่าอายุคุณยังน้อยย..เเต่กับเป็นผู้ถือหุ้นแบรด์นยกใหญ่ๆหลายๆอย่าง บริษัทที่คุณจัดการบริหารก็ตั้งมากมาย เเบ่งมาร่วมหุ้นกับผมสัก ที่สองที่ ก็คงไม่เหนือบ่ากว่าเเรงหรอก..จริงมั้ย

ทามเลอร์พูดด้วยน้ำเสียงอ่อมเเอ้ม..หว่านล้อมทุกอย่างให้คนตัวโตสนใจ..เเต่สิ่งนั้นที่หวังก็ไร้ประโยนช์เพราะเปอโยไม่คิดที่จะถือหุ้นร่วมกับใครอยู่เเล้ว

"หึ...ผมว่า ผมบอกคุณชัดเเล้วนะ..กับที่คุณร่ายมาทั้งหมด...

"เอ่ออ...

"ไม่ว่าจะยังไง..ผมก็ไม่ไม่เปลี่ยนใจ

ทันทีที่เปอโยยื่นคำขาดสีหน้าของฝ่ายตรงข้ามก็เเสดงสีหน้าท่าทีออกมาอย่างเห็นได้ชัดจนเปอโยมองออก

"อย่าพึ่งด่วนตัดสินใจสิ..ผมทุนหนานะ...คิดสิ

"ผมพูดคำไหนคำนั้นไม่ก็คือไม่ครับ..เชิญคุณชักชวนผู้ร่วมหุ้นคนอื่นเถอะ...วันนี้ผมขอตัว...ผมคงดื่มไม่สนุกแล้ว

".....

ก่อนที่คนตัวโตจะลุกขึ้นจากโซฟาเเล้วหันไปหยิบสูทก่อนจะก้าวเดินออกไป..แแต่ยังไม่ทันจะออกจากห้อง..ทามเลอร์ก็ท้วงขึ้นมาอีกว่า...

"ถ้าเปลี่ยนใจ...ติดต่อผมมาได้ตลอดนะ

"คงไม่มีวันนั้นหรอกครับ

ก่อนที่เปอโยจะเดินออกไปอย่างไร้เยื่อใยคนทางนี้ผูกมิตรเพื่อหวังผลประโยนช์เปอโยเองก็รู้..เพราะฉะนั้นเค้าเองไม่หลงกลหรอก

เคร้งง!!!!!

"โถ่เว้ย!!!

เสียงเเก้วกระจัดกระจายเเตกลงพื้นเพราะทามเลอร์ปัดเเก้วเหล้าที่วางอยู่บนโตลงหมดเลยด้วยความโมโห    ...ทางทีการพูดการจาที่หยิ่ง โอหัง..จากคนที่เดินออกเพียงครู่...กับทำให้ทามเลอร์เคืองใจมาก...เพราะเค้านั้นพยายามก่ายเกลี่ยว่านล้อมหลายรอบเเต่ก็ไม่เป็นผลสักทีไม่รู้จะงัดไม้ไหนออกมาเเล้ว

"จิ๊!!...ทำไมมันหัวรั้นจังวะ!!!นั่น...เม็ดเงินทั้งนั้น...ทำไมไม่ยอมตอบตกลงง่ายๆ!!!!โง่!

ไม่ใช่ว่าเปอโยโง่หรอกเเต่เพียงทามเลอร์จะใช้ธุรกิจของเปอโยบังหน้าเพื่อทำธุรกิจที่ผิดกฏหมาย..เพราะเเบรด์นที่เปอโยทำนั้น มีเเต่แบรด์นขึ้นชื่อเเละหลายตัวก็ดังมาก...เลยไม่ค่อยมีการมองหรือสอดส่องหรือตรวจตามากนัก

"เสนอดีๆไม่ฟังเองนะ....งั้น~ก็ช่วยไม่ได้

ก่อนที่ทามเลอร์จะขว้ามือเอื้อมไปหยิบเเก้วใหม่เเล้วรินเหล้าใส่..ก่อนที่จะยกขึ้นมาดื่มช้าๆอย่างสบายใจผิดกับเมื่อครู่

"หึ....คนอย่างฉันอย่างได้อะไรมันก็ต้องได้...เหอะ!!!

ขณะที่คนตัวโตเดินออกมาจากห้องvipนั้นก็ยังไม่ทันได้กลับในทันที...เปอโยยังอยากดื่มต่อโดยมานั่งที่โต๊ะบาร์เทนเดอร์..จนตอนนี้เปอโยเริ่มมีอาการมึนๆเล็กน้อยเเล้วเเต่ก็ยังพอมีสติอยู่บาง

"มาคนเดียวหรอคะ?

จู่ๆก็มีหญิงสาวเดินดิ่งตรงมาจับที่ไหล่ของคนตัวโตที่นั่งหน้าฟุ่บลงไปที่โต๊ะ...ทำให้คนร่างหนาค่อยๆเงยหน้าขึ้นมามองผู้หญิงที่อยู่ตรงหน้า...เเต่อาจจะเป็นเพราะเเสงไฟกระพริบของผับทำให้เปอโยเห็นผู้หญิงตรงหน้าไม่ชัดนัก

"ครับ...ผมมาคนเดียว

ตอบไปอย่างนุ่มนวลก่อนจะยกเเก้วเหล้าขึ้นมากระดกจนหมด

"ไม่เหงาเเย่หรอคะ

"หึ...ถ้าผมบอกว่าเหงา..คุณจะทำยังไงล่ะคะ

"อืมม...ก็~

"เเต่ดูเเล้วเสียงคุณ...ยังดูเด็กๆอยู่เลยนะ..หึเเอบเข้ามารึเปล่า

"จะบ้าหรอคะ...ฉันบรรลุนิติภาวะเเล้ว

"ก็ดี...

"ก็ดี...หมายความว่ายังไงคะ

"ผมจะได้ไม่พรากผู้เยาว์ไง

"พูดอย่างงี้...หมายความว่ายังไงคะ

"หึ....

คนตัวโตหัวเราะในลำคอเล็กน้อย..ก่อนจะค่อยๆเอียงหน้าไปกระซิบที่ข้างหูของผู้หญิงที่นั่งข้างๆเบาๆจนปลายจมูกของเปอโย ชนเข้ากับติ่งหูของหญิงสาวตรงหน้า

"....!!

ทำให้คนตัวเล็กหดคอหนีเล็กน้อยเพราะความรู้สึกเขินอายเล็กน้อย

"ไปต่อกับผมไหมครับ

"หื้มม...ที่ไหนหรอคะ

"ที่ใด...สักที่

ก่อนที่หญิงสาวจะเริ่มท้าทายโดยการเอาเเขนเล็กคล้องกับลำคอหนา...จนตอนนี้ใบหน้าของทั้งคู่อยู่ในระยะอันตราย..เพราะคนตัวเล็กได้กลิ่นแอลกอฮอร์ที่มาจากคนตัวโต...มันเป็นความรู้สึกที่มวนท้องอยู่เหมือนกัน

"เเล้วจะมั่นใจได้ยังไงคะว่าจะปลอดภัย...คุณดูเมาเเล้วนะคะ

".ผมจะรักษาความปลอดภัยให้คุณเอง

"ถ้าคุณพูดแบบนี้...ฉันก็สบายใจ

"หึ.....

"ว่าเเต่คุณชื่อหรอคะ...ฉันถามได้มั้ย

"ผมว่า...เราไม่ต้องรู้จักชื่อกันได้...ในเมื่อความต้องการของเราสองคนเหมือนกัน

"......

"หรือที่ผมพูดมันไม่จริง..

"...ก็....งั้นก็ดีคะ...จริงคุณพูด

"หรือว่า?...คุณยังเวอจิ้นอยู่หรอ

"........

หญิงสาวตรงหน้าเงียบไปเพราะไม่รู้จะตอบอะไรเพราะสิ่งที่ผู้ชายตรงหน้าพูดนั้นเป็นความจริง เเละเธอก็ยังไม่เคยผ่านมือใครมาก่อน...เเต่เพราะความอยากรู้อยากลองทำให้เธอต้องมาที่นี่

"หื้มม...ว่ายังไง~

"....อะ...อื้มม...ฉันยังไม่เคยทำแบบนั้น

"หึ.....เด็กน้อย

".....

ก่อนที่หญิงสาวจะผละออกมาจากคนตัวโต...เเล้วจ้องมองใบหน้าของชายหนุ่มอยู่แบบนั้น....ตอนนี้ชายหนุ่มมีสีหน้าที่บ่งบอกได้ถึงอาการเมาได้ชัด

"เธอจะไม่เสียใจทีหลังนะถ้าทำแบบนี้

"(ส่ายหน้า)....

"งั้น...ถือว่าดีลนะ

ชายหนุ่มยิ้มมุมปากก่อนจะหันหมุนเก้าอี้กลับไปทางบาร์เทนเดอร์..เเละกระดกเหล้าขึ้นอีกเเก้ว....ทีเเรกก็กะว่าดื่มอย่างเดียว..เเต่ของหวานมาประทานให้ถึงที่เค้าจะปฎิเสธได้ยังไงล่ะจริงมั้ย