5

Arachné Tailors

ห้องเสื้อแบรนด์ดังย่านถนนสุโขทัยค่อนข้างคึกคักวุ่นวายเพราะไม่ได้ขายแค่สูทเพียงอย่างเดียว ยังมีผ้าประเภทอื่นอย่างผ้าซิ่นผ้าไหมซึ่งเป็นสินค้าขึ้นชื่อของประเทศไทย เน็กไท ผ้าเช็ดหน้า งานผ้าชนิดอื่นอีกหลายประเภท รวมถึงของชำร่วยเล็ก ๆ ให้นักท่องเที่ยวได้จับจ่ายใช้สอย และด้วยความที่ห้องเสื้อแห่งนี้ติดสัญญาสปอนเซอร์บริษัททัวร์ ฉะนั้น นอกเหนือจากการไปเยี่ยมชมร้านจิวเวลรี่ ร้านเครื่องหนัง หรือแม้แต่ร้านขายน้ำผึ้ง จะมีนักท่องเที่ยวและมัคคุเทศก์เดินเข้าเดินออกที่แห่งนี้ทุกวัน

ผ่านกระจกบานสูงใหญ่หากมองจากข้างนอกเข้ามา จะเห็นว่ามีพนักงานมายืนรอลูกค้าประมาณหกถึงเจ็ดคน ทุกคนสวมสูทมีราคา แต่งตัวดีพูดจาดีท่าทางน่าเชื่อถือ บางคนมีนาฬิกาเรือนหรูไว้อวดฐานะทางการเงิน บางคนก็เป็นลูกครึ่งที่พูดได้ถึงสามภาษา ยังมีชาวต่างชาติที่ทำงานในเมืองไทย และคนไทยแท้อย่างตรึงใจ

เด็กจบใหม่ไฟแรงสามารถพูดได้ถึงสี่ภาษาทั้งภาษาไทย อังกฤษ ฝรั่งเศส สเปน ไม่น้อยหน้าพนักงานคนอื่นแม้แต่คนที่เป็นเจ้าของภาษาเองยังชมว่าเธอสำเนียงดี มีรอยยิ้มหวานสมชื่อ ‘ตรึงใจ’ ราวกับว่ารอยยิ้มของเธออาจติดตามผู้รับไมตรีไปด้วย ยังถือดีกรีปริญญาตรี-เอกภาษาสเปน พร้อมคอร์สตัดเสื้อของมาดามโคลอี้อีกหนึ่งใบ หุ่นดี หน้าตาสะสวย ถามว่ามีหนุ่มมาตามทอดสะพานให้เยอะไหม? คงพอสมควร แต่ความเป็นคนอัธยาศัยดี ซื่อสัตย์ซื่อตรงต่อการทำงาน ตรึงใจคงไม่รู้ว่าใครเข้ามาแจกขนมจีบ เธอคิดแค่ยืนสวยเป็นพรีเซนเตอร์ให้ห้องเสื้อสาขานี้ และต้องทำยอดขายให้ทะลุเป้า

ร่างบางในเดรสสูทตัวสวยกระชับจับเสื้อให้เข้าที่ ยกมือสะบัดปอยผมสีน้ำตาลดัดลอนปลาย เมื่อรถบัสคันใหญ่จากไป รถตู้ของบริษัททัวร์จอดลงด้านหน้าบอกว่าแขกรอบนี้คงไม่เยอะมากเท่าเมื่อเช้า เธอยกมือไหว้ ‘สวัสดีค่ะ’ ต้อนรับลูกค้าหนุ่มร่างสูงใหญ่กับภรรยาสาว มัคคุเทศก์ดูมีอายุราว ๆ สักห้าสิบปีสวมเครื่องแบบบริษัท

“ฝากด้วยน้อง แขกสเปน ฐานะล่ำซำ คุณเขาอยากได้สูทกับผ้าไหมให้คุณนาย...”

“ค่ะพี่เบลล์ วันนี้มาของเวิลด์ฯ นะคะ?”

“จ้ะน้องดาวคนสวย...” มัคคุเทศก์สาวใหญ่ส่งยิ้มให้พนักงานอย่างน่ารัก ใต้รอยยิ้มเป็นมิตรสื่อถึงใจกันว่าพร้อมทำงาน และเธอเองก็ต้องการค่าคอมมิชชั่นพอ ๆ กับพี่ไกด์!

“Please follow me this way Sir, Madame... Her name’s Dao...”

พอได้รับการแนะนำ ส่งงานให้ทำต่อ หลังจากที่มัคคุเทศก์ตรงไปหน้าเคาน์เตอร์เพื่อลงชื่อ รหัสบริษัททัวร์ ก็เป็นหน้าที่ของพนักงานขาย ตรึงใจพยายามเก็บอาการหวั่นวิตกไว้อย่างเต็มที่ ไม่ใช่เพราะว่าเธอไม่เป็นมืออาชีพ แต่เมื่อเช้านี้เธอเจอแมงมุมหน้าตาประหลาดอยู่เรื่อย ก่อนพวกมันจะหายไปกับตา... เจอแล้วเจออีก หลาย ๆ ครั้งเข้าเธอก็รู้สึกกลัว

นั่นเรียกเสียงหัวเราะจากเจ้านายหนุ่มที่เดินเข้าร้านมาเงียบ ๆ ขณะตาคมมองหางม้าปัดไปมา ที่มัดผมรูปหัวใจน่ารักและรอยยิ้มหวานสมชื่อ และว่ากันว่าสายตาไม่เคยโกหก เขามองเธอเหมือนอยากกลืนกินเข้าไปทั้งตัว

“คุณดุลยาครับ... น้องคนนี้ควรไปฝึกงานใหม่กับผมนะ”

“น้องดาว... มีอะไรหรือคะ?” ผู้จัดการสาวมีสีหน้าสงสัย พอเจ้านายมาทำด้อม ๆ มอง ๆ การทำงานของคนในร้าน ถึงชายหนุ่มจะเคยทำแต่ไม่เคยโจ่งแจ้งขนาดนี้ แค่มาดูการทำงานประสาเจ้าของ

“ผมได้ยินว่ายอดขายดีนะ เป็นเด็กจบใหม่ไฟแรง แต่ผมว่าเธอน่าจะทำได้ดีกว่านี้”

หัวหน้างานสาวทำหน้าเหลอหลา หล่อนคิดว่าการทำงานของรุ่นน้องในทีมค่อนข้างดีด้วยซ้ำไป ตรึงใจทำยอดทะลุเป้าในเดือนแรก แต่พอได้ยินน้ำเสียงหนักแน่น

“เธอดูเป็นเด็กอนาคตไกล ถ้าได้รับโอกาสสักหน่อย คงไปได้ไกลกว่านี้ คุณเห็นด้วยไหม?”

“อ้อค่ะ! จริงด้วยค่ะคุณพันวา ยาเห็นด้วยนะคะ น้องเรียนงานจาก...” ไม่ขาดคำดี คนที่เสร็จธุระจากลูกค้า ปิดการขายได้สำเร็จก็เดินตรงมาหาสองหนุ่มสาวต่างวัย หน้าประตูเลื่อนกระจกที่ขยับด้วยระบบอัตโนมัติ ลมร้อนผ่าวจากข้างนอกปะทะเข้ากับใบหน้าซีดชา ด้วยรู้สึกไม่ดีกับการถูกตำหนิ

“สวัสดีค่ะคุณพันวา...” เธอยกมือประนมแนบอกอย่างนอบน้อม ขณะคิ้วพันกันยุ่งเหยิงใต้รอยยิ้มยังเหมือนดูแคลนเธอน้อย ๆ ในรอยยิ้มแสนสุขุม การแต่งตัวโก้หรูจากสูททรง Slimfit เข้ารูปร่างกำยำเป็นล่ำสัน งานแบรนด์เนมของร้านแห่งนี้

“สวัสดีครับ”

“ขอประทานโทษนะคะ... คือหนูไม่เข้าใจค่ะ หนูผ่านการฝึกงานมาแล้ว ต้องปรับปรุงตรงไหนหรือคะ?”

“ดีครับ แต่ว่ายังดีไม่พอ...”

“หนูจบ...”

“ผมรู้ว่าคุณจบอะไร พนันกับผมไหม? ผมว่าคุณทำได้ดีกว่านี้นะครับ ถ้าลดอีโก้ลงสักหน่อยคุณดาว คิดเสียว่าผมเป็นรุ่นพี่ มาสอนงานดีไหมครับ?” ด้วยความมั่นอกมั่นใจของคนประสบการณ์มากกว่า มือหนาผายออกกว้าง เอ่ยอย่างสุภาพ

“ตามพี่มาเลยครับ...”

“เอ่อ... ค่ะ”

หญิงสาวยังงุนงงพอได้รับคำคำเชิญจากเจ้าของร้านให้กลับไปยืนที่เดิม นั่นเป็นที่ตื่นเต้นของพนักงานคนอื่น ซึ่งยอมให้พนักงานขายในคราบเจ้าของตัวจริงแซงคิว ส่วนลูกค้าที่เดินเข้ามา เพียงตามสองหนุ่มสาวไปยังชั้นสองด้วยความคาดหวังว่าจะได้รับการนำเสนอสินค้าที่ดี ขณะที่เขาคงยินดียกเปอร์เซ็นต์ให้รหัสพนักงาน TC124 ฟรี ๆ หากการขายนี้เป็นไปอย่างราบรื่น

พันวาเริ่มจากการให้เธอทำงานก่อน เพื่อที่เขาจะได้ดูข้อผิดพลาด เขาให้หญิงสาวเดินนำหน้าไป แนะนำสินค้าต่าง ๆ ภายในร้านด้วยรอยยิ้ม กระทั่งจบการขายแล้วลูกค้าตกลงตัดเสื้อสูทตัวหนึ่ง พนักงานสาวขออนุญาตแขกวัดตัวตัดเสื้อ เลือกผ้า เขาถึงเข้าไปทำหน้าที่

“ไหล่... ยังไม่ใช่ครับ น้องวัดแบบนี้ก็ได้อยู่นะ... แต่ว่ามันยังไม่เพอร์เฟค” แล้วก็คนพูดหันไปก้มศีรษะลงอย่างนอบน้อม ยกมือไหว้อย่างไทยแท้ “ผมขออนุญาตนะครับมิสเตอร์ดเวย์น ผมพันวาครับ หรือคุณจะเรียกผม... Yasakov ผมเป็นรุ่นพี่เธอเล็กน้อย แต่ว่าเรามาด้วยกัน เราใช้สินค้าที่นี่เหมือนกันครับ มันสวยมาก ดูดีหากว่าอยู่บนร่างกายคุณ มันจะออกมาสมบูรณ์แบบแน่นอน”