ตอนที่ 1 โลกที่มืดมน

ตึกห้องเช่าแห่งหนึ่งกลางใจเมือง

ห้อง..403

"พี่หอม เหนืออายุครบหนึ่งขวบแล้วนะ วันนี้ก็เป็นวันเกิดเหนือ..พี่ช่วยอวยพรให้เหนือด้วยนะ"ฉันพูดจบก็ปักธูปไปที่กระถางขนาดย่อมที่วางอยู่บนหิ้งตรงหน้ารูปหญิงสาว แล้วก็เดินมาอุ้มลูกที่นอนเล่นอยู่ในเปลขึ้นมา

"เหนือวันนี้แม่จะพาไปเที่ยว ไปไหมครับ"ลูกชายตัวดีของฉันผงกหัวรับ แล้วยกมือไหว้

"ค้าบบบ"พูดยังไม่ค่อยชัดเท่าไหร่ เพราะเขาเพิ่งจะหนึ่งขวบ จากนั้นฉันก็เดินออกจากห้องแล้วปิดประตูคล้องกุญแจเรียบร้อยแล้วเดินลงบันไดไปที่ชั้นล่าง ตึกนี้มีทั้งหมดสี่ชั้น ฉันอยู่ชั้นที่สี่ ซึ่งชั้นบนสุดและที่นี้ก็ไม่มีลิฟต์ แต่ฉันเดินขึ้นลงบ่อยจนชินแล้วแหละ

"เทียน ๆ จะพาลูกไปไหน"ขณะที่ฉันกำลังเดินอุ้มลงบันไดก็ต้องหยุดชะงักแล้วหันมองขึ้นไป

"พาลูกไปเที่ยว วันนี้วันเกิดเหนือน่ะ"ฉันตอบกลับพี่ชมพลอย หรือพี่พลอยเป็นเพื่อนร่วมอาศัยอยู่ตึกนี้กับฉัน และยังที่ชั้นเดียวกันด้วย แถมยังอยู่ห้องใกล้กันอีก

"อ้าว เจ้าเหนือมันขวบหนึ่งแล้วเหรอ ไวจัง"พี่พลอยพูดขึ้นแล้วเดินลงบันไดตามมาแล้ว

"จ้า ขวบหนึ่งแล้ว พี่มีอะไรหรือเปล่า"ฉันเอ่ยถามในขณะที่พี่พลอยลงบันไดมาถึงฉันแล้ว

"พี่จะเอาผ้าไปให้รีดน่ะ"พี่พลอยตอบก่อนที่จะหันไปหยอกกับลูกชายฉัน

"เดี๋ยวเทียนกลับมา จะไปเอาที่ห้องล่ะกัน"

"ได้จ้า"พี่พลอยพูดแล้วล้วงไปที่กระเป๋ากางเกงตัวเองหยิบธนบัตรขึ้นมาหนึ่งใบ

"อ่ะ"แล้วยื่นมาให้ฉัน

"ยังไม่ต้องให้ รอให้เทียนรีดเสร็จก่อนดีกว่า อีกอย่างแค่ผ้าไม่ดี่ตัว ทำไมให้มาซะเยอะเลย หรือพี่จะให้รีดทั้งตู้ คิกคิก "ฉันพูดขึ้นเมื่อพี่พลอยยื่นธนบัตรแบงค์พันมาให้

"นี้ไม่ใช่ค่ารีดผ้า แต่ให้เป็นของขวัญวันเกิดเจ้าเหนือมัน"

"อุ้ยพี่ ขอบคุณมากเลยค่ะ"ฉันกล่าวแล้วก็รีบรับมาด้วยความดีใจ ตอนนี้เงินหนึ่งพันบาทสำหรับฉันมันมากโขเลยแหละ

"เจ้าเหนือก็ขวบหนึ่งแล้ว แกควรเอาไปจ้างพี่เลี้ยงแล้วนะ..จะได้ออกมาทำงาน"

"เทียนก็คิดไว้เหมือนกัน"ฉันพูดขึ้น..ในหัวก็นึกถึงป้าพิศที่อยู่บ้านข้างตึกเช่าที่ฉันอาศัย แกรักและเอ็นดูเหนือมากถึงขนาดจะขอเลี้ยงให้โดยไม่คิดเงิน แต่ยังไงฉันก็ต้องให้เงินเป็นค่าจ้างแกนั้นแหละ

"จะให้ป้าพิศเลี้ยงใช่ไหม"

"จ้า"ฉันตอบกลับไปแล้วฉีกยิ้มให้พี่สาวข้างห้อง

"ดีแล้ว แกดูรักเจ้าเหนือมาก ๆ แกน่าจะเลี้ยงเจ้าเหนือดีแน่ ๆ"พอพี่พลอยพูดจบ ฉันก็คลี่ยิ้มให้

"พี่ขึ้นไปนอนก่อนนะ ง่วง"

"จ้า"พี่พลอยพยักหน้าให้แล้วก็เดินขึ้นบันไดไป ส่วนฉันก็เดินลงมาที่ชั้นล่าง แล้วโบกแท็กซี่พาลูกชายไปเดินเล่น และหาอะไรกินที่ห้างสักหน่อย

.

ฉันชื่อเทียนไข ฉันมีลูกติดหนึ่งคนชื่อว่า เหนือเมฆ ตอนนี้เขาได้หนึ่งขวบแล้ว เหนือเมฆไม่ใช่ลูกแท้ ๆ ของฉันหรอก เหนือเป็นลูกพี่สาวของฉันเองที่ชื่อว่า ธูปหอม

ตั้งแต่พ่อแม่เสียไปพี่หอมก็ส่งเสียฉันเรียนจนจบมอหก.และเธอก็พยายามจะหาเงินให้ฉันเรียนต่อมหาวิทยาลัย

สองปีที่แล้ว

พี่หอมกลับมาที่บ้านดึกมากมีกลิ่นเหล้าคลุ้งไปหมด แต่เป็นปกติเพราะพี่สาวฉันทำงานกลางคืนต้องมีดื่มบ้าง แต่สภาพเธอดูแล้วราวกับไปรบมา เสื้อผ้าหลุดลุ่ย ผมเผ้าไปเป็นทรง แต่มีสีหน้าที่ดีใจ และมีความสุข

"เทียน..พี่หาเงินให้แกเข้ามหาวิทยาลัยได้แล้วนะ"พี่สาวพูดจบก็ล้วงกระเป๋าหยิบเงินปึกนึง

"พี่หอม เอาเงินมาจากไหนเยอะแยะเนี่ย"

"ก็พี่ทำงานไง พรุ่งนี้แกเอาไปเข้าบัญชีไว้นะ เก็บไว้เรียนมหาลัย"พี่หอมพูดพร้อมกับลูบหัวฉัน

"พี่อยากให้แกเรียนสูง ๆ จะได้มีงานดี ๆ ทำ"พอพี่สาวพูดจบ ฉันก็โผเข้ากอดเธอด้วยน้ำตา

"ขอบคุณมากนะพี่ ถ้าเทียนรียนจบเมื่อไหร่ เทียนจะหางานทำ แล้วเลี้ยงพี่บ้าง"พี่สาวลูบหลังฉันแล้วพูดขึ้น

"เรามีกันอยู่แค่สองคน เมื่อไม่มีพ่อกับแม่แล้ว ก็ต้องเป็นหน้าที่พี่สิที่ต้องดูแลแก"พี่หอมพูดจบ น้ำตาฉันก็ไหลพรากออกมา

ฉันได้เข้าเรียนมหาวิทยาลัยตามที่พี่หอมอยากให้ฉันเรียน และเธอยังทำงานกลางคืน ซึ่งพักหลังเธอได้เงินมากขึ้นด้วย พี่สาวบอกกับฉันว่าลูกค้าเยอะและให้ทิปหนักมาก ฉันก็ดีใจกับพี่สาวไปด้วย

ผ่านไปสามเดือน พี่หอมเพิ่งรู้ว่าตัวเองท้องเธอเครียดมาก เพราะกลัวว่าจะทำงานหาเงินส่งให้ฉันเรียนไม่ได้ แต่เธอก็ไม่คิดที่จะเอาเด็กออกนะ

"เทียนดรอปเรียนไปก่อนดีกว่า รอให้พี่คลอดแล้วค่อยกลับไปเรียนใหม่"ฉันเอ่ยกับพี่สาวเพื่อจะช่วยแบ่งเบาภาระให้ ..เรื่องพ่อของลูกในท้องเธอก็ไม่ปริปากบอกฉันเลยว่าเขาเป็นใคร ฉันก็ไม่อยากจะซักไซ้พี่สาวมาก เธอบอกได้แต่เพียงว่า เธอผิด เธอพลาดเอง ผู้ชายคนนั้นไม่ผิด

ฉันออกจากมหาวิทยาลัยกลางคันเพราะต้องออกมาช่วยพี่หอมทำงาน พี่หอมไม่เคยพักแม้แต่ท้องก็ยังคงทำงาน เธอเลือกที่จะออกจากงานกลางคืนแล้วหารับจ้างเล็ก ๆน้อย ๆ ส่วนฉันได้งานที่คาเฟ่แห่งหนึ่ง ชิ่อว่า miniคาเฟ่เงินดีมาก เจ้านายและผู้ร่วมงานก็ใจดี

เก้าเดือนต่อมาพี่หอมเจ็บท้องมากในขณะที่เธอกับฉันนั่งช่วยกันเย็บกระทงเพื่อจะเอาไปขาย ฉันจึงรีบพาเธอส่งโรงพยาบาลอย่างโดยไวเพราะฉันสังเกตเห็นว่าที่ช่วงล่างของพี่สาวมีเลือดออกมาค่อนข้างมาก

พอถึงโรงพยาบาล ฉันก็นั่งรอเห็นหน้าหลานอยู่ด้านนอกด้วยความตื่นเต้น..ผ่านไป เกือบสองชั่วโมงคุณหมอก็เดินออกมา

"หมอคะ หลานฉันเป็นอย่างไรบ้าง"

"หลานคุณปลอดภัยค่ะ"พอได้ฟังคำตอบ ฉันก็ฉีกยิ้มกว้าง

"แล้วพี่สาวฉันล่ะ"

"เอ่อ หมอขอแสดงความเสียใจด้วย...แม่เด็กเสียชีวิตค่ะ คนไข้ตกเลือดมาก แต่ดีที่เด็กได้คลอดออกมา"คุณหมอพูดด้วยสีหน้าที่ดูเศร้า

"พะ พี่หอม ไม่จริงใช่ไหมคะหมอ ไม่จริง ฮือออ "ฉันฟุบตัวลงแล้วร้องไห้โฮออกมา มันเหมือนกับโลกนี้มืดมนไปหมด ฉันจะเดินต่อไปยังไง เมื่อมองไปก็ไม่เห็นทาง...ไม่มีพี่หอม ชีวิตฉันก็ไม่เหลือใครแล้ว...

"พี่หอม ทำไมทิ้งเทียนไปแบบนี้ แล้วเทียนจะอยู่กับใคร พี่หอม ฮือ ฮึก.."

??????????