บทที่ 6 ไม่ต่อเหรอ

ด้านเรนิสที่ถูกมาคัสปลุกเร้าอารมณ์ไฟพิศวาสสูงปี๊ด จนหาทางกลับบ้านแทบไม่เจอนั้น

“ไม่ต่อเหรอ” เธอถามเขา ใบหน้าสวยซีดเผือกลงอย่างเห็นได้ชัด เมื่อใบหน้าหล่อเหลาแสยะยิ้มด้วยสีหน้าสะใจ

“ไม่ วันนี้ฉันหมดอารมณ์แล้ว...” เรนิสถึงกับอ้าปากค้างที่มาคัส จงใจเทเธออารมณ์ค้างกลางอากาศ หึ...ก็คิดว่าจะได้

“หึ แรดวะ...” เขาละออกจากหน้าอกอวบอึ๋มเต้าเด้งๆของเธอ เขาอมและห่อลิ้นอย่างดุนดันเมื่อครู่

มาคัสแสยะยิ้ม เมื่อเขาไม่คิดจะสานต่อความอยากให้เธอต่อ ถึงผมจะมีอารมณ์มากก็เถอะ กับเด็กแก่แดดที่นอนเปลือยตรงหน้าผมตอนนี้

“ถึงฉันจะแรด แต่แรดแค่กับพี่คนเดียว...ไม่ได้มั่วเหมือนใครบางคน” เรนิสจ้องมาคัสด้วยความโกรธแค้น

ร่างสูงยอมผละออกจากคนตัวเล็ก สายตาคมเข้ม สำรวจคนใตร่าง เรนิสที่มาคัสหยุดการกระทำเสียดื้อๆ ถึงกับหน้าเหวอ

“ถ้าอยากมาก ทนไม่ไหวก็ช่วยตัวเอง ถ้าไม่ไหวจริงๆ จะเรียกใครมาสนองต่อจากฉันก็เชิญ ฉันไม่ว่า” ดูคำพูดคำจาเหมือนหน้าขรึมๆ พี่มาคัสนะพี่มาคัส

‘ไอ้หยิ่งเอ้ย...’ เรนิสได้แต่เม้มริมฝีปากแน่น โกรธนะทำได้แค่เก็บอาการ ‘ไอ้บ้า’ เรนิสได้แต่ต่อว่ามาคัสในใจ ร่างบางใส่ชุดกลับในสภาพเรียบร้อย มือเรียวคว้ากระเป๋าชาแนลรุ่นคลาสสิคสีดำ เดินออกจากห้อง โดยไม่คิดเหลียวหลังหันมองเจ้าของห้อง

“จะไปไหน” มาคัส ถามขณะที่เขายังแต่งตัวไม่เรียบร้อย ร่างสูงสวมเสื้อและกางเกงเพียงลวกๆ

“ก็พี่ไม่ว่าง ฉันเลยต้องไปหาอะไรมาสนองความต้องการต่อจากพี่ไงละ” เรนิสเดินกระแทกเท้าออกจากห้อง มาคัส

“ปัง...” ร่างบางปิดประตูดัง แทบจะกระแทกหน้าเขา

!! หมับ...!!

เรนิสเดินออกจากห้องมาคัส ขายังไม่ถึงทันจะก้าวถึงลิฟต์ แต่กับถูกมือคนใจร้ายคว้าเอาไว้

“ทำไม หรือพี่จะเปลี่ยนในมาสนองความใคร่ให้ฉันแล้ว”

“ไอ้ไทม์มันสั่งให้ฉันไปส่งเธอ อย่าทำให้ฉันหงุดหงิด” มาคัสเอ่ยจบ มือหนาก็กระชากคนตัวเล็กตัวปลิวตามเขา จากนั้นก็ยัดเธอใส่ในรถ

ภายในรถของมาคัส

“ไม่ชอบ ไม่เห็นจะต้องทำถึงขนาดนี้ ก็ได้”

“บ้านเธออยู่ไหน” เขาไม่สนคำประชดประชันของเด็ก 18 อย่างเธอ

“รามอินทรา 20 ” เรนิสเอ่ยอย่างไม่มีหางเสียง คนขับรถถึงกับมองเธอตาขวาง

หึ...มาคัส ไม่เข้าใจตัวเองทั้งที่จริงเขาปล่อยเธอกลับเองก็สิ้นเรื่อง ทำไมต้องขับรถมาส่งยัยเด็กแก่แดด ไม่เห็นต้องอ้างถึงไอ้ไทม์ แต่นั้นก็ไม่เข้าใจตัวเอง หรือเขากลัวอะไรกันแน่ มาคัสสับสนตัวเองอย่างบอกไม่ถูก ต่างฝ่ายต่างเงียบ เรนิสก็ไม่เอ่ยคำใดๆออกมา ไม่นานรถสปอร์ตคันหรูก็เคลื่อนมาจอดบริเวณหน้าบ้านของเธอ ทว่าขณะที่ร่างบางจะก้าวขาลงจากรถของเขา มือหนาคว้าเข้าเรียวแขนเล็ก

!! หมับ...!!

“ผู้ใหญ่มาส่ง ขอบคุณน่ะ พูดเป็นไหม” เขาเอ่ยเสียงดุ

“เป็น แต่ฉันไม่ได้ร้องขอให้พี่มาส่ง” เอ่ยจบมือเรียวปิดประตูดังปัง ดีที่มันไม่กระแทกหน้าเขา มาคัสได้แต่ข่มอารมณ์สุดๆ

‘ยัยเด็กนี่ นิสัยไม่ต่างจากไอ้ฟรอสต์พี่ชายของเธอมากนัก’ แต่นั้นท่าทีไม่อ่อนหวานของเรนิสก็ทำ มาคัสหงุดหงิดหัวเสียกับคนนิสัยแข็งกระด้างอย่างที่ไม่เคยมีใครทำกับเขามาก่อน

“หึ...โกรธเหรอ ที่เขาไม่สานต่อความอยากให้เธอ”

หลายวันต่อมา

เรนิสร่างบางในชุดมินิเดรสสายเดี่ยวสีดำ สีของชุดตัดกับสีผิวขาวใสเนียนละเอียด ใบหน้ากรอบเรียวได้รูปถูกแต่งแต้มด้วยเครื่องสำอางแบรนด์เนม เปลี่ยนจากหน้าหวานสวยใสวัยทีน เป็นสาวมั่นสวยซ่อนเปรี้ยวให้เข้ากับสถานที่ หุ่นเรียวบางซ่อนรูป ผมยาวถูดดัดม้วนเป็นลอน ติดกิ๊บรวบผมไว้เพียงครึ่งหัว และสยายผมยาวไว้ข้างหน้า ไม่ว่าจะชุด รองเท้าเอย กระเป๋าเอย เครื่องประดับนานาชนิด บนตัวคุณหนูเรนิส ลูกสาวนักธุรกิจชื่อดังแบรนด์เนมทั้งตัว

ร่างบางสะพายกระเป๋าบ่าไหล่ทรงสี่เหลี่ยมแบรนด์ชาแนล บอยสีดำของมารดา ทว่าตอนนี้มันตกเป็นของเธอแล้วเรียบร้อย สวมด้วยรองเท้าส้นสูงสีเงินตัดกับสีของชุด ทั้งสองสาวเรนิส มาเบล มายืนที่หน้าผับ S2C เป็นสถานบันเทิงที่เหล่าคนกระเป๋าหนักมักใช้สถานที่แห่งนี้เป็นที่ผ่อนคลาย ที่รวมถึงพวกฉันสองคนด้วยเช่นกัน หลังจากที่เหน็ดเหนื่อยกับการสอบเข้ามหาลัยเพื่อศึกษาในระดับ ชั้นอุดมศึกษา วันนี้ขอหน่อยเถอะ อยากรู้นักจะเหมือนที่เพื่อนๆ ฉันรีวิวไว้หรือเปล่า เรนิสตื่นเต้นไม่น้อยกับการเที่ยวสถานบันเทิงครั้งแรกในชีวิตของเธอ

“ไหนละ...” เรนิส ยื่นมือไปขอบัตรประชาชนกับมาเบล ซึ่งไม่ใช่บัตรประชาชนฉันหรอกนะ แต่เป็นลูกพี่ลูกน้องของยัยมาเบลต่างหาก

เมื่อเรนิสได้บัตรรุ่นพี่มาถือในมือแล้ว คนตัวเล็กตื่นเต้นไม่ไหว ที่จะได้เข้าไปเปิดประสบการณ์ใหม่ในสถานบันเทิงสุดหรูหรา และที่สำคัญลูกค้าที่ผับแห่งนี้ งานดีทั้งนั้น

“แกแน่ใจนะ มาเบลว่าการ์ดที่นี่ไม่เข้ม ฉันกับแกเข้าได้แน่นะ นี้กว่าฉันจะออกจากบ้านได้ แต่งตัวถึง 3 ชั่วโมงเลยนะแก”

“เถอะน่า เมื่อสัปดาห์ก่อน ยัยปาร์ตี้ก็มาที่นี่แหละ ไม่เชื่อไปดูในติ๊กต๊อก ไอจีนางได้ ฉันแอบได้ยินพวกนางเม้าท์มา ผู้ที่นี่งานดีมาก โดยเฉพาะหุ้นส่วนผับ อาจารย์คาร์เรน ที่สอนมหาลัย ที่แกกับฉันกำลังสอบเข้ายังไงละ ว่าแต่แกเถอะ อย่าทำตัวมีพิรุธเด็ดขาด นิ่งๆยิ้มเยอะๆเข้าไว้ ความสวยของแกจะได้ตกพี่การ์ดได้ เข้าใจ๋” มาเบลหันมาสั่งความเพื่อนสาว เรนิสพยักหน้ารับ

สายตาฉันสำรวจภาพคนในบัตร ไม่เหมือนฉัน แต่ก็ใกล้เคียง ใช่ที่ฉันจะเข้าผับแห่งนี้ คือ เราสองคนอายุยังไม่ถึงยังไงละ สัปดาห์หน้าฉัน 19 เต็ม ส่วนยัยมาเบล 19 กับอีก 3 เดือน แต่ทำไงดีละ ฉันอยากลองเปิดประสบการณ์ใหม่ เห็นรีวิวที่นี่หนุ่มๆ หล่อจึ้งงานดีมาก แค่อยากมาดูให้เห็นกับตาเท่านั้นแหละ

ร่างบางแต่งตัวเกินวัย วินาทีที่ฉันยื่นบัตรพี่เขม ให้กับพี่การ์ด ตื่นเต้นไม่ไหว สายตาของชายชุดดำดูหน้าฉันและบัตร

“ใช่...น้องเหรอ” พี่การ์ดถามฉัน

“...ใช่ค่ะ บัตรฉันถ่ายบัตรตอนยังไม่ศัลยกรรมน่ะค่ะ”

“อ๋อ เชิญครับ” พอพี่การ์ดเชิญเข้าด้านในเท่านั้นแหละ ฉันและยัยมาเบลเราหันมาสบตากันแทบจะกรี๊ดออกมา ทั้งสองสาวเต้นดุ้กดิ้กด้วยท่าทีเต้นตื่น ใจเต้นตุบๆ ยังไม่หายจากอาการตื่นเต้น กลัวว่าจะโดนการ์ดจับได้ เมื่อพวกเธอใช้บัตรรุ่นพี่ตบตาพี่ๆการ์ดเข้าผับ ก็นั่นแหละ

“เข้าง่ายกว่าที่คิดไว้ แฮ่ะ...” พอฉันและยัยมาเบล เข้ามาถึงด้านในเท่านั้นแหละ สองสาวสบตากันตาเป็นประกายวาววับ

“ว้าว...หรูหรา อย่างที่ลือกันจริง แกดูนั้น เสื้อเชิ้ตสีขาว สีดำ นั้นก็ได้ อร้าย...งานดีเวอร์ หล่อมาก” จากนั้นเราสองคนก็ไปจับจองหาโต๊ะนั่ง เนื่องจากไม่ได้จองมา แต่ไหนๆ มาทั้งที ขอโซนด้านหน้าละกัน ได้ข่าวมาว่า คืนนี้มีนักร้องดังตัวท็อปของประเทศ มาเล่นที่ผับแห่งนี้ด้วยนะ

อ่านให้สนุกฝากกดไลท์ คอมเม้นต์ให้คิมด้วยน๊าา

ขอบคุณค่ะ