พันธะร้ายลงทัณฑ์รัก

ประเทศอังกฤษ หมื่นลี้กลับมานั่งรอแฟนสาวหลังจากเลิกเรียน วันนี้วันคล้ายวันเกิดของเขาจึงอยากจะมาเซอร์ไพรส์ เขาคบกับยี่หวาได้สองเดือนพอดี

เขานั่งรอด้วยความตื่นเต้น แหวนวงเล็กถูกเก็บไว้ในกล่องกำมะหยี่ในกระเป๋าเสื้อสูทที่สวมวันนี้คือสูทตัวสำคัญที่ตั้งใจเลือกเพื่อวันที่ดีที่สุดของชีวิต

แอด

“เดย์มาตั้งแต่เมื่อไหร่!” เธอตกใจเล็กน้อยที่เห็นเขาอยู่ในห้อง

“เบบี๋เดย์มีเรื่องจะบอก” เขาพูดด้วยน้ำเสียงตื่นเต้น

“หวาขอเก็บกระเป๋าก่อนนะ” อีกสามวันเธอต้องเดินทางกลับประเทศไทยแล้ว ช่วงพักร้อนหมดลงเธอใจหายที่ต้องห่างจากเขา และอาจจะแยกจากกันตลอดชีวิต

“เดย์รักเบบี๋นะ” เขาเข้ามาสวมกอดหญิงสาวจากทางด้านหลัง กดปลายจมูกลงที่แก้มของเธอแรงๆ ด้วยความเอ็นดู

“อื้อ เดย์” หัวใจของเธอสั่นระรัวเพราะมีเรื่องที่ต้องจัดการ ก่อนจะเดินทางกลับประเทศไทย

“วันนี้วันเกิดเดย์มีอะไรเตรียมไว้บ้าง แต่ไม่เตรียมเดย์ก็มีเบบี๋เป็นของขวัญที่ดีที่สุดแล้ว”

เขาจับเธอหันหน้ามาเผชิญกัน แต่ดวงตาของเธอกลับไม่ได้เปล่งประกายแบบที่เขาจำได้ไม่มีรอยยิ้ม ไม่มีความอ่อนโยนมีเพียงความว่างเปล่าและเย็นชา

“เบบี๋มีอะไรหรือเปล่า” เขาเห็นท่าทีไม่สู้ดีของเธอ

“เดย์...เราเลิกกันเถอะ”

คำพูดนั้นดังชัดเจนราวกับฟ้าผ่าใจเขาสะดุ้งวูบ แทบหายใจไม่ออก ที่ผ่านมาเขาไม่เคยทำอะไรให้อีกฝ่ายเจ็บช้ำน้ำใจเลยสักครั้ง

“ยี่หวา! พูดอะไรนะ” เสียงเขาแทบสั่น

“ฉันไม่ได้รักนายแล้ว ไม่มีเหตุผลอะไรทั้งนั้น แค่ไม่รักแล้ว” หญิงสาวไม่แม้แต่จะมองตา เสียงแข็งตอบเขาไปแบบนั้น

“ไม่เอาน่า เบบี๋งอนอะไรเดย์บอกมาสิหรือเดย์ทำอะไรไม่ถูกใจขอแค่บอก” เขาไม่ยอมแพ้พยายามหาเหตุผลมาลบล้าง

“หมดรักก็คือหมดรัก เลิกก็คือเลิก” หยดน้ำตาไหลลงอาบแก้ม แต่เธอต้องรีบเช็ดออก

“ยี่หวา! แล้วเราไม่รักกันตั้งแต่ไหนหรือที่ผ่านมาไม่เคยรักเดย์เลย”

“นายแค่ทางผ่านให้ฉันได้เที่ยวแบบไม่ต้องใช้เงินตัวเองไง อินหรือไงกับความรักแค่ไม่กี่เดือน อึก” เธอตกใจเมื่อเขาบีบต้นคอ

“พูดอะไรวะ! เธอเห็นฉันเป็นตัวอะไร” เขาตะคอกเสียงดัง มือหนาเผลอบีบคอเธอ เมื่อตั้งสติได้เขารีบปล่อย

“ฉันไม่เคยรักนาย” ยี่หวาถอยหลังออกไป เพราะเวลานี้หมื่นลี้ดูน่ากลัวมาก

โลกทั้งใบของหมื่นลี้พังทลายลงในพริบตา เขาทำทุกอย่างเพื่อผู้หญิงตรงหน้า อนาคตทั้งหมดที่วาดฝันกลับถูกปัดตกง่ายดายราวกับเศษฝุ่น

“อย่าทิ้งเดย์ไปเลยนะหวา เดย์อยู่ไม่ได้ถ้าไม่มีหวา เดย์รักหวาหมดทั้งหัวใจ หวาคือทุกอย่างของเดย์อยากได้อะไรบอกเดย์สิไม่เล่นกันแบบนี้ ฮึก” หมื่นลี้คุกเข่าลงตรงหน้าน้ำตาเอ่อล้นออกมาราวกับเขื่อนแตก

แต่หญิงสาวยังคงเฉยชา มือของเธอผลักเขาออกเต็มแรงร่างสูงเซถลา ล้มลงกับพื้นจนกระแทกอย่างแรงความเจ็บกายไม่เท่าความปวดร้าวในอก

“อย่าทำให้มันยากไปกว่านี้เลย ฉันตัดสินใจแล้ว” น้ำเสียงเย็นชาไร้เยื่อใย

“ยี่หวาเดย์ไม่เข้าใจ”

“เราอย่าเจอกันอีกเลย จำไว้ว่าฉันไม่เคยรักนาย”

เขานั่งอยู่ตรงนั้นน้ำตาหยดลงพื้นอย่างสิ้นหวัง ทั้งหัวใจแตกสลายราวกับไม่เหลือชิ้นส่วนให้เก็บกู้ ร้องไห้ด้วยเสียงสะอื้นที่น่าสงสารที่สุดในชีวิต เพราะผู้หญิงที่เขารักทั้งหัวใจ เลือกเดินจากไปโดยไม่หันกลับมามอง

เสียงเพลงดังในผับประหนึ่งค้อนที่ทุบซ้ำลงบนหัวใจของหมื่นลี้แก้วเหล้าในมือถูกยกขึ้นแล้ววางลงซ้ำไปมา รสขมเฝื่อนแผดเผาลำคอแต่ไม่เท่าความทรมานในอก ใบหน้าของยี่หวายังวนเวียนไม่เคยหายไปจากหัวสมอง รอยยิ้มอ่อนโยน เสียงหัวเราะใส ดวงตาที่เคยมองเขาด้วยความรัก

ทั้งหมดนั้นยังชัดเจน แต่ในวันนี้กลับไม่มีอีกแล้ว

“ทำไมเธอถึงทำกับฉันแบบนี้ยี่หวา” เสียงพร่าที่เขาพึมพำเบาๆ แทบจะถูกกลืนไปกับเสียงดนตรี

น้ำตาที่ไม่เคยคิดจะไหลออกมาในที่สาธารณะกลับเอ่อคลอ ขณะเขาเงยหน้ามองไฟหลากสีเหนือหัว ภาพในใจคือวันที่เขาเตรียมแหวน เตรียมคำพูดเตรียมทุกสิ่งเพื่ออนาคตร่วมกัน แต่สิ่งที่ได้รับกลับมีเพียงคำว่าเลิกกัน และการผลักไสไร้เยื่อใย

แก้วแล้วแก้วเล่าถูกเติมเต็มด้วยเหล้าแรง หมื่นลี้ดื่มเหมือนอยากให้ความเจ็บจมลงไปกับแอลกอฮอล์ แต่ยิ่งดื่ม  ยิ่งชัดเจนยิ่งเมายิ่งคิดถึง เขาหัวเราะออกมาอย่างขมขื่นทั้งน้ำตา

“ฉันมันโง่เอง รักเธอมากไปจนไม่เหลืออะไรให้ตัวเองเลย ไอ่โง่มึงเลิกรักคนอื่นแล้วกลับมารักตัวเองได้แล้ว” ในมุมมืดของผับคนทั้งหลายเต้นรำอย่างสนุกสนาน แต่หมื่นลี้กลับจมอยู่ในโลกที่แตกสลายของตัวเองเพียงลำพัง

ป่านนี้เธอคงใช้ชีวิตที่เมืองไทยอย่างมีความสุข แต่ทิ้งบาดแผลไว้ในใจเขามากมาย คนที่ตั้งใจรักทำไมต้องเป็นฝ่ายผิดหวัง

“ช่วยด้วย! จับโจรที!” ยี่หวาวิ่งตามชายฉกรรจ์ที่คว้ากระเป๋าของเธอไปอย่างสิ้นหวัง ฝีเท้าของเธอสั้นเกินกว่าจะไล่ทัน

จนกระทั่งร่างสูงใหญ่ของผู้ชายคนหนึ่งพุ่งเข้าไปขวางทางโจรเอาไว้เสียงปะทะดังขึ้น หมื่นลี้ใช้แรงคว้าตัวโจรกดลงกับพื้นอย่างเด็ดขาด ผู้คนรอบข้างหันมามุงดูด้วยความตกใจ ก่อนจะมีใครบางคนโทรแจ้งตำรวจ

ยี่หวาวิ่งมาถึงหอบหายใจแรงใบหน้าเต็มไปด้วยเหงื่อและความตื่นตระหนก การมาเที่ยวต่างประเทศครั้งแรกก็ไม่ประทับใจเอาเสียเลย

“กระเป๋าฉัน เอ่อ thank you very much” เธอรับคืนมากอดไว้แน่นราวกับมันคือสมบัติทั้งชีวิต

หมื่นลี้ยืนหอบเล็กน้อยเสื้อเชิ้ตขาวของเขามีรอยยับจากการต่อสู้เมื่อเงยหน้าขึ้น เขาก็สบเข้ากับดวงตากลมโตที่เต็มไปด้วยประกายสั่นไหว

เพียงเสี้ยววินาทีนั้นเองหัวใจของหมื่นลี้ก็เต้นแรงอย่างที่ไม่เคยเป็นมาก่อน หญิงสาวตรงหน้าช่างงดงามเหลือเกินไม่ใช่เพราะรูปลักษณ์เท่านั้น แต่เพราะแววตาที่มีทั้งความหวาดกลัว และความเข้มแข็งในเวลาเดียวกัน

“ข…ขอบคุณนะคะ” ยี่หวาก้มศีรษะอย่างจริงใจ ขอบคุณเขาอีกครั้ง

“ไม่เป็นไรครับโชคดีที่ผมอยู่ตรงนี้พอดี” หมื่นลี้ยิ้มบางๆ ทั้งที่หัวใจสั่นรัว ไม่คิดว่าอีกฝ่ายจะเป็นคนไทยเหมือนกัน

“คุณ!” ยี่หวาตกใจที่รู้ว่าเขาพูดไทยได้

“ผมหมื่นลี้ เรียกว่าเดย์ก็ได้”

“ยี่หวาค่ะ”

และจากวันนั้นเป็นต้นมาภาพของหญิงสาวที่เขาเพิ่งช่วยไว้ก็ไม่เคยเลือนหายไปจากหัวใจของหมื่นลี้ มันคือรักแรกพบที่หยั่งรากลึกจนแม้เวลาจะผ่านไปนานเพียงใด เขาก็ไม่เคยหยุดรักเธอเลย

เขาเลยขอเบอร์ติดต่อหญิงสาวไว้ และมารู้ว่ายี่หวาตกที่นั่งลำบากเรื่องห้องพัก เขาจึงเสนอให้หญิงสาวมาอยู่ด้วยกันเพราะบ้านของเขามีหลายห้อง มันทำให้เขาจีบเธอได้สำเร็จและได้คบกัน

“ยี่หวาครับชื่อจริงออกเสียงยังไง” หมื่นลี้มองหญิงสาวตรงหน้าอย่างจริงจัง แววตาคมเต็มไปด้วยความอบอุ่นและซื่อสัตย์ เขาอ่านออกแต่อยากถามเธอ

“วันวิวาห์” หญิงสาวยิ้มบาง

หมื่นลี้ทวนชื่อในใจรู้สึกเหมือนชะตาลิขิตไว้ตั้งแต่แรก วันวิวาห์ชื่อที่เหมือนถูกสร้างขึ้นมาเพื่อเกี่ยวพันกับชีวิตเขาโดยเฉพาะ

“แล้วยี่หวาอยากแต่งงานกับเดย์ไหม” เขาโน้มตัวเล็กน้อย พูดเสียงทุ้มชัดเจน

“พูดอะไรของนาย” ยี่หวาชะงักดวงตากลมโตเบิกกว้าง ก่อนที่แก้มจะค่อยๆ แดงระเรื่อขึ้นอย่างชัดเจน

“ก็จริงนะที่ว่าเพิ่งรู้จักกัน แต่ยี่หวาเป็นเมียเดย์แล้วหนิ แถมยังเป็นผู้ชายคนแรกอีก” เขายกยิ้มมุมปากความจริงจังแฝงอยู่ในความกวน เขากอดเธอแน่นกว่าเดิม

“ฉันอายุมากกว่านายนะต้องเรียกฉันว่าพี่สิ” ยี่หวาหลบสายตาอย่างเขินอาย

“ไม่ครับอายุเยอะกว่าปีเดียวไม่เรียกพี่หรอก” แต่เขากลับส่ายหัวทันที เขาโน้มเข้าใกล้มากขึ้นอีกนิด ริมฝีปากยกยิ้มกวนๆ

“ปีเดียวไม่นับเป็นพี่ แต่นับเป็นเมีย”

“เดย์” ยี่หวาแทบลุกหนี ใบหน้าร้อนผ่าวเหมือนจะระเบิด แต่ในใจกลับเต้นแรงไม่เป็นจังหวะ

“ตอนนี้นับเดย์เป็นผัวได้หรือยัง”

“เดย์ไม่เล่นนะ อ๊ะ” เธอร้องเบาๆ เมื่อเขางับเข้าที่ทรวงอกของเธออย่างแรง

“ไม่เล่นครับแต่จะเอายี่หวาอีกรอบ”

และนั่นคือจุดเริ่มต้นความรักที่ทั้งอ่อนหวาน ทั้งอบอุ่น และเต็มไปด้วยความทรงจำที่เขาไม่มีวันลืม