8 ข้อตกลงร่วมกัน

"ตอนนี้ลีกลับบ้านได้แล้วใช่ไหมคะ"

"กลับไปก่อน ฉันมีงานต้องทำเหมือนกัน"

"ลีขออาบน้ำเปลี่ยนเสื้อผ้าครึ่งชั่วโมงนะคะ ถ้าให้เจ้าของห้องเป็นฝ่ายออกไปก่อนมันคงดูไม่ดี" ลีอาละสายตาจากใบหน้าคมคายแล้วหยัดกายลุกขึ้นหลังจากพูดจบประโยค เท้าเล็กเดินกลับเข้าไปในห้องนอนอีกครั้งเพื่อจัดการกับตัวเองให้เรียบร้อย เธอเหลือบมองเตียงนอนที่ยับยู่ยี่อย่างใช้ความคิดอยู่ครู่หนึ่ง แต่สุดท้ายก็ตัดสินใจเดินหนีเข้าห้องน้ำไป เพราะหลังจากที่เธอกลับไปแล้วคงจะมีแม่บ้านเข้ามาจัดการกับมันเอง

@ห้องพักของลีอา

ลีอาล้มตัวนอนลงบนเตียงเล็กๆ ของตัวเองด้วยความเหนื่อยล้าทันทีที่กลับมาถึงห้องพัก เธอยกมือขึ้นมาก่ายหน้าผากอย่างคิดไม่ตกกับสิ่งที่ตัดสินใจทำลงไป ต่อให้นึกเสียใจกับมันก็เดินถอยหลังไม่ได้แล้ว

ครืด~ ครืด~

เสียงโทรศัพท์มือถือดังขึ้นท่ามกลางความเงียบงัน ฉุดรั้งลีอาออกจากภวังค์ความคิดเมื่อสักครู่ มือเรียวลูบหน้าตัวเองเบาๆ เพื่อเรียกสติกลับคืนมาก่อนที่จะเผลอคิดอะไรฟุ้งซ่านไปมากกว่านั้น เธอหยิบโทรศัพท์มือถือในกระเป๋าสะพายข้างออกมากดรับสายเมื่อเห็นเบอร์โทรของมุกดาปรากฏอยู่บนหน้าจอ

"ฮัลโหล"

(วันนี้มีเรียนตอนสิบเอ็ดโมงนะ อาบน้ำแต่งตัวให้เรียบร้อยด้วย เดี๋ยวฉันแวะไปรับเข้ามอพร้อมกัน)

"เออ ฉันตื่นแล้ว เดี๋ยวแต่งตัวรอ"

(อยากกินอะไรไหมเดี๋ยวซื้อเข้าไปให้)

"นับวันแกยิ่งทำตัวเหมือนแฟนฉันนะ แอบคิดอะไรกับฉันรึเปล่าเนี่ย" ลีอาถามติดตลก

(ถ้าฉันเป็นแฟนแกฉันคงไม่ยอมให้แฟนตัวเองไปทำงานเป็นพีอาร์ในผับตอนกลางคืนหรอก แล้วก็คงลากแกมาอยู่ที่คอนโดของฉันเลย)

"น่าเสียดายนะที่ฉันไม่ชอบผู้หญิง"

(พูดเหมือนถ้าแกชอบผู้หญิงแล้วจะยอมให้ฉันเลี้ยงแกอย่างนั้นแหละ)

"..." คำพูดกระแนะกระแหนของคนปลายสายทำเอาลีอาชะงักไปเล็กน้อย เพราะตอนนี้เธอยอมขายศักดิ์ศรีของตัวเองให้กับแมทธิวแล้ว หากมุกดารู้ว่าเธอทำเรื่องแบบนี้คงจะรู้สึกผิดหวังกับเธอไม่น้อย

(เงียบทำไม หรือฉันพูดจี้ใจดำ คงไม่ใช่ว่าแกแอบไปเป็นเด็กเสี่ยแล้วหรอกใช่ไหม)

"ถ้าฉันทำแบบนั้นขึ้นมาจริงๆ ล่ะ"

(ทำแบบนั้นมันโคตรอันตรายเลยนะ ถ้าเจอพวกโรคจิตแกตายแน่ แล้วคนพวกนี้มันมีผู้หญิงเยอะจะตาย เผลอๆ มีเมียมีลูกแล้วด้วยซ้ำ ไม่เคยดูข่าวเมียหลวงจ้างมือปืนไปฆ่าเมียน้อยเหรอ)

"ละ..แล้วถ้าคนนั้นยังไม่มีเมียกับลูกล่ะ"

(มันก็คงไม่ใช่คนดีเท่าไรหรอก ยิ่งกว่านั้นคนอื่นคงจะเรียกแกว่าเป็นเด็กเสี่ยด้วย)

"แล้วถ้ามันเป็นความสัมพันธ์ที่มีข้อตกลงร่วมกันล่ะ แบบนั้นคงไม่เป็นไรใช่ไหม"

(พาร์ตเนอร์เหรอ? หรือนางบำเรอของพวกคนรวย? แล้วนี่แกเป็นอะไรถึงมาถามฉันแบบนี้ ร้อยวันพันปีไม่เคยเห็นสนใจเรื่องพวกนี้เลย)

"หะ..เห็นพนักงานคนอื่นทำกันเลยสงสัยนิดหน่อย แกมีธุระแค่นี้ใช่ไหม ฉันจะอาบน้ำแล้ว"

(เปลี่ยนเรื่องแบบนี้แกมีพิรุธนะ)

"ฉันจะไปอาบน้ำแล้ว แค่นี้นะ" ไม่รอให้คนปลายสายได้ถามอะไรกลับมามากกว่านั้นลีอาก็รีบกดวางสายทันที เพราะยังไม่พร้อมที่จะบอกความจริงกับเพื่อนว่าเมื่อคืนนี้เธอตัดสินใจทำอะไรลงไป อีกไม่นานความสัมพันธ์ระหว่างเธอกับแมทธิวอาจจะจบลงแบบเงียบๆ เมื่อถึงตอนนั้นทุกอย่างก็คงจะกลับมาเป็นเหมือนเดิม

จำนวนเงินที่แมทธิวยอมจ่ายให้เธอมันมากพอที่จะทำให้เธอเลิกทำงานไปอีกพักใหญ่ ในระหว่างที่ยังทำหน้าที่เป็นของเล่นของเขาก็คงจะได้รับค่าตอบแทนจากเขามากพอสมควร ก่อนหน้านี้เธอไม่เคยมีความคิดที่จะขายตัวให้ใครมาก่อน แต่ข้อเสนอของแมทธิวทำให้เธอรู้สึกว่าตัวเองไม่ได้เป็นฝ่ายเสียเปรียบมากเกินไป เธอยื่นข้อเสนอให้เขาเลี้ยงดูเธอเพราะไม่อยากหลับนอนกับผู้ชายหลายคน

"ทนอีกสองเดือนก็น่าจะพอ..." ลีอาพยายามปลอบใจตัวเองเพื่อไม่ให้คิดมากกับสิ่งที่ทำลงไป เธอลุกขึ้นมาถอดเสื้อผ้าโยนลงบนพื้น ดวงตากลมโตมองสำรวจตามร่างกายอีกรอบเพื่อตรวจดูให้แน่ใจว่าแมทธิวทิ้งร่องรอยไว้ในจุดที่คนอื่นมองเห็นหรือเปล่า แต่เขาก็ไม่ได้ทำอย่างนั้น

เธอยกมือขึ้นมาตบแก้มเบาๆ พลางสูดลมหายใจเข้าปอดลึกๆ ก่อนจะก้าวลงจากเตียงไปอาบน้ำอีกรอบ เพราะไม่อยากให้กลิ่นของแมทธิวติดอยู่บนร่างกายของตัวเอง

เธอและแมทธิวมีความสัมพันธ์กันแค่ร่างกายเท่านั้น ไม่จำเป็นต้องผูกพันกันหรือทำให้รู้สึกคุ้นเคยกันไปมากกว่านี้

@ปัจจุบัน

เพียะ!

"โอ๊ย!" ความเจ็บปวดตรงต้นแขนทำให้ลีอาที่กำลังนั่งฟุบหน้ากับโต๊ะม้าหินอ่อนอยู่ในลานใต้ถุนของคณะสถาปัตยกรรมศาสตร์ของมหาวิทยาลัยเอกชนแห่งหนึ่งสะดุ้งเฮือกด้วยความตกใจ เธอยกศีรษะขึ้นมาจ้องหน้าเจ้าของการกระทำนั้นอย่างงัวเงีย

"กินข้าวค่ะ ยกมาประเคนให้ถึงที่แล้วเนี่ย" มุกดาว่าพลางวางข้าวกล่องลงตรงหน้าเพื่อนรัก

"ขอบใจ ฉันเผลอหลับไป"

"กลางคืนไม่หลับไม่นอนนะ"

"ฉันกำลังจะลาออกแล้ว แต่เจ๊พิมพ์ขอไว้ว่าให้ทำงานต่อจนถึงสิ้นเดือน"

"พูดจริงปะเนี่ย?"

"โกหกแกแล้วได้เงินเหรอ"

"พอดีเลย อีกสองวันไปงานเลี้ยงการกุศลเป็นเพื่อนฉันหน่อยสิ ที่นั่นมีแต่นักธุรกิจเก่งๆ ทั้งนั้นเลย เผื่อแกจะเจอเนื้อคู่ที่นั่นก็ได้นะ"

"ไร้สาระ"

"บางทีแกอาจจะมีชีวิตเหมือนซินเดอเรลล่าก็ได้นะ"

"เผอิญว่าฉันไม่ใช่เจ้าหญิง ชาตินี้คงไม่มีวันได้เจอกับเจ้าชายหรอก" มุกดาทำหน้ามุ่ยกับคำตอบแข็งกระด้างของเพื่อน แต่ก็ยากที่จะปฏิเสธว่ามันคือเรื่องจริง เธอถอนหายใจพรืดใหญ่อย่างเบื่อหน่าย แล้วเดินอ้อมไปหย่อนตัวนั่งลงบนโต๊ะม้าหินอ่อนอีกฝั่งหนึ่งเงียบๆ

ติ๊ง~

เสียงแจ้งเตือนข้อความจากโทรศัพท์มือถือดังขึ้น ทำให้ลีอาที่กำลังจะตักข้าวใส่ปากหยุดชะงักการกระทำของตัวเอง มือเรียวหยิบโทรศัพท์มือถือบนโต๊ะขึ้นมาเปิดดูข้อความ

'มาหาฉันที่XX ก่อนหนึ่งทุ่ม'

"..." เธอกัดปากเบาๆ หลังจากได้อ่านข้อความที่แมทธิวเป็นคนส่งมาให้ แต่ก็ทำอะไรไม่ได้นอกจากทำตามคำสั่งของเขา เพราะตอนนี้เธอยังมีข้อตกลงร่วมกันกับเขาอยู่