4 เรียกร้อง

@วันต่อมา

ปึงๆๆ!

"ยัยลี! ลีอามาเปิดประตูเดี๋ยวนี้นะ!"

"อื้อ!" เสียงตะโกนโหวกเหวกโวยวายของใครบางคนทำให้ลีอาที่ยังนอนหลับอยู่บนเตียงในห้องพักแคบๆ ของตัวเองสะดุ้งตื่นขึ้นมาด้วยความตกใจ เธอยกมือขึ้นมาปิดหูด้วยความรำคาญ แต่เสียงตะโกนก็ดังขึ้นเรื่อยๆ จนเธอข่มตานอนอีกรอบไม่ได้

"ยัยลีแกตายไปแล้วเหรอ! ฉันยืนอยู่หน้าห้องแกมาสิบนาทีแล้วนะ จะไม่ไปเรียนใช่ไหม!"

"ให้ตาย..." ร่างบางสบถออกมาเบาๆ อย่างหงุดหงิดเมื่อโดนรบกวนการพักผ่อนทั้งที่เธอเพิ่งนอนหลับไปเมื่อไม่กี่ชั่วโมงที่แล้ว ลีอาผลุนผลันลุกขึ้นมาถอนหายใจพรืดใหญ่ ก่อนจะเดินออกไปเปิดประตูพลางปิดปากหาวหวอดๆ

"สาบานว่าแค่นอนหลับไม่ได้ซ้อมตาย?" มุกดาถามประชดประชันอย่างเกรี้ยวกราดทันทีที่เพื่อนรักยอมเดินออกมาเปิดประตูให้

"ฉันเพิ่งได้นอนแค่ไม่กี่ชั่วโมงเอง แกมีธุระอะไร"

"มารับแกไปเรียนพร้อมกันไง แวะซื้อขนมกับของกินอีกนิดหน่อยมาฝากแกด้วย"

"ก็รู้สึกขอบคุณอยู่หรอกที่แกนึกถึงฉันตลอด แต่ช่วยเบาเสียงแกหน่อยได้ไหม เดี๋ยวห้องข้างๆ ก็ออกมาด่าเอาหรอก"

"เอากุญแจห้องพักของแกมาสิ วันหลังฉันจะได้เปิดประตูเข้ามาเงียบๆ" มุกดาลอยหน้าลอยตาตอบกลับไปอย่างไม่สะทกสะท้าน พร้อมกับเดินแทรกตัวเข้ามาหย่อนสะโพกนั่งลงบนโซฟาเล็กๆ วางของกินที่ซื้อติดมือมาด้วยไว้บนโต๊ะกระจกตรงหน้า

"ฉันว่าจะนอนต่ออีกสักหน่อย แกเข้ามอไปก่อนเลย เดี๋ยวฉันนั่งแท็กซี่ไปเอง"

"แกเลิกทำงานที่ผับนั่นเถอะ ถึงเงินจะดีแต่มันไม่คุ้มกับสุขภาพของแกที่แย่ลงเรื่อยๆ หรอก"

"ฉันขอเก็บเงินสักก้อนก่อน"

"เก็บเงินไว้ซื้อโลงศพให้ตัวเองเหรอคะ? ถ้าเดือดร้อนเรื่องเงินก็ยืมฉันก่อนสิ แกเรียนจบมีงานทำเมื่อไหร่ค่อยทยอยคืนฉันก็ได้ หรือถ้าต้องการแค่หลักแสนฉันให้แกไปเลยก็ได้"

"แต่เงินพวกนั้นแกก็ได้มาจากพ่อแม่อีกทีนะ"

"ไม่เห็นต้องหลอกด่ากันเลย"

"เก็บเงินของแกไว้เถอะ"

"ฉันจะไม่ตัดขาดความเป็นเพื่อนกับแกเพราะเรื่องเงินหรอก แกยืมเงินฉันก่อนก็ได้"

"ไม่เอา ฉันไม่อยากเป็นหนี้แก" ลีอาส่ายหน้าปฏิเสธ พร้อมกับเดินเข้าไปทิ้งตัวนั่งลงบนเตียง

"แต่เป็นพีอาร์มันก็อันตรายนะ ถ้ามีพวกโรคจิตถูกใจแกขึ้นมาจนเผลอทำอะไรบ้าๆ มันจะคุ้มกันเหรอ แถมตอนกลางวันแกต้องเรียนอีก สุขภาพจิตแย่แถมร่างกายยังพังด้วย"

"ฉันเพิ่งยี่สิบเอ็ดเอง ไม่ตายง่ายๆ หรอกน่า"

"ล้อเล่นกับชีวิตของตัวเองให้มันน้อยๆ หน่อยเถอะ ระวังจะตายตั้งแต่อายุยังน้อย"

"ขี้บ่นเป็นบ้าเลย" คนโดนบ่นล้มตัวนอนลงบนเตียงพลางดึงผ้าห่มขึ้นมาคลุมตัวไว้

"ไปอาบน้ำแล้วมากินข้าวสิ ฉันซื้อมาให้ฟรี ไม่คิดเงินหรอกค่ะ"

"ง่วงนอน"

"เพราะแกมัวแต่ทำงานตอนกลางคืนไง แทนที่จะได้พักผ่อนก็ต้องมาทำงานรับแขก ถ้าพรุ่งนี้แกช็อกตายฉันจะไม่ชันสูตรหาสาเหตุเลย"

"แกไม่เคยจนไม่เข้าใจหรอก"

"..." มุกดาเงียบไปเมื่อเพื่อนตอบกลับมาราวกับกำลังน้อยใจโชคชะตาของตัวเอง ถึงเธอจะเกิดมาบนกองเงินกองทองมีพร้อมทุกอย่าง แต่เธอก็เข้าใจความรู้สึกของลีอาเป็นอย่างดี เพียงแต่ไม่อยากให้เพื่อนทำงานหนักจนลืมนึกถึงสภาพร่างกายของตัวเองก็เท่านั้น เพราะเธออยากให้ลีอาพึ่งพาเธอมากกว่านี้ "ฉันจะนั่งรออยู่ตรงนี้แหละ แต่ให้เวลานอนแค่ครึ่งชั่วโมงนะ"

"ถ้ามีคนอื่นนั่งมองฉันนอนไม่หลับ"

"จะให้ฉันนอนเป็นเพื่อนรึไง หรือจะให้ฉันเข้าไปแอบในห้องน้ำก่อน"

"แกเข้ามอไปก่อนเลย เดี๋ยวฉันตามไป"

"จะนั่งแท็กซี่ไปเองเหรอ"

"น่าจะอย่างนั้น" มุกดาทำหน้ามุ่ยอย่างไม่ชอบใจนัก ถึงอย่างนั้นก็ยอมหยัดกายลุกขึ้น หยิบเงินจำนวนหนึ่งสำหรับค่าเดินทางไปมหาวิทยาลัยออกมาวางไว้บนโต๊ะกระจกโดยไม่บอกลีอาก่อน

"งั้นเจอกันที่มอนะ อย่าลืมกินข้าวกับขนมด้วย"

"ขอบใจที่ซื้อมาฝาก ขับรถดีๆ นะ"

"เออ" เธอพยักหน้ารับอย่างขอไปที จากนั้นจึงเดินออกมา

ลีอาหย่อนสะโพกนั่งลงบนโซฟาเล็กๆ ในห้องพักของตัวเอง แล้วเริ่มรับประทานอาหารมื้อเช้าที่เพื่อนซื้อติดมือมาฝากหลังจากได้นอนพักผ่อนต่ออีกหน่อยและแต่งตัวเสร็จเรียบร้อยแล้ว เธอหยิบนามบัตรของแมทธิวที่ยังเก็บไว้ในกระเป๋าสะพายข้างออกมามองดูอย่างชั่งใจ เหตุผลที่เธอปฏิเสธเขาเพราะไม่อยากขายศักดิ์ศรีของตัวเอง แต่เมื่อลองพิจารณาข้อเสนอของเขาอย่างถี่ถ้วนแล้วมันก็ไม่ได้เสียเปรียบมากนัก

หญิงสาวสูดลมหายใจเข้าปอดลึกๆ คิดทบทวนกลับไปกลับมาอยู่หลายครั้งถึงผลดีและผลเสียที่จะตามมาจากการตัดสินใจครั้งนี้ จนสุดท้ายก็ยอมต่อสายหาแมทธิวในที่สุด

(ฮัลโหล) น้ำเสียงแหบพร่าที่บ่งบอกว่าเพิ่งตื่นนอนของคนปลายสายทำเอาหัวใจดวงน้อยที่เคยสงบนิ่งเต้นแรงอย่างบ้าคลั่ง ลีอากำชายกระโปรงของตัวเองแน่น ก่อนตอบกลับไป

"ลีเองค่ะ คนที่เจอกันเมื่อคืน ขอโทษที่โทรมารบกวนตอนเช้านะคะ"

(มีอะไร)

"ลีมีข้อเสนออยากแลกเปลี่ยนด้วยนิดหน่อยค่ะ นอกเหนือจากข้อเสนอที่คุณแมทธิวบอกเมื่อคืน"

(บอกข้อเสนอของเธอมาสิ)

"ลีอยากคุยกันต่อหน้าค่ะ"

(คงคิดว่าตัวเองอยู่เหนือฉันมากเลยใช่ไหม)

"..." คำถามของคนปลายสายทำเอาหัวใจดวงน้อยกระตุกวูบ ลีอาเม้มริมฝีปากเข้าหากันแน่นอย่างใช้ความคิด แมทธิวคงต้องการแค่ความสดใหม่ของเธอ และยังมีผู้หญิงอีกหลายคนที่พร้อมจะขึ้นเตียงกับเขา "ที่บอกว่าให้ลีเรียกเงินได้ตามที่ต้องการยังเหมือนเดิมไหมคะ"

(ต้องการเท่าไร)

"สิบล้าน...สำหรับค่าบริสุทธิ์ของลี"

(หวังว่าสิ่งที่เธอให้ฉันมามันจะคุ้มค่ากับเงินที่ฉันจ่ายไปนะ)

"..." ลีอาอึ้งไปเมื่ออีกฝ่ายตอบกลับมาด้วยน้ำเสียงไม่ทุกข์ร้อนอะไร ทั้งที่จำนวนเงินที่เธอเรียกไปมันไม่ใช่น้อยๆ เลย

(มาเจอฉันที่คอนโดXX ตอนหนึ่งทุ่มคืนนี้ เงินสิบล้านจะโอนเข้าบัญชีของเธอหลังจากที่ฉันเห็นเลือดของเธอแล้ว)

"ละ..ลีจะมั่นใจได้ยังไงว่าคุณแมทธิวจะยอมจ่ายสิบล้านให้ลีจริงๆ"

(เรื่องนั้นเธอคงต้องตัดสินใจเองว่าจะเชื่อหรือไม่เชื่อ) แมทธิวตอบกลับมาเพียงแค่นั้น ก่อนจะเป็นฝ่ายวางสายไปก่อน ไม่ได้สนใจเลยว่าลีอาจะคิดมากกับคำพูดของตัวเองขนาดไหน