1 แขกคนสำคัญ

@สองสัปดาห์ก่อน

ท่ามกลางเสียงเพลงภายในสถานเริงรมย์แห่งหนึ่งที่ดังกระหึ่มจนชวนให้รู้สึกรำคาญ หญิงสาวเจ้าของเรือนร่างอรชรในชุดเดรสเกาะอกรัดรูปสีดำกำลังยืนมองเงาสะท้อนของตัวเองอยู่หน้ากระจกบานใหญ่ในห้องน้ำพลางถอนหายใจเบาๆ เธอหยิบลิปสติกสีชมพูอ่อนในกระเป๋าเครื่องสำอางเล็กๆ ออกมาแต่งแต้มลงบนริมฝีปากอวบอิ่มให้ดูสวยงาม ก่อนจะจัดระเบียบเสื้อผ้าและทรงผมให้เรียบร้อย

"ถ้าไม่อยากรับแขกขนาดนั้นทำไมไม่ลาออกไปเลยล่ะ" คำพูดกระแนะกระแหนของใครบางคนที่เพิ่งเดินเข้ามาในห้องน้ำทำให้ลีอาละสายตาจากเงาสะท้อนของตัวเองบนกระจกตรงหน้า แล้วหันไปจ้องมองคนมาใหม่ด้วยสายตาเย็นชา

"แปลกจังเลยนะที่เรื่องของฉันมันไปหนักหัวเธอตลอดเลย"

"เหอะ! วางตัวอยู่บนหิ้งจนดูสูงส่ง แต่สุดท้ายก็เป็นดอกไม้ริมทางเหมือนกันนั่นแหละ" พลอยใสปรายตามองเพื่อนร่วมงานตั้งแต่ศีรษะจรดปลายเท้าด้วยสายตาเหยียดหยามอย่างไม่ปิดบัง พร้อมกับเดินเข้ามายืนส่องกระจกข้างๆ กัน

"..." ลีอาเหลือบมองกระเป๋าแบรนด์เนมใบหรูที่พลอยใสจงใจวางมันลงตรงหน้าเธอเพียงนิด แทนที่จะรู้สึกอิจฉาเธอกลับรู้สึกว่าการโอ้อวดของหล่อนมันน่ารำคาญ

"คนจนอย่างเธอคงไม่เคยใช้กระเป๋าแบรนด์เนมแบบนี้หรอกใช่ไหม"

"..."

"ความจริงมีผู้ใหญ่ใจดีเขาซื้อให้เพราะถูกใจฉันน่ะ แถมได้เงินมาอีกนิดหน่อย ไม่มากหรอก แต่ก็มากกว่าเงินเดือนของเธอเป็นสิบๆ เท่าเลย"

"..."

"ฉันขอเตือนอะไรเธอหน่อยก็แล้วกัน ถึงเธอจะเป็นดาวเด่นของที่ที่จนผู้ชายหลายคนอยากได้จนตัวสั่น แต่ความสวยมันมีวันหมดอายุนะ"

"เป็นพวกโรคจิตเหรอถึงคอยหาเรื่องคนอื่นตลอด ถ้าป่วยก็ไปรักษาเถอะ"

"อุ๊บ! ฮ่าๆ" พลอยใสป้องปากหัวเราะอย่างมีจริต หากแต่สายตาที่จ้องมองคนตรงหน้ามันเต็มไปด้วยความเกลียดชัง "ฉันแค่อยากเตือนว่าความสาวความสวยน่ะมันมีวันหมดอายุของมัน ศักดิ์ศรีที่เธอรักนักรักหนามันทำให้เธอสุขสบายไม่ได้หรอก เป็นแค่ดอกไม้ก็ใช้ชีวิตอย่างดอกไม้ไปสิ มัวแต่ทำตัวสูงส่งให้คนอื่นเขารังเกียจอยู่ได้"

"..."

"ฉันจะรอดูวันที่มีคนเด็ดเธอลงมาเหยียบย่ำนะ ฉันว่าแบบนั้นมันเหมาะกับเธอมากกว่า"

"ขอบคุณในความหวังดี แต่เอามันกองไว้ตรงนั้นแหละ ถ้ามีวันที่ฉันต้องใช้ร่างกายแลกกับเงินฉันมั่นใจว่าฉันจะได้ดีกว่าเธอแน่" ลีอากล่าวทิ้งท้ายเพียงแค่นั้น พร้อมกับหยิบกระเป๋าเครื่องสำอางของตัวเอง แล้วหันหลังเดินออกมาทันที

พลอยใสกำหมัดแน่นด้วยความไม่พอใจ เธอเกลียดชังลีอาที่มักจะโดดเด่นกว่าเธอเสมอ อีกทั้งความอวดดีของลีอาก็ทำให้เธอรู้สึกขัดหูขัดตาอย่างบอกไม่ถูกตั้งแต่ครั้งแรกที่ได้เจอกันเมื่อสองเดือนก่อนตอนที่หล่อนเข้ามาทำงานใหม่

"ลี วันนี้มีแขกคนสำคัญมาที่นี่ ช่วยดูแลหน่อยนะ" ลีอาหยุดชะงักฝีเท้าที่กำลังจะเดินขึ้นไปบนชั้นสองของผับเมื่อเจ้าของร้านอย่างพิมพ์ดาวเดินตรงมาหาพอดี

"ปกติพวกของพลอยใสจะเป็นคนดูแลแขกสำคัญไม่ใช่เหรอคะ"

"แขกคนนี้ค่อนข้างพิเศษกว่าแขกคนอื่นน่ะ เจ๊ส่งพลอยใสไปดูแลแล้ว แต่คิดว่าแขกน่าจะถูกใจลีมากกว่า ยังไงเจ๊ฝากด้วยนะ"

"เขาอยู่ห้องไหนคะ"

"ห้องวีไอพีห้องแรกบนชั้นสอง ฝากด้วยนะ"

"ค่ะ" เธอพยักหน้ารับอย่างไม่เรื่องมาก ก่อนจะเดินขึ้นมาบนชั้นสองคนเดียวเพื่อทำหน้าที่ของตัวเอง เธอมีแค่หน้าที่เดียวนั่นคือการเอาใจแขกกระเป๋าหนักที่มาหาความสุขที่นี่ แต่สิ่งที่พลอยใสและพนักงานอีกหลายคนทำนั้นแตกต่างจากเธอเล็กน้อย เพราะพวกหล่อนเลือกที่จะใช้ร่างกายแลกกับเศษเงินของเศรษฐีเหล่านั้น

ก๊อก~ ก๊อก~

"ขออนุญาตค่ะ" ลีอายกมือขึ้นมาเคาะประตูตามมารยาทเมื่อเดินมาถึงหน้าห้องวีไอพีห้องแรกบนชั้นสอง ก่อนจะเปิดประตูเข้าไป เธอชะงักไปเล็กน้อยเมื่อเปิดประตูเข้าหาเห็นชายหนุ่มลูกครึ่งยุโรปนั่งรออยู่บนโซฟา ใบหน้าคมคายของเขาสะดุดตาจนเธอเผลอจ้องมองอยู่ครู่หนึ่ง แต่ก็ถูกดึงสติกลับมาอีกครั้งด้วยเสียงของพลอยใส

"อยากให้พลอยนั่งเป็นเพื่อนหรืออยากให้ดื่มเป็นเพื่อนดีคะ"

"..." ลีอามองท่าทางออดอ้อนของเพื่อนร่วมงานแล้วได้แต่ยิ้มเยาะอย่างนึกขำ พร้อมทั้งปิดประตูอย่างเบามือ โดยไม่รู้เลยว่ามีดวงตาคมกริบของใครบางคนจ้องมองท่าทางแบบนั้นของเธออยู่

"นั่งเงียบๆ ก็พอ"

"แต่พลอย..."

"ฉันชอบคนที่เชื่อฟังคำสั่ง" น้ำเสียงเยือกเย็นของชายหนุ่มทำให้ลีอาเผลอหันหน้ากลับมาสบตากับเขายังไม่ตั้งใจ เธอรีบเดินเข้าไปหย่อนสะโพกนั่งลงบนโซฟาที่ยังว่างอยู่เพราะรู้สึกเสียวสันหลังอย่างบอกไม่ถูก

"ฉันอยากได้เครื่องดื่มเพิ่มหน่อย"

"เดี๋ยวพลอยไปเอาให้นะคะ" พลอยใสพยายามเอาอกเอาใจหวังให้ชายหนุ่มถูกใจเธอเหมือนกับผู้ชายคนอื่นๆ เธอปรายตามองลีอาพลางยกยิ้มมุมปากอย่างเหนือกว่า ก่อนจะหยัดกายลุกขึ้นเดินออกไป

"..." ความเงียบงันภายในห้องทำให้ลีอารู้สึกอึดอัดใจไม่น้อย แม้ว่าจะมีเสียงเพลงดังเล็ดลอดเข้ามาให้พอได้ยินก็ตาม "สวัสดีค่ะ อยากให้ลีนั่งเงียบๆ หรือดื่มเป็นเพื่อนคุณดีคะ"

"ชื่อลีเหรอ"

"ลีอาค่ะ แล้วจะให้ลีเรียกคุณว่าอะไรดีคะ"

"..." ชายหนุ่มเหยียดยิ้มอย่างยากจะคาดเดา ทำเอาลีอาขนลุกกับท่าทางอันตรายของอีกฝ่าย

"ไม่สะดวกให้ลีเรียกชื่อเหรอคะ"

"...แมทธิว"