พันธะรักภรรยาไร้ค่าของคุณหมอ

ตอนที่1...

เมื่อคืน

“คุณหมอ ! ”

ขวัญฤดีค่อยๆลืมตา หญิงสาวกระพริบตาถี่ๆมองไปรอบตัวเมื่อรู้สึกไม่คุ้นชินกับห้องที่อยู่ในตอนนี้เมื่อสายตาของเธอมองเห็นชายหนุ่มที่นอนข้างกาย ในสภาพที่ทั้งคู่ต่างเปลือยเปล่าก็ถึงกับตกใจ

“เฮ้ย ! คุณกับผมเราสองคน…”

คุณหมอปราชญ์ลุกขึ้นนั่งหลังพิงหัวเตียงยกมือเสยไปที่ผมไปมาด้วยความสับสนกับภาพที่เขาเห็นอยู่ตรงหน้า ชายหนุ่มจำได้เพียงว่าเมื่อคืนเขาดื่มหนักในงานเลี้ยงของโรงพยาบาลด้วยความที่เขาเมามากจึงขอให้ขวัญฤดีเดินขึ้นมาส่งที่ห้องพักของหมอที่อยู่ชั้นบนสุดของโรงพยาบาลเอกชนชื่อดังและหลังจากนั้นเขาก็จำอะไรไม่ค่อยได้

“เมื่อคืนขวัญเดินขึ้นมาส่งคุณหมอบนห้องแล้วก็รู้สึกเหมือนว่าเราทั้งคู่นั่งคุยกันที่เตียงเอ่อ....แล้วขวัญก็จำอะไรไม่ได้เลย”

คนทั้งคู่พยายามทบทวนความจำว่ามันเกิดอะไรขึ้นเมื่อคืนนี้แต่ดูเหมือนยิ่งคิดก็ยิ่งไม่มีคำตอบสุดท้ายทั้งคู่ก็ต้องยอมรับความจริงว่าจากสภาพตอนนี้เมื่อคืนคงคิดเป็นอื่นไม่ได้นอกจากทั้งคู่มีความสัมพันธ์เกินเลยกัน

“ผมขอโทษ ผมไม่รู้ว่ามันเกิดเรื่องนี้ได้ยังไง”

หมอปราชญ์รู้สึกผิดแต่ก็ไม่รู้ว่าจะทำอะไรได้มากกว่าคำว่าขอโทษเพราะเขาเองก็ไม่ได้อยากให้เหตุการณ์แบบนี้เกิดขึ้น เขากับขวัญฤดีรู้จักกันแค่เพียงในฐานะของคนที่ทำงานที่เดียวกันเท่านั้นและเมื่อคืนเธอคือคนที่คุณหมอมองเห็นว่านั่งอยู่คนเดียวเลยขอร้องให้เธอช่วยพาเขาขึ้นมาส่งที่ห้องนอนที่เป็นห้องพักหมอบนชั้นสูงสุดของโรงพยาบาลก็เพียงเท่านั้นไม่คิดเลยว่าจะเกิดเรื่องราวแบบนี้ขึ้น

“ช่างมันเถอะค่ะ เราสองคนต่างก็ไม่คิดว่ามันจะเป็นแบบนี้ เอาเป็นว่าถ้าคุณหมอไม่พูด ขวัญไม่พูดก็คงไม่มีใครรู้”

สาวน้อยที่เป็นเพียงพนักงานในส่วนของออฟฟิศของโรงพยาบาลไม่รู้เหมือนกันว่าตอนนี้เธอกำลังรู้สึกแบบไหนแต่รู้แค่เพียงทุกสิ่งที่มันเกิดขึ้นมันเป็นความผิดพลาด คงมีสิ่งเดียวที่จะทำได้คือทำเหมือนเรื่องนี้ไม่เคยเกิดขึ้น

“ผมไม่คิดเลยว่าตัวเองจะทำเรื่องอะไรที่ผิดพลาดได้ขนาดนี้ ขอให้ทุกอย่างเป็นความลับจะมีแค่เราเท่านั้นที่รู้เรื่อง”

คุณหมอปราชญ์พูดตามหลังหญิงสาวที่กำลังลุกพาตัวเองเข้าไปยังห้องน้ำเพื่อหวังใช้น้ำชำระล้างร่างกายความเสียใจทั้งหมดที่วันนี้เธอเป็นเพียงแค่ผู้หญิงใจง่ายที่ยอมนอนกับผู้ชายที่ไม่ได้แม้แต่จะเป็นอะไรกับเธอด้วยซ้ำ

“อ้าว ทำไมถึงลงมาจากข้างบนล่ะขวัญ”

พนักงานสาวที่ทำงานอยู่กับขวัญฤดีถามด้วยความแปลกใจเมื่อเห็นว่าเพื่อนออกมาจากลิฟท์ที่เพิ่งลงมาจากชั้นบนซึ่งเป็นส่วนที่พักของคุณหมอในโรงพยาบาลนี้

“มีคุณหมอฝากขวัญซื้อของก็เลยขึ้นเอาไปให้ไม่มีอะไรหรอก ไปหาอะไรกินกันไหมยังไม่ได้กินข้าวเช้ามาเลย”

ขวัญฤดีเปลี่ยนเรื่องพูด เธอชวนเพื่อนพนักงานไปที่โรงอาหารของโรงพยาบาลเพราะรู้สึกเหมือนตั้งแต่เมื่อคืนนี้แทบจะไม่มีอะไรตกถึงท้องเธอเลยนอกจากแอลกอฮอล์ที่เธอดื่มด่ำอย่างมีความสุขเพราะเมื่อคืนคืองานเลี้ยงขอบคุณพนักงานทุกคนพร้อมด้วยข่าวดีที่ทุกคนจะได้โบนัสก้อนโตด้วย ความดีใจเธอจึงดื่มไปมากทั้งที่มันเป็นการดื่มครั้งแรกในชีวิตของเธอเลย

“คืนนี้งานเลี้ยงสนุกมากเลยนะ เมากันไม่มีชิ้นดีเลย เชื่อไหมบางคนหลับที่ห้องจัดเลี้ยงนั่นเลยนะโชคดีที่โรงพยาบาลของเรามีห้องให้พนักงานได้อาบน้ำแต่งตัวไม่อย่างนั้นคงได้มาทำงานกันไม่ทัน”

จากปัญหาโรคระบาดที่มีมาอย่างต่อเนื่องทำให้บุคลากรทางการแพทย์และเจ้าหน้าที่ของโรงพยาบาลหลายคนแทบไม่ได้มีโอกาสพักผ่อนสังสรรค์กันแบบนี้งานเลี้ยงเมื่อคืนซึ่งเหมือนทุกคนได้ปลดปล่อย ความเหนื่อยที่เจอกันมาหลายปี สนุกกันอย่างเต็มที่พร้อมกับข่าวดีที่จะได้โบนัสก้อนโตจึงทำให้หลายคนดื่มจนเมามายถึงขั้นกลับบ้านกันไม่ได้