คู่บำเพ็ญ

ทว่านางไม่ได้ปล่อยให้เขาหนีไปง่ายๆ “นี่เจ้าพูดกับผู้มีพระคุณของเจ้าเช่นนี้เหรอ? ข้าอุตส่าห์ยื่นข้อเสนอให้เจ้า เจ้าไม่อยากช่วยศิษย์พี่ของเจ้าแล้วหรือ?”

ฮั่วอู๋ซวนหยุดชะงักทันทีเมื่อได้ยินคำว่า “ศิษย์พี่” ในตอนที่เขาลงจากเขา เขาสาบานไว้แล้วว่าจะทำทุกวิถีทางเพื่อให้ได้ผลอมฤตมาช่วยศิษย์พี่หญิง แต่เขาไม่เคยคิดมาก่อนว่ามันจะต้องแลกด้วยวิธีพิสดารเช่นนี้

ฉีเยี่ยนหลี่ที่เห็นเขาลังเลก็ได้ที นางยิ้มอย่างเจ้าเล่ห์

“เป็นคู่บำเพ็ญเพียรของข้าไม่ดีตรงไหน ข้าดีมากเลยนะ รับรองว่าเจ้าจะไม่ผิดหวัง...”

“หุบปากเถอะ เจ้ามารราคะไร้ยางอาย!”

ฮั่วอู๋ซวนพูดด้วยความขุ่นเคือง ขณะที่หูของเขาเริ่มเปลี่ยนเป็นสีแดงเรื่ออย่างห้ามไม่อยู่

“หรือว่า...เจ้านักพรตหนุ่ม เจ้ายังบริสุทธิ์อยู่ใช่ไหม?”

นางมองเขาด้วยสายตาตื่นเต้นและล้อเลียน แม้ว่าใบหน้าของฮั่วอู๋ซวนจะยังคงเรียบนิ่ง แต่หูที่แดงก่ำของเขากลับเปิดเผยความรู้สึกออกมาอย่างชัดเจน

“วิเศษยิ่ง! หยวนหยางของนักพรตหนุ่มบริสุทธิ์นี่แหละจะช่วยให้ข้าบรรลุระดับพลังได้แน่นอน!” นางพูดเสียงใสด้วยความพึงพอใจ

“ว่าอย่างไรล่ะ เจ้ายอมไหม? แค่เพียงหนึ่งเดือนเท่านั้น ถ้าเจ้าตกลงเป็นคู่บำเพ็ญเพียรให้ข้า หลังครบหนึ่งเดือน ข้าจะมอบผลอมฤตให้เจ้าไปทันที ดีหรือไม่?”

ฮั่วอู๋ซวนเงียบไป เขากัดฟันแน่น หัวใจเต้นแรงเมื่อรู้ว่ามันคือทางเดียวที่จะช่วยศิษย์พี่หญิงได้

ฮั่วอู๋ซวนรู้สึกร้อนผ่าวในใจ ขณะเขามองฉีเยี่ยนหลี่ที่อยู่ใกล้จนเกินกว่าจะถอยหนี ความหอมละมุนจากร่างของนางทำให้เขาต้องเบือนหน้าหนีเพื่อซ่อนความรู้สึกที่ปั่นป่วนในอก แต่กลิ่นหอมนั้นกลับยังคงติดตรึงในความทรงจำ ราวกับจะเตือนให้เขานึกถึงเงื่อนไขอันเสี่ยงภัยที่กำลังพิจารณา

นางยิ้มอย่างพอใจเมื่อเห็นท่าทีอึดอัดของเขา “ว่าอย่างไรเล่า เจ้านักพรตหนุ่ม จะยอมตกลงหรือไม่?” น้ำเสียงอ่อนหวานของนางยังคงเต็มไปด้วยความเจ้าเล่ห์และแววตาท้าทาย

ฮั่วอู๋ซวนพยายามตั้งสติและถอยหลังออกมาเล็กน้อย เขาหายใจลึก ข่มความรู้สึกที่ท่วมท้นขณะคิดถึงคำขอของนาง “ข้า… ข้าไม่คิดว่ามารจิ้งจอกอย่างเจ้าจะมีผลอมฤตเช่นนั้นในครอบครองจริง ๆ” เขาพูดด้วยน้ำเสียงหนักแน่น แต่กลับไม่แน่ใจในคำพูดของตนเอง

“เจ้าจะสงสัยอะไรอีกหรือ? หรือเจ้ากลัวจะทนอยู่เคียงข้างข้าไม่ได้?” ฉีเยี่ยนหลี่กระซิบพร้อมกับเลื่อนมือลูบไล้เบา ๆ ที่บ่าของเขา ทำให้ฮั่วอู๋ซวนรู้สึกเหมือนถูกล่อลวงเข้าไปในกับดักที่นางวางไว้

ฮั่วอู๋ซวนพยายามข่มใจและเบือนหน้าหนี “ข้าเพียงต้องการผลอมฤต…เพื่อรักษาศิษย์พี่หญิงของข้า หากเจ้าต้องการให้ข้าเป็นคู่บำเพ็ญเพียร ข้าก็จะทำ แต่เมื่อครบหนึ่งเดือน ข้าต้องได้ผลอมฤตนั้น”

ฉีเยี่ยนหลี่หัวเราะเบา ๆ ใบหน้าของนางเต็มไปด้วยความสุขสมในชัยชนะ “ดีมาก ข้าจะรอดูความอดทนของเจ้า… นักพรตผู้เด็ดเดี่ยว” นางกระซิบแผ่วเบา ยิ้มเจ้าเล่ห์ที่มุมปาก ขณะเฝ้ามองเขาอย่างพอใจในชัยชนะที่ได้รับ