พลาด หรือตั้งใจ

ฉันนั่งนิ่ง รู้สึกตกใจกับคำถามเมื่อสักครู่... ฉันพลาด หรือ ฉันตั้งใจงั้นเหรอ... ใช่ฉันตั้งใจ... ฉันตั้งใจไม่กินยา เพราะฉันคิดว่าประจำเดือนจะมาอีกสองวัน... ฉันมั่นใจเพราะไปเปิดดูทฤษฎีนี้ในเน็ต... และมันก็ได้ผล นี่ไง... ได้ผล จนฉันป่องอยู่ตอนนี้... ฉันพลาดเองที่คิดว่าการป้องกันโดยการนับวันแบบนี้... มันปลอดภัย...

"เมย์คิดว่า..." ฉันกำลังจะตอบตามความจริง แต่พี่ทีกลับแย่งฉันพูดขึ้นมาก่อน

"ผมตั้งใจ ส่วนเมย์พลาด" อะไรของพี่ที?

"ลูกว่าไงนะ" แม่พี่ทีถามอีกครั้ง จนพี่ทีรวบช้อนวางบนจานเบา ๆ

"ครับ... ผมตั้งใจ" ฉันหันไปมองพี่ที ไม่เชื่อสายตา... เขาพูดอะไรออกไปอีกแล้ว

"ทำไม ทำไมลูกตั้งใจ ทีอยากมีลูกเหรอ" แม่พี่ทีถามอีกครั้ง

พี่ทีพยักหน้าเบา ๆ

"ครับ ผมอยากมีลูกชาย และผม ก็ได้ลูกชายจริง ๆ" แม่พี่ทีเอามือทาบอก...

"จริงเหรอลูก ลูกชายเหรอ" คราวนี้ ท่านหันมาถามฉัน

"ค่ะ ผู้ชายค่ะ" แม่พี่ทียิ้มน้อยยิ้มใหญ่ แตกต่างจากเมื่อกี้โดยสิ้นเชิง อะไรของบ้านนี้ ฉันไม่เข้าใจ... พ่อพี่ทีได้แต่ยิ้มและหัวเราะเบา ๆ

เอาหละ หวังว่ามันจะดีขึ้น...

"เนี่ยหนูเมย์ ทานขิงเยอะ ๆ ตอนคลอดจะได้มีน้ำนม" แม่พี่ทีตักหมูผัดขิงให้ฉัน

"ขอบคุณค่ะ" ฉันรู้สึกใจชื้นขึ้นมา... ถึงพี่ทีจะไม่ดีกับฉัน ขอให้ครอบครัวเขาดีกับฉันก็พอ...

"ผม นึกว่าแม่จะไม่..." พี่ทีหันไปถามแม่ตัวเอง

"แม่ตกใจ... เลยขึ้นไปคิด เห้อ เรื่องมันเกิดขึ้นแล้ว เราแก้ไขอดีตก็ไม่ได้ โกรธไปก็เปล่าประโยชน์ มีดีใจที่ได้หลาน..."

ใช่... เราแก้ไขอดีตไม่ได้...

ถ้าแก้ได้... ฉันจะไม่เข้าใกล้พี่ทีเลย

2 ปีที่แล้ว...

"เห้ย แกกินดิวะ" สายฝนคะยั้นคะยอให้ฉันดื่มกับเธอ ให้ตายเถอะ ฉันไม่เคยดื่มอะไรพวกนี้เลย

"ไม่ดีกว่าแก..." สายฝนจับมือฉัน และยัดแก้วใส่มือ

"นี่ ฉันก็อยู่ พี่ชายฉันก็อยู่ ไม่ต้องกลัวอะไรหรอก เราไม่ได้มากันแต่สาว ๆ ซะหน่อย อีกอย่างนี่ก็ผับพี่ชายฉันนะ!" สายฝนรบเร้าฉัน ให้ฉันดื่มให้ได้ ฉันจึงต้องจำใจยกแก้วในมือขึ้นมาดื่ม...

ขมชะมัด... ทำไมเขาถึงชอบกินกันนักนะ

เสียงเพลงดังกระหึ่มอีกครั้ง... ฉันจิบเหล้าที่สายฝนส่งมาให้เรื่อย ๆ จนตอนนี้เริ่มมึนไปหมดแล้ว...

"อ้าวพี่ที สวัสดีค่ะ ชนแก้ว ๆ" อยู่ ๆ สายฝนก็ดึงแขนผู้ชายคนนึงเข้ามาที่โต๊ะ

ฉันกำลังยกเหล้าขึ้นมาดื่ม... แต่ต้องหยุดชะงัก... เมื่อหางตาเหลือบไปเห็นสายตาคม และมีเสน่ห์คู่นั้น...

"มากับใครเหรอสายฝน" เขามองฉันแว๊บนึง และหันไปถามสายฝน

"เพื่อนค่ะ พี่ทีล่ะมากับใคร สาว ๆ ล่ะสิ ฮอตตลอดเลยนะ" เขาหันมาจ้องหน้าฉัน และยกแก้วขึ้นมา ขอชน

ฉันชนแก้วกับเขาเบา ๆ และยิ้มให้ตามมารยาท...

ทำไมเขาหล่อจัง...

"พี่โสด... พี่ต้องมาคนเดียวสิ" เขาตอบสายฝน... ทั้งที่ตายังมองหน้าฉัน

"แหมพี่ที นั้นเพื่อนหนูนะ" สายฝนรีบดึงแขนพี่คนนี้ อืมสงสัยเขาชื่อที แต่เขาเองไม่ยอมไป เอาแต่จ้องหน้าฉัน...

"น้องชื่ออะไรครับ..." เขาถามฉันเรียบ ๆ แต่สายตาคมและมีเสน่ห์คู่นั้น... ทำฉันหยุดการกระทำทุกอย่าง หันไปมองเขา

"เมย์ลินค่ะ..."

"พี่ชื่อที..." เขาขยับเข้ามาใกล้ฉันอีก ก่อนจะโน้มมากระซิบเบา ๆ ที่ข้างหู

"น่ารักจัง..." ฉันยืนแข็งทื่อ ตาเบิกกว้าง มองสายฝนอย่างตกใจ แก้มสองข้างอยู่ ๆ ก็ร้อนผ่าวขึ้นมา ไม่รู้ว่าฤทธิ์แอลกอฮอล์ หรือฤทธิ์ผู้ชายตรงหน้า...

"เอ่อ..." เขายกแก้วเหล้าขึ้นมาชนฉัน ก่อนจะส่งยิ้มมหาเสน่ห์มาให้

ฉันร้อนวูบไปทั้งตัว ยืนนิ่งเหมือนถูกสะกดจิต

"เมย์ แกโอเคมั้ย" สายฝนจับแขนฉัน จนฉันหลุดออกมาจากภวังค์...

"อือ โอเค" พี่ทียิ้มให้อีกครั้ง ก่อนจะเดินขึ้นบันไดไป...

ทำไมเขามีเสน่ห์แบบนี้...

"มากินต่อ ๆ พี่ทีคงไปหาพี่เอสแล้ว" ฉันยิ้มให้สายฝนก่อนจะจิบเหล้าในแก้วเบา ๆ

เสียงเพลงดังกระหึ่มเราสองคนเต้นกอดคอกันสนุกสนาน กว่าจะสอบเสร็จอ่านหนังสือจนหัวหมุน วันนี้ฉันจะเมาให้โลกมันหมุนไปเลย! เย้ๆ

สายฝนเริ่มเมามาก ฉันด้วย เราสองคนเดินจะไม่ไหวแล้ว... ฉันควรหยุดดื่ม แล้วเรียกแท็กซี่กลับหอ...

แต่มันคงไม่ง่าย...

"ฝน ทำไมกินเมาขนาดนี้ ขึ้นไปห้องพี่ก่อน พาเพื่อนไปนอนด้วย" พี่เอส พี่ชายสายฝนเดินมาถึง ก็ดึงแขนสายฝนไป

สายฝนรีบคว้าแขนฉันให้เดินตามขึ้นมา...

จนมาหยุดที่ห้อง VIP ห้องนึง...

เมื่อประตูถูกเปิดออก... ฉันถึงกับขยี้ตารัว…

นี่มันหล่ออะไรกันขนาดนี้… หล่อ หล่อ หล่อ หล่อทุกคนเลย...!

"เห้ย กูพาน้องไปนอนข้างบนก่อน เดี๋ยวกูมา" พี่เอสบอกเพื่อน ๆ ทุกคนพยักหน้า… แต่พี่ทียังมองฉันอยู่ ก่อนจะยิ้มให้เบา ๆ

"สายฝน งั้นฉันกลับก่อนนะ บายยยย" ฉันนึกได้ว่าต้องกลับหอ เลยดึงมือสายฝนออก

"ม่ายด่าย… ไม่อาว… แกจะกลับคนเดียวไม่ได้นะ!" ฉันส่ายหน้า

"ไหว ฉันไหวแกรร ฉันโอเค เรียกแท็กซี่กลับก็ด้ายย" ฉันทำนิ้วโอเค ก่อนจะพยายามเดินลงบันได

"สายฝน... เดี๋ยวพี่ไปส่งเอง" อยู่ ๆ พี่ทีก็เดินมาพยุงฉัน

เอ่อ

"มึงไปส่งให้ถึงหอน้องเขานะที เพื่อนน้องกู ก็เหมือนน้องกูนะเว้ย" พี่เอสรีบเดินมาหาฉัน

"พี่ที อย่าทำอารายเพื่อนฝนน๊า!" สายฝนกระทืบเท้า

"เออ..." เขาพยักหน้ารับ พี่เอสมองหน้าฉัน

แล้วพยักหน้าให้…

เขาไว้ใจได้ใช่ไหมพี่เอส… เมย์เชื่อพี่เอสได้ใช่ไหม

ฉันไม่ทันได้ถาม พี่ทีก็จับแขนพยุงฉันมาที่รถสปอร์ทเขาแล้ว...

มือหนาเปิดประตูให้ฉันไปนั่ง ก่อนที่เขาเองจะอ้อมไปฝั่งคนขับ...

และดึงเข็มขัดนิรภัยมารัดให้ฉัน...

"กินเหล้าครั้งแรก ไม่เห็นต้องเมาขนาดนี้เลย" ฉันหัวเราะเบา ๆ

"รู้ได้ไงคะ… ว่าครั้งแรก เมย์ก็แค่สอบเสร็จ เหนื่อย อยากฉลอง" พี่ทีเริ่มขับรถออกมา

"หอน้องเมย์อยู่ไหน…" ฉันทำท่านึกคิด

"หลังมหาลัยxxค่ะ ไปก่อน เดี๋ยวเมย์บอก" ฉันเวียนหัวมาก พูดเริ่มไม่รู้เรื่อง

"เมย์… มีแฟนยัง" ฉันเอียงหน้าไปมองเขา ที่มองถนนอยู่…

"ไม่มีค่ะ ไม่เคยมี... ไม่อยากมี" พี่ทีหัวเราะเบา ๆ

"ทำไมล่ะ ถ้ามีแฟน... ก็นี่ไง เวลาเมย์เมา เมย์ก็มีคนไปรับ ไปส่ง มีคนดูแล ไม่ดีเหรอ" ฉันยิ้มที่มุมปาก

" ไม่ค่ะ... ยายบอกว่า ผู้ชาย หวังแค่จะได้เราเท่านั้น พอเขาได้เรา... เขาก็เบื่อ" พี่ทีหันมามองฉันทันที ก่อนจะตบไฟเลี้ยวจอดข้างถนน

"เมย์ครับ... ผู้ชายไม่ได้เป็นแบบนั้นหมดซะหน่อย..."

ฉันหันไปจ้องตาคมคู่นั้น... ที่ตอนนี้กำลังจ้องฉันตาเป็นประกาย

"ไว้ใจไม่ได้หรอกค่ะ" อยู่ ๆ พี่ทีก็จับมือฉันขึ้นมา...

อะไรกัน...

"ลองไว้ใจพี่ดูสักคนไหม..."