ณีเวีย | เริ่มต้นเป็นแม่บ้าน 2

‘ตึก ตึก ตึก’ ฉันไม่ตอบอะไร ได้ยินแต่เสียงหัวใจตัวเองที่เต้นแรงไม่เป็นจังหวะ เบา ๆ สิเจ้าหัวใจ เดี๋ยวเขาก็รู้หรอก…

“เปล่า ปล่อยเถอะค่ะ” ฉันพยายามหลบสายตาเขา ที่เอาแต่จ้องตาฉัน เขาคงรู้แล้วว่าหัวใจฉันเต้นแรงแค่ไหน เพราะหน้าอกหน้าใจตูม ๆ ของฉัน แนบชิดเขาจนไม่เหลือทรงเดิม

มือหนาค่อย ๆ เลื่อนเข้าไปหลังสาปเสื้อ ปลดตะขอบราลูกไม้ตัวโปรดฉัน ด้วยมือเพียงข้างเดียว...

“อยากให้เก่งเหมือนช้อปปิ้ง” เขากระซิบข้างหูฉันเสียงแผ่วเบา ฉันตัวแข็งทื่อเหมือนถูกเสียงมหาเสน่ห์สะกดวิญญาณ…

‘ตึก ตึก ตึก’ เสียงหัวใจฉันเอง... ทำไมเขาต้องมาทำตัวเซกซี่เร่าร้อนใส่ฉันด้วยเนี่ย

เขาประทับจูบลงเบา ๆ ก่อนริมฝีปากนุ่มจะเลื่อนลงมาซุกไซร์คอจนฉันเริ่มรู้สึกผ่อนคลาย มือขวานั้นมิวายอยู่นิ่ง ยังส่งนิ้วชี้แสนซนมาบดขยี้เม็ดสาว

กลางอก อื้ม~ มันกระตุ้นความรู้สึกเสียวกระสัน...

จนฉันอยาก... อยากรับรสสัมผัสจากเขามากขึ้นอีก

เชิ้ตบางของฉัน ถูกเขาถอดโยนลงบนพื้นไม่ใยดี มือใหญ่ดันตัวฉันนอนบนโซฟา ก่อนจะระดมจูบทั้งเนินอก ร่องท้อง เนินสาว ลมหายใจอุ่น ๆ นั้นครอบงำฉัน จนฉันแอ่นอกรับไม่รู้ตัว

จมูกโด่งเลื่อนต่ำ ลงมาถึงติ่งสวาท ก่อนจะกดลิ้นนุ่มเชยชิมมันฉันกำลังจะถูกเขากินอีกแล้ว

“อื้อ~ อ๊ะ” ลิ้นนุ่มตวัดไปมา ระเรงดูดทุกซอกทุกมุมในร่องสาว ซุกซนย้ำกดแทรกกลีบกุหลาบหวังเข้าไปสัมผัสข้างในของฉัน แต่ไม่ทันใจ นิ้วยาวเริ่มแทรกเข้าไปทำหน้าที่แทน ขยับเข้าออกรัวเร็วจนฉันอดกลั้นเสียงครางไว้ไม่อยู่

“อ๊ะ อ๊ะ อ๊ะ ๆ” ตาคมเหลือบมองฉันแว๊บนึง พึงพอใจกับผลลัพธ์ตรงหน้า จึงตัดสินใจใส่เข้ามาอีกนิ้ว

“อ๊ะ~” ฉันรู้สึกอึดอัดเล็กน้อย ก่อนที่นิ้วทั้งสองจะเกี่ยวกระทุ้งรูลึก

หวังเรียกน้ำรักรสหวานออกมาให้เขาเชยชม

“อ๊ะ อ๊ะ อ๊ะ” ฉันได้แต่ครางไม่เป็นภาษา ดังไปทั่วห้อง นิ้วยาวทรมานฉัน กะจะให้ฉันขาดใจตายตรงนี้

“อ๊ะ อ๊ะ อ๊ะ อ๊ะ” ฉันจิกผมเขาแน่น หน้าท้องเกร็งไปหมด เขายิ่งเร่งจังหวะรัวขึ้นเรื่อย ๆ จนฉันใกล้จะกระตุก จะเสร็จ ใกล้แล้ว...

“พอแค่นี้ก่อนหิว”

อยู่ ๆ เขาก็ลุกขึ้นเดินไปที่ห้องครัว ดะ เดี๋ยวนะ ฉันกำลังจะเสร็จ นี่แกล้งกันใช่มั้ย ล้อกันเล่นใช่มั้ย? ฉันมองสภาพตัวเองแล้วอารมณ์เสียสุด ๆ อาการหงุดหงิดเริ่มครอบงำ

ฉันเดินตึงตังเข้าไปใส่เสื้อผ้าในห้องก่อนจะออกมาเห็นเขานั่งกินข้าวอย่างสบายใจ ไอ้คนเลว!

“กินข้าวสิ เอาเกลือแร่มั้ย” ฉันเลื่อนเก้าอี้ลงไปนั่งตรงข้ามเขา แล้วก้มหน้าก้มตากิน เบื่อ หน้าก็ไม่อยากมอง

“ใครกินเกลือแร่ กับสเต็ก!” แค้นใจชะมัด ฉันหั่นสเต็กด้วยอารมณ์ฉุนเฉียวสุด ๆ ใจร่ม ๆ นะณีเวีย

“เห็นว่าเสียน้ำเยอะ” ฉันเหลือบตาไปมองเขาแว๊บนึง หน้านิ่งนั้นยิ้ม

อ่อน ๆ ให้ฉันที่มุมปาก ชวนให้ฉันโมโหเขาขึ้นไปอีก

“เหอะ!” ฉันดีดตัวลุกจากเก้าอี้วิ่งเข้าไปนอนซมในห้อง ไม่กินมันแล้ว

ของที่ซื้อมาก็ไม่จัดมันแล้วโว้ย รำคาญ

ฉันนอนกระสับกระส่าย อึดอัดอย่างบอกไม่ถูก อยากวิ่งออกไปเตะบอล ต้องวิ่งออกไปเตะบอล!

โทรออก | Namwan

(ฮะ ฮัลโหล อื้ออ) น้ำหวานรับโทรศัพท์เสียงแปลกประหลาด อย่างไม่

เคยเป็น อะไรของหล่อนเนี่ย

“เป็นอะไร ไม่สบายเหรอ ออกไปออกกำลังกายกันมั้ย”

(อะ อะ ออกอยู่ อ๊ะ)

น้ำหวาน! ฉันรีบกดวางสายเพราะรู้ว่าปลายสายกำลังทำอะไรอยู่ เจ็บปวดชะมัดเหมือนน้ำหวานกำลังตอกย้ำฉันอยู่ยังไงอย่างงั้น!

ฉันพยายามโทรหาแตงโมนางก็ไม่รับ ฮือ ทำไมทรมานแบบนี้ ฉันลุกเดินไปมาจนเหงื่อเป็นเม็ด ๆ เริ่มผุดขึ้น

ไม่นานคนก่อเรื่องก็เดินเข้ามาในห้อง แต่ คะ คราวนี้เขาถอดเสื้อ ซิกแพคสวย ๆ นั่นทำฉันหันไปมองโดยไม่รู้ตัว

“เป็นอะไร ไม่สบาย?” เขาเอามือมาอังหน้าผาก ฉัน จนฉันมือไม้สั่นไปหมด นี่ฉันอยากจะกินเขามากขนาดนี้เลยเหรอเนี่ย

“ไปไกล ๆ ได้ไหมคุณ” ฉันนั่งลงบนเตียง พยายามกดลดแอร์ หวังจะลดอุณหภูมิในตัว

แต่... มันคงจะไม่เป็นแบบนั้น... อุณหภูมิในตัวฉันคงลดลงอีกไม่ได้แล้ว เพราะอยู่ ๆ ชายตรงหน้า... เขากำลังถอดกางเกง!

“มองอะไร” เขาหันมาถามนิ่ง ๆ จนฉันรีบละสายตาไปทางอื่น

“เปล่า แล้วถอดอะไรตรงนี้ล่ะ”

“ก็ปกติถอดตรงนี้” เขาตอบเรียบ ๆ และเดินเข้าไปห้องน้ำ ยุบหนอ

พองหนอ

สักพัก ฉันตัดสินใจหยุดคิดเรื่องอย่างว่า หยิบชุดใหม่ไปโยนลงเครื่องซักผ้า จัดของที่เพิ่งซื้อมาหาอะไรทำไปเรื่อย กว่าจะเสร็จก็ปาไปเกือบ 5 ทุ่ม

เดินเข้ามาในห้องก็พบว่าเขาหลับไปแล้ว หลับได้ก็ดี ก่อกวนชะมัด

ฉันรีบอาบน้ำจัดการตัวเอง ก่อนจะแอบย่องไปนอนข้าง ๆ เขา... คนอะไรหลับยังหล่อ ฉันนอนตะแคงมองหน้าเขาสักพัก... อยู่ ๆ ร่างใหญ่ก็พลิกตัวเข้ามากอดฉันไว้แน่น หน้าของเขาซบลงที่หน้าอกฉันเต็ม ๆ จมูกโด่งเริ่มขยับ… ซุกไซ้นมฉันอยู่อย่างงั้นไม่ยอมหยุด

“นอนค่ะคุณ”

ฉันดันตัวเขาออกไป แต่ร่างใหญ่กับกอดแน่นไปกว่าเดิม ไซ้เนินอกต่ออย่างโหยหา ไม่ทันไรมือใหญ่ที่โอบฉัน เอี้ยวไปถอดตะขอ บราเซียของฉันเสียแล้ว

“คราวหลัง ไม่ต้องใส่ชั้นในนอน” เขาบ่นอู้อี้อยู่ตรงร่องนมฉัน ซึ่งปกติฉันไม่ใส่มันนอนอยู่แล้วหากนอนคนเดียว

“นอนเถอะค่ะ พรุ่งนี้ฉันต้องไปเลือกรถสิบคัน”

ฉันประชดประชันและพยายามดันไหล่เขาออก แต่ไม่ทันการ มือใหญ่ล้วงเข้าไปในเสื้อนอนของฉันเสียแล้ว

“ขอกินนมก่อน” เขาปลดกระดุมเม็ดกลางออก ดันบราที่ติดแขนฉันอยู่ขึ้น

ริมฝีปากนุ่มเริ่มดูดเม็ดทับทิมบนเนินอก ส่งลิ้นอุ่น ๆ สัมผัสมันเบา ๆ จนฉันเริ่มรู้สึกดีอย่างบอกไม่ถูก

“คุณ ฉันง่วง” ฉันพยายามค้าน

ไม่มีเสียงตอบ มือเขาอีกข้างยังล้วงเข้าไปในกางเกงนอนของฉันอีก

จะโดนอีกแล้วเหรอเนี่ย...

มือหนายุกยิกหาตุ่มสวาท... ก่อนจะค่อย ๆ คลึงมันไปมาถี่ ๆ ลิ้นอุ่นยังไม่ลดละ ดูดกินยอดอกของฉันอยู่อย่างนั้น... จนฉันเริ่มกระสับกระส่ายเสียววูบวาบไปทั้งตัว

“อื้อ~” ร่างใหญ่ลุกขึ้นดันตัวฉันนอนหงาย และจับขา 2 ข้างฉันแยกออกจากกัน ก่อนจะก้มดูดกินน้ำสวาทที่เปียกไปทั่วเนินเพราะฝีมือเขา จากนั้นลิ้นซนเปลี่ยนมาทรมาน บดบี้ติ่งสวาทแดงก่ำของฉันแทน เร่งจังหวะละเลงรัว ๆ จนฉันอดเปล่งเสียงครางกระเสร่าเร่าร้อนออกมาไม่ได้

“อ๊ะ คุณเซ็นฉัน... อ๊ะ~” มือฉันเอื้อมจับผมนุ่ม มิวายแอบกด... ราวกับไม่อยากให้เขาละหน้าออกไป

“เป็นอะไร” เขาเหลือบมาถามเสียงนิ่ง เหมือนคนไม่รู้สึกรู้สาอะไร มันขัดใจฉันอย่างบอกไม่ถูก จนฉันเอื้อมมือไปกดหัวเขาลง อยากให้เขาส่งรสสวาทนั้นต่อไปอีก

“ต่อ...” เขาหัวเราะเบา ๆ ในร่องสวาทฉัน ก่อนจะเริ่มละเลงมันอีกรอบด้วยลิ้นรัว ๆ ความเร็วของลิ้นทำฉันเสียวซ่านไปทั้งตัว อยากให้เขากลืนกินมันไปให้หมดเลยตอนนี้

“อ๊ะ อ๊ะ อ๊ะ” ฉันขย้ำผมเขาแรง รูสวาทตอดตุบ ๆ ใกล้แล้ว... ใกล้จะกระตุกเสร็จเต็มที อีกแค่นิดเดียว...

“เร็วกว่านี้ค่ะ...”อยู่ ๆ ฉันก็สั่งเขาไปแบบนั้น เพราะน้องสาวฉันมันเรียกร้องเหลือเกิน เอวบางยังแอ่นรับรีบเร่งเร้าให้คนตรงหน้า ทำให้ถึงฝั่งสักที...

ใกล้แล้ว อื้อ~

“นอนกันเถอะ” อยู่ ๆ เขาก็พละออกมาล้มตัวนอน!

ฉันนอนนิ่ง เม้มปากหายใจถี่ ๆ พยายามสยบอารมณ์โมโห พอหันไปมองต้นเหตุ เขาก็หลับตาเตรียมจะนอนแล้ว อารมณ์ของฉันเหมือนค้างอยู่บนยอดและอยู่ ๆ ถูกเตะตัดขา เหงื่อไหลท่วมตัวไปหมด เขาแกล้งฉันอีกแล้ว... ทรมาน

ฉันอีกแล้ว!

“คุณ...” ฉันใช้นิ้วชี้สะกิดไหล่เขาเบา ๆ ร่างใหญ่นอนนิ่งไม่รู้สึกตัว

“คุณ ๆ” ฉันเรียกเขาเสียงดังขึ้น และมันก็ได้ผลเขาขยับตัวหันมาหาฉัน ต่อเถอะได้โปรด…

“อะไร นอนเถอะมีประชุม” ใครจะไปหลับลง คุณพระ แกล้งกันแบบนี้เป็นรอบที่สองแล้ว ฉันนอนข่มตา ทำยังไงก็ไม่หลับ นอนกระสับกระส่ายกว่าจะหลับได้ก็ปาไปเกือบเช้า

พอเจ็ดโมงฉันต้องตื่นมาเตรียมอาหารเช้าให้คุณชายอีก ง่วงก็ง่วง

ฉันทอดไข่ดาวกับไส้กรอกเสร็จ เขาก็เดินออกมาจากห้อง จะออกไปทำงานพอดี หมั่นไส้ชะมัด

“จะกินได้มั้ย?” เขานั่งลงจ้องอาหารเช้าที่อยู่ตรงหน้า สลับกับมองมาที่ฉัน ฉันไม่ตอบเขา รีบเดินตึงตังเข้าไปนอนต่อในห้อง ไม่รู้ว่าจะโกรธจะงอนเขาทำไม

ไม่เข้าใจตัวเองเหมือนกัน

ฉันหลับไปนานเท่าไหร่ไม่รู้ ตื่นมาอีกทีก็เกือบเย็นแล้ว แหงล่ะไม่ได้นอนทั้งคืน ปวดหัวสุด ๆ

‘ตึง’ เสียงไลน์เด้งขึ้นมา

LINE | ตาหน้าเมื่อย

[ตาหน้าเมื่อย: เตรียมตัวห้าโมงจะออกไปข้างนอก]

ฉันอ่านไม่ตอบฟอร์มอยู่ แต่ลุกไปอาบน้ำแต่งตัวใส่ชุดใหม่ และไม่ลืมกระเป๋าใบใหม่ที่เพิ่งซื้อมาด้วย ยืนหมุนซ้ายขวาอยู่สักพัก ไม่อยากจะเชื่อจริง ๆ

ว่าตัวเองจะมีปัญญาใส่ของแพง ๆ พวกนี้

ใกล้ห้าโมง ฉันออกมาจากห้องก็เจอพี่นพยืนอยู่

“อ่าวพี่นพ นึกว่าอยู่กับคุณเซ็น เขามาถึงแล้วเหรอคะ”

“คุณเซ็นขับรถไปเองครับ เห็นว่าใกล้จะถึงแล้ว เชิญคุณณีเวียเลยครับ”

พี่นพเดินนำไปกดลิฟต์ให้ สักพักลิฟต์ก็มาหยุดชั้นหนึ่ง ซึ่งเป็นห้าง จากนั้นพี่นพก็พาฉันเดินไปนั่งร้านกาแฟร้านหนึ่ง ซึ่งติด ๆ กับประตู แถมคอยยืนข้างหลังฉัน เป็นบอดี้การ์ดให้อีก รู้สึกสวยขึ้นมาทันที

“อ้าว ลูกสาว!” ฉันละสายตาจากจอมือถือ มองไปตามต้นเสียง ก็ต้องเจอกับบุคคลที่ขึ้นชื่อว่าฉันเกลียดที่สุดในโลก

“ใครลูกเธอ” แม่เลี้ยงหัวเราะคิกคัก กอดอกยืนมองฉันหัวจรดเท้า

“ปากดีเหมือนเดิมเลยนิ ไม่อด ๆ อยาก ๆ หรอกเหรอ หรือว่าไปขายตัวให้เสี่ยแก่ ๆ แถวนี้ ถึงมีกระเป๋าแพง ๆ ถือ มีลูกน้องคุม อิอิ”

เมื่อหล่อนพูดจาดูถูกฉันจบ แน่นอนทุกคนหันมามองฉันเป็นตาเดียว เสียงซุบซิบเริ่มเข้าหูฉัน จนฉันทนไม่ไหวลุกขึ้นยืนกอดอกจ้องหน้าหล่อนเขม็ง

“พี่นพ มีปืนมั้ย” ฉันหันไปพูดกับพี่นพเบา ๆ

“เอ่อ มีครับ แต่ใจเย็น ๆ นะครับคุณณีเวีย ที่นี่ห้างคุณเซ็นครับ” พี่นพคอยเตือนสติฉันอยู่ตลอดเวลา

ฉันคิดว่า หากหล่อนยังปากพล่อยไม่เลิกฉันจะเอาปืนจากพี่นพนี่ล่ะ กรอกปากหล่อนซะ! เมื่อฉันถือไพ่เหนือกว่า ฉันจึงหันไปแสยะปากใส่แม่เลี้ยงอสรพิษมองหล่อนกลับ จากหัว... จรดเท้า

“นี่... คุณ อย่าคิดว่าคนอื่นเป็นเหมือนตัวเองสิคะ เอาเต้าไต่มาเป็นเมียน้อยพ่อฉัน จนแม่ฉันตรอมใจตาย ยังกล้าเนอะ มั่นหน้ามั่นโหนกมาดูถูกคนอื่น

ฉันจะบอกอะไรให้นะ อย่างน้อยฉันก็ไม่คิดแย่งผัวใคร!”

‘เพี๊ยะ!’ หน้าฉันหันและชาไปข้างหนึ่งเพราะหล่อนตบหน้าฉันจัง ๆ โดยที่ฉันไม่ทันตั้งตัว

“ลาเต้ร้อนพร้อมแล้วค่ะ”

ในขณะนั้นพนักงานสาวสวยก็มาเสิร์ฟกาแฟพอดิบพอดี

‘ซ่า’

“กรี๊ด… ร้อน นังเด็กบ้า ฉันจะฆ่าแก” หล่อนดิ้นทุรนทุราย วิ่งมาบีบคอฉัน พี่นพรีบจับหล่อนแยกไปจากฉันทันที ตอนนี้หล่อนเหมือนคนเสียสติยังพยายามวิ่งมาบีบคอฉันอีกรอบ

“ถ้าคุณแตะต้องคนของผมอีก อย่าหาว่าผมไม่เตือน!” คุณเซ็นเดินมาจากไหนไม่รู้ ประกาศกร้าวเสียงดัง สายตานิ่ง ๆ ของเขา จ้องหน้าแม่เลี้ยงเขม็ง

หล่อนมองซ้ายขวาเหมือนกับว่าตัวเองจะถูกทุกคนรุม โดยเฉพาะสายตาคนในร้านที่มองหล่อนเป็นตาเดียว

“เหอะ คอยดูเถอะนังเด็กปากดี ฉันจะปอกลอกพ่อแกจนหมดตัว

ให้พ่อแกตรอมใจตายตามแม่แกไปอีกคน นังเด็กใจแตก” สารเลว! ฉันหันไปคว้าปืนที่พี่นพ ก่อนจะรีบวิ่งตามหล่อนออกไป วันนี้ต้องตายกันไปข้างนึง

“หยุดณีเวีย” ฉันถูกคว้ามาโอบไว้แน่น ก่อนที่คุณเซ็นจะแย่งปืนออกไปจากมือ

“ปล่อยคุณ! คุณไม่รู้เหรอกว่ามันทำอะไรกับแม่ ทำอะไรกับฉันไว้ แล้วนี่จะทำพ่อฉันอีก!” ฉันดิ้นสุดแรง หวังจะหลุดจากอ้อมแขนแข็งแรงนี่ แต่ยิ่งดิ้นเขายิ่งกอดฉันแน่น

ร่างสูงอุ้มฉันเดินไปขึ้นรถสปอร์ตหรูของเขา ก่อนจะรีบบึ่งรถออกมา

“ฮือ ๆ” อยู่ ๆ น้ำตาฉันก็ไหลเป็นทาง ถึงใจจะโกรธพ่ออยู่ แต่ตอนนี้ฉันเป็นห่วงพ่อมาก เมื่อไหร่ผู้หญิงคนนี้จะไปพ้น ๆ สักที ฉันก้มมองมือถือทั้งน้ำตา

ใจอยากจะกดโทรหา แต่อีกใจกลับไม่กล้าพอ

“ไม่ต้องเครียด” มือหนาเอื้อมมากุมมือฉันไว้ ฉันหันไปมองชายข้าง ๆ และน้ำตามากมายก็ไหลออกมาอีกระรอก

“คะคุณ... ฉันเป็นห่วงพ่อ” นิ้วยาวตบไฟเลี้ยวเข้าจอดในปั๊มน้ำมันก่อนจะหันมามองหน้าฉัน

“อยู่ในรถนะ เดี๋ยวผมมา”