ตอนที่ 4 ความสัมพันธ์พิลึกพิลัน

2 สัปดาห์ต่อมา

ความสัมพันธ์ของทั้งคู่เริ่มเจอกันบ่อยขึ้น เมื่อคืนที่ก๊อตไปค้างที่คอนโดฯของฉัน ฉันก็ไม่กล้าที่จะปฏิเสธ เพราะกลัวเขาเอาเรื่องนี้ไปบอกคนอื่น เลขาประธานบริษัทแอบมีสัมพันธ์ลับกับหนุ่มไอทีในห้องทำงานรู้ถึงไหนอายถึงนั่น ฉันไม่คิดว่ามันจะเลยเถิดเป็นความสัมพันธ์ที่พิลึกพิลั่นอะไรแบบนี้ ไม่น่าเลยเรา

"ปวดเนื้อปวดตัวไปหมด นอนก็ไม่เต็มอิ่ม" ฉันบ่นอุบอิบขณะนั่งรถไปทำงานโดยให้ก๊อตเป็นคนขับรถให้ฉัน ไอ้เด็กนี่บ้าชะมัดวุ่นวายฉันทั้งคืนแทบจะไม่ให้พักเลย

"ไปทำอะไรมาเหรอครับถึงปวดเนื้อตัว" เสียงทุ้มเรียบนิ่งอมยิ้มเอ่ยถาม ทั้งที่รู้ว่าอาการทั้งหมดก็เพราะตัวเขาเป็นต้นเหตุนั่นเองนั่นแหละ

"ไม่ต้องมาพูด!!นายนั่นแหล่ะตัวดี ขออีกรอบ ขออีกรอบอยู่นั่นแหล่ะ ไม่ให้พักกันบ้างเลย"

"แต่เท่าที่เห็น คุณติช่าก็ขึ้นเอา ขึ้นเอานะครับ"

คำพูดของก๊อตนั้นทำให้ใบหน้าสวยเห่อร้อนเปลี่ยนสียอมรับว่าบางช่วงบางตอน ฉันก็เผลอร่อนเอวคอดเข้าหาเขาอยู่เหมือนกันจริงๆ ก็เล่นเอามันขนาดนี้ใครจะไม่มีอารมณ์ร่วม ว่าปะ เสียวจะตาย เสร็จได้ก็ต้องเสร็จ เมื่อรถฮอนด้าแอคคอร์ดขับมาจนถึงโรงแรม

"ล็อกรถด้วยนะ"ว่าจบฉันรีบคว้ากระเป๋าและโน้ตบุคลงจากรถ รีบเดินหน้าตั้งเข้าข้างในออฟฟิศเพราะกลัวคนเห็นว่าเราทั้งสองมาด้วยกัน

ส่วนคนขับที่อยู่บนรถมองมายังคนที่กลัวความลับจะถูกเปิดเผยแล้วส่ายใบหน้าให้กับเธอเบา ๆ

หลังจากสแกนบัตรเรียบร้อย ฉันเชิดหน้าตั้งเผยความสวยสับตลับเมตร แล้วตรงไปห้องทำงานแต่ขณะนั้นมีเสียงใครบางคนเอ่ยทักทายจนฉันต้องหันขวับมาดู

"อรุณสวัสดิ์ค่ะคุณติช่า วันนี้ใครมาส่งเหรอคะ"

คำถามนี้เล่นเอาคนฟังเหงื่อเริ่มผุดกวาดสายตาซ้ายขวา ใจเต้นตุบตับ อุตส่าห์รีบลงรีบเดินมาแล้วยังจะมีคนเห็นอีก จะตอบยังไงดีนะ อ้อ..มุกนี้ละกัน ฉันหันกลับมายิ้มให้พี่วรรณผู้จัดการฝ่ายขายก่อนจะตอบคำถามนั้น

"อ้อ พอดีติชาเจ็บขาน่ะค่ะข้อเท้าแพลงขับรถไม่ไหวเลยให้น้องชายมาส่ง"

" น้องชาย ? คุณติช่ามีน้องชายด้วยเหรอคะ ถ้าพี่สวยขนาดนี้นี้น้องคงหล่อน่าดูเลยนะคะ"

"ค่ะ ค่ะ ก็ไม่เท่าไหร่ พี่สาวสวยกว่า ฮ่า ฮ่า ฮ่า" ฉันเนียนเล่นมุกหัวเราะกลบเกลื่อนไปงั้น ๆ เจ้าเด็กนั่นความจริงก็หล่อคมไม่ธรรมดา นี่ถ้าฉันเจอข้างนอกและไม่ใช่พนักงานที่นี่ คงคิดว่าหลุดมาจากโมแมนตั้มพระเอกในโลกอนาคตเลยมั้ง

"ติช่าขอตัวนะคะไปดูงานให้ประธานซินก่อนน่ะค่ะ"

"อ้อ ตามสบายค่ะคุณติช่า" สิ้นประโยคเอ่ยขอตัวตามมารยาทฉันจึงเดินตรงไปที่ห้องท่านประธาน

แต่อีกฟากหนึ่งเจอเจ้าเด็กไอทีกวนประสาทเดินผ่านมาเลิกคิ้วคลี่ยิ้มร้ายกาจ ราวกับได้ยินสิ่งที่ฉันเเม้ากับพี่วรรณเมื่อสักครู่ ฉันจ้องตาเขียวกลับใส่เจ้าเด็กนั่นเหมือนเล่นฉันน่วมไปทั้งตัวแล้วยังจะมากวนประสาทฉันอีก นี่ฉันไม่น่าพลาดเคลิ้มมักง่ายไปได้กับคนประเภทนี้เลย

โปรดติดตามตอนต่อไป...ฝากมิตรรักแฟนนิยายของละอองทราย เอ็นดูติช่า กับ ก๊อต ด้วยนะคะ ข่อมค่า?????