ตอนที่4/1

ตอนที่4/1

ตอนที่4 ไม่ยอมรับผู้หญิงหน้าเงิน

“พ่อว่าอะไรนะครับ?” น้ำเสียงไม่พอใจของชายหนุ่มเอ่ยดังออกมาเมื่อได้ยินคำพูดของคนเป็นพ่อ

“อย่างที่แกได้ยินนั่นแหละพยัคฆ์ พ่อจะแต่งงาน”

“แต่งงาน นี่พ่อไปโดนผู้หญิงคนไหนหลอกอีกล่ะครับ?”

สำหรับชายหนุ่ม เขาไม่ยอมรับผู้หญิงพวกนั้นแน่นอน ไม่มีทางที่เขาจะยอมให้บิดาแต่งงานกับผู้หญิงพวกนั้น

“ไม่มีใครหลอกฉันหรอก อีกอย่างฉันไม่ได้มาขออนุญาตแก ฉันแค่บอกเพราะยังไงเธอก็จะเข้ามาอยู่ในบ้านหลังนี้ในฐานะเมียและแม่เลี้ยงแก”

“ผมไม่ยอมรับ ที่ผ่านมาพ่อจะไปมีผู้หญิงที่ไหนก็ได้ผมไม่สน แต่ต้องไม่ใช่แต่งงานเข้ามาอยู่ที่บ้านหลังนี้มาแทนที่แม่ของผม ผมไม่ยอมรับ!” พยัคฆ์เอ่ยออกไปด้วยท่าทางโมโห ถึงแม้ว่ามารดาของเขาจะเสียไปแล้วแต่เขาก็จะไม่มีวันให้ผู้หญิงคนไหนมาแทนที่มารดาของเขาเด็ดขาด

“แม่แกก็ตายไปนานแล้วนะเจ้าพยัคฆ์ จะไม่ให้ฉันมีความสุขบ้างเลยหรือไงกัน?”

“ผมไม่เคยห้ามพ่อนะครับว่าพ่อจะไปมีผู้หญิงคนไหนแต่ต้องไม่ใช่ถึงขั้นแต่งงานแบบนี้ ผู้หญิงหน้าด้านนั้นเป่าหูพ่อยังไงฮะ ถึงทำให้พ่อหลงเธอขนาดนี้”

“ฤทัยไม่ได้เป่าหูฉัน ฉันรักฤทัยเรารักกันถึงแต่งงานกัน”

น้ำเสียงเริ่มไม่พอใจของชายวัยกลางคนอื่นดังมากจนทำให้เหล่าแม่บ้านและคนงานที่อยู่ในบ้านต่างพากันเผยสีหน้าตกใจออกมาทันที

ปกติแล้วสองพ่อลูกคู่นี้ก็สามวันดีสี่วันไข้ พยัคฆ์ถูกตามใจมาตั้งแต่เด็ก ชายหนุ่มนิสัยเอาแต่ใจเป็นทุนเดิมอยู่แล้วพอมีอะไรไม่พอใจก็ไม่ยอมลูกเดียว อาจจะเป็นเพราะเมื่อก่อนท่านพงศ์ภาณุไม่ได้ใส่ใจบุตรชายมากนัก เพราะเอาแต่ทำงาน ที่ผ่านมาชายวัยกลางคนเลี้ยงลูกชายคนเดียวด้วยเงิน ไม่มีสิ่งไหนที่พยัคฆ์อยากได้และไม่เคยได้ เขาแทบไม่เคยถูกขัดใจเลยสักครั้ง ถึงแม้ครั้งไหนที่เขาเคยถูกขัดใจ เขาก็จะโวยวายจนได้ในสิ่งที่ต้องการมาครองจนได้

นั่นแหละคือนิสัยของพยัคฆ์

“รักงั้นเหรอ”

“ผมไม่เชื่อหรอกครับว่าผู้หญิงคนนั้นจะรักพ่อจริง ที่ผ่านมาผมก็เห็นแต่ผู้หญิงพวกนั้นรักเงินพ่อ!”

“ฤทัยไม่เหมือนผู้หญิงพวกนั้น แกเจอเธอเดี๋ยวแกก็เข้าใจเองว่าผู้หญิงคนนี้แตกต่างจากผู้หญิงทุกคนที่เข้ามาในชีวิตฉัน”

พยัคฆ์แสยะยิ้มออกมาเมื่อได้ยินอย่างนั้นจากที่ฟังดูแล้วไม่ต้องบอกก็รู้ว่าพ่อของเขาหลงเสน่ห์แม่นั่นมากขนาดไหน

“พ่อไม่อายคนอื่นหน่อยหรอครับ จะแต่งงานตอนอายุ 50 กว่าเนี่ยนะ แถมผู้หญิงอายุเท่าไหร่ครับถึงครึ่งหนึ่งของพ่อยัง?”

“นี่พยัคฆ์ เรื่องอายุมันไม่สำคัญหรอกนะถ้าคนเราจะรักกันน่ะอายุมันไม่เกี่ยว ฤทัยตอบตกลงแต่งงานกับฉันเพราะรักฉัน”ยิ่งได้ยินอย่างนั้นชายหนุ่มก็ยิ่งส่ายหน้าไปมา เขาไม่มีทางเชื่อหรอกว่าผู้หญิงคนนั้นจะรักพ่อของเขาจริงๆ

“พ่อกำลังหลอกตัวเองอยู่นะครับ”

“ฉันไม่อยากพูดคุยอะไรกับแกอีกละ เอาเป็นว่าฉันจะแต่งงานกับฤทัยแล้วเธอกับน้องสาวจะเข้ามาอยู่ในบ้านหลังนี้หวังว่าแกจะทำตัวดีๆไม่สร้างปัญหาให้กับฉัน!”

“เหอะ หอบภาระเพิ่มมาอีกตัวหนึ่งหรอครับ กะจะมาเกาะเป็นปลิงทั้งพี่ทั้งน้องเลยสินะ”

“หยุดสักทีเจ้าพยัคฆ์ ทำไมถึงพูดจาแบบนี้ฮะ หยุดดูถูกฤทัยได้แล้วอีกไม่นานเธอก็จะมาเป็นแม่เลี้ยงของแก!”

“ผมว่าผมก็คงดูพวกเธอไม่ผิดหรอก สำหรับผมเธอไม่มีทางอยู่ในตำแหน่งนั้นหรอกครับอย่างมากก็แค่อีตัวที่พ่อซื้อมา!”สิ้นคำพูดของชายหนุ่มร่างสูงโปร่งก็เดินกระทืบเท้าขึ้นบันไดตามอารมณ์เดือดดาลของตัวเองในทันที