ดึกแล้วไม่อยากให้กลับ

ทุ่มกว่าแล้วเดียน่าใส่เสื้อผ้าและเก็บของเตรียมตัวจะกลับบ้าน แต่ยูจินไม่ยอม เขาดึงเธอมาจูบปากดูดคอแล้วล้วงเข้าไปในรูกี รุกเร้าเธอให้ฮีทอีกเพราะเขารู้จุดอ่อนของเธอแล้ว

“เดียน่า คืนนี้นอนค้างที่ห้องเราได้มั้ย เราอยากเย~ดเธอทั้งคืนเลย”

“ไม่ได้ เราบอกแม่ไว้แล้วว่าจะกลับไม่เกินสองทุ่ม”

“งั้นให้เราไปค้างที่บ้านเธอแทนนะ”

“แบบนั้น ยิ่งไม่ได้ใหญ่เลย เอาไว้อาทิตย์หน้าเราค่อยมาหายูจินอีกนะ”

“แต่เราขอเย~ด ก่อนกลับอีกรอบหนึ่งนะ แล้วเดี๋ยวเราไปส่งที่บ้าน” ยูจินทำหน้าอ้อนแล้วซุกหน้าลงบนร่องอกของเดียน่า

“ก็ได้ แค่รอบเดียวนะ” เดียน่าตอบตกลง เพราะเธอเองก็เริ่มมีอารมณ์เหมือนกัน

แต่รอบเดียวของยูจินไม่มีอยู่จริง เขาเย~ดเดียน่าจนถุงยางหมดกล่อง ซึ่งกินเวลาไปเกือบสี่ทุ่ม กว่าจะยอมไปส่งเดียน่าให้กลับบ้าน

“เดียน่า เธอชอบเราใช่ไหม” ยูจินถามขึ้น ขณะที่ขับรถมาเกือบจะถึงบ้านเดียน่า เขาชะลอรถเข้าข้างทางตรงข้างสวนสาธารณะของหมู่บ้าน แล้วจอดรถ ก่อนจะปล่อยมือจากพวงมาลัย และหันหน้าขยับตัวเข้าหาคนนั่งข้าง

เดียน่ายังนั่งนิ่งไม่ยอมตอบ เธอไม่รู้ว่าควรจะพูดอย่างไรดี ถ้าบอกว่าชอบออกไป จะมีอะไรเปลี่ยนแปลงไปบ้าง เธอยังอยากเป็นเพื่อนกับยูจิน ยังอยากมีเขาอยู่ในชีวิต

“คนอย่างเดียน่า ถ้าไม่ได้ชอบ เธอก็คงไม่ยอมให้เราเย~ด เธอหรอก จริงมั้ย”

“ก็รู้อยู่แล้ว จะถามอีกทำไม” เดียน่าปลดสายเบลออก แล้วทำท่าจะเปิดประตูรถ แต่ยูจินรีบรั้งแขนเธอเอาไว้

“จะรีบไปไหน เรายังไม่ให้เธอไป” ยูจินจับไหล่เดียน่าให้หันมาหาเขา แล้วเหนี่ยวคอดึงตัวเธอเข้ามาจูบปาก มือขึ้นข้างก็ล้วงเข้าไปใต้กระโปรง

เดียน่าพยายามจะผลักยูจินออก เพราะกลัวจะมีคนผ่านมาเห็นเข้า เธอพูดเสียงอู้อี้อยู่ในลำคอ แต่เหมือนอีกฝ่ายจะไม่สนใจ

ยูจินจูบจนพอใจแล้วจึงถอนริมฝีปาก แต่นิ้วมือยังสอดคาอยู่ในรูกีของเดียน่า ข้างในเธอร้อนและแฉะเมื่อถูกเขารุกเร้า

“มาเป็นแฟนกันนะ เราชอบเดียน่า ชอบมานานแล้วด้วย” ยูจินพูดเสียงทุ้มนุ่ม เขาอยากสารภาพคำพูดนี้มานานแล้ว แต่ก็ไม่กล้าเพราะกลัวว่าจะโดนเดียน่าปฏิเสธ แต่วันนี้ที่กล้าพูด เพราะร่างกายเธอบอกเขาอย่างชัดเจน ว่าเธอคิดยังไงกับเขา

“แต่เรากลัวว่ามันจะไม่เหมือนเดิม ถ้าเป็นแฟนกันแล้วเลิกกันล่ะ ยูจินไม่เสียดายเวลาที่เราเป็นเพื่อนกันมาเหรอ”

“เราไม่เคยอยากเป็นเพื่อนกับเดียน่าเลยนะ เรามองเธอเป็นคนพิเศษของเรามาตลอด” ยูจินพูดหยอดคำหวานไปรัวๆ ทำเอาคนฟังถึงกับใจอ่อนระทวย

“แล้ววันนี้เดียน่าก็เป็นของเราแล้ว เราไม่ยอมให้เธอไปคบผู้ชายคนอื่นเด็ดขาด เราหวง” ยูจินพูดจบก็ซุกหน้าเข้าไปตรงซอกคอของเดียน่า ใช้ปากดูดที่ต้นคอแรงจนเธอเจ็บ ก่อนจะเอื้อมมือไปรูดซิปด้านหลังลงและดึงชุดเดรสลง

แล้วไล้ริมฝีปากลงมาดูดที่เนินอกแรงๆ อีกหลายจุด ทั้งคอและเนินอกของเดียน่ามีรอยแดงเป็นจ้ำเต็มไปหมด

“หยุดเดี๋ยวนี้นะ ยูจิน มันเจ็บนะ” เดียน่าพูดเสียงกระเส่า พลางยกมือขึ้นดันหน้าอกยูจินออกแบบไม่จริงจัง เพราะเธอกำลังเสียวและรู้สึกดี แต่ก็กลัวจะเป็นรอย

“เจ็บหรือเสียวกันแน่ ตอนนี้น้ำกีเธอ มันไหลเต็มนิ้วเราแล้วนะ” ยูจินถอนนิ้วออกจากตัวของเดียน่า เขายกนิ้วที่มีน้ำเหนียวขุ่นเกาะอยู่บนนิ้วมือโชว์ให้เธอดู

“ถ้าจะให้เย~ด ตอนนี้ต้องเอาสดนะ เราไม่ได้ซื้อถุงยางมาด้วย” เขารู้ว่าเธอน่ะกำลังฮีทจัด แววตาเธอมันฟ้องว่าอยากได้ของเขา

“อืม ยังไงก็ได้”

“อ่อ แล้วเธอก็ต้องตอบตกลง ว่าจะเป็นแฟนกับเราด้วย”

“ทำอะไรเอาแต่ใจชะมัด!” เดียน่าแกล้งทำหน้าบึ้ง ทั้งที่ตัวเองก็แอบดีใจที่ได้เป็นแฟนกับยูจิน

“เราเป็นแฟนกันแล้วนะ”

ยูจินพูดพลางเลื่อนเบาะรถไปด้านหลังจนสุด แล้วจับเอวเดียน่ายกตัวเธอมานั่งคร่อมทับบนตักเขา

“ขย่มแรงๆ ได้ตามใจเธอเลยจ้ะที่รัก”