ONE NIGHT STAND

ONE NITGHT STAND

“ต่อมาหรือยัง...?”

“ยังครับ...”

“ถ้าต่อมาแล้วเรียกขึ้นไปหาชั้นบนห้องด้วยนะ..?”

“ครับ...”

…

เวลา 3 ทุ่ม

“คุณต่อพงษ์ครับ...”

“อะไร...?”

“คุณน้ำตาลตามหาคุณตั้งแต่ 2 ทุ่มแล้วครับคุณต่อรีบไปหาคุณน้ำตาลเถอะครับ...”

“เออๆ ...”

ผมขึ้นไปหาพี่น้ำตาลบนห้องตามคำบอกของไอ้แสบ

“พี่ตาลเรียกผมหรอ...?”

“มาสักทีนะ...นี่มันกี่โมงแล้วแกเพิ่งจะโผล่หัวมา...?”

“ผมมีธุระก็เลยเข้าร้านช้าหน่อย...”

“ธุระอะไรของแก...ฉันรู้นะว่าเมื่อคืนนี้แกไปนอนกับลูกค้ามา...”

“แหมพี่...ก็นิดหน่อย”

“พี่บอกแกแล้วไงต่อ ว่าพี่ไม่อยากให้แกไปยุ่งกับลูกค้าอีกถ้าแม่รู้พี่จะบอกแม่ยังไง แล้วอีกอย่างถ้าลูกค้าเขารีเควสอยากได้แกอีกแกจะทำยังไง...?”

“ร้านเราก็บอกอยู่ว่า ONE NIGHT SFAND นะพี่ตาล...”

“แล้วถ้าเขาเกิดติดใจแกขึ้นมาละ จะให้ฉันแก้ตัวยังไง...แกจะทำให้ฉันเสียลูกค้านะ...?”

ผมหันมามองหน้าพี่ตาลอย่างรู้สึกผิด

“พี่ขอนะต่อ...ต่อไปนี้อย่าไปยุ่งกับลูกค้าอีก พี่ไม่อยากมีปัญหากับแม่...”

“โอเค...ต่อไปนี้ผมจะไม่ยุ่งกับลูกค้าของพี่อีก โอเคนะครับ?”

“ทำให้ได้อย่างที่พูดเถอะ..”

ผมรับปากพี่ตาลเพราะไม่อยากมีปัญหาตามมา เพราะผมเข้ามาช่วยพี่ตาลดูแลความเรียบร้อยในร้านเท่านั้น แต่พวกลูกค้าที่มาใช้บริการก็ชอบมาเล่นหูเล่นตากับผมตลอด ผมก็แค่สนองให้ก็แค่นั้น

“คุณต่อ...เป็นยังไงบ้างครับ...?”

“ก็เจอสวดยั๊บเหมือนเดิม...”

“ลูกค้าในร้านก็จ้องคุณต่อตาเป็นมันกันขนาดนี้ ถ้าคุณต่อลงมาเป็นบาร์โฮสต์ของร้านคุณตาลเต็มตัว พวกหนุ่มๆ ในร้านคงตกงานกันเป็นแถวแน่ๆ ...”

“555...พูดดี...จริงๆ ฉันก็อยากจะลองทำอะไรใหม่ๆ ดูบ้างนะ...แต่ครั้งนี้คงเว้นยาวๆ เลยไม่อยากมีปัญหากับพี่สาวแล้วก็แม่ฉันอีกคน...”

“แล้วลูกค้าสาวๆ ที่รีเควสขอคุณต่ออีก จะให้ผมทำยังไงครับ...?”

“ก็บอกไปสิว่าฉันลาออกไปแล้ว...”

“แต่ว่า...”

“ฉันไม่กินอะไรที่มันซ้ำซากหรอกนะ ถ้าอะไรที่ฉันเคยกินแล้วฉันจะไม่มีวันกลับไปกินอีกเด็ดขาด...”

“ครับ...เดี๋ยวผมจัดการให้”

“ขอบใจมาก...”

ผมจับบ่าไอ้แสบอย่างขอบคุณแล้วก็เดินขึ้นชั้น 2 ห้องทำงานตัวเอง ห้องทำงานผมเป็นห้องกระจกที่มองลงมาเห็นภายในร้านทุกมุม ผมจะรู้หมดว่าใครทำอะไรอยู่ตรงไหนบ้าง แต่ทุกคนจะมองไม่เห็นผมหรอกนะ มีแต่ผมคนเดียวที่มองเห็นพวกเขา

LINE

LINE

ผมหันไปมองข้อความที่ส่งมาในไลน์ก็รู้สึกหงุดหงิดจริงๆ

“จะส่งข้อความมาทำไมหนักหนาเนี้ย...”

ผมหยิบมันขึ้นมาดูก็เห็นข้อความจากน้องแพรคนที่แม่ผมหามาให้ เพื่อตั้งใจให้มาเป็นเจ้าสาวของผม

LINE

แพร : พี่ต่อทำอะไรคะ...?

แพร : พี่ต่อทานข้าวหรือยังคะ...?

“ถามมาได้ว่าทานข้าวหรือยัง นี่มัน 3 ทุ่มนะ”

แม่ผมบอกว่าเธอน่ารักเรียบร้อยซึ่งผมไม่เถียง แต่ผมไม่ชอบเธอนี่เธอไม่ใช่สเป็คผมหรือไม่มีอะไรที่ถูกใจผมเลยสักอย่าง

.....

5 วันผ่านไป

ฉันไม่รู้ว่าคิดผิดหรือคิดถูกที่ตอบตกลงว่าจะไปงานปาร์ตี้สละโสดของเพื่อนไอ้ดาว พรุ่งนี้แล้วสินะที่ฉันต้องไปบาร์โฮสต์ครั้งแรกในชีวิต ไม่คิดมาก่อนเลยว่าพวกไอ้ดาวมันจะกล้าไปที่แบบนี้ด้วย

“สรุป...พรุ่งนี้พี่ยืนยันยังไปอยู่ใช่ไหม...?”

“ฉันมาคิดดูแล้ว...ฉันว่า...”

“พี่เพชรเคยยังอะ...?”

“ไอ้บ้า...แกมาถามอะไรฉันเนี้ย?”

“ก็ถ้าพี่เคยแล้ว พี่ก็ไม่ต้องซีเรียส มันก็แค่ SEX ครั้งเดียวจบ...พี่เลือกได้ด้วยนะว่าพี่อยากให้ลูกพี่หน้าตาเป็นยังไง...ที่เลือกไม่ได้ก็แค่เพศเท่านั้น”

ฉันมองหน้าไอ้ดาวอย่างคิดหนัก

“พี่ไม่ต้องเสียเงินเป็นล้าน เสียแค่ไม่กี่บาทพี่ก็มีลูกได้เหมือนกัน...”

“แล้วถ้าครั้งเดียวฉันไม่ท้องละ ฉันไม่ต้องเสียตัวอีกหลายรอบหรอ...?”

“การลงทุนคือความเสี่ยงพี่...”

ฉันมองหน้าไอ้ดาวอย่างใช้ความคิด เอาว่ะลองดูสักตั้ง

....

วันรุ่งขึ้น

ห้างสรรพสินค้า

“ฮัลโหลอ้อม...”

(ฉันรู้มาจากไอ้นุ่นว่าแกจะไปทำ IVF จริงหรอ.?)

“จริง...”

(นี่แกคิดบ้าอะไรของแกเนี้ย...?)

“ก็ฉันบอกแกแล้วไงว่าฉันไม่อยากมีผัว ฉันต้องการแค่ลูก ฉันตัดสินใจแล้วว่าชาตินี้ฉันจะไม่แต่งงานเด็ดขาด...”

(แต่มันแพงมากนะแก แกจะเอาเงินที่ไหนไปทำ...?)

“ฉันมีวิธีของฉันก็แล้วกัน...แค่นี้ก่อนนะฉันซื้อของอยู่...”

ฉันพูดจบก็วางสาวจากอ้อมทันที แล้วรีบเข็นรถเพืีอไปหาซื้อของในห้างต่อ

“อุ๊ย! ...ขอโทษค่ะ”

“ไม่เป็นไรครับ...”

ผมหันมามองหน้าเธอแล้วยิ้มให้เล็กน้อย เธอขอโทษผมเสร็จก็รีบเดินไปโดยไม่ได้สนใจมองหน้าผม

“ไม่อยากแต่งงานแต่อยากมีลูก...ความคิดอะไรของเธอ...”

ผมพูดกับตัวเองเพราะได้ยินทุกอย่างที่เธอคุยโทรศัพท์กับเพื่อน ความคิดแปลกๆ ก็มีกับเขาด้วย

....

เวลา 2 ทุ่ม

ONE NIGHT STAND

“วันนี้ลูกค้าเยอะเลยนะ...?”

ผมเดินเข้ามาในร้านก็รู้สึกพอใจที่มีลูกค้านั่งกันอยู่เต็มทุกโต๊ะ

“พอดีวันนี้มีลูกค้ามาจัดปาร์ตี้สละโสดนะครับ...ผมเลยให้พวกผู้ชายในร้านไปเอ็นเตอร์เทนให้...นี่ก็สนุกสนานกันใหญ่...”

“อื้ม...ดี”

ผมมองลงไปข้างล่างรอบๆ ร้าน เพื่อดูความเรียบร้อย แล้วก็ต้องไปสะดุดตากับใครคนหนึ่ง

“เธอ...”