ตอนที่ 3 หาเรื่อง

EP 03

วันถัดมา..

[ ลูกพีช ]

"ฮึก...ฮือ...ทำไมว่ะแก...ฉันน่าจะเชื่อตั้งแต่ที่แกเตือนครั้งแรก.." ฉันนั้งหยิบทิชชู่ให้นีโม่จนเกือบหมดกล่อง หลังจากเมื่อคืนที่โดนพี่ไฟนอลหาเรื่องฉันก็รีบตามหานีโม่จนเจอเธออยู่ห้องนํ้าหญิงพอดี..เธอนั้งร้องให้เพราะถูกผู้ชายที่ชื่อ เพิร์ธทิ้ง ก็แก๊งเดียวกันกับพวกพี่ไฟนั้นแหละ...

"เอาหน่า...ร้องให้ตั้งแต่เมื่อคืนแล้วนะ ตื่นมาก็ร้องให้อีกไม่เหนื่อยรึไง นี้ก็จะถึงเวลาเรียนแล้วนะ"

"ฝากจดเลคเชอร์ด้วยนะ...วันนี้ฉันคงไปเรียนไม่ไหวจริงๆ"

"โอเค..ก็คิดมากล่ะ แค่ผู้ชายคนเดียว"

"ก็แกมีแฟนแล้วนิ ก็พูดได้ ฉันนิ ไปชอบใครก็โดนหลอกฟันหมด.."

"มันผ่านมาแล้วเรากลับไปแก้ไขอะไรไม่ได้..ตอนนี้เราก็อยู่ห่างๆพวกพี่เขาไว้รู้แล้วไม่ใช่หรอว่าคนพวกนั้นอันตรายขนาดไหน.."

"จริงอย่างที่แกพูด...รีบไปเรียนเถอะเดี๋ยวอาจารย์เช็คสาย.."

"โอเค.." ลํ้าลานีโม่เสร็จฉันก็เดินมาหยิบกระเป๋าเป้พร้อมของสดที่เตรียมไปเรียนภาคปฏิบัติวันนี้แล้วเดินออกมาจากหอพักหญิงแคบๆมาโบกวินมอไซ..ขืนขึ้นรถเมล์มีหวังคนมองจิกฉันเป็นแถบแน่กลิ่นเนื้อสดหึ่งขนาดนี้..

Mick Mission University MMU.

"ขอบคุณค่า" ฉันฉีกยิ้มให้พี่วินแล้วรีบปลดสายหมวกกันน๊อคคืน ก่อนจะเอื้อมมือไปหยิบของสดที่ห้อยอยู่ สองขามองรถซ้ายขวาเพื่อจะข้ามถนนไปยังหน้ามหาลัย..

"โล่งไปได้..."

ปี้ดดด! ปี้ดดดด!

เอี๊อด...

"กรี๊ดดดดดด...!" ฉันหลับตาแน่นแล้วกรีดร้องออกมาด้วยความตกใจ เมื่อจู่ๆรถยนต์ของใครบางคนก็พุ่งมาอย่างกระทันหัน ดีที่ไม่สอยร่างฉันไปด้วย เขาเบรกเอาไว้ทัน..

"รนหาที่ตาย.." เสียงของผู้ชายเจ้าของรถดังขึ้น...ฉันจึงค่อยๆเงยหน้าขึ้นแล้วเปิดเปลือกตามองก็พบว่าคือพี่ไฟนอล...ฉันปรายตามองเขาเล็กน้อยก่อนจะรีบสาวท้าวเดินหนี..

หมับ !

"ปล่อยหนูนะ!"

"ฉันถามทำไมไม่ตอบ...หรือมัวแต่คิดถึงไอ้เหี้ยแทนจนไม่มีสติ..."

"พี่จงใจหาเรื่องหนูต่างหาก กรุณาปล่อยด้วยค่ะก่อนที่หนูจะหมดความอดทน.."

"หมดความอดทนจะทำอะไรฉันได้?" ฉันพยายามกลั้นความโมโหเอาไว้...แล้วสูดหายใจเข้าปอดลึกๆคนยิ่งสายยิ่งมาหาเรื่องกัน...เมื่อคืนฉันว่าจะไม่โกรธแล้วนะ...แต่ตอนนี้ฉันทนไม่ไหวจริงๆ..

"ชีวิตพี่มันว่างขนาดที่มาหาเรื่องคนอื่นได้ตลอดเวลาเลยหรอคะ?"

"อยากรู้ไหม?"

หมับ !

พี่ไฟแย่งถุงเนื้อสดพร้อมกับวัตถุดิบต่างจากมือฉันไป...พร้อมกับกระตุกยิ้มมุมปากก่อนจะจับก้นถุงแล้ว...

พรึบ ! ของสดไหลราดหัวฉันลงมาใบหน้า...แล้วตกลงพื้น...ฉันหลับตากลั้นความโมโหเอาไว้มือบีบเข้าหากันแน่น..ปลายจมูกสัมผัสถึงกลิ่นคาวของเนื้อสด...เสียงซุบซิบของคนรอบข้างยังคงดังเล็ดลอดเข้ามาในหัวฉัน..

"นี้ไงคำตอบ.." พูดจบเขาก็โยนถุงใส่หน้าฉันแล้วเดินผิวปากขึ้นรถไป..

ปี๊ด...ปี๊ด...!! เสียงแตรรถทำให้ฉันจำใจถอยหลีกทางให้..ตอนนี้ฉันโกรธมาก..โกรธมากจนเข้าใจความรู้สึกพี่แทน..ทำไมถึงเกลียดนายนี้ตอนนี้ฉันรู้คำตอบดีแล้ว...

ห้องนํ้าหญิง...

ซ่าา!! ซ่าาา!! หลังจากที่เดินแบกหน้าผ่านสายตาคนในมหาลัยมาได้ ฉันก็เลือกที่จะมาห้องนํ้าหญิงห่างออกมาจากตึกเรียนไกลออกมาพอสมควร เหตุผลที่เลือกมาที่นี้เพราะต้องการอยู่กับตัวเอง และสภาพของฉันมันก็ไม่หน้ามองเอาซะเลย โชคดีที่ในล็อคเกอร์มีชุดนักศึกษาสำรองเอาไว้เลยไปหยิบมันก่อนเข้าห้องนํ้ามาเปลี่ยน..

"อ๊าา...อ๊ะ!"

ปึก! ปึก! ปึก! ปึก!

เสียงอะไรแปลกๆดังออกมาจากห้องนํ้าทำให้ฉันต้องเอื้อมมือไปปิดก๊อกนํ้าเอาไว้ แล้วใจจดใจจ่ออยู่กับเสียงนั้นด้วยความอยากรู้ ฉันนึกว่ามีฉันคนเดียวซะอีกที่ยังมาใช้ห้องนํ้าที่ไกล้จะพังเต็มทน และห่างไกลออกมาขนาดนี้ ไม่คิดว่าจะมีคนมาใช้...

"อื้ออ...อ๊าสส์"

"อื้มมส์.."

และเสียงนั้นมันก็เงียบไป...

พร้อมกับผู้หญิงอีกคนที่เดินออกมามือบางจัดเสื้อผ้าให้เข้าที่ ก่อนจะเดินมาหยุดข้างกายฉันที่กำลังจะเดินสะพายกระเป๋าออกมา ฟังจากเสียงฉันก็จะพอรู้แล้วแหละ ไหนจะผู้ชายคนนั้นที่เดินใส่เข็มขัดออกมา พร้อมกับโยนซองอะไรทิ้งขยะ มันคือถุงยางอนามัย...พี่ผู้ชายเหมือนจะอยู่คณะฉันเพราะหน้าดูคุ้นๆ...แต่พี่ผู้หญิงฉันไม่รู้จัก..

ก่อนที่รุ่นพี่ผู้ชายจะเดินเลี่ยงออกไป เหลือแค่พี่ผู้หญิงหน้าตาสะสวยยืนล้างมือและเติมหน้าอยู่ข้างกายฉัน..

"เดี๋ยว.."

"คะ..?" เท้าหยุดชะงักทันที แล้วหันกลับไปสบตากับพี่แกที่เอ่ยเรียกฉันไว้ ร่างกายสมส่วนเดินกอดอกเข้ามาหาฉัน...ด้วยสีหน้าไม่เป็นมิตร ดูจากท่าทางคงเป็นผู้หญิงแรงพอสมควร เสื้อนักศึกษารัดหน้าอกแทบทะลุ ไหนจะกระโปรงทรงเอรัดติ๋ว ส้นสูงยาวสี่นิ้ว..

"เมื่อกี้ได้ยินอะไรบ้าง.."

"หนูไม่บอกใครหรอกค่ะ" ฉันตัดบทในทันที ขืนบอกว่าไม่ได้ยินอะไร ไม่รู้เรื่องอะไรมีหรอพี่แกจะเชื่อ ฉันจึงเลือกที่จะบอกออกไปแบบนี้แทน..

"ก็ดี ถ้าไม่อยากมีเรื่องกับฉัน"

"...." ฉันไม่ได้ตอบอะไรกลับไป...เตรียมจะก้าวขาเดินออกมาจากบริเวณห้องนํ้าอีกรอบ..

"ทีหลังก็อย่าสาระแนมายุ้งเรื่องคนอื่นให้มาก เพราะถ้าเป็นคนอื่น เขาคงไม่ใช่แค่เตือน อาจจะปิดปากเธอด้วยวิธีอื่น.." สาระแน? ฉันไปสาระแนตรงไหนเลือกได้ไม่อยากมาได้ยินด้วยซํ้า..

"หนูไม่ได้ตั้งใจมาขัดความสุขใครหรอกนะนะ แต่เผอิญมันได้ยินพอดี ถ้าเลือกได้หนูก็ไม่อยากได้ยินอะไรแบบนี้หรอก.."

"แฟนแทนไทนี้ ก็ปากดีใช้ได้เลยนะ" ชื่อของพี่แทนทำให้ฉันหยุดชะงัก พี่แกไปรู้จักแฟนฉันได้ยังไง?

"พี่รู้จักแฟนหนูได้ยังไง?"

"ไม่รู้สิ ลองถามแฟนเธอดูก็แล้วกัน" เธอเหยียดยิ้มให้ฉัน แล้วยักไหล่ มือบางกระชับสายกระเป๋าเดินนวยนาดผ่านร่างฉันไป พร้อมกับทิ้งความสงสัยให้ฉันอยากรู้คำตอบ...

.

.

.

เปิดเรื่องมาน้องก็มีเรื่องปวดหัวมากมายให้คิดอีกแล้ว เป็นนางเอกของไรท์ไม่เคยมีความสุขหรอกค่ะ555555555555555555555555

Next..

"มันไม่ใช่เรื่องของพี่ค่ะ...อย่าอยากรู้เรื่องของคนอื่นมากเกินไป.."