ตอนที่ 11 ไม่มีสิทธิ์

EP 11

ให้ตายเถอะ ดูเหมือนว่ายิ่งถูกจับได้หัวใจมันก็ดันเต้นไม่หยุด เหมือนกำลังต่อต้านกับสิ่งที่ฉันอยากให้มันเป็น ถ้าขืนเต้นแบบนี้อยู่ต่อไปละก็มันคงไม่ดีแน่..

"ปฏิเสธมาสิ...ว่าหัวใจเธอไม่ได้เต้นตอนอยู่ไกล้ฉัน.."

"ค่ะ...มันเต้น เพราะความไกล้ชิดเกินไป แต่มันต่างจากพี่แทนที่มันเต้นเพราะความรู้สึกที่ออกมาจากข้างในจริงๆ"

"งั้นต้องพิสูจน์ว่าจริงมั้ย.." ไม่พูดเปล่าจมูกคมสันก็ซุกไซร้ที่ซอกคอแล้วขบเม้มเบาๆ ความรู้สึกอุ่นร้อนจากริมฝีปากหยักที่ถาโถมดูดเม้มลำคอทำเอาฉันแทบตั้งหลักไม่ทัน ต้องยื่นมือจับบ่าแกร่งเอาไว้แน่น แผ่นหลังถูกลูบไล้ไม่หยุดก่อนที่มือหนาจะเลื่อนมาปลดตระขอบราเชียร์ออก..

[ END.. ]

ร่างเล็กพยายามดิ้นต่อต้าน ใบหน้าหวานเชิดขึ้นมาลำคอถูกรังแกอย่างรุนแรงจนร่างแทบตกจากตักของไฟนอล ท่อนแขนกำยำดันเอวขอดเข้ามาหาตัวเองและลากริมฝีปากลงมาถึงไหปลาร้า พร้อมกับเอื้อมมือมาปลดกระดุมเสื้อนักศึกษาออกทีละเม็ดๆ..

"หยุดได้แล้วค่ะ...พ...พอแล้ว" มือเรียวพยายามปัดป่ายสัมผัสออก แต่กลับถูกมือหนารวบเอาไว้ก่อนที่ใบหน้าหล่อเหลาจะผละออก..

"ฉันทำขนาดนี้ถ้าเป็นผู้หญิงคนอื่น..เขาจะขอร้องอ้อนวอนให้ฉันทำต่อ"

"แต่ลูกพีชก็คือลูกพีชค่ะ...ไม่ใช่ผู้หญิงคนอื่นๆของพี่"

"สภาพตอนนี้เหมือนลูกไก่ในกำมือ มีสิทธิ์พูดอะไรด้วยหรอ?"

สายตาคมกริบจ้องมองหน้าอกอวบอิ่มที่ถูกถอดกระดุมโชว์ ลิ้นหน้าดันกระพุ้งแก้มด้วยท่าทางยียวน ก่อนจะเอื้อมมือมาบีบเต้าอวบเบาๆก่อนจะเปิดมันขึ้น..

"อย่านะ!"

"ถ้าไม่อยากให้ฉันถ่ายรูปเราตอนนี้ไปให้ไอ้เหี้ยแทน ก็อยู่นิ่งๆอย่ารนหาตีน"

"อื้อ!"

สิ้นเสียง ลิ้นสากก็ลากเลียตามยอดอกเม็ดโตสลับกับดูดเม้มอย่างชอบใจ จนร่างเล็กกระสันไปทั้งร่าง กรีบปากอมชมพูเม้มเข้าหากันแน่นกลั้นเสียงครางเอาไว้ มือบางขยํ้าเรือนผมดกดำระบายความเสียวซ่านเธอ หยาดนํ้าสีใสค่อยๆไหลอาบพวงแก้มเนียนใสอย่างไร้ทางสู้ มันรู้สึกผิดทุกครั้งที่เหมือนเธอนอกใจแฟนหนุ่มของตัวเอง...

"อื้ม" ชายหนุ่มผละใบหน้าออกจากเต้าอวบแล้วเลียริมฝีปากตัวเองเบาๆ ก่อนจะจ้องมองใบหน้าหวานที่เปื้อนคราบนํ้าตา..

ครืด~ ครืด~ ก่อนที่เสียงโทรศัพท์จะโทรเข้าเบอร์ของลูกพีช สายตาคมกริบจ้องมองรายชื่อที่ปรากฎบนหน้าจอ มือหนาคว้ามันขึ้นมา..

"หนูขอคืนนะคะ" ใบหน้าหวานก้มหงุด หัวใจเต้นระทึกหวาดกลัวว่าไฟนอลจะรับสาย..

"รับสิ...ตอนที่ฉันยังให้โอกาส" มือหนายื่นโทรศัพท์ให้เธอ ลูกพีชจึงยื่นมันมาร่างเล็กกำลังจะลุกออกจากตักแต่กลับโดนคนตัวโตรั้งเอาไว้ "คุยตรงนี้"

ครืด~ ครืด~

"ฮัลโหลพี่แทน.." ลูกพีชกดรับสายพยายามไม่ให้นํ้าเสียงสั่นเครือ ก่อนที่ความรู้สึกอะไรบางอย่างจะงับเข้าที่ใบหูของเธอแล้วขบเม้มเบาๆ มือหนาเขี่ยยอดอกเธอเล่นแกล้งคนตัวเล็กให้หลุดเสียงครางออกมา..

(ลูกพีชอยู่ไหน.. มาเรียนรึยังครับ)

"อยู่..คณะค่ะ..อ๊ะ!" ร่างเล็กพยายามดิ้นให้หลุดจากอ้อมกอดของไฟนอล แต่ดูเหมือนยิ่งดิ้นร่างกายก็ถูกรังแกมากกว่าเดิม..

(ทำไมพี่มาหาแล้วไม่เห็นลูกพีชเลย..แล้วเมื่อคืนทำไมอ่านแล้วไม่ตอบแชทพี่ล่ะ..)

"ลูกพีชขอโทษค่ะ..ค..แค่นี้ก่อนนะคะพี่แทน ไว้ค่อยคุยกัน..ด..เดี๋ยวลูกพีชโทรกลับ.."

(เดี๋ยวลูกพะ..)

ตี้ด !

ปึก ! โทรศัพท์หลุดจากมือเรียวล้วงหล่นลงพื้น เมื่อกระโปรงนักศึกษาถูกถกขึ้นมาเกยอยู่เอวขอด มือหนาสอดนิ้วแกร่งเข้าไปทักทายระหว่างสองกรีบแห้งเผือก..แล้วเขี่ยติ่งเกสรสีชมพูสดเบาๆเรียกนํ้าหล่อลื่นให้กับคนบนตัก..

"อึก..พอซักที..อย่าให้หนูเกลียดพี่ไปมากกว่านี้เลย"

"เกลียดให้ตายยังไง...ฉันก็ขึ้นชื่อว่าผัวเธออยู่ดี"

"ขอร้องนะคะ...พี่ไฟ...ฮึก" ใบหน้าหวานส่ายปฏิเสธสัมผัสที่ไม่ต้องการ คนตัวเล็กสะอื้นตัวโยนจนไฟนอลยอมหยุดการกระทำแล้วมองเธอด้วยสายตาหงุดหงิด..

"น่ารำคาญ!"

ปึก ! ชายหนุ่มผลักลูกพีชลงจากตักจนคนตัวเล็กจะล้มไปกองอยู่บนพื้น มือเรียวยกมือปาดคราบนํ้าตาบนพวงแก้มออกแล้วรีบหยิบโทรศัพท์ของตัวเองมา หญิงสาวรีบจัดการเสื้อผ้าตัวเองให้เข้าที่แล้ววิ่งออกมาจากห้องชมรมทันที...พร้อมกับความรู้สึกเกลียดเขาคนนั้นที่เพิ่มมากขึ้นทุกที..

สวนสนุก..

"นี้หรอคะ...ที่อยากพาลูกกพีชมา"

คนตัวเล็กเอ่ยถามด้วยนํ้าเสียงตื่นเต้นเมื่อทั้งสองคนมายืนอยู่ยังหน้าสวนสนุกขนาดกว้างใหญ่ที่เต็มไปด้วยผู้คนยามเย็น มันก็นานเหมือนกันที่ไม่ได้ออกมาเที่ยวแบบนี้กับแทนไทสองต่อสอง แต่งแต่คบกันมาก็นับครั้งที่มาเที่ยวด้วยกันได้..

"ครับ...ชอบมั้ย พี่เห็นสองวามวันมานี้ลูกพีชดูเศร้าๆเลยพามาผ่อนคลาย"

"เครียดเรื่องเรียนนิดหน่อยเอง แต่ก็น่าสนุกดีนะคะ"

"ป่ะ...ลุย"

มือหนาจับมือแฟนสาวเอาไว้ แล้วทั้งสองก็พากันเดินเข้ามาข้างในที่เต็มไปด้วยเครื่องเล่นมากมาย เธอหยุดยืนที่หน้ารถไหเหาะที่กำลังดำเนินการเล่นอยู่ เสียงกรี๊ดของผู้คนดังกระหึ่มหวาดเสียว เธออมยิ้มทันทีเพราะเห็นมันน่าสนุกมือเรียวสะกิดคนข้างกาย แทนไทจึงหันมามองแล้วกลืนนํ้าลายลงคอมองหน้าเธอแล้วส่ายหัว..

"ลูกพีชว่าเรามาเล่นอันนี้ดีกว่า...คงสนุกมากแน่ๆ"

"แกล้งพี่รึป้าว.."

"ป้าวแกล้งค่ะ...แต่ลูกพีชอยากให้พี่แทนลองดูซักครั้งนะคะ...มันไม่ได้น่ากลัวอย่างที่คิดหรอก เชื่อสิ มีลูกพีชอยู่ข้างๆไม่มีอะไรต้องกลัว"

"ก...ก็ได้ครับ"

แทนไทยีเรือนผมสลวยไปหนึ่งที ก่อนที่ลูกพีชฉีกยิ้มออกมา แล้วจูงมือหนาเดินมาต่อคิวซื้อตั๋วสำหรับขึ้นเล่นรอบต่อไป ไม่นานเครื่องเล่นก็หยุดผู้คนทยอยกันลงมา และลูกค้ายกไหม่ก็เข้าไปแทน..

"แค่เริ่มก็หน้ากลัวแล้วลูกพีช.."

"ท้าทายไงคะ.."

"แต่มันก็หน้ากลัวเกินไปนะบางที"

"คิดไปเองทั้งนั้นเลย"

"อ๊ากกกกกก...!!"

ไม่ทันที่ชายหนุ่มได้ตอบกลับรถไหเหาะก็เคลื่อนตัวแบบไม่ทันตั้งตัว แทนไทหลับตาแน่นปี๋เสียงร้องดังแซงหน้าใครต่อใคร ลูกพีชเองก็กรี๊ดออกมาแต่ทวามันกลับเป็นความสนุก ไม่ใช่กรี๊ดเพราะความกลัว...

"ไม่เล่นอีกแล้วนะ...ไม่ไหวแล้ว" หลังจากเล่นรถไฟเหาะกันเสร็จตอนนี้ทั้งสองก็กำลังนั้งพักอยู่เก้าอี้ตัวยาวชายหนุ่มหายใจหนักๆเข้าปอด ในมือมียาดม เพราะเดิมทีการเล่นอะไรแบบนี้เขาก็ไม่ค่อยถนัดมันซักเท่าไหร่หวาดกลัวเสียมากกว่า เลยสูบแรงของแทนไทไปมากชายหนุ่มจึงซบใบหน้าเข้าที่ไหล่ของลูกพีชโดยมีมือเรียวลูบผมเบาๆ..

"แค่นี้ก็ไม่ไหวแล้วหรอคะ...เด็กจริงๆเลย"

"พี่ไม่ชอบนิ...แต่เพื่อลูกพีชพี่ก็ยอมทุกอย่าง"

"แล้วนี้หายเวียนหัวรึยังคะ...เดี๋ยวเรากลับกันเลยก็ได้นะ"

"ได้ไง...ลูกพีชพึ่งเล่นได้อย่างเดียวเองพี่ไหว"

"งั้นเดี๋ยวรอตรงนี้นะคะ...ลูกพีชจะหาอะไรมาให้กิน"

"ครับ.."

พูดจบร่างเล็กก็ลุกขึ้นจากเก้าอี้ตัวยาวแล้วเดินมาที่ร้านไอศครีม เธอสั่งวนิลามาสองโคนก่อนจะควักเงินในกระเป๋าตังจ่ายแล้วเดินกลับมาที่เดิม ลูกพีชยื่นไอศครีมให้ชายหนุ่มแล้วหย่อนตัวนั้งลงที่เดิมอีกครั้ง..

"ขอบคุณครับ"

"เดี๋ยวกินเสร็จเรากลับกันเลยนะคะ...ลูกพีชเป็นห่วง"

"พี่ขอโทษนะ...เป็นคนพามาแท้ๆแต่กลับเล่นเป็นเพื่อนไม่ได้เลย"

"ไม่เป็นไรค่ะ.." ลูกพีชตอบพร้อมกับกินไอศครีน จนเนื้อครีมสีขาวเปื้อนมุมปาก

"กินยังไงให้เลอะแบบนี้" แทนไทบ่นออกมากลายๆแล้วปาดนิ้วโป้งเช็ดออกให้เธออย่างอ่อนโยนด้วยแววตาทอประกาย...

การกระทำของทั้งสองที่หวานกันราวกับรสชาติไอศครีมทำให้คนที่แอบตามมาตั้งแต่อยู่มหาลัย รู้เหมือนใครเอาค้อนมาทุบที่หน้าอกข้างซ้ายจนมันปวดหน่วงๆ...ก่อนที่ร่างหนาจะหมุนตัวกลับด้วยใบหน้าบูดบึ้ง...

.

.

.

แกไม่มีสิทธิ์มาน้อยใจน้องแบบนี้นะ?

Next..

"ฉันเลี้ยงเธอได้ทั้งชาติ...แล้วมันมีปัญญาทำห่าอะไรได้บ้าง"