EP 05 ไม่นานคงหลุดพ้น

เปลวนั่งเคาะโต๊ะเล่นไปมาระหว่างรอให้พนักงานแนะนำงานบีเกลให้เสร็จ เขานั่งมองเธอจากโต๊ะทำงาน บางเวลาที่ดูเธอตั้งใจทำอะไรสักอย่างเขาเหมือนหลุดไปในภวังค์ชั่วขณะ

ก่อนความคิดจะแทรกขึ้นมาว่า เธอก็ไม่ต่างจากผู้หญิงทั่วไปที่คิดจะจับเขา ถึงยอมตกลงแต่งงาน เพราะอยากได้เขาจนตัวสั่น

"เธอเลิกสอนงานได้ละ ที่เหลือเดี๋ยวฉันจัดการเอง" จู่ ๆ เปลวก็เอ่ยขึ้น ฟ้าได้แต่ทำหน้าหนักใจเพราะเป็นห่วงกลัวว่าเปลวจะรังแกบีเกล แต่ก็ไม่กล้าพอที่จะขัดคำสั่งของเจ้านายหนุ่มตัวเอง

"ไปเถอะค่ะพี่ฟ้า เดี๋ยวเที่ยงบีเกลไปทานข้าวด้วย" หญิงสาวพูดขึ้นเพราะรู้ดีว่าพนักงงานสาวคนนี้เป็นห่วงเธอ แต่เธอเชื่อว่าเธอดูแลตัวเองได้

"งั้นพี่ไปก่อนนะคะ" ฟ้าหันไปก้มหัวให้เปลวหนึ่งครั้งก่อนจะหมุนตัวเดินหัวหลังออกไปท่ามกลางสายตาของบีเกลที่มองตาม

"อย่างที่รู้ พ่อฉันแต่งตั้งเธอให้มาทำงานเป็นเลขาฉัน เพราะฉะนั้นเธอต้องรู้นิสัยฉันก่อน"

"ค่ะ"

"อันดับหนึ่งที่สำคัญมาก งานห้ามผิดพลาด เธอต้องจดทุกตารางงานของฉัน ถ้ามีหนึ่งครั้งที่งานฉันเสียหาย ฉันจะให้เธอรับผิดชอบ เข้าใจมั้ย?" เปลวเป็นคนเครียดกับงาน เขาจึงเคร่งเรื่องนี้มากเป็นพิเศษ บวกกับชายหนุ่มไม่ไว้ใจบีเกลด้วยว่าจะทำได้ดี

เพราะคิดว่าผู้หญิงแบบเธอ เต็มที่ก็ดีแต่นอนขอเงินพ่อแม่อยู่ที่บ้านเท่านั้น ในสายตาของเขา เธอไม่เคยมีอะไรดีทั้งสิ้น

"เที่ยงนี้ไปยกเลิกการกินข้าวของเธอกับพนักงานคนนั้นซะ!" เปลวสั่งเสียแข็ง ถ้าไม่ติดว่าครามเป็นเพื่อนชายคนสนิท เขาไม่มีทางยอมพกเธอไปไหนด้วยแน่ ๆ

"ทำไมคะ?" เธอถามด้วยความไม่เข้าใจ

"เธอมีสิทธิ์ถามคำถามเซ้าซี้ฉันด้วยเหรอ ฉันสั่งอะไรเธอก็ต้องทำ!" ชายหนุ่มตวัดสายตาไปมองบีเกลนิ่งๆ มันเลยทำให้เธอกลัวและเงียบไป เอาเข้าจริงแล้ว เวลาอยู่กับเขาแบบนี้มันก็น่ากลัวไม่น้อยเหมือนกัน

"ไปตามน้องนิดแผนกบัญชีให้ฉันที" เปลวสั่งเมื่อนึกได้ว่าจะทำอะไร

"นะ..นิดคนไหนเหรอคะ?" เธอเพิ่งเข้ามาทำงานวันแรก เพราะฉะนั้นเธอไม่อาจรู้จักพนักงงานคนไหน เปลวรู้ดี แต่ก็ยังให้เธอทำ

"ปากมีก็ไปถาม"

"ค่ะ" บีเกลหันหลังเดินออกไป ก่อนจะลงมาที่ฉันของพรักงานบัญชี เธอเดินตรงไปที่โต๊ะของคนที่ดูเหมือนจะเป็นหัวหน้าแล้วเอ่ยถามขึ้น

"ขอโทษนะคะ ดิฉันเป็นเลขาใหม่ของคุณเปลว คุณเปลวให้มาตามน้องนิดค่ะ" หัวหน้าบัญชีเงยหน้ามองเธอก่อนจะมองด้วยสายตาพิจารณาแล้วยิ้มออกมา

"รอสักครู่นะคะ" บีเกลถอนหายใจเบา ๆ เธอคิดว่าเขาจะดุเธอเสียอีก

"มาตามฉันเหรอ?" คนชื่อนิดยิ้มอย่างระริกระรี้ แต่ก็หน้าบึ้งลงเมื่อเห็นหน้าตาของเลขาเจ้านายเธอ ที่เธอมีศักดิ์เป็นหนึ่งในเด็กของเขา

"ใช่ค่ะ คุณเปลวให้มาตาม" บีเกลก้มหน้าตอบกลับไปเมื่อเห็นสายตาที่แสดงถึงความไม่พอใจของพนักงานสาว

"พูดให้มันดี ๆ หน่อยนิด" หัวหน้าบัญชีเอ่ยดุลูกน้องของตน เมื่อเธอทำตัวไม่มีมารยาท

"ฮึ! ฉันจะบอกให้คุณเปลวไล่เธอออก" เธอเดินกระแทกไหล่ของบีเกลและนำขึ้นไปที่ห้องของประธานบริษัทอย่างเปลว บีเกลได้แต่มองตามหลังก่อนจะเตรียมเดินไปเหมือนกัน

"อย่าไปสนใจเธอเลยนะคะคุณบีเกล เธอก็เป็นแบบนี้เพราะมีคุณเปลวคอยให้ท้าย"

"เรียกบีเกลก็พอค่ะ" หญิงสาวยิ้มตอบกลับไป

"ไม่ได้หรอกค่ะ ฉันรู้ดีว่าคุณเป็น.."

"ที่นี่บีเกลเองก็เป็นหนักงานเหมือนพี่ อย่าให้เรื่องนี้หลุดออกไปนะคะถือว่าบีเกลขอ" เธอยิ้มเอ่ยไปเนื่องจากไม่อยากทำให้เปลวไม่พอใจ

"ก็ได้ค่ะ ถ้ามีอะไรบอกพี่ได้เสมอนะคะ" หญิงสาวพยักหน้ารับ ก่อนจะเดินกลับห้องทำงานของตัวเอง

ก๊อก! เมื่อถึงหน้าห้อง บีเกลเคาะประตูหนึ่งครั้งและรอให้เปลวอนุญาต แต่กลับไม่มีเสียงตอบรับ

"อ๊าาาส์" เสียงที่เล็ดรอดออกมาทำให้เธอรู้ได้ในทันทีว่าชายหนุ่มกำลังทำอะไรอยู่ และเปลวเองก็ต้องการให้เธอมาได้ยินแบบนี้อย่างแน่นอน

"อดทนนะบีเกล ไม่นานเธอคงหลุดพ้น" หญิงสาวเอ่ยปลอบใจตัวเองก่อนน้ำตาของเธอจะไหลออกมา เธอรีบปาดมันทิ้งและเก็บความอ่อนแอเอาไว้เพื่อไม่ให้ใครเห็นมัน