บทที่ 2 ขายตัว

ชายหนุ่มใบหน้าหวานจิ้มลิ้ม อีกทั้งเป็นลูกครึ่งไทยจีน โดยแม่ของเขาเป็นคนไทยส่วนพ่อของเขาเป็นคนจีน โดยเขามีคิ้วที่หนา นัยน์ตาหวานฉ่ำ จมูกโด่งเป็นสันได้รูป ริมฝีปากเป็นกระจับ แต่ทว่าเขามีเรือนร่างหนาด้วยซิกแพคจากการออกกำลังกายในโรงยิมแถวบ้าน เพื่อทำให้ลูกค้าในบาร์ประทับใจ เพราะเขานั้นเป็นบาร์เทนเนอร์ประจำร้าน ซึ่งมีสามคนเอง เขาเป็นตัวหลักลูกค้าติดกันตรึม เพราะเขาเป็นคนพูดหวานไพเราะ และยังดึงดูดลูกค้าด้วยเสน่ห์แสนสุดประทับใจ ทำให้เขาเป็นชายหนุ่มที่ฮอตเอามากๆ ทุกค่ำคืน บรรดาลูกค้าของเขาเป็นชายหนุ่มไปจนถึงวัยกลางคนที่เป็นลูกค้าประจำ แต่เขาไม่เคยออกนอกสถานที่ไปบริการใคร นอกจากทำงานอยู่ที่บาร์ ทั้งที่มีชายมากมายเสนอราคาให้เขาสูงเพียงใดก็ตาม

“คุณจ๊ะ รับลูกค้าหน่อยจ้า” เสียงจากเจ้เจ้าของร้าน เธอชื่อยาหยีเป็นสาวประเภทสองผันตัวจากแม่ค้าขายผ้า มาเป็นเจ้าของบาร์โฮสสำหรับผู้ชาย บาร์โฮสมีแต่ผู้ชายหน้าตาหล่อๆ รูปร่างดีซิกแพคหนาทุกๆ คน ที่สำคัญบาร์โฮสแห่งนี้เข้าได้แค่ผู้ชายเท่านั้นผู้หญิงห้ามเข้า และผู้ชายเหล่านั้นต้องมีอายุมากว่ายี่สิบปีขึ้นไปถึงจะเข้าได้ อีกทั้งบาร์แห่งนี้ยังไม่จำหน่ายสิ่งเสพติดทุกประเภท เรื่องนี้เจ้ยาหยีให้ความสำคัญมากๆ พนักงานจะต้องตรวจฉีทุกอาทิตย์ โดยมีตำรวจเข้ามาตรวจ

“ได้ครับเจ้” เสียงของชายหนุ่มที่ชื่อ ‘คุณ หรือ แทนคุณ โรจนรัตติกร’ น้อมรับคำสั่งของเจ้ยาหยีทันที แล้วแทนคุณก็หันไปหาชายหนุ่มรูปร่างสันทันใบหน้าหล่อเหลา เขาเป็นลูกค้าประจำของเดอะคลาสบาร์แห่งนี้ ชายหนุ่มผู้นี้จะตรงเข้ามาหาคุณเสมอ

“สวัสดีครับพี่ซัน วันนี้จะรับแบบเดิมหรือไม่ครับ” คุณเอ่ยบอกด้วยรอยยิ้มอย่างเป็นมิตร บุคคลที่ชื่อซันใช้มือหนาจับมือคุณแผ่วเบา

“แล้วแต่คุณเลย” ซันเอ่ยบอกด้วยรอยยิ้มนัยน์ตาเป็นประกายแทบจะกลืนกินเขาอยู่แล้ว มีหรือที่คุณจะไม่รู้ คุณจึงชักมือออกอย่างสุภาพเพื่อชงเหล้าให้กับเขา คุณมองไปยังชายหนุ่มอีกสองคนที่เดินเข้ามานั่งบนเก้าอี้บาร์สั่งเหล้ากับเพื่อนของเขาที่ยืนว่างๆ อยู่ แล้วหันกลับมาชงเหล้าเหมือนเดิม

“ยังเรียนอยู่ไหม” ซันเอ่ยถามคุณ

“ผมเลิกเรียนแล้ว ทำงานอย่างเดียวครับ” คุณเอ่ยบอกด้วยรอยยิ้ม

“พี่ส่งเรียนเอาไหม” ซันเอ่ยถามเขาด้วยรอยยิ้ม

“ผมเรียนแล้ว แล้วผมมีเวลาทำงานน้อยลงนะ” คุณเอ่ยบอกด้วยน้ำเสียงจริงจัง

“พี่ไม่ได้ส่งเรียนอย่างเดียว แต่พี่จะให้เงินคุณไว้ใช้ด้วย พี่อยากดูแลคุณจริงๆ นะ” ซันเอ่ยบอกด้วยน้ำเสียงจริงจัง แต่ทว่าเขากลับมองคุณด้วยสายตาเร่าร้อน มองผ่านเสื้อเชิ้ตสีดำที่คุณใส่นั้นปลดกระดุมเสื้อทั้งหมดสามเม็ด ทำให้เห็นซิกแพคด้านในอย่างแจ่มชัด

“เหล้าช็อตได้แล้วครับ” คุณเอ่ยบอกแล้ววางแก้วซ็อตวางเรียงกันแปดแก้วแล้วเทเหล้าที่ผสมสีเป็นชั้นเทลงในแก้วช็อตอย่างรวดเร็ว ทำให้แต่ละแก้วเป็นสีไม่เหมือนกัน ไล่ตั้งแต่สีฟ้า สีเขียวอ่อน สีส้ม และสีแดง ซึ่งคุณรู้ว่าซันชอบสั่งเหล้าซ็อตแบบนี้เป็นประจำ ซึ่งคนอื่นไม่ค่อยสั่งกัน

“ว่าไงอยากเรียนต่อไหม” ซันเอ่ยถามคุณอีกครั้ง

“เดี๋ยวผมขอคิดดูก่อนครับ” คุณเอ่ยบอกด้วยรอยยิ้ม แล้วซันยังจับมือหนาของเขาแน่นๆ

“พี่อยากดูแลคุณจริงๆ ให้พี่ดูแลคุณนะ” ซันเอ่ยบอกด้วยรอยยิ้ม คุณเลยจับมือของเขาและมองเขาด้วยรอยยิ้ม

“พี่ซัน ผมอยากทำงานมากกว่า ถ้าผมพร้อมจะไป ผมจะบอกพี่เป็นคนแรก” คุณเอ่ยบอกด้วยน้ำเสียงนุ่มนวล ซันจึงถือวิสาสะจับมือคุณขึ้นมาจูบแผ่วเบา มองใบหน้าเขาที่เผยรอยยิ้มไม่เห็นฟัน

“คืนนี้เลิกงานไปต่อกับพี่ที่ห้องดีไหม” ซันเอ่ยบอกด้วยน้ำเสียงจริงจัง คำถามนี้แทนคุณได้ยินทุกครั้งที่ซันมา และทุกครั้งแทนคุณก็ปฏิเสธไม่ไปกับเขา เพราะแทนคุณรู้ว่าเขามีประสงค์เช่นไร

“ผมไม่รับงานเอ็นครับ พี่ซันอย่าเสียเวลาเลยครับ ลองเด็กๆ ที่อยู่บนเสาหรือเด็กๆ ที่กำลังประมูลดริ้งค์ดีไหมครับ” แทนคุณเอ่ยบอกด้วยรอยยิ้ม ทั้งที่ในใจเขารู้ว่าซันสามารถมอบเงินให้เขาได้มหาศาล เพราะเขาเป็นลูกนักธุรกิจแนวหน้าของประเทศ เขายังแต่งงานและหย่าแล้ว หลังจากมีลูกชายหนึ่งคนวัยเพียงสิบสองขวบ

“พี่ให้สองหมื่นเอาไหม” ซันเอ่ยบอกด้วยน้ำเสียงจริงจัง

“ผมไม่ขายตัว” คุณเอ่ยบอกด้วยน้ำเสียงจริงจัง

“เช่นนั้นก็ไม่เป็นไร พี่จะมาหาคุณทุกวัน จนกว่าคุณจะใจอ่อน”

แม่งเอ่ย!!! งี่เง่ามะมัด...

..............................

เปิดตัวน้องพายุมา ก็มีชายหนุ่มจ้องจะหยุมน้องแล้ว

ตอนหน้าเขาจะเจอกันแล้วเด้อ

ขอย้ำอีกทีนิยายเรื่องนี้เป็นนิยาย 3P วาย เรื่องแรกของเรา

ไปตามอ่าน 2P ของเราได้ อยู่ในนามปากา MOON NIGHT

เรื่องนี้มันเป็นนิยาย NC แนวแซ่บ 3 คนนัวๆ ฉ่ำๆ เป็นเรื่องที่แอดวานซ์สุดๆ

NC หนักหน่วงทุกตอน ใครไหวมาจิกหมอนกับเรา 555

อย่าลืมคอมเม้นท์เป็นกำลังใจให้เราด้วยนะฮะ

สัญญาจะเข้ามาอัพเดตนิยายลงบ่อยๆ น๊า