EP9 อย่าขมิบแรง [NC30+]

ฟ้ามืดครึ้มทั่วกรุงเทพเม็ดฝนตกลงมาโปรยปรายตลอดช่วงเย็นวันนี้ของต้นเดือนมิถุนายน ทำให้อากาศในบ้านหลังใหญ่เย็นไปด้วย หญิงสาวเรือนร่างเปลือยเปล่าในผ้านวมสีขาวค่อยๆ ลืมตาขึ้นมา เธอรู้สึกเจ็บปวดที่กลีบร่องหลังจากเซ็กส์กับเขาเมื่อช่วงเที่ยงที่ผ่านมา เธอรู้สึกเจ็บแค้นกับการกระทำของเขาที่กระทำต่อเธอ นี่ไม่ใช่วันไนต์สแตนด์นี่มันคือการข่มขืนโดยที่เธอไม่ได้สมยอม อีกทั้งเขายังวางยานอนหลับลักพาเธอมาที่นี่มันน่าเจ็บใจยิ่งนัก

ชีวิตของฉันทำไมมันโชคร้ายแบบนี้ เมื่อสามเดือนก่อนก็โดนบอกเลิกทั้งที่ฉันและเก่าแฟนคบกันมาเป็นสิบปี ตอนนี้เวลานี้ฉันต้องมาเจอเรื่องบัดซบแบบนี้อีก

ฉันต้องโทรหาตำรวจ และโทรหาพ่อให้พวกเขาช่วยจับไอ้เหี้ยนี่ไป

เธอหันไปข้างเตียงและมองที่บนเตียงกลับไม่มีโทรศัพท์ของเธอ เธอจึงลุกขึ้นยืนแต่ทว่าเจ็บปวดไปทั้งกลีบร่อง เห็นว่าบนเตียงตรงที่เธอนอนมีรอยเลือดจางๆ เธอคิดว่า มันแรงขนาดเลือดออกเลยเหรอ แต่มันก็แรงจริงๆนั่นแหละ เธอจดจำภาพที่ดุ้นของเขาที่ใหญ่และยาวจนน่าตกใจ อีกทั้งยังกระแทกใส่เธอไม่ยั้งแรงขนาดนั้น จะไม่ให้เลือดมันออกมาได้อย่างไร

ตั้งสติหาโทรศัพท์ก่อน ว่าแต่หาจนทั่วห้องก็ไม่มีโทรศัพท์ของเธอแต่อย่างใด เธอจึงเดินไปหาผ้าขนหนูในห้องน้ำเพื่อมาปิดบังร่างกาย เธอเห็นว่ามีผ้าขนหนูอยู่ผืนหนึ่งเธอหยิบมาพันเรือนร่าง

“หาอะไรอยู่เหรอ” เสียงที่เธอไม่อยากได้ยินดังมาจากประตูหน้าห้องน้ำ เธอหันไปมองเขาที่ยืนอยู่หน้าห้องน้ำด้วยผ้าขนหนูผืนเดียวเหมือนเธอ ซิกแพคหนาเป็นลอนสวยน่าสัมผัสนั้นทำให้เธอไม่อาจละสายตาได้ อีกทั้งเขาพันผ้าต่ำจนเห็นแนวขนมันจะหลุดออกไปจากท่อนร่างอยู่แล้ว

“สายตาของเธอบ่งบอกว่าต้องการมันอีกครั้ง” ภูผาเอ่ยบอกด้วยรอยยิ้มร้ายเหมือนปีศาจถึงเขาจะมีใบหน้าหล่อเหล่าก็ตาม แต่ไม่อาจปิดบังความชั่วของเขาได้ เธอจ้องมองใบหน้าของเขาไม่ยำเกรง ถ้าเป็นคนอื่นมองเขาเช่นนี้คงไปเฝ้ารากมะม่วงแล้ว แต่กับเธอเขาทอดสายตามองเธอด้วยสายตาเรียบเฉยราวกับไม่รู้สึกอะไร เธอใช้มือเรียวผลักร่างแกร่งที่นิ่งไม่ไหวติงด้วยสีหน้าโกรธจัด

“เอากระเป๋าตังค์ และมือถือของกูคืนมา” เธอเอ่ยด้วยน้ำเสียงดุดันไม่เกรงใจเขาแต่อย่างใด

“คนงามพูดให้มันดีๆ หน่อยสิ ถ้าเธอพูดดีๆ ฉันอาจจะคืนก็ได้” เขาเอ่ยบอกด้วยรอยยิ้ม แล้วเดินออกไปจากหน้าห้องน้ำก้าวเดินไปยังเคาน์เตอร์บาร์หยิบขวดบรั่นดีราคาแพงใส่แก้วกลมที่เย็นจัดจากช่องฟรีซ เธอกัดฟันกรอดด้วยความโกรธจัดแทบอยากจะกระโดดถีบขาคู่ตรงหน้าเขาด้วยซ้ำ ทำได้แค่คิดเพราะเธอมีเพียงผ้าขนหนูที่ปิดเรือนร่างอยู่ชิ้นเดียว ถ้าหลุดออกมาหวังเสร็จโจรอีกเป็นแน่

“กรุณาคืนมือถือและกระเป๋าให้ด้วย” เธอเอ่ยด้วยน้ำเสียงกัดฟัน เขาหันมองเธอด้วยสายตาเรียบเฉย และเอียงคอเล็กน้อย

“ฉันทิ้งไปแล้ว” เขาเอ่ยบอกเธอเช่นนี้ เธอแทบอยากจะกรีดร้อง แต่ทว่าเธอเดินเร็วไปหาเขาที่เคาน์เตอร์บาร์ตั้งแต่เมื่อไหร่ไม่อาจรู้ได้ เพราะในหัวของเธอมีแต่ความโกรธและเกลียดเขามากเสียจนอยากจะฆ่าเขาให้ตายโดยไม่สำนึกผิดในการกระทำ

มือเรียวไว้กว่าความคิดยกมือตบใบหน้าของเขา แต่ทว่าเขาจับเรียวแขนเขาไว้ก่อน เขาทอดสายตามองนางด้วยสายตาเรียบเฉย และแสยะยิ้มราวกับผู้ชัยชนะ

“ไอ้เหี้ยปล่อยกู มึงเอาของ ของกูคืนมาเลยนะ” เธอเอ่ยบอกด้วยน้ำเสียงดุดันแทบกรีดร้องออกมา

“ถ้าเธออยากขนาดนั้นก็บอกดีๆ ก็ได้นิ หรือชอบความรุนแรง” เขาเอ่ยบอกด้วยรอยยิ้มไม่เห็นฟัน สายตาเจ้าเล่ห์มองต่ำบนเรือนร่างของเธอ เธอจึงมองเรือนร่างของตนเอง ปรากฏว่าเปลือยเปล่าปราศจากผ้าขนหนูที่ปิดบังเรือนร่างเช่นเมื่อครู่ เธออายแทบอยากจะกรีดร้องออกมา เธอใช้มือเรียวที่ว่างจะตบใบหน้าเขา เขากลับคว้ามือเรียวของเธอไว้อีกข้างหนึ่ง

“ปล่อยกูนะ...ไอ้หน้าเหี้ย...โอ้ย...” เธอก่นด่าด้วยน้ำเสียงโกรธจัด และดิ้นรนให้หลุดจากพันธนาการจากมือหนาของเขาทั้งสองข้าง เขากลับเผยรอยยิ้มชั่วร้ายกดลำตัวเธอลงบนเขาเคาน์เตอร์บาร์ โดยที่เรียวขาเธอทั้งสองข้างเหยียบบนพื้น เขามองก้นกลมสวยของเธอที่ขาวอมชมพูอย่างพึงพอใจ

มือหนาของเขาปลดผ้าขนหนูของตนเองออก จับเรียวขาของเธอถ่างออกกว้างเล็กน้อย เธอเองขัดขืนสุดกำลังเพื่อให้หลุดจากเขา คิดหรือว่าแรงหญิงจะสู้แรงของผู้ชายได้ เขาดุ้นยัดที่แข็งเป็นไตเส้นเลือดขึ้นปูดปูนเข้าไปในร่องก้นเธอ โดยที่เธอไม่ทันตั้งตัว

“โอ๊ย...โอ๊ย...ปล่อย...ปล่อยกูนะไอ้สัส...อึก...เอามันออกไป...อื้อ...” น้ำเสียงของเธอที่ก่นด่าเขาอยู่นั้นแทบจะเป็นเสียงกระเส่า เธอไม่รู้ตัวด้วยซ้ำว่าน้ำเสียงนี้มันกระตุ้นอารมณ์ของเขา แบบที่คู่นอนคนอื่นทำไม่ได้ ยิ่งเสียงเธอดังกรีดร้องมากแค่ไหนเขาก็ยิ่งต้องการแทบชิดมากเท่านั้น

“เสียว...โอ้ว...ฟัก...ฟัก...อย่าขมิบแรงสิ...มันจะขาดแล้วนะ...ร่องตอดดีฉิบหาย...” เขาเอ่ยบอกเธอด้วยน้ำเสียงกระเส่าโทนต่ำร้องคำรามราวกับเสือกระหายในเนื้อกวางที่อยู่ตรงหน้าไม่มีทางสู้ เธอดิ้นรนและกรีดร้องออกมาด้วยความเจ็บปวด ขณะที่สอดดุ้นเข้าไปยังไม่ถึงครึ่งลำด้วยซ้ำ อีกทั้งเธอยังขมิบดุ้นของเขาแทบจะกลืนกินมัน ขณะที่เธอดิ้นทุรนทุรายด้วยความเจ็บปวดที่เขาเข้ามาในร่องก้นของเธอ มือเรียวจับเคาน์เตอร์บาร์นั้นปัดขวดเหล้าตรงหน้าโดยไม่ได้ตั้งใจ ขวดเหล้ารูปร่างแปลกตาสองขวดราคาเกือบแสนตกลงมาแตก เขากลับไม่ได้สนใจขวดเหล้าสองขวดนั้นแต่อย่างใด หนึ่งชั่วโมงของเขาทำเงินได้เป็นหมื่นเหรียญดอลลาร์ แล้วเขาจะไปสนใจเหล้าสองขวดทำไม สู้สนใจคนตรงหน้าที่ครางกระเส่าและสบถด่าเขาไม่หยุดดีกว่า เขาไม่เคยเจอผู้หญิงคนไหนที่ปากดีเท่าเธออีกแล้ว

“โอ้ว...โอ้ว...โอ๊ย...เจ็บ...เจ็บเอาออกไปนะ...ไอ้เหี้ย...มันลึกไปแล้วนะ...ไอ้สัสพูดภาษาคนไม่รู้เรื่องหรือไงวะ” เธอก่นด่าเขาไม่หยุดตั้งแต่เริ่มสอดใส่ เขากลับเผยรอยยิ้มที่มุมปากดันมันเข้าไปสุดดุ้น ดวงตาเบิกขึ้นทั้งสองข้างเจิ่งนองไปด้วยน้ำตา อีกทั้งเธอกรีดร้องด้วยความเจ็บปวด มือหนาของเขากดหัวเธอลงบนเคาน์เตอร์บาร์ ขณะที่ดุ้นของเขายังคงทำงานในร่องก้นของเธอ ตอกใส่เธอไม่หยุดยั้งเสียงเธอที่ร้องออกมานั้นครางกระเส่ายิ่งทำให้เขาคึกคะนองยิ่งขึ้น

“โอ้ว...โอ้ว...เสียวชิบ...แน่นฉิบหาย...มันดูดควยไม่ไหวแม่งเอ๊ย...” เขาเอ่ยด้วยน้ำเสียงกระเส่า แล้วใช้มือหนารวมผมหยิกลอนสวยกระแทกมันไม่ยั้งแรงราวกับว่าเขาไปโกรธใครมา มือหนาข้างที่ว่างประคองร่างของเธอขึ้นมา แล้วมือหนาทั้งสองข้างขยำเต้านมที่อวบอิ่มราวกับว่ามันเป็นของตัวเอง ริมฝีปากหนาจูบที่ซอกคอระหงขบกัดด้วยความมันเขี้ยว

“โอ้ว...โอ้ว...อื้อ...อือ...อร๊าย!!!...” เธอกรีดร้องครางสุดเสียงเมื่อปล่อยน้ำกามพวยพุ่งออกมาจากกลีบร่องเป็นจำนวลมาก มือหนาทั้งสองข้างประคองเรียวขาของเธอเอาถ่างเรียวขาออกกว้าง เธอวางเรียวเท้าบนเคาน์เตอร์บาร์ เขาย่อตัวตอกดุ้นใส่เธอหนักๆ เสียงเนื้อและเสียงน้ำกระทบกันทำให้เสียงแจ๊ะๆ ดังออกมาอย่างต่อเนื่อง

“โอ้ว...โอ้ว...ฟัก...ฟัก...ฟัก...อร๊าย...” เธอร้องครางดังขึ้นอย่างต่อเนื่องเขาตอกใส่หนักๆ สองสามครั้งแล้วปล่อยน้ำกามออกเข้าไปในกลีบร่องของเธอจนหมดสิ้น เขาปล่อยเรียวขาของเธอลง เธอแทบทรุดลงไปกองกับพื้น แต่เธอใช้มือจับเคาน์เตอร์บาร์เอาไว้ก่อน

“สะใจฉิบหายไม่เคยมันขนาดนี้มานานมาก” เขาเอ่ยบอกด้วยน้ำเสียงหอบกระเส่า เธอหันไปหาเขาด้วยสีหน้าที่โกรธจัด แล้วใช้มือเรียวตบลงใบหน้าเขาอย่างจัง ทำให้เขาหันใบหน้าไปตามแรงของเธอ ใบหน้าของเขามีฝ่ามือเรียวประทับทั้งห้านิ้ว

“ไอ้หน้าเหี้ย!” เธอเอ่ยบอกด้วยน้ำเสียงโกรธจัด แล้วเดินหนีเขาเพื่อจะเอาผ้ามาห่อเรือนร่างเปลือยเปล่าของเธอ เขาคว้ามือเรียวของเธอก่อนที่เธอจะถึงผ้าขนหนู

“ปล่อยกู!!!” เธอร้องตะโกนใส่หน้าเขา เธอยกมือเรียวขึ้นจะตบใบหน้าของเขาอีกครั้ง เขากลับใส่กุญแจมือเธอทั้งสองข้าง ขณะที่เธอดิ้นรนให้เขาปล่อย มีหรือเขาจะปล่อยให้เธอเป็นอิสระ เขาไม่รู้ว่ามันเป็นเพราะอะไรที่เธอทำแบบนี้มันเหมือนเป็นการกระตุ้นกำหนัดเขาไปในตัวให้ต้องการมีเซ็กส์กับเธอ

“แม่เสือสาว เธอจะดุเกินไปแล้วนะ” เสียงของผู้ชายอีกคนดังขึ้นเธอหันไปมองต้นเสียงนั้นทันที เขานั่งที่โซฟายาวอย่างสบายอารมณ์อีกทั้งในมือหนามีแก้วไวน์แดงอยู่ ในแก้วมีไวน์แดงอยู่ในนั้นก้นแก้ว เขาใช้มือหนาเขย่าแก้วเบาๆ แต่ทว่ากลับมีใบหน้าเหมือนกับภูผาคนที่ข่มขืนเธอไม่มีผิดเพี้ยน เธอคิดว่าเขาอาจจะเป็นฝาแฝดกันนั่นแหละ

ว่าแต่ทำไมฉันต้องมาคิดถึงเรื่องนี้

“ปล่อยกูนะไอ้ผา” เธอเอ่ยบอกภูผาคนที่จับเธอมาทำปู้ยี่ปู้ยำแบบนี้ อีกทั้งเธอใช้เรียวขาเตะไข่ของเขา ก่อนที่จะถึงไข่ของเขา เขาจับเรียวขาเธอไว้ทั้งสองข้าง ทำให้เธอนั่งบนเคาน์เตอร์บาร์ไปโดยปริยาย

..........................................

ทุกคนนิยายเรื่องนี้มีตัวละครหลักๆ มีประมาณสี่ตัวละคร คือ มิ้นต์ / ภูผา / ทิวเขา และน่านฟ้า

อาจมีตัวละครออกมาเรื่อยๆ และเนื้อหาเข้มข้นขึ้นเรื่อยๆ ไปตามบริบทของตัวละครเช่นกันความแซ่บจะปะทุทุก EP

ไรท์ชอบอ่านคอมเม้นท์ของทุกๆ ท่าน อย่าลืมคอมเม้นท์ด้วยนะคะ

เม้นท์แล้ว อย่าลืมกดหัวใจให้ด้วยนะ