ตอนที่ 1

เสียงปรบมือดังกึกก้องหลังจากการแสดงโชว์บนเวทีใหญ่ที่ได้รับการตกแต่งอย่างอลังการของ Eden sweet สถานบันเทิงใจกลางกรุงลอสแองเจลิสจบลงอย่างตระการตา

ผู้แสดงโชว์เกือบห้าสิบชีวิตโค้งคำนับเพื่อเป็นเกียรติแก่แขกที่เข้ามาชมอย่างล้นหลามก่อนม่านเวทีจะปิดลงและนักแสดงเหล่านั้นต่างวิ่งลงไปยังด้านหลังของเวทีเพื่อเปิดโอกาสให้นักแสดงในโชว์ชุดต่อไปที่มาเข้าคิวรอ

ร่างบอบบางในชุดราตรีสั้นปักเลื่อมสีแดงเด่นประดับขนนกงดงามวิ่งไปตามทางเล็ก ๆ ซึ่งจะมุ่งหน้าไปยังห้องแต่งตัวซึ่งอยู่ด้านหลังสถานบันเทิงซึ่งติดอันดับท๊อปที่มีผู้ชมมากที่สุดของลอสแองเจลิส

“อุ๊ย!”

ร่างแน่งน้อยหลุดเสียงอุทานออกมาเมื่อเธอวิ่งไม่ทันระวังและชนเข้าอย่างจังกับไหล่กว้างของใครคนหนึ่งจนเจ้าตัวถึงกับเซ แต่โชคดีที่มีอ้อมแขนกว้างรับเธอไว้ได้เสียก่อน เลย์ลาดึงสติกลับมาก่อนจะพบว่าเธออยู่ในอ้อมแขนของใครคนหนึ่ง เขาสวมชุดสูทผ้าไหมสีเทาที่การตัดเย็บคมกริบเหมือนดวงตาบนใบหน้าหล่อเหลาอย่างกับนายแบบสินค้าแบรนด์เนมอย่างไรอย่างนั้น

“เอ้อ...ขอโทษทีนะคะ...ฉันเป็นคนชนคุณเอง ขอโทษด้วยค่ะที่ฉันไม่ระวัง”

หญิงสาวกล่าวออกมาด้วยน้ำเสียงประหม่าและตกใจไม่หาย เพื่อน ๆ นางโชว์ของเธอวิ่งกลับเข้าไปในห้องแต่งตัวกันหมดแล้วยังเหลือแต่เธอที่ตอนนี้ยืนตัวแข็งอยู่ในอ้อมแขนของชายแปลกหน้า เขาคงเป็นแขกของที่นี่ แต่ปฏิเสธไม่ได้เลยว่าเขาเป็นคนหน้าตาดีขนาดไหน

“ไม่เป็นไรหรอกครับ”

นั่นเป็นประโยคแรกที่หลุดออกมาจากปากของชายหนุ่ม เขายังไม่ยอมปล่อยเธอจากอ้อมแขนขณะที่รอยยิ้มนุ่มนวลปรายขึ้นบนริมฝีปากหนาได้รูป

“ผมต่างหากที่เดินเข้ามาไม่ดูตาม้าตาเรือ...เอ้อ...ทางนี้ไปไหนหรือครับ?”

“เป็นทางไปห้องแต่งตัวของนักแสดงค่ะ...เอ้อ...”

เลย์ลาพูดแทบไม่ออก หญิงสาวรู้สึกว่าเขาจะกอดเธอนานเกินไปแล้ว

“ผมชื่อคาลเดอร์ นะครับ...คาลเดอร์ เซนนา”

เขากล่าวก่อนที่จะปล่อยหญิงสาวให้เป็นอิสระ แต่ก็ยังคงยืนอยู่ในระยะประชิดมากเสียจนเธอรับรู้ได้ถึงลมหายใจร้อน ๆ ของเขา

“ฉัน เลย์ลาค่ะ...แล้วไม่ทราบว่าคุณจะไปไหนคะนี่”

หญิงสาวถามพลางช้อนตามองเขา ในขณะนั้นเองชายหนุ่มก็ไม่อาจละสายตาของเขาไปจากใบหน้าสวยหวานได้ ภายใต้เครื่องสำอางและเครื่องตกแต่งใบหน้าเขากลับได้เห็นชัด ๆ ว่านางโชว์ผู้นี้งดงามมากแค่ไหน

“ผมมาเที่ยวกับเพื่อนแล้วหลงกับเขาน่ะครับ และกำลังตามหาเขาอยู่ ไม่รู้ว่าเขาเดินไปทางไหน”

เลย์ลามองซ้ายมองขวา “ถ้าอย่างนั้นคุณก็เดินมาผิดทางแล้วล่ะค่ะ ทางนี้จัดไว้สำหรับนักแสดงขึ้นเวทีและกลับเข้าไปในห้องแต่งตัว ฉันว่าเพื่อนของคุณอาจอยู่ข้างนอก”

“ผมก็คิดว่าอย่างนั้น...อืม...แล้วนี่คุณแสดงจบโชว์แล้วหรือครับ?”

“ค่ะ...ฉันจะไปที่ห้องแต่งตัว เปลี่ยนเสื้อผ้า...กลับบ้าน”