บทที่ 8 กางขาของคุณสิ

“แม่งเอ๊ย!...ปล่อยนะ...ปล่อยไอ้บ้า!!!” อเล็กซ์สบถใส่ซาชาด้วยน้ำเสียงโกรธจัด เพราะซาชาจับเรียวแขนทั้งสองข้างไขว้หลัง ทำให้ลำตัวท่อนบนของเขานาบกับโต๊ะ คางของเขาเกือบแตก

“หน้าตาหวานๆ แบบนี้ คิดว่าจะเป็นคนใจเย็น ที่ไหนได้คุณกลับเป็นคนใจร้อนหุนหันพลันแล่นมากกว่าผมเสียอีกนะ” ซาชาเอ่ยบอกด้วยน้ำเสียงขบขัน ขณะที่อเล็กซ์ดิ้นรนให้เขาปล่อย อเล็กซ์หันมามองใบหน้าของเขาด้วยสายตาพิฆาตดุจเสือร้าย ถ้าเขาทำหลุดมือในตอนนี้ เสืออาจจะหันกลับขยุ้มเขาด้วยกรงเล็บ

“คุณคงถนัดในการข่มขู่คนที่ไม่มีทางสู้ เช่นนั้นคุณอยากจะทำอะไรก็เชิญเลย” อเล็กซ์เอ่ยบอกด้วยน้ำเสียงดังขึ้นด้วยน้ำเสียงดุดัน ไม่สนว่าเขาจะเป็นใครที่อยู่ตรงหน้า

“ความจริงแล้ว ผมเองก็เป็นคนมีความอดทนต่ำเหมือนกันนะ แต่รู้สึกเลยว่าคุณเองคงมีความอดทนต่ำกว่าผม วันนี้ผมอยากมีเวลาเป็นส่วนตัว อยากดื่มด่ำกับไวน์รสเลิศ สเต็กเนื้อชั้นดี กับบรรยากาศคลาสสิก สงสัยผมคงได้กินเนื้ออย่างอื่นกับบรรยากาศนอกบ้านแล้วล่ะ” ซาชาเอ่ยบอกด้วยน้ำเสียงเรียบ อเล็กซ์ยังคงดิ้นรนไม่เลิกรา

“ปล่อยนะ ถ้าไม่ปล่อยผมจะแจ้งตำรวจ” อเล็กซ์เอ่ยบอกด้วยน้ำเสียงข่มขู่เสียงดังยิ่งขึ้น ซาชาโน้มใบหน้าลงมาข้างๆ หูของอเล็กซ์งับติ่งหูของอเล็กซ์หนักๆ ทำให้อเล็กซ์สะดุ้งตกใจด้วยความเจ็บ อีกทั้งอเล็กซ์รู้สึกได้ว่าเหมือนมีอะไรทิ่มแทงก้นเขาอยู่อีกด้วย หรือว่าจะเป็น...

“อ๊ะ!” อเล็กซ์ร้องด้วยความตกใจ

“ถึงเวลาที่คุณต้องจ่ายค่าไวน์ราคาแสนสามรูเบิลแล้วนะ เอาล่ะ กางขาเรียวๆ ของคุณสิ” ซาชาเอ่ยด้วยน้ำเสียงโทนต่ำ จูบที่โหนกแก้มของอเล็กซ์เบาๆ ไล่มางับที่กกหู ทำให้อเล็กซ์รู้สึกเคลิบเคลิ้มชั่วขณะ แต่ต้องรีบดึงสติกลับมาก่อนที่จะเลยเถิด

“คุณใช้วิธีแสดงอำนาจแบบนี้กับคนอื่นหรือไง” อเล็กซ์เอ่ยถามด้วยน้ำเสียงหงุดหงิด

“กับคนอื่นผมคงยิงทิ้งไปนานแล้ว แต่สำหรับคุณ คุณสวยเกินกว่าที่ผมจะฆ่าทิ้ง” ซาชาเอ่ยบอกด้วยน้ำเสียงโทนต่ำกระเส่ายั่วยวนปลุกปั่นอารมณ์

“ถ้าคุณถูกใจ คุณก็แสดงพฤติกรรมแบบนี้สินะ ต่ำช้าที่สุด” อเล็กซ์เอ่ยบอกด้วยน้ำเสียงดุดันไม่เกรงใจใครอีกต่อไปแล้ว มาถึงขั้นนี้ไม่มีอะไรที่ต้องเสียอีกแล้ว

“ผมเคยเห็นคนถูกย้อมไปด้วยเลือดมานักต่อนักแล้วล่ะ แต่ผมคิดว่าเรือนร่างของคุณมันไม่เหมาะกับเลือดที่แดงฉานไปทั้งเรือนร่างเท่าไหร่ ถ้าเป็นน้ำรักของผมละก็จะเป็นอย่างไงนะ คิดดูแล้วลองทำดูน่าจะไม่เลว” ซาชาเอ่ยบอกด้วยน้ำเสียงโทนต่ำริมฝีปากหนาเลียกกหูอเล็กซ์ทำให้อเล็กซ์ขนลุกไปทั้งตัว มีหรืออเล็กซ์จะยอมให้เขากระทำเรื่องต่ำช้าแบบนี้ต่อไป

“จินตนาการถึงไปงานศพของคุณได้เลย” อเล็กซ์เอ่ยด้วยน้ำเสียงแข็ง ซาชาเผยรอยยิ้มกว้างไม่มีความโกรธแต่อย่างใดในแววตาคู่นั้นของเขา เขาจึงปล่อยมือเรียวทั้งสองข้างที่จับอเล็กซ์เอาไว้ แล้วนั่งลงที่โซฟาอีกครั้ง ทำให้อเล็กซ์รู้สึกแปลกใจมองดูเขาที่มีท่าทีสงบนิ่งทำราวกับว่าไม่มีอะไรเกิดขึ้น ทั้งที่ก่อนหน้านี้...

“การิล ไปบอกรองผู้จัดการร้านให้ด้วยว่าปล่อยโต๊ะให้เขาเพียงโต๊ะเดียว เอามุมที่ดีที่สุดของในร้าน” ซาชาเอ่ยบอกการิลหัวบอดี้การ์ดของซาชาด้วยน้ำเสียงเรียบ

“ครับ ซาชา” การิลรับคำสั่งด้วยท่าทีสุภาพและนอบน้อม ก้มโค้งให้ซาชาผู้เป็นนาย แล้วก้าวเดินไปหารองผู้จัดการร้าน อเล็กซ์เองก็เดินออกจากตรงนี้ในทันที เพราะไม่คิดอยากสนทนากับซาชาให้หงุดหงิดอีกครั้ง

“ผมจะบอกคุณให้อีกอย่างหนึ่งนะ นอกจากที่ผมจะยิงทิ้งแล้ว ผมยังมีวิธีทรมานให้ตายหลากหลายวิธี เช่น จับแก้ผ้าเสร็จ มัดด้วยเชือกขึงกับผนังใช้มีดแหลมคมกรีดไปตามลำตัว ให้เลือดไหลออกมาช้าๆ กรีดเนื้อจากจุดหนึ่งไปอีกจุดหนึ่ง จนกว่ามันจะตายไปพร้อมเสียงกรีดร้อง วิธีนี้มันทรมานสุดๆ ไปเลยล่ะ ว่าไหม” ซาชาเอ่ยด้วยน้ำเสียงสงบนิ่งและยังเผยรอยยิ้มที่มุมปากราวกับไม่สนใจไยดีในสิ่งที่พูดออกมา อเล็กซ์หันใบหน้ากลับมามองเขาด้วยสีหน้าเหวี่ยงสุดๆ

“ไอ้โรคจิต” อเล็กซ์เอ่ยจบ เขาเดินไปยังหน้าร้านโดยทันที ไม่หันกลับมามองแต่อย่างใด ซาชากลับเผยรอยยิ้มมองหลังอเล็กซ์ที่เดินอย่างเร่งรีบ เหมือนกับวิ่งมากกว่า

ชีวิตที่น่าเบื่อของฉันในทุกๆ วัน เพียงแค่เจอเขาก็ทำให้ฉันอยากมีชีวิตต่อไปอย่างน่าประหลาดใจ...

..............................

ขอย้ำอีกทีนิยายเรื่องนี้เป็นนิยายวายเด้อ

ขอปรับเนื้อเรื่องให้สมูทก่อน เมื่อ NC มาเมื่อไหร่รับประกันความแซ่บถึงใจได้เลย

ไปตามอ่าน 2P และ 3P ของเราได้ อยู่ในนามปากกา MOON NIGHT