ทดลองอยู่

วันรุ่งขึ้น

"นี่เป็นคอนโดใหม่ที่ปู่ซื้อเอาไว้ให้เพื่อเป็นของขวัญให้นาบีและจ้านะ.."

"โห..สวยมากเลยค่ะคุณปู่.."

คอนโดที่คุณตาซื้อให้ผมกับนาบีเพื่อเป็นของขวัญที่เรา 2 คนตกลงที่จะแต่งงานกัน อยู่ใจกลางเมืองของกรุงเทพมหานคร เพราะคอนโดที่ผมซื้อไว้อยู่ไกลจากโรงเรียนของนาบีมาก คุณตาจึงซื้อคอนโดให้กับพวกเราโดยใช้ชื่อของเรา 2 คนเป็นเจ้าของร่วมกัน 

"คุณปู่ซื้อที่นี่ไว้นานแล้วหรอคะ..?"

"ใช่..ปู่ซื้อที่นี่ไว้ได้ 2 เดือนแล้ว ปู่ตั้งใจซื้อที่นี่เพื่อจะเอามาเป็นของขวัญให้เรา 2 คนตอนที่จดทะเบียนสมรสกัน แต่ปู่กลัวว่าถ้านาบีย้ายไปอยู่กับจ้าที่คอนโดจะเดินทางไปเรียนลำบาก ปู่เลยตัดสินใจยกให้เลยดีกว่า นาบีแล้วก็จ้าจะได้ย้ายเข้ามาอยู่กันได้เลย.."

"คอนโดนี้มี 2 ห้องนอนหรอครับ..?"

ผมเดินสำรวจไปทั่วห้องก็เพิ่งเห็นว่าที่ชั้น 2 ของคอนโดมันมี 2 ห้องนอน

"ใช่..คอนโดนี้เป็นแบบ 2 ห้องนอน..ตาอยากให้ทั้ง 2 คนทดลองอยู่ด้วยกันก่อน แล้วถ้าจดทะเบียนสมรสแล้วค่อยย้ายมานอนห้องเดียวกันนะ.."

"นอนห้องใครห้องมันก็ดีแล้วละคะ เพราะนาบีไม่ชอบนอนร่วมกับใคร.."

"ฉันก็ไม่คิดอยากจะนอนร่วมกับเธอเหมือนกันแหละนะ."

"เค้าก็ไม่อยากนอนห้องเดียวกับพี่เหมือนกัน แค่เข้าใกล้ตัวพี่เค้าก็รู้สึกคันไปทั้งตัวแล้ว..."

"งั้นก็อยู่ให้ห่างจากฉันเลยนะ ห้ามเข้ามาใกล้ตัวฉันเด็ดขาด.."

"เออ.."

"จ้า..พูดจาดีๆกับน้องหน่อยซิ.."

"ก็นาบีพูดกับผมไม่ดีก่อนเองนี่ครับ."

"นาบี..ขอโทษพี่เขาเดี๋ยวนี้."

แม่หันมาสั่งฉันทันทีหลังจากที่พี่จ้าพูดจบ 

"..."

"นาบี..แม่บอกว่าให้ขอโทษ"

"ขอโทษ.."

ทุกคนถอนหายใจออกมาอย่างหนักใจที่เห็นนาบีและจ้ายังทะเลาะกันอยู่ตลอดเวลา เพราะไม่รู้เลยว่าหลังจากนี้ชีวิตคู่ของพวกเขาจะเป็นยังไงต่อไป 

"พรุ่งนี้แม่จะมารับไปเรียนนะ ห้ามนอนตื่นสายเด็ดขาด"

"จะมารับทำไม ก็ให้จ้าไปส่งที่โรงเรียนซิ.."

ฉันรีบหันไปมองหน้าคุณปู่ทันที และหันกลับไปหาแม่รีบส่ายหน้าเพื่อไม่แม่ช่วยพูดกับคุณปู่

"คุณพ่อคะ..คือว่า"

"จ้า..ต่อไปนี้ช่วยไปรับไปส่งนาบีที่โรงเรียนแทนแม่ของนาบีทีนะ.."

"เออ คือ.."

"คุณปู่คะ.."

"ปู่ให้มาทดลองอยู่ด้วยกันเพราะจะได้เรียนรู้การเป็นสามีภรรยากันจริงๆว่าเขาต้องทำกันยังไง การไปรับไปส่งภรรยาตัวเองก็ถือว่าทำหน้าที่ของสามีที่ดีแล้ว..ว่าไงจ้า..จะไปรับไปส่งนาบีที่โรงเรียนได้ไหม..?"

"ได้ครับคุณตา.."

"อืม..งั้นก็เริ่มพรุ่งนี้เลย."

"ครับ.."

"ไปพวกเรากลับกันเถอะ ปล่อยให้ข้าวใหม่ปลามันเขาได้เรียนรู้กันเถอะ.."

"แม่คะ.."

ฉันเดินเข้าไปจับมือแม่ไว้แน่นแล้วอยู่ๆน้ำตาฉันก็เริ่มซึมออกมา 

แม่หันไปมองที่คุณปู่เล็กน้อยแล้วก็ดึงตัวฉันเข้ามากอดไว้แน่น พูดเสียงเบาๆที่ข้างหูเพื่อไม่ให้คุณปู่ได้ยิน 

"ไม่ต้องกังวลนะลูกมีอะไรก็โทรหาแม่ได้ตลอด พ่อกับแม่จะรีบมาหาหนูทันที.."

"ค่ะ.."

ฉันกระชับอ้อมกอดแม่ไว้แน่นอย่างรู้สึกกังวล เพราะฉันไม่เคยแยกจากพ่อกับแม่เลย 

"แม่ไปนะ.."

"ค่ะ.."

"อาฝากนาบีด้วยนะจ้า ถ้าน้องทำอะไรขัดใจก็อย่าถือโทษโกรธน้องนะ มีอะไรก็ให้อภัยกันเรื่องหนักจะได้เป็นเบา.."

"ครับอาอร.."

แม่พูดกับพี่จ้าจบก็หันมามองหน้าฉันเล็กน้อยก่อนจะเดินออกไป และน้าจีแม่ของพี่จ้าก็เดินมาตรงหน้าเรา 2 คน 

"ห้ามแกล้งน้องเข้าใจไหม..?"

"คร๊าบ.."

"ถ้าพี่เขาแกล้งโทรมาฟ้องน้านะ น้าจะรีบมาจัดการให้ทันทีเลย.."

"ขอบคุณค่ะน้าจี น้าจีเตรียมรอรับโทรศัพท์ได้เลยค่ะ.."

"ยัยขี้ฟ้อง.."

พี่จ้าพูดจบก็เดินไปทิ้งตัวลงนั่งที่โซฟาทันที ฉันหันมาหาน้าจีแล้วก็ยิ้มแห้งๆให้

น้าจียกมือขึ้นมาเช็ดน้ำตาให้กับฉันเบาๆ

"ลูกชายน้ามันเป็นคนใจอ่อนแล้วก็อ่อนไหวง่าย ภายนอกมันอาจจะดูเป็นคนปากหมาพูดจากวนประสาทอยู่ตลอดเวลา แต่มันมักจะแพ้น้ำตาผู้หญิงนะ..เวลาที่โดนมันแกล้งก็บีบน้ำตาให้หนัก เดี๋ยวมันก็เลิกแกล้งเองเชื่อน้า.."

"ค่ะ..ขอบคุณนะคะน้าจี"

นี่เป็นจุดอ่อนของพี่จ้าหรอเนี่ย แพ้น้ำตาผู้หญิงเนี่ยนะ

"ยืนนิ่งทำไมเอาเสื้อผ้าไปเก็บดิ..จะนอนห้องนั่งเล่นไง..?"

"..."

หลังจากที่ทุกคนออกไปจากห้องแล้วไอ้พี่จ้ามันก็เริ่มทันที 

"เดี๋ยว.."

"มีอะไรอีกละคะ..?"

"เอากระเป๋าฉันขึ้นไปเก็บอีกห้องด้วย.."

"กระเป๋าพี่ พี่ก็เอาขึ้นไปเองซิ."

"หน้าที่เมียที่ดี คือการดูแลปรนนิบัติผัว.."

"อย่าพูดนะ..ห้ามพูดเด็ดขาด.."

"พูดอะไร อ๋อ.! คำว่าผัวกับเมียอะหรอ.?"

"เค้าไม่ใช่เมียพี่นะ เค้ายังไม่ใช่."

"ไม่ใช่วันนี้ต่อไปก็ใช่อยู่ดี แล้วที่เธอมาอยู่กับฉันที่นี่ก็เพราะคุณตาให้เธอมาเรียนรู้การทำหน้าที่ของเมียที่ดี และก็เรียนรู้วิธีการดูแลปรนนิบัติผัวไม่ใช่หรอ..?"

"กรี๊ดดดด...ทุเรศ..ทุเรศที่สุด.."

"โอ้ย..จะกรี๊ดทำไมเนี่ย..?"

"เค้าไม่ใช่เมียพี่ แล้วพี่ก็ไม่ใช่ผัวเค้าด้วย  ไม่ใช่ ไม่ใช่..กรี๊ดดด.."

นาบีกรี๊ดเสียงดังลั่นคอนโดแล้วก็หิ้วกระเป๋าตัวเองขึ้นไปขั้นบนทันที ผมมองตามไปอย่างนึกขำเด็กบ้าอะไรเถียงสู้คนอื่นไม่ได้ก็มากรี๊ดใส่ 

....

พี่จ้าแกล้งน้องเก่งจริงๆ