ผนึกพิภพ สยบอสูร

บทที่ 1

ความฝัน

“ท่านเคยเห็นข้าเป็นบุตรสาวของท่านหรือไม่ ท่านแม่?”

ไป๋เฟยหรงเม้มริมฝีปากแน่น มองไปยังครอบครัวแสนสุขที่อยู่ตรงหน้านาง น้ำตานางไหลออกมากอย่างพรั่งพรู หัวใจของนางเหมือนถูกคมมีดเฉือนครั้งแล้วครั้งเล่าจากคนในครอบครัวของนางเอง

“สารเลว! เจ้าพูดอะไรของเจ้า ถ้าเจ้าไม่ใช่บุตรสาวของข้า เจ้าคงตายไปนานแล้ว”

ฮูหยินใหญ่ท่านแม่ทัพผู้เป็นมารดาเหลือบมองบุตรสาวคนโตที่นางคลอดออกมาเอง ด้วยสายตาที่เต็มไปด้วยความจงเกลียดจงชังและรังเกียจเดียดฉันท์ เหมือนคนที่นางกำลังมองไม่ใช่บุตรสาวแท้ๆ หากแต่เป็นเพียงขอทานข้างถนนคนหนึ่งเท่านั้น

“บุตรสาวหรือ ฮึก.. ทำไม? ทำไมเพราะข้าไร้พลังหรือท่านจึงแย่งเอา

ทุกอย่างที่ควรเป็นของข้าไปให้น้องรองเสียหมด ทำไมหรือท่านแม่? แม้กระทั่งความรักของข้า คนรักของข้า ท่านก็ยกมันให้นางทั้งหมด”

ฮูหยินใหญ่ท่านแม่ทัพชี้หน้าไป๋เฟยหรงด้วยความโกรธ

“อย่างเจ้านับเป็นตัวอะไรหรือ? พรสวรรค์ ความสามารถ แม้แต่หน้าตา เจ้าสามารถเทียบกับฮวาเอ๋อร์ได้รึ! เจ้าควรจะรู้ไว้ ถ้าไม่ใช่เพราะคำทำนายผิดๆ ทุกสิ่งทุกอย่างมันก็ไม่ใช่ของเจ้าตั้งแต่แรก ตอนนี้เจ้าก็แค่คืนมันให้กับคนที่ควรได้รับแค่นั้น”

“ท่านแม่” ....ดวงตาของ ไป๋เฟยฮวาเต็มไปด้วยความเศร้าสร้อย “ลูกยอมยกทุกอย่างให้พี่สาวทั้งหมดเลยเจ้าค่ะ” นางแสร้งเอ่ยด้วยความละอาย “ลูกไม่แต่งแล้วก็ได้เจ้าค่ะ ถึงแม้ลูกกับท่านพี่รัชทายาทจะรักกันมากแค่ไหนก็ตาม แต่ถ้ามันทำให้พี่สาวของลูกเจ็บปวดถึงเพียงนี้ ลูกเสียสละได้เจ้าค่ะ ฮึก...” .

“ไม่ได้” รัชทายาทเดินเข้ามาด้วยความรีบร้อนหลังจากได้ยินคำพูดของคนรักตนเอง “เจ้าจะยกข้าให้นางได้อย่างไร? ในเมื่อข้ารักแค่เจ้าเท่านั้นฮวาเอ๋อร์ ในแคว้นนี้มีเพียงเจ้าเท่านั้นที่คู่ควรกับข้า ต่อไปอย่าได้เอ่ยวาจาเช่นนี้อีก และเจ้าก็ไม่ควรลดตัวลงไปสนใจนาง”

“พี่เหวิน ท่าน...” คำพูดของเขาเปรียบเสมือนมีเข็มพันเล่มทิ่มแทงใส่หัวใจไป๋เฟยหรง หากรังเกียจดูแคลนนางขนาดนี้แล้วทำไมในตอนแรกมาทำดี เอาอกเอาใจ มาทำให้นางรักทำไม

ลู่เหวินส่งสายตาดูถูกให้ไป๋เฟยหรง “อย่ามาเรียกข้าว่าพี่ ขยะไร้ประโยชน์อย่างเจ้าคิดจะแต่งให้ข้าผู้เป็นรัชทายาทเยี่ยงนั้นรึ ถือดีไปหรือไม่? หึ..แม้แต่อนุของข้าเจ้ายังไม่คู่ควรด้วยซ้ำ”

ชายหนุ่มกระชับกอดคนในอ้อมแขนอย่างแนบแน่น หันมากล่าวกับเจ้าบ้าน “ฮูหยิน ที่ข้ามาวันนี้ข้าจะมาแจ้งเรื่องสำคัญ ข้าให้เสด็จพ่อถอดถอนราชโองการเดิมของเสด็จปู่ ยกเลิกการหมั้นหมายกับไป๋เฟยหรงเรียบร้อย แล้วออกราชโองการใหม่ให้แต่งฮวาเอ๋อร์เข้าจวนเป็นชายาเอกของข้าในอีกสามเดือนข้างหน้า พวกท่านเตรียมตัวไว้ให้ดี”

ภาพตรงหน้า ถ้อยคำบาดใจที่ออกมาจากปากของชายที่นางรักยิ่งทำให้ไป๋เฟยหรงเจ็บปวดหัวใจ ใบหน้าของนางซีดขาวมองไปอย่างคับแค้นใจ พลางวิ่งเข้าไปทุบตีอาละวาดเหมือนคนเสียสติ

“ไป๋เฟยฮวา! เจ้ามันเป็นหญิงสาวที่ชั่วช้าที่สุด เจ้ามันปีศาจที่กลืนกินแม้กระทั่งพี่สาวตัวเอง นี่คือแผนการของเลวๆ ของเจ้าหรือ? แม้แต่คนรักของพี่ตัวเองเจ้าก็ยังกล้าแย่ง แล้วยังมี ท่าน! พวกท่านทั้งหมดล้วนสารเลวทั้งนั้น!!” ไป๋เฟยหรงชี้หน้าต่อว่าทุกคนไม่เว้นแม้แต่มารดาของตัวเอง

“หยุดเดี๋ยวนี้”

ปัง!!

อึก… พรวด!!!! แค่ก แค่กๆ

ไป๋เฟยหรงลอยกระแทกติดกำแพง กระอักเลือดคำโตออกมา ร่างกายที่ผอมบางอยู่แล้วเจ็บปวดราวกับจะแตกเป็นเสี่ยงๆ นางไม่มีกำลังภายในเลยทำให้พลังที่กระแทกตัวนาง ทำลายภายในของนางอย่างรวดเร็ว

ไป๋เฟยหรงค่อยๆ หันมองผู้ที่ซัดพลังใส่นางอย่างเต็มแรง ด้วยแรงของพลังที่ซัดเข้ามา นางรู้สึกเหมือนกำลังจะขาดใจตาย ร่างกายที่ว่าเจ็บปวดยังเจ็บไม่เท่ากับดวงใจของนาง เมื่อคนที่ทำร้ายนางคือท่านแม่ทัพไป๋หรือก็คือบิดาของนางนั่นเอง ด้วยพลังของบิดาคนธรรมดาอย่างนางคงต้องตายลงอย่างไม่ต้องสงสัย

นางยิ้มหยันกับให้กับโชคชะตาของตนเอง ที่ผ่านมาถึงจะไม่รักไม่ได้รับการดูแลเอาใจใส่เช่นไป๋เฟยฮวา แต่บิดาก็ไม่เคยทำร้ายนางรุนแรงถึงเพียงนี้

“สมควรตาย!! ใครมอบความกล้าให้เจ้ากัน เจ้ากล้าทำร้ายน้องรึ?” ชายวัยกลางคนท่าทางเคร่งขรึมก้าวเข้ามาบังหน้าลูกสาวคนรองไว้ สายตารังเกียจมองลูกสาวที่กำลังนอนจมกองเลือดด้วยท่าทีเฉยชาไม่รู้สึกผิด ราวกับว่ากำลังมองคนแปลกหน้าคนหนึ่งที่ไม่เกี่ยวข้องกับตนเอง

“ทะ…ท่านพ่อ...”

ณ ฮ่องกง 2019

เฮื้อกกกกก!!

ฝัน….. เธอฝันแบบนี้อีกแล้ว เธอฝันแบบนี้มาสามวันติดต่อกันแล้ว ฉากเดิมๆ ตัวละครเดิมๆ ในฝันนั้นเธอเห็นเด็กสาวคนหนึ่งอายุราวๆ สิบห้าปี สวมเสื้อผ้าจีนโบราณดูเก่าๆ สภาพซอมซ่อ ใบหน้านั้นคล้ายเธอมากจนแทบจะนึกว่าเป็นคนเดียวกัน แตกต่างก็ตรงในฝันร่างกายของเด็กสาวช่างผอมแห้ง ซูบเซียว ใบหน้าที่คล้ายเธอกลับซูบตอบหมดความงาม ร่างกายรวมๆ ดูเหมือนเด็กขาดสารอาหารในยุคนี้ดีๆ นี่เอง ที่น่าแปลกใจกว่านั้นคือเธอมีความรู้สึกร่วมกับเด็กสาวในฝัน เหมือนนั่นคือตัวเธอคือร่างกายของเธอ ความเจ็บปวดที่เธอรู้สึกมันเหมือนจริงมาก เหมือนจริงจนเกินไป ในยามโดนพลังนั่นผ่านร่าง เธอก็รู้สึกเจ็บเหมือนมีอะไรกระแทกภายในแรงๆ จนอวัยวะบอบช้ำ ในยามเจ็บปวดหัวใจ เธอก็รู้สึกเหมือนมีเข็มเป็นร้อยเป็นพันทิ่มแทงหัวใจ ความรู้สึกรัก รู้สึกเกลียด น้อยใจ ชิงชังในโชคชะตา เธอรับรู้ถึงมันได้ทั้งหมด

“เธอเป็นใครกันแน่นะ…..ไป๋เฟยหรง