ตอนที่ 2

“ดูคุณกลัวเรื่องนี้เหลือเกินนะ เกียรติยศ ชื่อเสียง...ทำไมพี่สาวของคุณถึงไม่คิดแบบนี้บ้าง!”

“ซีนิธ” หญิงสาวครางชื่อที่เขาให้พี่สาวของเธอเรียกตลอดระยะเวลาที่คบหากัน

“ฉันอยากขอโทษสำหรับเรื่องทุกอย่างแทนพี่บีนะคะ”

“ไม่มีอะไรจะลบล้างความผิดของพี่สาวคุณครั้งนี้ได้หรอก! บีทำเหมือนกับเล่นขายของ หรือคุณไม่ได้คิดอย่างผม“

“นั่นคุณจะไปไหนคะ?”

บัวชมพูร้องถามเมื่อชายหนุ่มถอดด้ายที่มัดมือของเขาและเธอเอาไว้และขยับลุกจากฟูกหนา

“คุณไม่ต้องกลัวไปหรอกว่าผมจะออกจากห้องหอนี่ ผมจะไปอาบน้ำ ผมเหนื่อย อยากพักผ่อน”

ศาสตราตอบเสียงห้วนแล้วเดินหายเข้าไปในห้องน้ำขณะที่หญิงสาวมองตามพลางถอนหายใจ เธอรู้ว่าถึงยังไงก็ไม่มีทางแทนที่ บัวไพลิน พี่สาวของเธอที่เขารักได้เป็นแน่

เธอก็เป็นแค่ตุ๊กตาตัวหนึ่งที่ผู้ใหญ่ทั้งสองฝ่ายเต็มใจนำมาชักใยให้กระโดโลดเต้น พูดไปก็เหมือนหนังหน้าไฟ ต้องมาแบกรับปัญหาที่ตัวเองไม่ได้ก่อแถมยังถูกศาสตราแสดงท่าทีรังเกียจเข้าให้เสียอีก

ไม่ใช่ว่าเธอไม่เคยรู้จักเขา ศาสตราเป็นลูกชายคนเดียวของเจ้าของปางไม้แม่เมย แม่ของเขาเป็นชาวรัสเซียและเขาก็พึ่งเดินทางกลับมาจากต่างประเทศเมื่อไม่กี่เดือนก่อนหน้านี้

การแต่งงานระหว่างเขากับบัวไพลินก็เกิดขึ้นจากความเห็นชอบของผู้ใหญ่ บัวชมพูรู้ดีว่าพี่สาวของเธอไม่เต็มใจและแบ่งรับแบ่งสู้ทุกครั้งที่ศาสตราเดินทางไปหาที่บ้าน

แต่ในสายตาของบัวชมพู เขาเป็นผู้ชายที่ดูดีมากคนหนึ่ง แม้จะมีเชื้อสายของชาวต่างชาติแต่ศาสตราก็เป็นหนุ่มวัยยี่สิบแปดที่ดูดีมาก เขาสมบูรณ์แบบและเธอก็รู้สึกชื่นชมตั้งแต่ครั้งแรกที่ได้เห็น

สำหรับบัวชมพูแล้วจะเรียกสิ่งนั้นว่าความหวั่นไหวเลยก็ได้ ในวัยยี่สิบเอ็ดของหญิงสาวซึ่งเปิดธุรกิจทำสปาเล็ก ๆ เธอไม่เคยพบผู้ชายที่ทั้งหล่อเหลาและมีความเป็นสุภาพบุรุษอย่างศาสตรา เธอแอบมองเขาบ่อย ๆ ตอนแวะไปหาบัวไพลินที่บ้าน

มองเรือนร่างสูงใหญ่กำยำและรอยยิ้มทรงเสน่ห์ที่ยังประทับตราตรึงในความทรงจำตั้งแต่แรกเห็น แต่เธอก็ไม่เคยเปิดเผยเรื่องนี้ให้ใครรับรู้และยังแสดงความยินดีกับพี่สาวเมื่อใกล้เวลาพิธีแต่งงาน

เธอตื่นเต้นเวลาได้พูดคุยกับเขา แต่ดูเหมือนความฝันของตัวเองจะห่างไกลเพราะพ่อเลี้ยงลูกครึ่งหนุ่มดูจะให้ความสนใจกับพี่สาวของเธอมากเป็นพิเศษ

บัวชมพูหยุดความคิดของตัวเองลงเมื่อเจ้าของร่างสูงก้าวออกมาจากห้องน้ำ เขาอยู่ในผ้าขนหนูผืนเดียวซึ่งมันก็มีขนาดเล็กแค่ปกปิดด้านหน้าอย่างหมิ่นเหม่แถมสั้นเต่อขึ้นมาถึงต้นขา

ตามลำตัวสีแทนและบนหน้าอกที่เต็มไปด้วยไรขนมีละอองน้ำเกาะพราว ศาสตราถือผ้าเช็ดตัวผืนเล็กออกมาด้วย เขาขยี้มันบนเรือนผมสีน้ำตาลประกายทองแล้วเดินตรงไปหย่อนตัวลงนั่งบนฟูก