1/3

หญิงสาวหน้าตาเลิกลัก ก่อนจะมองหาที่มาของต้นเสียง และเธอก็ได้เห็นอินเตอร์คอมที่มีกล้องเล็กๆ ติดอยู่ที่ข้างประตู

“พาฝันค่ะ” เธอเดินเข้าไปใกล้ๆ เจ้าเครื่องตัวจิ๋ว

“ใครคือพาฝัน” เสียงกร้าวกระด้างดังออกมาจากเครื่องตัวจิ๋ว

“เอ่อ...ดิฉันเป็นนางแบบที่พี่ก้อยส่งมาค่ะ”

ไม่กี่อึดใจต่อมาประตูบานนั้นก็เปิดออก พร้อมกับร่างสูงสง่ากำยำของผู้ชายสุดหล่อ ใช่ สุดหล่อ ผู้ชายหุ่นดีมาดแมน ใบหน้าคมเข้ม ดวงตาสีเทาอ่อนที่ส่งประกายแวววาวน่ามองและน่าค้นหา จมูกโด่งเป็นสัน โหนกแก้มสูงรับกับใบหน้าคม ริมฝีปากหยักลึก คางบึกบึนที่มีรอยผ่าตรงปลายเล็กน้อย ที่สำคัญเขานั้นยืนโชว์อกกว้างเปลือยเปล่า มีขนบางๆ เป็นทางเรื่อยลงไป ก่อนจะหายเข้าไปในขอบกางเกงยีนส์สีซีดที่เขาสวมอยู่

พาฝันมองอิมรานตาค้าง และลอบกลืนน้ำลายเหนียวๆ ลงคออย่างยากลำบาก เกิดมาหล่อนยังไม่เคยเห็นผู้ชายคนไหนรูปหล่อและมีเสน่ห์ทรมานใจสาวได้มากมายเช่นเขาเลย

อิมราน เมื่อเปิดประตูออกเขาก็มีสภาพอะไรไม่ต่างกับพาฝันนัก ชายหนุ่มเองก็มองหญิงสาวตาค้าง จะไม่ให้ตาค้างได้ยังไงล่ะ ก็หล่อนที่ยืนอยู่ตรงหน้าเขานี่ เป็นคนๆ เดียวกับนางแบบในโฆษณาเครื่องสำอางที่เขาได้ดู และถูกตาต้องใจตั้งแต่เมื่อวานนี้ แถมตัวจริงที่แทบไม่ได้แต่งแต้มสีสันอะไรลงไปบนใบหน้านวลนั้น ก็ดูสวยสดบริสุทธิ์งดงามยิ่งกว่าในโฆษณาเสียอีก

‘พระผู้เป็นเจ้าช่างรู้ใจดีจริงๆ คิดถึงอยู่เมื่อวาน เช้ามาก็ส่งใส่พานมาให้ถึงหน้าห้อง’ อิมรานกระตุกมุมปากน้อยๆ อย่างพอใจ

“คุณคือคุณอิมราน ซายัต บิน ฟาฮัต ใช่ไหมคะ” เสียงหวานใสเรียกสติของชายหนุ่มให้กลับคืน

“ใช่” เขาตอบพร้อมกับพยักหน้าให้น้อยๆ

ร่างสูงของอิมรานเบี่ยงตัวหลบให้หญิงสาวเข้ามาในห้อง พาฝันพาตัวเองเดินผ่านเขาเข้าไป กลิ่นกายหนุ่มลอยมาแตะจมูก เมื่อเธอเดินเฉียดแผ่นอกกว้างเข้าไป

อิมรานปิดประตูก่อนจะเดินตามหลังหญิงสาวเข้าไปช้าๆ ดวงตาคมแวววาวจ้องมองแผ่นหลังบอบบางอรชรอ้อนแอ้น ด้วยสายตาที่ราวกับจ้องมองเหยื่ออันโอชะ

พาฝันหมุนตัวกลับไปด้านหลัง เมื่อไม่เห็นเขาเดินนำหน้าหล่อนเข้าไปอย่างที่เจ้าของบ้านควรจะทำ ร่างบางจึงหลุดเข้าไปอยู่ในอ้อมกอดอุ่นๆ ทันที เพราะชายหนุ่มนั้นเดินตามหล่อนมาติดๆ

“อุ๊ย” หญิงสาวอุทานเบาๆ อย่างตกใจ ก่อนจะถอยหลังโดยอัตโนมัติ และอิมรานก็ปล่อยหญิงสาวทันทีเช่นกัน

“ขอโทษ” เขาบอกขึ้นเบาๆ ชายหนุ่มรวบรวมกำลังใจเฮือกใหญ่ กดอารมณ์ดิบที่ผุดขึ้นมาให้กลับลงไป เขาเดินผ่านพาฝันเข้าไปยังโซฟาราคาแพง และผายมือเชื้อเชิญให้พาฝันนั่ง ก่อนจะเดินเลยไปรินน้ำในตู้เย็นใส่แก้ว ส่งให้หญิงสาวดื่ม

อิมรานทรุดตัวลงนั่งฝั่งตรงข้าม ดวงตาคมมองจับจ้องไปที่ดวงหน้าเรียวสวย พาฝันยิ้มบางๆ ให้เมื่อเห็นว่าเขากำลังจ้องมองมา

“เธอเป็นนางแบบในโฆษณาเครื่องสำอางไม่ใช่เหรอ” เขาถาม

“ใช่ค่ะ”

“นิตยสารฉบับนี้มันเป็นประเภทปลุกใจเสือป่านี่นา คิดยังไงถึงมาทำงานแบบนี้”

พาฝันก้มหน้าลงเล็กน้อย มือบางประสานกันไว้ที่หน้าตัก เธอกำลังประหม่า

“ดิฉันมีความจำเป็นค่ะ” ดวงตาคมมองไปยังริมฝีปากอิ่มน่าจูบที่ขยับขึ้นลงเบาๆ

“แต่ว่า งานถ่ายโฆษณาที่เธอทำอยู่นั่น รายได้ก็ไม่น้อยนะ”

พาฝันเงยหน้าขึ้นสบตาอิมราน เธอเห็นแววปรารถนาที่อยู่ในดวงตาคู่นั้น แก้มนวลแดงระเรื่อขึ้นทันที

“แต่มันยังไม่พอที่ดิฉันต้องการ” เธอแย้ง “ดิฉันว่าเราอย่าเสียเวลากันอยู่เลย มาเริ่มทำงานกันเลยดีกว่าค่ะ”

“เธอมีชื่อเล่นไหม” เขายังถามต่อ

“ฝันค่ะ”

“ถ้างั้นเธอก็เรียกแทนตัวเองว่าฝันแล้วกัน ฉันว่าเธอยังดูเด็กเกินกว่าจะเรียกแทนตัวเองว่าดิฉัน”

พาฝันพยักหน้ารับคำหงึกหงัก เธออยากให้เขาเริ่มวาดภาพเธอเร็วๆ งานจะได้จบๆ ไป เพราะแค่นี้หญิงสาวก็ประหม่าจนเกือบควบคุมตัวเองไม่ได้อยู่แล้ว

“เอาล่ะ เรามาเริ่มงานกันเลยดีกว่า” ชายหนุ่มบอก “ตามฉันมา”

อิมรานลุกขึ้นเดินนำพาฝันไปยังห้องๆ หนึ่งที่อยู่ริมขวาสุด เมื่อเขาเปิดประตูเข้าไป หญิงสาวก็พบว่าห้องนี้เป็นสตูดิโอวาดภาพของเขานั่นเอง

“ถอดเสื้อผ้าซะ” เขาบอก

“อะ...เอ่อ...ถะ...ถอดเสื้อผ้า ระ...เหรอคะ” พาฝันถามเสียงตะกุกตะกัก แม้จะรู้ตัวมาก่อนว่าเธอจะต้องมานั่งเป็นแบบให้เขาวาดภาพนู๊ด แต่ก็ยังอดตกใจไม่ได้

“ใช่สิ ถ้าไม่ถอดให้วาด แล้วจะเรียกว่าภาพนู๊ดได้ยังไง” ชายหนุ่มบอกเสียงเข้ม อิมรานหันมองพาฝัน ก่อนจะหยิบผ้าชีฟองสีขาวมาส่งให้ “เอ้า ถอดเสื้อผ้าออก แล้วใช้ผ้านี่ห่อตัวเอาไว้”

พาฝันรับมาถือไว้อย่างงงๆ เล็กน้อย

“คุณออกไปก่อนได้ไหมคะ” เสียงหวานที่สั่นๆ นั้นบอกออกมาเบาๆ บอกให้เขารู้ว่าเธออาย

อิมรานไม่ตอบ เขาหันหลังให้หล่อน จับนู่นหยิบนี่อยู่ไปเรื่อยๆ หญิงสาวถอนใจออกมาเฮือกใหญ่ ก่อนจะทิ้งผ้าชีฟองลงกับพื้น แล้วเริ่มถอดเสื้อผ้าของตนออกอย่างรวดเร็ว