บทที่ 5

กว่าคนบนเตียงจะรู้สึกตัวแสงอาทิตย์ของวันใหม่ก็ลอดผ่านผ้าม่านเข้ามาเกินครึ่งทางแล้ว เธอจำได้ว่าห้องพักของเธอไม่ได้สีขาวสะอาดแบบนี้ และกลิ่นของมันก็ไม่ได้อนามัยจัดราวกับดมกลิ่นแอลกอฮอล์ฆ่าเชื้ออยู่ตลอดเวลาแบบนี้ด้วย บรรยากาศมันไม่คุ้นตาแล้วเธอมาอยู่ที่นี่ได้ยังไง

!!?!

อะไร? ยังไง? ทำไมข้างเตียงเธอถึงมีผู้ชายที่คิดว่าเป็นโจรขโมยกระเป๋าคนนั้นหลับอยู่ ไม่ใช่เพราะเธอเสียรู้เขาไปแล้วหรอกนะ ถึงได้มานอนบนเตียงโดยมีเขานั่งเฝ้าอยู่แบบนี้

ใช่แล้ว! เมื่อวานเธอถูกจับขังไว้ในห้องเอกสารที่ไหนสักแห่ง พวกเขาจับเธอขังไว้ซ้ำยังไม่ให้ข้าวให้น้ำเธอแม้แต่หยดเดียว เธอจำได้ว่าเธอหิว หิวจนหูอื้อตาลายไปหมด เรี่ยวแรงทั้งหมดก็ถูกใช้ไปกับการตะโกนขอความช่วยเหลือและทุบประตูจนไม่มีเรี่ยวแรงจะทำอะไรแม้แต่จะกระดิกตัว พวกเขาปล่อยเธอนอนทนทรมานอยู่อย่างนั้นก่อนที่สติอันน้อยนิดของเธอจะดับวูบไปพร้อมกับแสงสว่างบนท้องฟ้า

ใบหน้าหล่อเหลายังคงหลับสนิทไม่รู้สึกตัวเลยสักนิดว่าเธอตื่นขึ้นมาแล้ว และไม่มีทีท่าว่าชายหนุ่มจะตื่นขึ้นมาเร็วๆ นี้ด้วยซึ่งเป็นโอกาสเหมาะที่เธอจะหนีไปจากที่นี่ตอนนี้ ของขวัญจึงค่อยๆ ลุกขึ้นนั่งบนเตียงให้เงียบที่สุด ก่อนจะรู้สึกตัวว่าบนหลังมือข้างซ้ายของเธอมีเข็มน้ำเกลือเจาะอยู่ ทำให้เธอไม่สามารถขยับตัวออกไปจากที่นี่ได้ง่ายนัก แต่ก็ไม่ยากหากเธอต้องการจะไป

“เป็นหมอหรือไง ถึงคิดจะถอดสายน้ำเกลือออกเอง”

ของขวัญหันไปมองตามเสียงด้วยความตกใจ เมื่อผู้ชายที่เธอมั่นใจว่าไม่มีทางตื่นขึ้นมาตอนนี้แน่กลับลืมตาขึ้นมานั่งจ้องมองเธอที่พยายามแกะเข็มน้ำเกลือออกจากมือโดยไม่มีทีท่าเหมือนคนที่เพิ่งตื่นเลยสักนิด หรือที่เธอเห็นว่าเขากำลังหลับอยู่นั่นเป็นการแสดงแกล้งให้เธอตายใจ ก่อนจะตลบหลังเพื่อทดสอบว่าเธอจะแอบหนีไปอย่างนั้นใช่ไหม

“ใช่ที่ไหนกันละ ฉันแค่รู้สึกอึดอัดเลยลุกขึ้นมาขยับตัวแค่นั้นเอง” ของขวัญตอบชายหนุ่ม ใครจะยอมรับกันละว่าตัวเองคิดจะหนี ขืนตอบไปแบบนั้นมีหวังได้ถูกจับไปขังไว้อีกแน่

มันน่าโมโหนัก คิดว่าสิ่งที่ติดบนหลังมือนั่นเป็นพลาสเตอร์ติดแผลหรือไง ถึงคิดจะแกะออกเมื่อไหร่ก็ได้อย่างนั้นเหรอ ดีนะที่เขาตื่นขึ้นมาเห็นทันไม่อย่างนั้นคงได้เห็นแต่รอยยับบนเตียงให้เห็นต่างหน้า เพราะนักโทษของเขาคงหนีไปแล้ว

“อย่ามาทำปากแข็ง เห็นอยู่ชัดๆ ว่าเธอกำลังพยายามแกะสายน้ำเกลือออก ถ้าฉันไม่ตื่นขึ้นมาซะก่อนก็คงได้เห็นแต่เตียงใช่ไหม”

ของขวัญไม่ตอบชายหนุ่ม คนอะไรอ่านใจเก่งชะมัดทำไมเธอไม่ตื่นขึ้นมาให้เร็วกว่านี้ หรือให้เขารู้สึกตัวช้ากว่านี้สักหน่อยรับรองได้เลยว่าได้เป็นอย่างที่เขาพูดแน่นอน

“จะหนีไปไหน เธอยังไม่ได้ชดใช้เรื่องที่ทำให้ฉันต้องผิดนัดกับลูกค้า จนบริษัทได้รับความเสียหายไปหลายล้านเลยนะ” ชายหนุ่มขู่หญิงสาวที่กึ่งนั่งกึ่งนอนอยู่บนเตียง

อันที่จริงเรื่องที่เขาต้องเดินทางไปเจรจาธุรกิจนั่นเป็นไปได้ด้วยดี และเพราะผลที่ได้นั้นดีจนถึงดีมากเขาถึงได้ลืมว่าสั่งขังเธอไว้ แต่ที่บอกอีกฝ่ายว่าบริษัทได้รับความเสียหายนั่นก็เพื่อจะสั่งสอนคนที่คิดจะเข้ามาก่อกวน และริจะมาเป็นมิจฉาชีพในเมืองนี้ให้รู้ซะบ้างว่ากำลังเล่นอยู่กับใคร

“ฉันไม่มีปัญญาจะชดใช้อะไรคืนคุณหรอกนะ ทั้งเนื้อทั้งตัวฉันไม่มีอะไรสักอย่าง เพราะถูกโจรขโมยกระเป๋านั่นเอาไปหมดแล้ว”

“ก็เธอนั่นแหละที่เป็นโจรขโมยกระเป๋า แล้วคนที่เธอพูดถึงก็เป็นพรรคพวกเดียวกันกับเธอ”

“ไอ้โง่เอ๊ย!”

มือบางคว้าหมอนใบเดียวบนเตียงปาใส่หน้าชายหนุ่มด้วยความโมโห เรื่องอะไรมากล่าวหาว่าเธอเป็นพรรคพวกเดียวกับคนสารเลวพวกนั้น ไม่รู้เรื่องอะไรแล้วยังมากล่าวหาเธออีก ไม่รู้เอาสมองส่วนไหนคิดมากล่าวหาว่าเธอเป็นโจร โง่แล้วยังอวดฉลาดอีก โง่สิ้นดี!